Comments by vikar (4189)
Showing 661-690 from 4189
Ωραίο.
Στο 2 πάντως δέν θα έλεγα «αχρηστεύω», αφού το αχρηστεύω υπονοεί συνήθως κάποια βλάβη, καταστροφή, χάλασμα, που σημασιολογικά χτυπάει στο ψυγείο.
Όντως, υπάρχει και στο δίκτυο.
Θένξ ρε Χάν, μού 'χε ξεφύγει. Αλλα έστειλα αναφορά στον Συντονισμό.
Τα πάθω τίποτα, φάω καμία, καθώς και τα πάω εκπτώσεις/πλατεία/σπίτι, τά 'χει σίγουρα πιάσει ο τζίζας: παράλειψη των να και θα και παράλειψη άρθρου. Τα εννοείς αλλιώς;
Τα άλφα και βήτα συστατικά ντάξει, εγώ δέν τα θεωρώ ασήμαντα. Αλλα έχω στο πρόχειρο πιό επείγοντα κατεμέ, πιχί -όνι, -ειδές, κάποιο συγκεντρωτικό για όλα τ' αμελέτητα προθήματα μαζί (κωλο-, μουνο-, πουτσο-, σκατο-...), τέτοια.
Τα τύπου περιβαντολόγος που λές, ωραίο. Τόσο ωραίο που σ' τ' αφήνω να το περιποιηθείς.
Ά, για τα «τέτοιο, από τέτοιο, απ’ αυτό, τοιούτος, ο έτσι μου κττ (συλλογή των εκφράσεων που χρησιμοποιούμε όταν δεν θέμε να πούμε το κανονικό για λόγους πουριτανικούς)», έχω κι' εγώ ενα τέτοιο. Κάτσε να σου στείλω μιά στιγμούλα τα κατεβατά αφού αναλαμβάνεις...
Κάτσε, ποιά έχεις στο πρόχειρο; Γιατι κι' εγώ εχω ακόμα κάμποσα τέτοιου τύπου, κι' άμα είναι να τ' αναλάβεις, να το ξέρω ρε παιδί μου...
Παρεμπιπτόντως, ούτε κοκορνιόκος ούτε κοκονιόρκος έχω ακούσει προσωπικά.
Ενδιαφέρουσα παρατήρηση δεινό --που μπορεί να το ξανάπες αλλα εγώ δέν το άκουσα. Σε φάση, νεκρές ατάκες της αργκό (κατα το νεκρές γλώσσες, παλαιοελληνικά, λατινικά και λοιπά), κυρίως γράφονται πλέον παρά λέγονται. Χμ...
Και φυσικά και το φεύγα, και του ταβλιού αλλα και αυτό.
Άλλο πολύ εδραιωμένο παράδειγμα, το άρπα-κόλλα (που συχνότατα ακούγεται ως θηλυκό!).
Σχετικά με την παθητική συνεχή προστακτική που σχηματίζεται με το να, το πιάνει ήδη ο Τριανταφυλλίδης στην §239 της γραμματικής του.
Πάτσις, στο εξής θα σου απαντάμε κι' εμείς με ερωτήσεις, μπορεί και να πιάσει.
Ρέ, είναι βασικά οτι δέν το έχουμε πιάσει ακόμα το θέμα «βρομιά» σε επίπεδο λήμματος, παρά τις επανειλημμένες νύξεις... (Το λήμμα είναι σταϋπόψες εδώ και χρόνια...) Μία απλή έρευνα στο γκούγκλ ήδη θά 'δειχνε σε πρώτη φάση καταπόσο έχει επικρατήσει η σημασία ή όχι. Σίγουρα όμως, έχει δίκιο η ιρονίκ, η σύνδεση γενικότερα της υγιεινής με το σέξ είναι παλιό θέμα, και άσχετο με την τωρινή επίδραση των αμερικάνικων.
Τό 'χαμε πιάσει βασικά και παλιότερα το θέμα, θυμάσαι; Ίσως (η μάλλον, «μάλλον») πρόκειται για αγγλισμό, που έχει όμως πλέον πολιτογραφηθεί στα καθημάς, με την υποστήριξη και άλλων παράλληλων αργκοτικών χρήσεων της βρομιάς. Λέω.
Όσον αφορά τους γερμανούς δέν τό 'χω ψάξει. Απ' τα λίγα κολλυβογερμανικά μου πάντως, το schmutzig χρησιμοποιείται σίγουρα πολύ συχνά με σεξουαλικές συνδηλώσεις. Το γλωσσικό μου αισθητήριο είναι πολύ φτωχό ομως, δέν ξέρω αν πρόκειται για ντόπια σημασία ή παρμένη απ' τ' αμερικάνικα.
Το σχετικό λήμμα στα βικιπριακά, και επίσης σχετικό άρθρο του κυρ-Σαράντ (ομόρριζες λέξεις ακούγονται και στα ελλαδίτικα).
