Σχηματιζόμενη με το -ιτιδα που όπως και το -ιαση δηλώνουν σλανγκικές ασθένειες, πρόκειται για την ασθένεια του να σου έρχεται ξαφνικά να κάνεις το καλό, ή, συχνά, παθητικοεπιθετικές καλίες, λ.χ. επειδή είναι βρωμιάρες μέρες και σε έχει πιάσει το Christmas Spirit, ή επειδή the plot dickens, ή επειδή περνάς φάση που θες να είσαι ούμπερ καλός, ή επειδή υιοθετείς ακριβώς τις παθητικοεπιθετικές καλίες ως ευχερέστερο μέσο για να πετύχεις τους σκοπούς σου. Δυστυχώς ή ευτυχώς η καλίτιδα είναι μια ασθένεια που περνάει σύντομα, όπως λ.χ. και το ολιγοήμερο Πνεύμα των Χριστουγέννων, εξ ου και εξαρχής στιγματίζεται ως σλανγκική -ιτιδα.

  1. Επειδή βλέπω σας έχει πιάσει μια επιδημία ''καλίτιδας'' από το πνέΜα των Χριστουγέννων και ξεπλοκάρεστε με παλιούς οχτρούς σε φάση ''λευκοί και νέγροι δίνουνε τα χέρια, εεεεε γέρο νέγκρο Τζιμ'', να ξεκαθαρίσω ότι δεν πρόκειται αυτές τις ''άγιες μέρες'' να ξεπλοκάρω κανέναν ούτε να ζητήσω δημόσια συγχώρεση για τις αμαρτίες μου. Χρόνια πολλά κλπ (Από το Facebook).

  2. Μετα την οκειτιδα τωρα και καλιτιδα;;;;;;;;;;. Μακρια! (Από το zoo.gr).

  3. Να προσέχεις, η καλίτιδα είναι ανίατη ασθένεια! (Από φοράδα).

(από Khan, 04/02/15)

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

Λέξη με την οποία περιγραφόταν στις τάξεις του ΔΣΕ το συντριπτικό σοκ που βίωναν πολλοί αντάρτες συνεπεία των έντονων βομβαρδισμών στα μέτωπα των συγκρούσεων. Μεταξύ μας τώρα, αυτοί οι κατσαπλιάδες, τι αστοιχείωτα γομάρια ρε πστ. Όχι μόνο δεν ανοίγανε τη βίκυ να ξεστραβωθούνε, αλλά δεν σκαμπάζανε ούτε από ελληνική λογοτεχνία που αποδεικνύει πως εμείς οι Έλληνες είχαμε βρεί το φάρμακο για την πολεμίτιδα κάτι δεκαετίες πιο πριν. Μιά απλή επέμβαση στη χολή ήτανε, καταπώς τα λέει το βήτον παράδειγμα. Τι να κλάσουν ρε οι φράγκοι κομπογιαννίτες μπροστά στη μαγκιά της φυλής...

[...] προοδευτικά όλες οι μονάδες του ΔΣΕ αναγκάστηκαν να οργανώσουν τμήματα τραυματιοφορέων [...] Οι βομβαρδισμοί τους τρέλαιναν επίσης. Στα οχυρωμένα υψώματα, ειδικά στα κλειστά καταφύγια και πολυβολεία, άρχισε να εκδηλώνεται μιά ασθένεια που αργότερα πήρε τη μορφή επιδημίας. Την ονόμασαν "πολεμίτιδα" και ήταν ένας συνδυασμός ισχυρού τρόμου και κλειστοφοβίας. Όσοι την πάθαιναν περιέπιπταν σε μιά κατάσταση απάθειας και αδιαφορίας, που για μερικούς υπήρξε μοιραία στο ίδιο το πεδίο της μάχης. Πολλοί δεν συνήλθαν ποτέ και τέλειωσαν τις μέρες τους στα άσυλα των ανατολικών χωρών.

Γ. Μαργαρίτης, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1946-1949, εκδ. Βιβλιόραμα 2001.

