Tagged definitions (2)
Showing 1-2 from 2

νοματαίος, νοματαία

Το παλιό, βουκολικό (θυμίζει θυμάρι ντε), "νοματαίοι", επεκτείνεται πλέον σε ... άλλα μέρη, άλλους αριθμούς, άλλα γένη, άλλες έννοιες.
Κανονικά σημαίνει άνθρωποι, άτομα, πχ: Στο κτήμα του δουλεύουν πάνω από δέκα ~. Έχει να ταΐσει πέντε νοματαίους. (ΛΚΝ)
Όπως λέει και το λεξικό, χρησιμοποιείται στον πληθυντικό και στο αρσενικό, για "τα ανώνυμα, χωρίς ταυτότητα πρόσωπα: τα πρόσωπα που δύσκολα ξεχωρίζουν ή αποσπώνται από το πλήθος, παραμένοντας πάντα ένα με την κίνηση και τη φωνή του".

Μ' αυτόν τον παλιακό τρόπο κυκλοφορεί ακόμη, απρόσκοπτα και ευρύτατα: Από χείλη χιπχοπικά,

♪♫ Καθόλου φαντασία κι ουσία μες στους στίχους σας,
30 νοματαίοι η δύναμη του πλήθους σας,
Η διαφορά του στήθου σας γεμάτη σιλικόνη,
Την ώρα που εκκρίνουμε αγνή τεστοστερόνη ♪♫
(Goin'Through)

μέχρι και τριπχοπικά (εδώ), αλλά και σε κάπιταλ κοντρολ έκδοση:

Οι άλλες έννοιες τώρα:

Ι. Συνηθισμένη χρήση, αλλά στον ενικό αριθμό και για θηλυκό γένος (δες και παραδειγμ. ΙΙ, 4-5):

ΙΙ. Με την έννοια του "έγινε καμπόσος, έγινε κάποιος".
Σχεδόν πάντα πάει μαζί με το ρ. κάνω (κάποιον) ή το ρ. γίνομαι:

ΙΙΙ. Με θαυμαστική χροιά του στυλ, "τι κάνει ο τύπος/ το άτομο/ ο μαλάκας" (κέντησε εδώ ο vikar):

Ο Τριανταφυλλίδης αναφέρει πως βιοπαλαιστής είναι αυτός που με κοπιαστική εργασία εξασφαλίζει την υλική επιβίωσή του, διεξάγοντας αγώνα για αυτήν.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, κάτι άλλο παίζει.

Οταν μιλάμε για βιοπαλαιστή, δεν αναφερόμαστε σε Γιακουμήδες, σε άτομα της γενιάς των 700 ευρώ και σε άτομα που δεν έχουν που την κεφαλή κλείναι.

Μιλάμε ειρωνικά για άτομα που είναι πιστά στο δόγμα: Νόμος είναι το δίκιο του Σωκράτη, για άτομα της γενιάς των 700.000.000 ευρώ, για άτομα που 'χουν βουνά από ψιλικό οξύ, για άτομα που 'χουν στρέμματα από μαρουλόκηπους, για προλεφτάριους, για σκαφάτους και λοιπούς φραγκάτους.

Μιλάμε για διευθυντές και μεγαλοστελέχη εταιρειών που φορώντας ύφος ζητιάνου, αξιοποιούν στο έπακρο την δημοσιοκαφρικήπαπαρολογία και κλαίγονται για τη ρουφιάνα την οικονομική στύση που τους χτύπησε τη πόρτα. Μέσω του φόβου της απόλυσης ξεζουμίζουν το προσωπικό τους, ζητώντας θυσίες προκειμένου, να μπορέσει να αντέξει η εταιρεία στο διάβα της οικονομικής στύσης, ώστε το προσωπικό να μπορεί να έχει δουλειά. Κλαίγονται, λες και θέλουν να τους ελεήσεις, ενώ φορώνταςύφος ν καρδιναλίων, προσπαθούν να ξεχωρίσουν απ' το κοπάδι, ζώντας μέσα στη χλίδα και στη γλκαμουριά.

Όχι... όχι δε ζουν στη γκλαμουριά για αυτούς. Για τη φουκαριάρα τη μάνα τους, που έζησε σε δύσκολα χρόνια «πείνας και δυστυχίας», ανέχονται την «ξεφτιλισμένη» την καλοπέραση.

Παρακαλούν και καλά, τον Άη Φανούρη να τους γυρίσει πίσω τα διαφυγόντα κέρδη, αλλά επειδή αυτός είναι μόνιμα κωλυώμενος... τα παίρνουν απ' τους υπαλλήλους τους, μέσω πενιχρών αυξήσεων, απολύσεων, άμισθης υπερωρίας. Ας είναι καλά το «τέρας» που λέγεται «οικονομική στύση».