Η πλάκα με τις καμπάνες τις ορθόδοξες της εκκλησίας εννοώ, που τόσο χαρμόσυνα μας ξυπνάνε Κυριακές πρωί και μας εμπνέουν να κατεβάζουμε ευαγγέλια μές στη μεθοζάλη ακόμα του σαββατόβραδου είναι οτι έχουν συνδεθεί με ένα σωρό βρομιές, απο παρτούζες (διπλοκάμπανο) έως αρχίδια (καμπανάκια, καμπανέλια, καμπαναριό, καμπανοαπίδια), ακκισμούς (καμπανόκωλος), και βέβαια βυζιά.
Αν ήταν ελληνικό, θα μπορούσε το -ούχα να βγαίνει απο το έχω, αλλα δέ μου φαίνεται σόι θεωρία.
Μήπως τούρκικο; Έχουμε γιατί την τσιμούχα απ' το τούρκικο çamuha, λέει ο Τριαντά.
Ή βέβαια απλώς ηχομιμητικό;...
Ξέρω, σας άνοιξα τα μάτια.
Ρε κάν' ενα καμπάκ να γουστάρουμε που μας το παίζεις και δύσκολος...
Η σημασία που λές όντως ενδιαφέρουσα. Προσωπικά δέν το ήξερα.
Ναί, υπάρχει ένα ανεπαίσθητο τσεύδισμα εκειπέρα. Θα μπορούσες να πείς οτι μας βγαίνει και ένα κυπριακό διπλό σίγμα βασικά.
Υποθέτω πάντως οτι ταύ και σίγμα στη σειρά που να μήν σχηματίζουν το φθόγγο τσ δέν υπάρχουνε εδώδιμα στα ελληνικά...
(Ε ναί, στο Σαραντάκο, πού αλλού;... :-Ρ)
Καμπάκ πάτσις;... Θα μας ρίξεις τώρα καμιά δεκαπενταριά ορισμούς σκαστά σε φάση;
Κι' επίσης, να πούμε οτι περισσότερο στο μπεσελεράς πάει η γλώσσα, παρά στο μπεστ-σελεράς.
Νεοελληνιστί, ευπώλητος --που έχει σχετικά επικρατήσει πλάκα-πλάκα.
Για να το ξεκαθαρίσω λίγο ακόμα (ελπίζω): το οτι «ο εξακολουθητικός τύπος έχει πράγματι αντικαταστήσει τον στιγμιαίο τύπο, έχοντας χάσει οποιαδήποτε συνδήλωση συνέχειας ή εξακολουθητικότητας», το πιστεύω τουλάχιστον όσον αφορά το φαινόμενο στην καθομιλουμένη. Όσον αφορά την αργκό, η αλήθεια είναι οτι δέν τις έχει χάσει τελείως τις συνδηλώσεις εξακολουθητικότητας, παρα εξαναγκάζεται απ' τα συμφραζόμενα να θεωρηθεί στιγμιαίος --κλασικό παράδειγμα, λέω, αργκοθόλωσης.
Δέ ξέρω ρε σύ... Πιστεύω οτι όταν κάποιος λέει πιχί «παράτα τόνε το βλάκα» έχει στο νού του «παράτησέ τονε το βλάκα» κι' όχι «άρχισε να τον παρατάς το βλάκα». Δηλαδή πιστεύω οτι ενπολλοίς ο εξακολουθητικός τύπος έχει πράγματι αντικαταστήσει τον στιγμιαίο τύπο, έχοντας χάσει οποιαδήποτε συνδήλωση συνέχειας ή εξακολουθητικότητας. (Γι' αυτό μάλιστα το θεώρησα και αξιανέβαστο το όλο.)
Πολύ εύστοχη η ανάρτηση. Να πώ μόνο οτι το όπως είσαι δέν σημαίνει «έλα τώρα», αλλα σημαίνει απλώς «αμέσως» (κρατάω μια πισινή, στην περίπτωση που ο Τζόνας τό 'χε ανεβάσει ως έλα όπως είσαι και αλλάχτηκε απο συντονιστή, πάντως το λήμμα θά 'πρεπε να είναι όπως είσαι, όπως είναι δηλαδή... αχέμ...).
Θ' ακούσεις πιχί «κάν' την όπως είσαι», «κατέβασ' το το ταινιάκι όπως είσαι» και λοιπά.
Και μένα μ' άρεσε η ερώτησή μου, αλλα νά 'χει απάντηση οχτακοσίων πενήντα σελίδων, μεταφρασμένη απο γαλλικά και εκδομένη στην Εστία!... Φτού σκόρδα της.
Ενδιαφέρον βρίσκω συγκεκριμένα οτι η σημασία «γαμώ τον εαυτό μου», ενώ δέ λέγεται ευρέως περσέ, λέγεται όμως με τέτοιους έμμεσους τρόπους (μιλάω για το συγκεκριμένο συντακτικό σχήμα, και όχι ξερωγώ για τις χρήσεις του γαμιέμαι ας πούμε).
Καί φάτσα-παρτίδα παίζει. Θα χρειαστούμε φέις κοντρόλ ετσι πως πάει.