Πέρασε ένας κοντός στρατιώτης με σγουρά μαλλιά και τετράγωνες πλάτες. Ο Αλιμπέρης Βασίλειος του Αθανασίου. Είπε [...] αυτά τα λόγια:
- Λαμβάνω την τιμή, κύριε λοχαγέ, να σας πω πως εγώ είμαι "δειλός". Σας παρακαλώ πολύ να μ' αφήσετε πίσω σαν θα γίνει η εξόρμηση.[...] Κάθε φορά που ακούγω οβίδα θαρώ πως θα βγει η ψυχή μου. Τρέμω σα να κρυώνω. [...]
- Λοχίας Παυλέλης!
- Παρών, κύριε λοχαγέ!
- [...] θα οδηγήσετε το στρατιώτη Αλιμπέρη [...] στη δεύτερη σειρά των συρματοπλεγμάτων [...] θα τον δέσετε σ' ένα σιδερένιο πάσσαλο [...] Θα μείνει εκεί να συνηθίσει τις οβίδες [...] Είναι ζήτημα συνήθειας αυτό. Ώσπου να σπάσει η χολή και να ξεφοβηθεί [...]
Την αυγή [...] τόνε βρήκαν ολότελα ήσυχο [...] Έκατσε χάμου κι έβλεπε τα χέρια του [...] άρχισε να σφυρίζει σιγανά, να κόβει τα κουμπιά του και να ξεφτά [...] τις κλωστές [...] σαν να μην άκουγε. Σκύψανε, τον είδαν καλά από κοντά μέσα στο μισόφωτο και τότες μονάχα κατάλαβαν. [ ...] σέρνοντας και σπρώχνοντας τόνε φέρανε στο χαράκωμα. Σφύριζε σ' όλο το δρόμο. Σφυρίζει πάντα και ξεφτά τα ρούχα του. [...] τόνε στείλανε στο Νοσοκομείο [...] Με μεγάλη δυσκολία τον κατάφεραν να σκύψει και να τρέξει. Οι οβίδες που περνούσανε στριγγλίζοντας πάνουθέ του, ήτανε πράματα που μήτε φόβο μήτε ενδιαφέρο μπορούσαν να φέρουνε στην τυραγνισμένη του ψυχή, που 'χε πεθάνει πιά.

Στρ. Μυριβήλης Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

παθαίνω + όνομα προσώπου

Απρόσμενα παρουσιάζω συμπεριφορά ή απόψεις παραπλήσιες με κάποιου άλλου ανθρώπου, ιδίως όταν αυτό αξιολογείται αρνητικά από τον ομιλούντα.

Με αυτήν την αδόκιμη σύνταξη εξισώνουμε κάποιον άνθρωπο (π.χ. ένα δημόσιο πρόσωπο) με ασθένεια ή πάθηση και αναγνωρίζουμε τα συμπτώματά της σε κάποιον άλλο, με μια μεγάλη δόση ειρωνείας και κριτικής. Το πρόσωπο-πάθηση πρέπει να έχει κάποια έντονα χαρακτηριστικά ώστε να είναι σαφές τι αποδίδουμε στο πρόσωπο που θέλουμε να ειρωνευθούμε.

  1. Από εδώ:
    Μεσα σε 6 μήνες Ο Δραγασάκης έπαθε σημιτη. Ο Φίλης έπαθε Πάγκαλο. Ο Τσίπρας έπαθε ΓΑΠ.
    ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ!?!?!!?

  2. Από εδώ:
    What the fuck? Ο Θηβαίος έπαθε Τζήμερο;

  3. Από εδώ:
    Ο Σύμβουλος του Μπαρόζο έπαθε ‘Τσίπρα’

Προϋπήρχε και η πιο κλασική έκφραση παθαίνω + όνομα προσώπου με κατάληξη -ίτιδα, με την κατάληξη να παραπέμπει σε φλεγμονές, παθήσεις, ασθένειες κλπ όπως γαστρεντερίτιδα, σκωληκοειδίτιδα, αρθρίτιδα.

Από εδώ:
Θα κόλλησε τζημερίτιδα. Γεμίσαμε ντίβες πια. Ας φάνε καμιά snickers.

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified