Επίσης, το Mόναχο -> Munich -> «μουνίκα» (έτσι το προφέρουν οι Βαυαροί) -> είναι αυτή που σε οδήγησε στο Ανόβερο, όπου λόγω κατάστασης ξέρασες το Αμβούργο -> Hamburg -> hamburger και την Φρανκφούρτη -> Frankfurt -> λουκ(λ)άνικο Φρανκφούρτης που έφαγες...
Και γαμώ τα μονοπάτια!
Μπράβο στον Ντινόσαυρο που το ανάρτησε και το ανέλυσε και μπράβο για τα μύδια!!!
Το ξέρω ρε Χάνυ, σεβάστηκα την ανορθογραφία του συντάκτη..
Γουέλκωμ κι από μένα. Βρήκα και μία μουσική αφαφοράστο Γουγλε, όπου κάποιος χριστιανούλης εκφράζει και την δική μου απορία: > wtf is 'moutzoukos'; :Ρ
Δυστυχώς ασχολούμαστε και με κάτι αρχίδια.
Αν και τα τελευταία χρόνια παράγει και τρανσιστοράτους ενισχυτάδες, η McIntoshεξακολουθεί να ροκάρει!
Μουαχαχαχα, anchelito :-)
Σε γυναικεία έκδοση πάντα al dente.
Άλλοι ισπανικόν κι άλλοι εις πανικόν...
το ζωντανό αυτό κινείται χτυπώντας πάνω κάτω την ουρά / τον κώλο του. ...αλλά επίσης αμύνεται κατ' αυτόν τον τρόπο. Ουαί και αλλοίμονο σε όποιον γαμήσει με τον κώλο του!
Μακάρι η συναυλία του να ήταν και pro bono.
Καλώς την Α hot phone, χρόνια και ζαμάνια!
Πάντως οι αμερικανίδες μας αποκαλούν «τζιτζιέλ» - εκ του G.G.L., «Great Greek Lover».
Υπάρχουν πάντως και τουρίστριες που καλύπτουν το κενό αυτό.
Θα συμφωνήσω ότι οι ταλιμπάν του ελληνικού εργασιακού χώρου αποτελούν πράγματι υβριδικό κακέκτυπο μεταλλαγμένων / παρανοημένων μιμιδίων. Ο εγχώριος ταλιμπάν είναι βασιλικότερος του βασιλέως - ο αντίστοιχος στην Νέα Υόρκη θα βγει για μπύρες στις 5:00 και σε καμιά περίπτωση δεν θα ξημεροβραδιαστεί στο γραφείο για την τιμή των όπλων. Τηλεφωνήστε την Deutsche Bank και αν βρείτε τελιμπάν μετά τις 4:00 να μου κάνετε piercing.
Ίσως να το έχω ξαναγράψει, αλλά η αγαπημένη μου τουρκοσλανγκιά είναι το οτουσμπίρ τσακμάκ, δηλαγή, «31 τσακμακίσματα» τουτέστιν μεθερμηνευόμενον και ψευδοτουρκιστί, το νταχτιρντί τσουτσού.
Μερσί Χάνυ για την επισήμανση (απαράδεκτο για πράκτορες, έγινε η σχετική μονδυλοκατυνιά) αλλά και για τα ντιριντάχτα αλλά με την καλή έννοια σχόλια :-) Σπεκια και στον Ελ-έκτρων.
Adrigo del Paso εναντίον Gaucho Kotso!
Φωτογράφησα το Α’ μύδι χθες στην Άνδρο. Μπορείτε να αντιληφθείτε τι αισθήματα ένοιωσα όταν αντίκρισα το μαγαζάκι αυτό;