Ένας νέος εις -άριος όρος που εισβάλλει δυναμικά στο πολιτικό λεξιλόγιο. Επίσης κοινηλογικάριος ή πιο απλά λογικάριος. Κατ' αρχήν σημαίνει αυτόν ο οποίος και καλούα είναι ελεύθερος από ιδεολογικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, δεν δεσμεύεται δηλαδή σε κάποιο α πριόρι ιδεολογικό σχήμα ή αφήγημα και κρίνει κάθε πρόβλημα ad hoc, οπλισμένος και μόνο με την κοινή λογική του, την οποία (θα έπρεπε να) έχει και κάθε άλλος πολίτης. Το όλο βγάζει μια αγγλοσαξονιά, τ. εμπειρισμός, John Locke, common sense, Thomas Paine, επίδοξοι διάδοχοί του και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.
Πώς χρησιμοποιείται τώρα συνήθως: Είτε πανηγυρικά είτε επικριτικά. Πανηγυρικά: Από οπαδούς των μεταρρυθμίσεων, οι οποίοι ενίοτε κατηγορούνται ότι ανήκουν σε μία συγκεκριμένη ιδεολογία τ. νεοφιλελέδες, οπότε αυτοί προκειμένου να απαλλάξουν τον εαυτό τους από τη ρετσινιά της νεοφιλελέρας επιμένουν ότι δεν τραβάνε κανένα ζόρι με κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία ή πρακτική (πολλοί υποστηρίζουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν υπάρχει, αλλά είναι πολεμικός όρος των εντός κι εκτός συριζορθόδοξων για να ομαδοποιηθούν και στοχοποιηθούν ευκολότερα οι θεωρούμενοι ως αντίπαλοι), αλλά απλώς υποστηρίζουν ό,τι λέει η κοινή λογική, ήτοι ότι πρέπει να βρεθεί κάποιος τρόπος να υπερβεί το Ελλαδιστάν τα δεινά της Σοβιετίας που είναι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα παρόμοιας πανηγυρικής χρήσης του κοινολογικάριος έχει γίνει από τον Πάσχο Μανδραβέλη που επιμένει ότι «ντεν είμαι νεοφιλελεύθερος καρντιά μου». Βεβαίως παρόμοια πανηγυρική χρήση μπορεί να γίνει και από άλλους φορείς πολιτικού λόγου, που ισχυρίζονται ότι η επικέντρωσή τους στην ανάγκη λ.χ. μεταρρυθμίσεων, ή τάξης και ασφάλειας, ή ένταξης/ παραμονής στους δυτικούς θεσμούς, δεν προκύπτει από το κόλλημά τους με (νεο)φιλελεύθερες ή παραδοσιακά δεξιές ιδεολογίες, αλλά απλώς και μόνο στην κοινή λογική του κάθε μέσου πολίτη, την οποία στην Ελλάδα, -φευ-, δεν διαθέτουν οι υπαρκτοί μέσοι πολίτες, οπότε κάποιος που απλώς υπενθυμίζει την κοινή λογική καταντά στη Λαϊκή Θεοκρατία του Ελλαδιστάν να φαντάζει παράδοξος και γραφικός νεοφιλελενινιστής.
Επικριτικά: Νήντλες του σέι, παρόλο που αρχικά ο όρος είχε την πρόθεση να απαλλάξει τον φέροντα από τη ρετσινιά της νεοφιλελέρας, προσφέρεται ο ίδιος για επίκριση, κράξιμο και καζούρα. Λέγεται, λοιπόν, ότι ο κοινολογικάριος είναι ο νέος απολἰτικος. Και όπως κάποιος που ισχυρίζεται ότι είναι απολίτικος, στην πραγματικότητα είναι απλά δεξιός, έτσι κάποιος που λέει ότι είναι κοινολογικάριος στην πραγματικότητα είναι βλαχοφιλελές ή, έστω, φιλελέφτ/ αριστεροφιλελές ή κεντροαριστερός του Ακραίου Κέντρου ή Ποταμίστας ή Ατενίστας, γενικά idiot-ης απολίτικος άρα δεξιός. Και από μεν την Αριστερά οι κοινολογικάριοι θεωρούνται ως η νέα μορφή ψευδούς συνείδησης της αστικής τάξης, όπως την περιέγραψε ο Marx, πέον όμως να σημειωθεί ότι ο όρος χρησιμοποιείται κραχτικά και από πολλούς δεξιούς οι οποίοι επιθυμούν άλα Schmitt ή άλα Κονδύλη να έχουν έναν πιο σαφή αντίπαλο και προσάπτουν στους κοινολογικάριους τη θολοκουλτούρα τους. Ή και από οπαδούς ενός δεξιού νιτσεϊσμού/ ιρασιοναλισμού που θα ήθελαν να βλέπουν τον εαυτό τους ως γοητευτικό αντιδραστικό (réactionnaire charmant που λένε και στο χωριό μου), οπότε βδελύσσονται τη χαμέρπεια των λογικαρίων. Στους τελευταίους προσάπτεται, εξάλλου, και ο καιροσκοπισμός τους ήτοι ότι κρυπτόμενοι πίσω από την ανάγκη μη α πριόρι ένταξης σε συγκεκριμένη ιδεολογία περιμένουν α πουστεριόρι να πάνε ΟΦΑ ως καλοί οφατζήδες που είναι. Τελικά υπάρχει ένα μόνο πράγμα χειρότερο από το παράλογο κι αυτό είναι η κοινή λογική.
