Το λέμε όταν κάποιος πνίγεται (επειδή στραβοκατάπιε), φτερνίζεται, βήχει ασταμάτητα, κλπ.
Συνοδεύεται (ειδικά στον βήχα) με χτύπημα στην πλάτη και με την προτροπή να κοιτάξει ο άλλος προς τα πάνω, ...εκεί όπου είναι ο Χριστός. Είναι δηλαδή επίκληση στον Χριστό που όλα τα κακά σκορπά.
Και: Χριστός κι Απόστολος, Χριστός και Παναγιά (και όσους βάλουμε τόσο αποτελεσματικότερο το ξόρκι).
Επίσης το λέμε όταν μάθουμε κάτι εξωφρενικά δυσάρεστο.
Παμπάλαιο, πασέ.
  - - αααααααΑΑΑΑΑΨΟΥ!!!!!!!!
 - Χριστός!
 
- - Τα έμαθες; Η Νάσια έχασε το παιδί της, απέβαλε...
 - Ο Χριστός κι η Παναγιά! Πώς έγινε αυτό;
 
 
