Comments by Vrastaman (8311)
Showing 241-270 from 8311
...το οποίο με την σειρά του παραπέμπει σε Putcha Kerrygold.
Ρίκο ρίκο ρίκοκο ρίκοκο ρίκοκο ρίκο ρίκο ρίκοκο ρίκο ρίκοκο ...
Στοςςς!
Νομίζω θα ήταν άδικο να παραλάβει κι αυτό το καυλί ο khan.
Το λήμμαν σώθηκε δια της συγχωνεύσεως.
Άκουσα κάποιον Λαμιώτη να το λέει μαγειρεύοντας: το φαγητό «σώνεται» όταν έχει πιει όλα τα ζουμιά του και είναι έτοιμο.
I rent anus, το αναγραμμαντείο σε χαιρετά.
Πλάκα πλάκα, δίνει αρκετά το γκούγκλε!
Vade retro kastana.
Αγαπάμε Khan, ας του δώσουμε το μακρύτερο.
Η καλή μου αναστροφή επιβάλλει να στο ανταποδώσω, όλο δικό σου!
Εύγε a-daily-spa, θεμελιώδες και έλειπε!
Επίσης αγενής = άτριχος, καστράτος (με το συμπάθιο).
Austere Koran, το αναγραμμαντείο σε χαιρετά.
Σφωνώ με Χότζουλα ότι το κράτος οφείλει να εφαρμόζει τους εργασιακούς νόμους, άκα να τείνει διαρκώς ένα αυστηρό δάχτυλο στις παρυφές της κωλοχαράδρας όλων των συντελεστών της Μικυμάου οικονομίας μας. Διαφορετικά μοιραίως θα δούμε κι εδώ ενοχλητικά φαινόμενα όπως η παιδική εργασία στις Λ.Δ. της Κίνας, της Β. Κορέας, του Βιετνάμ, και ταλιμπάν. Όμως, στην Ελλάδα το κράτος την έχει δει διαφορετικά: ο βασικός της ρόλος δεν είναι να προστατεύει τον πολίτη, αλλά να διανέμει πολιτικά τον πλούτο και διάφορα προνόμια που επιτρέπουν σε συγκεκριμένες ομάδες πελατών μη δεδουλευμένα εισοδήματα, υπερτιμολογήσεις, «εισφορές υπέρ τρίτων», αργομισθίες, επιχορηγήσεις χωρίς αναπτυξιακό χαρακτήρα, προνομιακές συνταξιοδοτήσεις, και δεν συμμαζεύεται. Η οικονομική πολιτική αντιμετωπίζεται ως παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, καθώς το κράτος δεν ευνοεί να μεγεθύνεται η ρημαδοπίτα, απλώς την μοιράζει γιατί μπορεί. Εξ ου και η επικρατούσα ιδεολογία του λαϊκισμού: ο λαός διεκδικεί το μερτικό του στην πίτα, αλλά άλλοι ευθύνονται για το μέγεθός της.
Το χτικιό ξεκίνησε με τα πρώτα βήματα του ελληνικού κράτους: η δύναμη της νέας κυρίαρχης τάξης πήγαζε σε μεγάλο βαθμό από το know-how στην συλλογή φόρων για λογαριασμό των Οθωμανών. Οι προεστοί αυτούνοι έβλεπαν το κράτος σαν βυζί για άρμεγμα, όχι σαν θεσμό για την προστασία των πολιτών και της όποιας ιδιοκτησίας τους. Το κράτος αναδείχτηκε πρωτίστως σε μηχανισμό για την κατανομή υλικών απολαβών και προσόδων – και η πιο σημαντική από όλες τις παροχές αυτές ήταν μια θέση στο δημόσιο. Εξ ούστ και το πελατειακό κράτος.
