Comments by vikar (4189)
Showing 3061-3090 from 4189
Εμένα πάντως αυτό που λέει η ιρονίκ για Γκομπρόβιτς ή Στάινερ μου θυμίζει εκείνο που είπε πατέρας φίλου: «όποιος είδε μιά φορά ένα βυζί, έχει δεί δύο» (στ' αμερικάνικα στο ορίτζιναλ).
Την ιδιότητα και συμπεριφορά του κάφρου. Με τη σημασία που δίνει την λέξη ο αυτοκτονημένος πλάκα-πλάκα δέν την έχω ακούσει ποτέ προσωπικά, την έχω ακούσει όμως με την άλλη σημασία, εννοείται (την περάσαμε κι' εμείς την παιδική αρρώστια...).
Πάνο, κάνε άμα θές έναν κόπο και διάβασε το ελευθεροσχεσίτης, ελευθεροσχεσίτισσα που είχα ανεβάσει παλιά, και σκέψου το εξής σενάριο: μπαίνει στο σάιτ ο άλφα, παντρεμένος με την εφηβική του πρώτη αγάπη, και έχοντας μία κόρη μοναχοπαίδι η οποία τον ταλαιπωρεί επι χρόνια έχοντας πέσει σε ναρκωτικά και πουτανιά λόγω μαλάκων γκόμενων. Θα συμφωνείς οτι μπορεί να προσβληθεί αν διαβάσει τις αμπελοφιλοσοφίες μου εκειπέρα. Έ, άν αυτός με βρίσει πατόκορφα, λές νά 'χει άδικο; Εγώ πάντως είμαι έτοιμος να αποδεχτώ κάτι τέτοιο.
Εσύ, που στολίζεις γενικά τα λήμματά σου συχνά με ψευτορατσιστικά ή ρατσιστικά σχόλια, πώς και δέν περιμένεις να σου την πούνε (και το πονηρόσκυλο δέν σε έβρισε κάν στα πρώτα πόστ, απλά παρέθετε την αντίθετη άποψη);...
Ξαναλέω, κούλαρε. Δέν είναι εδώ χώρος για νταηλίκια. Να βρίζουμε (ειδικά γραπτώς) ξέρουμε όλοι μα όλοι. Να μαθαίνουμε ο ένας απο τον άλλον και ο ένας στον άλλον, όχι απαραίτητα, και γι' αυτό ειμαστ' εδώ. Άν γουστάρεις βρίσιμο και κόντρα για την κόντρα, χωρίς πλάκα όμως, υπάρχουνε άλλα σάιτ.
Ας μήν συνεχιστεί αυτό το πράμα δημόσια, πλίζ.
Φιλικά,
βίκος.
Ρε αυτοκτό, παλικάρι μου, τί θα γίνει με το ηλεκτρονικό σου το νταηλίκι; Έλεος δηλαδή. Αν θέλουμε τέτοια βλέπουμε και τον Ράμπο στο γιουτιούμπ για χιλιοστή φορά και ξεκαυλώνουμε. Νισάφι πιά με τις παπαριές να πούμε. Άμα θές να βρίσεις πές τα σε πιμί, ή πές τα σε κάναν φίλο σου να σε κατανοήσει κιόλας, να βρείς και το δίκιο σου... Έχει και σελίδες να μπείς να βρίσεις να στανιάρεις για πέντε χρόνια επίσης (ώς και χέιτ-μπουκ παίζει, γκούγκλαρε και θα σου βγούν της παναγιάς τα μάτια). Σε λάθος σάιτ τα βγάζεις τ' απωθημένα σου.
Τί έγινε τελευταία ρε π'στ'... Δέ λέμε να βγούμε απ' τον αστερισμό του καβγά...
Νά, ωραία τα θέτει ο ανιψιός. Είναι λογικό να διίστανται οι απόψεις στο τί ακριβώς βαθμολογούμε με το «λήμμα», και προφανώς, καί οι δύο απόψεις που γράφει ο τζίζας είναι βάσιμες, άν και διαφορετικές. Θά 'τανε καλό τα κριτήρια βαθμολόγησης να είναι σαφή και διαφανή, καθώς και ίδια για όλους, όσο γίνεται κάτι τέτοιο φυσικά.
