Ο ερασιτέχνης κατασκευαστής ή χειριστής πομπού-δέκτη ραδιοφωνικού, τηλεοπτικού ή άλλου σήματος (WiFi/HF/VHF/UHF). Η λέξη προκύπτει απ' το ότι η εγκατάσταση του σχετικού εξοπλισμού, για ευνόητους τεχνικούς λόγους, γίνεται συνήθως σε ταράτσες.
Ο όρος ακουγόταν ήδη τη δεκαετία του Εβδομήντα με τη σημασία «ραδιοπειρατής» –γίνεται μάλιστα ακόμα λόγος για τη θρυλική φιγούρα του Σάκη του Ταρατσόβιου, που έδρασε στα τέλη της δεκαετίας του Εβδομήντα στην Πετρούπολη της Αθήνας.
Σήμερα, με αναπτυγμένη νομοθεσία γύρω από γουάι-φάι και γιου-έιτς-εφ, πρόκειται για νεολογισμό που είτε χρησιμοποιείται χαϊδευτικά ως αυτοπροσδιορισμός, είτε απαξιωτικά από ανθρώπους εκτός χώρου (η συνηθισμένη δισημία των αυτοπροσδιορισμών στην αργκό). Μάλιστα, έχει εδραιωθεί αρκετά στο χώρο ώστε να έχει ευνοήσει και άλλους σχηματισμούς - παράγωγα του ταράτσα, με ανάλογες σημασίες, όπως ταρατσοπισί και ταρατσάδα.
Δες και -όβιος.
Χαζορομαντικό, αλλα το επαναλαμβάνω: Εγινα μέλος της κοινότητας για να ξαναγίνω ταρατσόβιος μετά από πολλά...πολλά χρόνια. Γιατί μου αρέσει (και για τους περισσότερους από εμάς, πιστεύω..) ο αέρας του ερασιτεχνισμού. Πιστεύω οτι η νοοτροπία «με το κλειδί στο χέρι» στερεί πολλά από αυτή τη χαρά. Ακόμα νοσταλγώ την εποχή που φτιάχναμε κυκλώματα με πύλες TTL αντί να χρησιμοποιούμε μαύρα κουτιά εταιρειών. (από εδώ)
Ο δέκτης εγκαταστάθηκε στο γραφείο του ιδιοκτήτη του με κεραία ένα καλώδιο μήκους περίπου 12 μέτρων πάνω στα κεραμίδια (ο ξάδερφός μου είναι... ταρατσόβιος σαν και εμένα) και γείωση στο σωλήνα του καλοριφέρ. Η λήψη είναι πολύ καλή, με ελάχιστο βόμβο στο μεγάφωνο λόγω απλής ανόρθωσης. Με ένα εξωτερικό μεγάφωνο ο ήχος βελτιώνεται πολύ διότι η θέση του εσωτερικού μεγαφώνου καθώς και το μεταλλικό σασί δεν ευνοούν την απόκριση συχνότητας (σχηματίζουν κακό αντηχείο). Έγινε λήψη μεσαίων και βραχέων κυμάτων χωρίς θορύβους και προβλήματα και στα βραχέα η σταθερότητα συχνότητας ήταν πολύ καλή (ακούσαμε την Αυστριακή Ραδιοφωνία στους 13,9MHz περίπου χωρίς να ολισθαίνει ο δέκτης. Άντε και καλές ακροάσεις... (από εδώ)
Αλήθεια εσύ γιατί βγάζεις άδεια και δεν παραμένεις «ταρατσόβιος» όπως μας διατυμπανίζεις πιο πάνω. Προφανώς δεν είσε ο ατρόμητος πειρα(ματισ)της που αναφέρεις πιο πάνω αλλα τρέμεις στην ιδέα να σου εμφανιστεί κανα βανάκι της ΕΕΤΤ. (από φόρουμ)
ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΚΥΝΗΓΗΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΤΑΡΑΤΣΟΒΙΟΥΣ. (από εδώ)
~~~
- Σ.ς.: Ακολουθεί αναπόληση-μακρινάρι, σωσμένη απ' το Σχέσεις τζι άρ (έχει σβηστεί για κάποιο λόγο), που παρότι βγάζει μάτια δέ μου πήγε η καρδιά να την πετάξω.
Αλλα το προβλημα δεν ηταν το πώς και με τι υλικα θα στηθει ο «σταθμος» αλλα που θα στηθει και από που θα εκπεμπει.
Τοτε οι «σταθμοι» εξεπεμπαν στα μεσαια από τους 1150 εως 1400 ΚΗΖ.
Ηταν μεγαλη επιτυχια να κατεβεις παρακατω εκτος πια αν εβγαζες εκει καποια «αρμονικη».
Η εμβελεια ηταν καπου 4-5 χιλιομετρα στην καλυτερη περιπτωση.