Φου-φου στο σήμερα. Ο μέσος νιος σπουδάζει εντελώς άχρηστα αντικείμενα (π.χ. «μεσογειακές σπουδές», ζαμπονοκοπτική, κλπ) προκειμένου να αποκτήσει τα τυπικά προσόντα με σημείο αναφοράς να διοριστεί - άλλωστε το κράτος έχει ηθική υποχρέωση να μας μισθοδοτεί, νες πα;; Κάποιοι θα αποκτήσουν σταθερή κατοικία ζώντας με τους γονείς τους μέχρι τα 40φεύγα, περιμένοντας καρτερικά να διοριστούν. Να' ναι καλά ο μπαρμπα-Κόναν, που εισπράττει μουσαντέ αναπηρική σύνταξη. Οι πιο καπάτσοι θα χωθούν δια της μεθόδου της κομματικής αφισοκολλήσεως σε αργομισθίες σε ζημιογόνες ΔΕΚΟ, όπου ο μέσος μισθός παραμένει υπερδιπλάσιος του αντίστοιχου στον ιδιωτικό τομέα. Οι πιο ανυπόμονοι θα πολιτευτούν (π.χ. Κασιδιάρης, απόφοιτος γεωπονικής) ή θα προβούν σε ένοπλες ληστείες με «παράπλευρες απώλειες» στα πλαίσια του ταξικού αγώνα (π.χ. Τάσος Θεοφίλου, απόφοιτος θεολογίας). Μερικά πιο ζόρικα αντράκια τα κάνουν βίδες (π.χ. ο 24χρονος που ομολόγησε 14 εμπρησμούς στην Χίο επειδή δεν διορίστηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα). Το τέλειο παπάρι... Τέλος κάποιοι θα στραφούν στον ιδιωτικό τομέα. Που για να μην τρελαθούμε, αποτελείται κυρίως από φτωχομπινεδιάρικες μικροεπιχειρήσεις. Έχουμε τους περισσότερους απασχολούμενους σε μονάδες κάτω των 10 ατόμων στην ΕΕ (μίνι μάρκετ, ιατρεία, οικογενειακές επιχειρήσεις και βιοτεχνίες, εταιρειούλες πληροφορικής). 57% όσων απασχολούνται στην μη χρηματοοικονομική επιχειρηματική οικονομία είναι είτε αυτοαπασχολούμενοι είτε εργάζονται σε τέτοιες βιοποριστικές μικροεταιρείες που δεν έχουν εξαγωγικό χαρακτήρα αλλά ούτε και παράγουν και ιδιαίτερο πλούτο. Το κράτος το καλό ενθαρρύνει την δημιουργία της μικρής ιδιοκτησίας αλλά εμποδίζει σθεναρά την μεγέθυνση των επιχειρήσεων. Και φυσικά στην πιο δεινή θέση θα βρεθεί όποιος αφελής επιχειρήσει να επιχειρήσει κάποια δική του εταιρεία με καινοτόμο αντικείμενο. Η γραφειοκρατία θα τον τσακίσει. Γιατί το κράτος μπορεί.
Και φτάσαμε στην χρεοκοπία. Πέρα από τις λαμογιές, το «μαζί τα φάγαμε», κλπ, η πικρή αλήθεια είναι ότι πάνω από το 80% των δημόσιων δαπανών αφορά μισθούς και συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι οι μόνοι που (μέχρι τώρα) πλήρωσαν την νύφη: σχεδόν καμία δημόσια επιχείρηση (υπουργεία, εκκλησίες, κρατικά ΜΜΕ, ΔΕΚΟ, κλπ) δεν έχει κλείσει – αντιθέτως, τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αφανιστεί χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις και εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Και φυσικά, ούτε ένας από τους ανέργους δεν προέρχεται από το χρεοκοπημένο πελατειακό δημόσιο τομέα – όλοι είναι από τον ιδιωτικό. Προσδεθείτε όμως, γιατί τα χειρότερα έπονται.