1. -Σας χαρακτηρίζουν γκουρού των φιλελεύθερων; -Ήμασταν λίγοι και σκόρπιοι αυτοί που αρχίσαμε να γράφουμε φιλελεύθερα στις αρχές του 2000. Κάπως έτσι απέκτησα το χαρακτηρισμό του φιλελεύθερου. Δεν είμαι φιλελεύθερος… -Τι είστε; -Κοινηλογικάριος… Συνηθίζω να λέω ότι επειδή υπάρχει μεγάλη ζήτηση και μικρή προσφορά για κοινή λογική σε αυτή τη χώρα, λειτουργεί ο νόμος της αγοράς που μου επιτρέπει εμένα να κάνω καριέρα. Δεν είμαι ο μόνος εκφραστής της κοινής λογικής προφανώς. -Πολύ τολμηρό να διεκδικείτε τον ρόλο του εκφραστή της κοινής λογικής κύριε Μανδραβέλη. -Ίσως… Είναι απλό αυτό που λέω: Έχουμε ένα μοντέλο που το δοκιμάσαμε σε όλες τις αποχρώσεις, όλα τα προηγούμενα χρόνια και απέτυχε. Είναι το μεγάλο κράτος. Το δοκιμάσαμε με πράσινους, με μπλε, με τριχρωμία και είμαστε στον τοίχο. Η κοινή λογική λέει να το αλλάξουμε, να δοκιμάσουμε κάτι νέο, ένα μικρότερο κράτος.
2. Στην Ελλάδα του 2014 ορισμένοι επιχειρούν να μετατρέψουν την απαξίωση των πολιτικών σε απαξίωση της πολιτικής γιατί έτσι τους βολεύει. Αποφάσισαν να πουν στον πελάτη (κάποιοι τον λένε και ψηφοφόρο) αυτά ακριβώς που θέλει να ακούσει. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει κεντροαριστερά, δεν υπάρχει κεντροδεξιά, δεν υπάρχουν κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, κεντροδεξιοί, φιλελεύθεροι και φασίστες, όλα αυτά είναι μια φενάκη, είναι έννοιες «φθαρμένες» και το μόνο που υπάρχει είναι οι κοινολογικάριοι (που τους εκπροσωπούν οι ίδιοι βεβαίως) και κοινοπαραλόγιοι (που τους εκπροσωπούν οι άλλοι).
3. O ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΕΣΧΙΣΕΙ. -ΓΙΩΡΓΟ , ΑΝΤΕΞΕ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ. Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ.ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΣ ΣΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΔΕΝ Σ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΤΟ ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ. ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ.ΟΙ ΚΟΙΝΟΛΟΓΙΚΑΡΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.
4. Μπείτε στο #iamrepublican και θα δείτε ότι είναι το ίδιο με «είμαι μνημονιακός, φιλελεύθερος και κοινολογικάριος»
Ο αστικός κόσμος να αφήσει επιτέλους τη νωχέλεια της σικάτης καφετέριας στη Σκουφά και την επιπλωμένη με καναπέδες του ΙΚΕΑ οικιακή θαλπωρή. Να αγωνιστεί για τα δικαιώματά του, τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα, απέναντι στις θλιβερές μειοψηφίες των αμπέχονων. Τα είχαμε πει και πριν μερικούς μήνες στην απεργία των διοικητικών, αλλά κάποιοι ευαίσθητοι διδάσκοντες, ακραιφνείς μεταρρυθμιστές και ''κοινολογικάριοι'' κατά τα άλλα, επέσεισαν τον κίνδυνο ''κοινωνικού διχασμού''. (Από το Φέισμπουκ).
ΚΑΙ ΓΩ ΘΑ ΣΑΣ ΜΗΔΕΝΙΖΩ..ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΚΑΡΙΟΥΣ ΨΕΥΤΟΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. (Φωνακλάς σχολιάζει το λαϊκό προσκύνημα στο μνημόσυνο του γέροντος Παϊσίου).
