Comments by poniroskylo (1690)
Showing 1621-1650 from 1690
ΟΚ, ΟΚ το γκρόβερ ...
... τους πήρανε γκρόβερ;
Βρήκα και αυτό: καρέσω (προφέρεται καρέshω) : κόκκινη (για ζώα κοκκινωπού χρώματος) - προέλευση, τα ορεινά της Ηπείρου. Ίσως πιθανότερο.
Προέρχεται από το γαλλικό mêlée που σημαίνει ακριβώς συμπλοκή, φασαρία. Είναι επίσης τεχνικός όρος στο ράγκμπυ και παλιότερα τη λέξη χρησιμοποιούσαν και οι σπήκερ που έκαναν αναμετάδοση ποδοσφαιρικών αγώνων για να περιγράψουν τη φάση που πέντε-έξι παίκτες ορμάνε όλοι μαζί στη διεκδίκηση της μπάλας π.χ. '... βαθιά σέντρα του Μποτίνου, μελέ μέσα στη μεγάλη περιοχή, τελικά η μπάλα καταλήγει στον Σιδέρη ο οποίος θα κάνει το σουτ και ...'. Νομίζω ότι στην Κύπρο χρησιμοποιείται ακόμη έτσι στο ποδοσφαιρικό πλαίσιο.
Ο yabihten; Λέμε τώρα.
Δεν την ήξερα τη λέξη αλλά έχω μια ιδέα για την ετυμολογία: χλατσώνω < θλατσώνω < θλακώνω < θυλακώνω < θύλαξ. Αν είναι έτσι και η σημασία της λέξης είναι λογική. Μπορεί.
Σωστός ο παίκτης. Και νομίζω ότι το τζιβομπίχλα πρέπει να καταγραφεί.
ironick, έγραψες!
Άλλη μια έκφραση που μπήκε στα Ελληνικά από το Λούκυ Λουκ.
Ιδού και το ντοκουμέντο.
Έχω την εντύπωση ότι κάπου αλλού το πάει και όχι στην έννοια του επιδειξία κλπ που έχουν καλυφθεί διεξοδικά στα λήμματα ποζεράς, ποζεριά αλλά και πολ μουρ. Αλλά, φαντάζομαι ότι ο φίλος elafroxeris σύντομα θα μας διαφωτίσει.
Δεν το κατάλαβα. Τη θέλει την κοκακόλα ή δεν τη θέλει; Μήπως του φαίνεται λίγο το 1,5 λίτρο; Το πόζερε, εν προκειμένω, είναι έκφραση ευχάριστης έκπληξης ή απογοήτευσης; Τελικώς, την παίρνει την κοκακόλα ή όχι; Ποι'ο ήταν το ζητούμενο αποτέλεσμα; Αν δεν το πετύχαμε, τι έφταιξε; Ευχαριστώ.
Το έχω ακούσει και ως 'μη φας, θα σφάξουμε γλάρο'
Γιατί και πώς κι εγώ δεν ξέρω (που το έχω δει) αλλά να μια εικονίτσα μήπως βοηθήσει ...
Η ομοιότης είναι, πράγματι, εκπληκτική. Τσίμπα ένα ποντάκι. Και θα σου 'δινα κι ακόμα ένα για τα Κρητικά άμα μπορούσα
Βοηθάει η φωτό;
Ούφο με σκούφο και με φλογέρα - κάνει τίποτα;
Στα Αγγλικά - και ακριβέστερα στα Αμερικάνικα - εργαλείο (tool) είναι αυτός που δουλεύει 26 ώρες την ημέρα και γουστάρει και ούτε που του περνάει από το μυαλό ότι μπορεί και να τον εκμεταλλεύονται. Ο όρος χρησιμοποείται ειδικότερα - και ευρύτατα - για να χαρακτηρίσει διάφορους κομπιουτεράδες που έχει τρεις μήνες να τους δει ο ήλιος. Η IBM, η Microsoft και το MIT είναι τίγκα από δαύτους. Ασφαλώς και είναι ιδιόρρυθμα και αξιοπερίεργα άτομα και δεν ξέρω αν ο senekas to πάει εκεί. Προσωπικά έχω συναντήσει αυτή τη χρήση στα Ελληνικά από Αμερικανοσπουδαγμένους για να χαρακτηρίσουν π.χ. συμφοιτητές ή συναδέλφους τους. Αλλά, συνήθως λένε 'τουλ' και σπανιότερα 'εργαλείο'. Ως εκ τούτου, δεν ξέρω αν προς το παρόν δικαιολογείται ξεχωριστός ορισμός.
Ο ironick και ο acg ασφαλώς έχουν δίκιο κι αυτοί διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε και το κλασσικό 'έλα στο θείο με το μακρύ το εργαλείο'. Ευχαριστώ.
Πολύ καλό. Ιδιαιτέρως μου άρεσε ο ακριβής προσδιορισμός της προελεύσεως του λήμματος. Εύγε νέα μου. Χωρίς πλάκα.