σ.ς. - έχει φάση η αντίθεση απασχόλησης vs εργασίας που επισημαίνουν οι προσλανγκήσαντες. Μου φαίνεται ότι το «απασχολούμαι» συνάδει καλύτερα με το αρχέτυπο του αργόσχολου κρατικοδίαιτου λεβέντη. Διότι η απασχόληση είναι το αντίθετο της αγαπημένης του σχολής, δηλαδή του αράγματος, του ελεύθερου χρόνου που επιτρέπει ξύσιμο συνεχές, και χωρίς ενοχές. Σε αντιδιαστολή με την εργασία, το ἔργον (αντώνυμο: ἀεργός, ἀργός).
(βλ. «Θεσμοί και νοοτροπίες: η βάση της κρίσης και της ανάκαμψης» του Αρίστου Δοξιάδη, εδώ, και «Μαύρη Βίβλος της Ελληνικής Οικονομίας» του Τάκη Μίχα, Εκδόσεις Οξύ, 2011, απ όπου ανερυθρίαστα τσίμπησα αρκετά!)
(επιφυλάσσομαι για κωλοτρυπίδες οσονούπω)
Iron, περιμένουμε με κομμένη ανάσα.
Gotta love Hodjas!
Που να έχει διαβάσει Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, λέω εγώ. Αν και προσωπικά προτιμώ Μπαλζάκ.
Τουλάστιχον δεν πωλούνται πια στα περίπτερα, όπως στα 70ηζ! Θυμάμαι τα καλοκαίρια όλο και κάποιος κολλητός μου σουβλιζόταν.
@Iron - επίσης το σιχαμερό ψάρεμα με δυναμίτη. Διαπίστωσα με φρίκη ότι ακόμα και στον Λούσιο στην ορεινή Αρκαδία υπάρχουν τοπικοί ήρωες-λεβέντες που ρίχνουν μπουρλότο για να πιάσουν καμιά τηγανιά...
Οι μισθοί δεν καταβάλλονται από τα κέρδη μιας επιχείρησης (που μπορεί να είναι και απλά λογιστικά) αλλά από τις χρηματικές ροές.
- Anyway...
- My penis filmed by Greenaway.
Και οι δύο περιπτώσεις αποτελούν υπεργολαβία. Δεν συμφωνώ ότι οι εργαζόμενοι υπεργολαβικά μηχανικοί είναι νέο φρούτο. Σε καλές εποχές, πολλοί μηχανικοί προτιμούν το μπλοκάκι από σχέση μισθωτού, καθώς έχουν την ευελιξία να χτυπάνε περισσότερα έργα. Όταν η οικονομία καλπάζει, ο επαγγελματίας εργαζόμενος έχει την πολυτέλεια να θέτει τους όρους της απασχόλησής του. Γιατί υπάρχουν κι άλλες πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, κλπ κλπ.
Το πράμα αντιστρέφεται σε περιόδους οικονομικής κατάρρευσης (όπως κακή ώρα). Ο επαγγελματίας χάνει την διαπραγματευτική του ισχύ, καθώς έργα γιοκ. Πολλοί εργοδότες θα προκρίνουν το μπλοκάκι, στο μέτρο που έτσι μειώνεται το λειτουργικό κόστος (δεν παίζουν δώρα, άδειες, κλπ). Ο έξυπνος υπεργολάβος θα επιδιώξει ξεχωριστή συμφωνία με τον αναθέτοντα προκειμένου να πετύχει κάποιους καλύτερους όρους (π.χ. άδειες) - εάν διαθέτει εμπειρία / εξειδίκευση / κλπ που τον διαφοροποιεί μπορεί και να το πετύχει, αλλά μάλλον χλωμό. Το πάνω χέρι το έχει τώρα ο εργοδότης, κι αυτός όμως δεν αισθάνεται καλά.
Γερμανοί μεταφραστές παραπέμπουν στο σλανγκρρ εδώ.
Ισχυρός!