Ξέρω οτι γίνομαι πρηξαρχίδης με τις αντιβαθμολογικές εμμονές μου, αλλα κάποτε σκέφτηκα οτ' η επανάληψη η μητέρα της μάθησης (εδώ, της προσοχής απο τρίτους), οπότε να επαναληφθώ κατιτίς.
Άν η Μές γράφει καυλωτικά ή ο μαυρόγιαννος μεταστρουκτουραλιστικά (πρώτη φορά την γράφω τη λέξη φαίνεται, και τά 'φτυσα!... στο εξής με κόπι-πέιστ :-Ρ), φυσικά δέν φταίνε οι ίδιοι. Και σ' όποιον αρέσουν· στο βαθμό που πρόκειται, ακριβώς, για θέμα στίλ. Η βαθμολογία που έχουμε δέν μπορεί ν' αποφύγει να διαμορφώνεται απο τα προσωπικά γούστα του κάθε χρήστη, έτσι είναι --συμβαίνει πιστεύω σε όλους μας, σ' εμένα σίγουρα.
Και η πλάκα είναι οτι δέν είναι άσχημο, πιστεύω, να υπάρχει η βαθμολογία ως δήλωση γούστου, ως καλλιστεία δηλαδή, γιατι λειτουργεί κατα κάποιο τρόπο ως δημοσκόπηση ενεξελίξει, που έχει και τα καλά του (βασικά, όλα 'φτά τα έγραφα με πολλά-πολλά λόγια κάποτε στους καημένους συσσυντονιστές, και δέν τολμώ να επαναλάβω το σεντόνι, αϊλ κίπ ιτ σόρτ χίαρ). Το πολύ άσχημο, κακάσχημο κατα τη γνώμη μου, είναι να υπάρχει κυρίως αυτή, πόσο μάλλον μόνο αυτή η βαθμολόγηση.
Έχω προτείνει κατα καιρούς κάποιες παραμέτρους αντικειμενικότερης βαθμολόγησης (καλύτερα ίσως «αξιολόγησης») ενός λήμματος, όπως συγκεκριμένα μιά και τ' αναφέρει ο τζονμπλάκ μία μπάρα σε στίλ «δέν τό 'χω ακούσει ποτέ / τό 'χω ακούσει / το ακούω κατα κόρον», οι οποίες μάλιστα καμιά σχέση δεν θά 'χουν με κατατάξεις χρηστών και άλλα τέτοια κομπλεξικά σχολικά (απο τη φύση τους). Άν εισαγάγουμε πιό αντικειμενικές παραμέτρους αξιολόγησης, αυτές οι χαζοπαρεξηγήσεις (γιατι περι παρεξηγήσεων πρόκειται κατα ενενηνταεννιά τα εκατό) θα περιοριστούν, πιστεύω, στο ελάχιστο.
Άς κάνουμε λίγη υπομονή θα έλεγα, άς ρίξουμε ιδέες για κατα το δυνατόν αντικειμενικές παραμέτρους αξιολόγησης ενός λήμματος άν θέλουμε (ώς τώρα δέν έχω δεί κανέναν σας να στέλνει καμιά πρόταση σχετικά στους μότζ, λείπει βέβαια και ένα φόρουμ που θα διευκόλυνε κάτι τέτοιο, ξέρω), και άς παλέψουμε λίγο ακόμα με τους τραυματισμένους εγωισμούς μας (λίγο ακόμα... εγώ τουλάχιστον δέν θ' αντέξω για πολύ... :-Ρ), ώσπου να ξαναλλαχτεί ο τρόπος κατάταξης των λημμάτων που συζητιέται εδώ και μήνες (τουλάχιστον απο τους συντονιστές), και να ηρεμήσουμε.
Και μέχρι τότε, άς ασχολιόμαστε κυρίως με την αργκό.
Και σόρι για το προχειρογραμμένο (τό 'πηξα στις παρενθέσεις πάλι).
[μεταστρουκτουραλιστικά, μεταστρουκτουραλιστικά, μεταστρουκτουραλιστικά, μεταστρουκτουραλιστικά, μεταστρουκτουραλιστικά, μεταστρουκτουραλιστικά, μεταστρουκτουραλιστικά, μεταστρουκτουραλιστικά...]
Ναί, είναι εύκολο να τα μπερδέψεις αυτά, μιά και το λαθρ- αντί για το κρυφο- είναι καραμπινάτη παλαιοελληνιά (κι' εγώ μόλις σήμερα το πρόσεξα).