Το λεξικό του Δημητράκου (εκδ. 1964) δίνει τον εξής ορισμό για τον Σαρδανάπαλο - ο περίφημος δι' ηδυπάθειαν βασιλεύς των Ασσυρίων. Όθεν και παροιμιωδώς ως επίθετον, ο τρυφηλός, ο άσωτος, ο έκλυτον διάγων βίον. Η λέξη, με αυτή την έννοια, απαντάται και στον Αριστοφάνη (!). Και αναρωτιέμαι γιατί να μπαίνουμε στον κόπο να ανεβάζουμε λέξεις που είναι απολύτως πολιτογραφημένες και δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν αδόκιμες, αργκό, ιδιωματικές κ.λ.π. Ευχαριστώ.
Κάτι σα ζαμπουνιά, δηλαδή;
jesus, με χάλασες. Μιλάμε για το ίδιο πράμα;
Αυτό το μπέρδεμα ήταν πολύ εύκολο με τα παλαιά τρόλεϊ. Αντιθέτως με τα νέα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα - όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες
Εεεε ... είναι από αυτές τις λέξεις που σίγουρα πιο πολύ λέγονται παρά γράφονται. Βέβαια υπάρχει και ο φύτουλας με ύψιλον και σημαίνει φυτό, ίσως στον υπερθετικό. Αλλά και το φοίτουλας υπάρχει και γράφεται με -οι - τα παραδείγματα είναι πραγματικά, άρα υπάρχει και γράφεται έτσι από κάποιους που τη χρησιμοποιούν τη λέξη. Θάλεγα ότι ο φοίτουλας είναι ένα φυτό που είναι συγχρόνος και φοιτητής ενώ ο φύτουλας είναι πιο γενικό. Έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Hi ludling. Ναι, ζαγοραίος (βλ. λήμμα), αλλά δε γίνεται μονά ζυγά δικά μας. Από τη μια λες ότι η στάνταρ γλώσσα της ελληνικής γλωσσικής κοινότητας είναι η γλωσσική ποικιλία της Αθήνας. Από την άλλη πάλι λες ότι η γλώσσα που μιλάμε είναι η Κοινή Νεοελληνική. Λογικά, δεν γίνεται να ευσταθούν και τα δύο. Η Κοινή, για να υπάρχει, πρέπει να είναι εξ ορισμού διαφορετική, και μάλλον ευρύτερη, από το γλωσσικό ιδίωμα των Αθηναίων - αλλιώς δεν είναι κοινή. Αν αυτό ισχύει, είναι ΟΚ να αποκαλούμε τα Αθηναϊκά ντοπιολαλιά. Η εξίσωση της Κοινής με τα Αθηναϊκά είναι, όπως λες, αυθαιρεσία.
Μια ενδιαφέρουσα υποσημείωση: το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ιδρ. Τριανταφυλλίδη περιλαμβάνει το 'χαμουτζής' (Σαλονικιοί για Αθηναίους) αλλά όχι το 'σελεμελές' ούτε το 'μπαγιάτης' (Αθηναίοι για Σαλονικιούς).
Η προσωπική μου άποψη είναι πιο χαλαρή (με το λ παχύ, εννοείται): η Κοινή είναι φιλολογική κατασκευή, πολλές ντοπιολαλιές συνυπάρχουν και εκεί που τέμνονται συννενοούμαστε - καλή ώρα. Και ευτυχώς το σύνολο που προκύπτει από την τομή είναι μεγάλο.
Αγαπητέ lykos, η αλήθεια είναι ότι με το ΜΠ- ακούγεται λίγο πιο βαρύ ... αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι ΟΚ ... η γυναίκα σου, τι λέει;
Αγαπητέ GEWRG μπορείς, σε παρακαλώ, να μας λες και από ποιές περιοχές είναι οι τοπικοί ιδιωματισμοί που ανεβάζεις; Αν δε σου κάνει κόπο ...
Εγώ σε έδωσα ένα ποντάκι με τη μία, α) διότι είμαι ποντοδότης (βλ. λημμα) και β) διότι πέθανα στο γέλιο αλλά, μια και παραπέμπεις σε τοπικούς ιδιωματισμούς, πες με κι εσύ σε ποια ντοπιολαλιά υπάρχει αυτή η λέξη. Μήπως στο τοπικό ιδίωμα του L.A. (βλ. λήμμα); Γιατί, δε με γελάς εμένα ... ντοπιολαλιά είναι. Κοινή γλώσσα με το Κ κεφαλαίο είναι η Αλεξανδρινή της Καινής Διαθήκης και έκτοτε άλλη καμμιά. Καλώς ήλθες. :)
OK, ευχαριστώ. Ωραία λέξη. Μπαίνω σε σκέψεις αν έχει σχέση με το αγγλικό caress - χάδι ...
Μπήκες δυνατά αδερφέ.