(Να μην συγχέεται με την πρώην περιοχή Κοκκιναρά ή την ομώνυμη λέσχη αντισφαίρισης).

Με το ουσιαστικό «πολιτεία» ο σύγχρονος νεοέλληνας αναφέρεται, κυρίως προ των ραδιοτηλεοπτικών καμερών και μικροφώνων, σε διάφορες από μηχανής θεότητες (το ανάλγητο κράτος, η εξουσία, οι 300, ο Θεός, ο Μπρους Ουΐλις, ο Τσακ Νόρις, ίσως και ο Μάκης) που θα έπρεπε να έχουν προβλέψει το κακό πριν συμβεί, και θα έπρεπε να έχουν μεριμνήσει για κάθε είδους ινφορτούνα που μπορεί να συμβεί και στον τελευταίο -πλην όμως φορολογούμενο- πολίτη. Βεβαίως, το καταληκτικό αυτό χωνευτήρι ευθυνών παραμένει πάντα από απρόσωπο έως φάντασμα, ενώ κατά στιγμές παίρνει και την μορφή σούπερ ήρωα, εγχώριου και εισαγόμενου (οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, ο Πολέμαρχος του Θεού του Λιακό κλπ.). Το πρόδηλο αποτέλεσμα είναι βεβαίως η μη ανάληψη ευθύνης από κανένα υπαρκτό πρόσωπο, πολίτη ή πολιτειακό αξιωματούχο.

Πιθανή προέλευση:

Από τα βάθη της τουρκοκρατίας όπου ο ελληνόφωνος πρώην πολίτης της Ανατολικής αυτοκρατορίας δεν αισθάνθηκε ποτέ σα στο σπίτι του επί οθωμανικής κατοχής, δεν του πολυάρεσε ίσως και η διατήρηση της εξουσίας του παπαδαριού και συνεπώς δεν ένιωσε ποτέ μέρος του κράτους αλλά παρέμεινε «νοικοκυραίς» ραγιάς, κρυφοφοροφυγάς αλλά σκυφτός για το χαράτσι, και κατ' εξαίρεση αιχμάλωτος μιας ανατολίτικης πραγματικότητας.

Εδραίωση στη συνείδηση:

Λίγο το προτεκτοράτο του 1821, το γαλλικό, ρωσικό και αγγλικό κόμμα, η κεντρική εξουσία του Καποδίστρια, οι Βαυαροί, και γενικώς κάποιοι άλλοι που όριζαν επί μακρόν τις τύχες των νεοβαφτισμένων Ελλήνων οδήγησαν στην απρόσωπη πολιτεία που νομοθετεί, εκτελεί και δικάζει αυτοβούλως και απαρτίζεται από άλλους πάντοτε (μάλλον από το Άλφα του Κενταύρου...) έφτιαξαν την «Πολιτεία» που φταίει για τα στενά πεζοδρόμια, το νέφος, τη βροχή το'να τ'αλλο τι να λέμε τώρα.... Και γενικώς την μη αίσθηση του Έλληνα για οτιδήποτε δημόσιο... ακόμα και τα πάρκα!