Αλλα φυσικά, λαθραναγνώστης είναι αυτός που διαβάζει, κρυφά μέν, αλλα μιά χαρά διαβάζει. Όπως κι' ο λαθρεπιβάτης, στη ζούλα μέν, αλλα το ταξίδι του το κάνει --αρκεί να μήν τον μπαγλαρώσουν και τον βάλουν να περπατήσει το σανίδι δηλαδή.
Για το λαθρόβιος, εκτός απ' αυτό που εννοείς στο εκεί λήμμα, υπάρχει βέβαια κι' η τυπική σημασία (στον Τριαντά).
Άλλοι φθόγγοι εισπνοής: σλουρπ (γλείψιμο), σσσς ή θθθθ ζατελικά :-Ρ (επιφώνημα πόνου).
Αλλα πλάκα πλάκα έχει ένα δίκιο η Ζατέλη: άν με την ίδια διάταξη στο στόμα εκνπεύσει κανείς, θήτα θα βγεί. Είναι κάτι σάν αντίστροφο θήτα λοιπόν αυτό εκεί, σε φάση θˉ¹θˉ¹θˉ¹θˉ¹... [...]
Ά, και ο πουβουνουρουτού έχει δηλώσει θήλυ. :-Ρ
Δέν θά 'λεγα οτι υπάρχουν φθόγγοι που δέν αποτυπώνονται σε καμία γλώσσα, αλλα οτι για κάθε γλώσσα υπάρχουν φθόγγοι που δέν αποτυπώνονται (αυτό ειναι σπασαρχιδιά, μή μασάτε).
Πιθανολογώ πως με το φωνητικό αλφάβητο πετυχαίνεις την αποτύπωση τέτοιων φθόγγων, αλλα κι' αυτό πού να το μάθεις άν δεν είσαι ειδικός;...
Τελικά η ηχογράφηση είναι το καλύτερο πράμα, το πιό πιστό σίγουρα.
Να προσθέσω οτι τον συγκεκριμένο φθόγγο τον αποδίδουμε παραδοσιακά ως τσκ, ενώ είδα και το θτσ στη Ζ. Ζατέλη. Επίσης, όπως και το μούτς για το (ρουφηχτό) φιλί, πρόκειται για φθόγγο που προϋποθέτει εισπνοή και όχι εκπνοή κατα την εκφορά του. Έτσι είναι και το ί, επιφώνημα τρομάρας ή έκπληξης. Και άλλα υποθέτω.
Αυτά ειναι... Άντε ν' απολιμνάσεις τώρα κιόλας, γιατι ο χώρος σε χρειάζεται. Λούφα, έ λούφα... :-Ρ
Προσπερνώντας τις γνωστές πιά εριστικότητες παύλα τσαντίλες απο μεριάς αυτοκτονημένου (μιά φορά σ' έναν μήνα να σε πούν μεροληπτικό αρκεί!...), να σταθώ στην πανέμορφη λέξη λαθροβιώνω που χρησιμοποιεί κάπου εκειπάνω --ναί, ένα μικρό φετίχ το έχω και του λόγου μου, τί, μόνο ο αίας;... :-Ρ
Φυσικά, ο αυτοκτό τη χρησιμοποιεί μάλλον λανθασμένα· δείτε στον Τριανταφυλλίδη ας πούμε (εκτός κι' αν εννοεί οτι το πονηρόσκυλο όντως ξέρει απο πρώτο χέρι για τί μιλάει, αλλα ντρέπεται να μας το πεί, που θα παραήταν σοφιστικέ υπονοούμενο για το στίλ που μας έχει συνηθίσει ο πανούλης :-Ρ). Εντάξει.
Πέρα 'π' αυτό, το λαθροβίωμα, το λάθρα βίωμα δηλαδή, η εμπειρία που έχεις ζήσει στα κρυφά, χωρίς να έπρεπε, και που δέν τολμάς για διάφορους λόγους να την εκμυστηρευτείς σε φίλους ή σε άγνωστους, είναι κάτι για το οποίο ένας ψυχολόγος θά 'χε να πεί πολλά υποθέτω. Εγώ ως σλανγκολόγος απλά αναρωτιέμαι πάνω στο πώς αυτό συνδέεται με τη ντόπια μόδα των ντισκλέιμερ... Κατα πόσο στηρίζεται λέτε το σλάνγκ τζι άρ στα λαθροβιώματα των μελών του; :-)
Καλημέρα μας.