Μετρηση με τρανζιστορακι και ποληλατο μπακαλιστικο και δρομο.
Και δωστου ορθοπεταλια να δουμε «μεχρι που βγαιναμε».
Και βεβαια αυτό που μας ενοιαζε ηταν να ακουγομαστε μεχρι το σπιτι του «αισθηματος»!
Χρειαζοταν και μεγαλη κεραια καπου 25-30 μετρα χαλκινο συρμα που απλωνοταν από ταρατσα σε ταρατσα και ηταν σκετο καρφωμα.
Εχουν καταγραφει ηρωϊκες εκπομπες από ταρατσες,πλυσταρια, εγκαταλελειμμενα κοτετσια και σε ζορικες μερες από παταρι τουαλεττας και να διψαμε κατακαλοκαιρο και με ολη τη ζεστη που εξεπεμπαν τα «μηχανηματα» και να πινουμε νερο από το καζανακι.
Και η μανα του Γιωργου να φωναζει –«Βγητε οξω βρεεε!Θα σκασετε σαν τσι ποντικοι».
Και στο «ντου» της ασφαλειας να βαζουμε εξαφανιζολ ο σωζων εαυτον σωθητω γιατι ειχε εισαγγελεα ανηλικων και δικαστηριο και μετα κάθε βδομαδα ή κάθε 15 μερες «παρων» στην κοινωνικη λειτουργο για κατηχηση και «φυλλο ποιοτητας».
Και δε μας ενοιαζε τοσο για τον «σταθμο» και το πικαπ που ετρωγαν κατασχεση οσο για τους δισκους που τοτε ηταν εκτος από πανακριβοι οι «ξενοι» ηταν και δυσευρετοι.
Μετα από 30 χρονια ακομα κλαιμε σπανια κομματια που κατασχεθηκαν σαν «πειστηρια του εγκληματος» και καταστραφηκαν ή τα βουτηξαν οι ασφαλιτες και τα πουλησαν στο Μοναστηρακι.
Ηταν γνωστο ότι επιαναν ολοκληρη δισκοθηκη μπορει και 60 -70 δισκους και παρουσιαζαν καμμια 10ρια στο δικαστηριο.Βρεθηκαν πολλοι κατασχεμενοι δισκοι να πουλιουνται στα παλιατζιδικα.
Καποιοι θαραλλεοι εδιναν και τηλεφωνο «για παρατηρησεις και αφιερωσεις» αλλα ηταν καρμανιολα!(Τι τραβαγε ο κοσμος τοτε για να βγαλει κανενα γκομενακι….)
Υπηρξαν ραδιοπειρατες με σταθμους που εγιναν θρυλοι.
Ο «Σακης ο ταρατσοβιος» ,ο «Τζερωνυμο»,το «Χρυσο αστερι» κ.α.
Μεγαλη πλακα ειχε ο πειρατικος του Λεωνιδα που διαφημιζε τις «ψησταριες ο Λεωνιδας» και αντι για μουσικη εβαζε Καραγκιοζη για αρκετη ωρα!
Τα ομορφοτερα ξενα κομματια αμεσως μολις κυκλοφορουσαν τα ακουγαμε από τον σταθμο της Αμερικανικης Βασης που λειτουργουσε όμως νομιμα.
Υπηρχαν και δισκογραφικες εταιρειες της πλακας που προσπαθουσαν να αναδειξουν κανενα ταλεντο-ψαρι και εστηναν ένα σταθμο και μας γανωναν μερα νυχτα το κεφαλι με τις τσιριδες του «καλλιτεχνη» και πραγμα παραξενο δεν τους μαγκωνε ποτε το ραδιογωνιομετρο αυτους να ησυχασουμε κι εμεις .
Εκεινη την εποχη ακουγοταν τα παντα .Απο καψουροτραγουδα και ροκιες μεχρι λουμπεν του στυλ «Την μπετονιερα μην κατηγορας αυτή σου δινει για να φας»!
Καποιες στιγμες σαν φαντασμα στις μπαντες εμφανιζοταν κι ενας ανωνυμος πειρατικος που επαιζε τραγουδια απαγορευμενα τοτε (Θεοδωρακη κλπ) για 15-20 λεπτα και χανοταν μετα για να εμφανιστει μετα από 2-3 μερες σε άλλη συχνοτητα για κανενα 20λεπτο παλι Κανεις ποτε δεν εμαθε ποιος ηταν παρ ολο το κυνηγητο που ειχε εξαπολυσει η ασφαλεια.
Επισης στους «πειρατικους» σταθμους συμπεριλαμβανεται και ο σταθμος του Πολυτεχνειου που στηθηκε αμεσως σχεδον μετα την καταληψη και σιγησε την ωρα της εισβολης .
Νοσταλγικα χρονια με μουσικη…..πολυ μουσικη από ανθρωπους με μερακι και παθος για επικοινωνια. Αλησμονητα…