Έλα ρε τζίζα, εσύ ήσουν;... :-Ρ
(ναί ρε να πάρει, αλλα τί να κάνουμε... ελπίζω μόνο να μή μας μαλώσει ο αίαντας... σσσς!, νομίζω 'τι έρχεται...)
Μπάμπ ο Σφαγγαράκης ιτ ίζ δέν...
Άσχετο. Χρειαζόμαστε μιά καλή καταγραφή των διαφόρων κορακίστικων που κυκλοφορούν ή κυκλοφορούσαν στα ελληνικά, μία μορφή των οποίων είναι ακριβώς η αντικατάσταση όλων των φωνηέντων της φράσης απο ένα συγκεκριμένο: α αντακατάστασα άλαν ταν φαναάνταν τας φράσας απα άνα σαγκακραμάνα. Μία άλλη (η πιό διαδομένη ίσως), η πρόταξη του και σε κάθε συλλαβή: και ή και πρό και τά και ξή και τού και καί και σέ και κά και θέ και σύ και λά και βή. Ποιό καλό παιδί;...
Μουχουσού, απο προφορά δέν ξέρω, αλλα βεβαίως αναφέρεσαι στην Λορένα Μπόμπιτ (Bobbit), για την οποία αξίζει ν' αναφερθεί οτι έχει πλουτίσει κατα μία λέξη και το λεξιλόγιο της αγγλικής. Δυσευτυχώς, η λέξη δέν πέρασε ποτέ στα ελληνικά χωράφια (μπρρρ...).
Το οποίο πάντως μου θυμίζει οτι ακόμα να βρώ το μοσκομούνα στον Σκαρίμπα... (ένας τόμος έμεινε, πού θα πάει...)
Μία σχετική καταχώριση στο ιστολόι του Νίκου Σαραντάκου: Εσείς γκουγκλάρετε, γκουγκλίζετε ή γκουγκλεύετε;
Λέγονται, ναί. Ένα γκουγκλάρισμα πείθει (καί για τα τρία που αναφέρεις). Το σλανγκομούνα βέβαια είναι άλλη υπόθεση... :-Ρ
Απολαυστική η δίδα.
Τρία σχόλια: Καταρχήν, εγώ το ήξερα απο μικρός ζντρο, με ρό, συνεπώς διατηρώ κάποιες αμφιβολίες για την ετυμολόγηση. Μετά, αν όντως βγαίνει απο το ζήτω, η «σωστή» ορθογραφία θα ήταν ζντω (απλά το παρατηρώ). Τρίτον, το τέταρτο ζντ(ρ)ό στα πολυμέσα με πέθανε...
Και για την τραγιάσκα, και ο Τριανταφυλλίδης τα ίδια λέει.
Δέ νομίζω μωρέ, οι αθηναίοι είναι που τραβάν έτσι το σαρκασμό πανελλήνια. Δυσβάσταχτος ο φθόνος γάρ.
Ο Χάν θά 'λεγε μάλλον ναί πάντως. Όπως κι' ο αυτοκτονημένος άλλωστε. Ρέ, έχουμε γεμίσει ζόμπια στο σάιτ!...
Πάνω σ' αυτό που λέει ο ανχελίτο, θά 'θελα όντως να δώ αυθεντική χρήση της λέξης. Δέν την έχω ξανακούσει. Έχω ακούσει το κομμουνιστοσυμμορίτης ή ληστοσυμμορίτης, κομμουνιστοληστοσυμμορίτης όχι, ούτε και το παρόν.
Μπετατζής, δέν θα συνέδεα τα ποδανά με αυτό το φαινόμενο.
«Ποδανή» σύνταξη θα ήταν πιχί κάτι τέτοιο: και γαμήσου ρε πίπη άντε! (άντε και γαμήσου ρε πίπη), μου φέρεις λίγο ενα νεράκι θά; (θα μου φέρεις λίγο ενα νεράκι;), ή και στο πιό ελεύθερο, και ρέ γαμήσου άντε πίπη!, ή λίγο θα ένα φέρεις μου νεράκι λίγο;. Τα οποία πλάκα-πλάκα λέγονται, κυρίως για πλάκα ή για δούλεμα. Τελικά δηλαδή, υπάρχει όντως «ποδανή» σύνταξη, έχει δίκι' ο μπετατζής (καλή μεταγραφή και του λόγου σου :-Ρ).
Αλλα και πάλι δέν θα τη συνέδεα απαραίτητα με το συγκεκριμένο λήμμα, μιά και παρατηρείται στο λόγο ανθρώπων που αν μή τι άλλο καμία σχέση δεν έχουν με τέτοια μαγκίστικα λεκτικά παιχνίδια γενικότερα. Ξέρω 'γώ;...
Ιρονίκ, όντως θυμίζει πολύ τη σύνταξη του παλαιοελληνικού γαρ --έχει άλλωστε και κοντινή, αν όχι την ίδια σημασία. Λές να έπαιξε το ρόλο του ώς προηγούμενο;... Χμ.
Απ' ότι θυμάμαι πάντως, το γαρ συντάσσεται αποκλειστικά στο τέλος της πρότασης που επεξηγεί, δέν την εισάγει ποτέ (κάνω λάθος;), και εδώ έγκειται η διαφορά του με το παρόν λήμμα. Το αφού στο τέλος της πρότασης είναι καραγκαγκάν απόκλιση απ' το παραδοσιακό συντακτικό, που όμως έχει επικρατήσει (τοπικά), όπως γίνεται και με άλλους παρόμοιους όρους που εισάγουν δευτερεύουσες (όχι μόνο τοπικά, όπως το δηλαδή).
Τα όντερ; (που είναι καταβάση γερμανιά) και νό; είναι νομίζω εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις, ελλειπτικές ερωτηματικές προτάσεις σε φάση, ισοδύναμες φυσικά με τα ελληνικά έτσι (δεν είναι);, (ή) όχι;, και τα συναφή. Δέν νομίζω να πρόκειται για αγγλισμό.
(Γράφαμε μαζί.) Βορειοελλαδίτης όντας, έχω να δηλώσω οτι έχω βαρεθεί να με κοροϊδεύουν για τη συγκεκριμένη συντακτική ιδιοτροπία!... :-Ρ
Το θυμάμαι απο τότε που με θυμάμαι, δηλαδή, πάνε καμιά... [μούμπλε μούμπλε]... έ, ας πούμε, δέκα χρόνια... Άντε, εικοσπέντε. Σε κάθε περίπτωση είναι αρκετά παλιό και καλά κάνει ο Τριανταφυλλίδης και το καταγράφει --αλήθεια, του πότε είναι η ονλάιν έκδοση του Τριαντά;, δέν βρίσκω χρονολογία.
Σωστός!
Είναι γενικότερο φαινόμενο στον προφορικό λόγο να βάζουμε μόρια, συνδέσμους, επιρρήματα, και τελοσπάντων, εκφράσεις που εισάγουν κανονικά δευτερεύουσα πρόταση, στο τέλος της, άν και δέν γίνεται πάντα (δέν τό 'χω ακούσει ποτέ ας πούμε με το και). Θα άξιζε να κοιτάξουμε αν κάποια απο τις γραμματικές που παίζουν το έχει θεματοποιήσει.
Στα πρόχειρα, σκέφτομαι τώρα το δηλαδή (πολύ πιό συχνό έχω την εντύπωση απο το αφού, αλλα ο Τριανταφυλλίδης εδώ δέν το καταγράφει), το άρα, το συνεπώς. Μου θυμίζει επίσης την οικογένεια των συγκριτικών σε φάση, ένα πράμα, σε στίλ και τέτοια.
Το σαλόνι μ' αυτήν τη σημασία δέν θα το ανέβαζα, υπάρχει ήδη σε Τριανταφυλλίδη και Μπαμπινιώτη.
Κνάσο, είσαι διαλυτικός, αυτό εχω να πώ. :-Ρ
Ρέ, ωραία λέξη!... Και μ' αρέσει επιπλέον γιατί έχει ρήμα για πρώτο συνθετικό (δείτε σχόλια στη γαμοπερίπτωση). Πάντως δέν την έχω ακούσει ποτέ προσωπικά.
Και καλωσμασήρθες Κούκ (άν και βλέπω να εξαναγκάζεις το αναγραμμαντείο σε φτήνια και ανεμπνευσιά :-Ρ).