γαμιέμαι

Όχ Πανα'ία μ'!...

Γάμησες.

Έπος.

Πατσουλίνο μου, θέλεις να τα ξαναφτιάξουμε;... :-Ρ

Στο 7iii πολύ ωραίος. Ακούγονται πολύ συχνά και τα σύρε/τράβα/σάλτα και γαμήσου.

Μία ένσταση: το 5iv θα τό 'βαζα στην περίπτωση 8.

Ευχαριστώ για την επισήμανση. Πρόκειται για ατυχές παράδειγμα. Παρακαλώ να ανεβεί ένα ορθότερο:

[I]- Να φέρω ταινιούλα να δούμε σπίτι σου;
- Άσε καλύτερα γιατί το πισί μου γαμιέται συνέχεια, μια το ντιβιντί, μια η κάρτα γραφικών, σου σπάει τα νεύρα.[/I]

Όσο για το άλλο, εγώ όλον αυτόν τον καιρό γαμήθηκα, τώρα γιατί γαμιέσαι; Γαμιέσαι! :-Ρ

Τέτοιοι ορισμοί εμφανίζονται το πολύ 1-2 φορές κάθε χρόνο.

ω τι παραδείγματα!

Αμάν ρε Βίκαρ με την ασσυμετροποντοδοσία σου, μας χαλάς το slang shui!

Α, ο βικάριος είναι που ασσυμετροποντοδοτεί; Τότε, να αποκαλύψω ότι εγώ είμαι αυτός που εξισοποντοδοτεί.

Λήμμα & ορισμός για πολλές προσοχές.

Βράστα, το slang shui δεν το 'χουμε. Δεν κάνεις τις τιμές;

Μ' όλο το σεβασμό πάτσις (ναί, σιγά, δέν σε είδαμε κι' απ' την καλή κι' απ' την ανάποδη... :-Ρ), συνεχίζω να έχω ένσταση: πιστεύω οτι οι περιπτώσεις 5 και 8 γκατζμανίζουν (εμ τζάμπα τό 'χω τ' αβατάρι; :-Ρ), επικαλύπτονται, χωρίς όμως να υπάρχει λόγος.

Το «Εμφανίζω καταστροφικά προβλήματα (ιδίως για άψυχα)» γιατί το ομαδοποιείς στην ίδια περίπτωση (5) με τα «Ξηγιέμαι σκάρτα. Αθετώ υπόσχεση. Δεν ανταποκρίνομαι σε δικαιολογημένες προσδοκίες»; Γιατι βλέπω να εντάσσεται πολύ φυσιολογικότερα στην 8, με τα «Εξαντλούμαι, εξουθενώνομαι, καταταλαιπωρούμαι από κάτι. Παθαίνω ζημιά. Συντρίβομαι ψυχολογικά», στο μέτρο που αυτά αναδιατυπώνονται και για άψυχα. (Να πώ και μιά πίπα: το γαμιέμαι για άψυχα, σε κάθε χρήση, είναι βεβαίως απλή προσωποποίηση, άρα ατάκα «ανιμιστική», σ' αντιδιαστολή με τις «μηχανοκρατικές» που λέγαμε αλλού.)

Δηλαδή, σκέφτομαι το πόσο πλήρης είναι η αναλογία ανάμεσα στην ερμηνεία για άψυχα και την ερμηνεία για πρόσωπα. Στην 5: αγόρασα ένα πισί το οποίο δέν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου, «αθέτησε» τις «υποσχέσεις» του, μου «ξηγήθηκε σκάρτα». Αλλα το γαμήθηκε δέν θα το πεις για το μηχάνημα άν συμβαίνουν απλώς αυτά (πιχί, άν δέν είναι τόσο πιά γρήγορο όσο νόμιζες διαβάζοντας τις προδιαγραφές, ή άν δέν κουβαλάει προγράμματα που σου υποσχέθηκε ο πωλητής ξερω 'γώ)· γι' αυτό άλλωστε και (σωστά) προσθέτεις την πρόταση «εμφανίζω καταστροφικά προβλήματα» --το οποίο μάλιστα, δέν καταλαβαίνω πώς μπορεί να αφορά ένα πρόσωπο (γράφεις, «ιδίως για άψυχα») χωρίς να εμπίπτει αυτόματα στην κατηγορία 8.

Στην 8 απο την άλλη, την αναλογία τη βρίσκω πολύ πληρέστερη: Το πισί μου «εξαντλήθηκε», «εξουθενώθηκε», «καταταλαιπωρείται» απο κάτι (πιχί απο ιό), έπαθε ζημιά (κυριολεξία για μηχανές, μεταφορά για έμψυχα), «συντρίφτηκε ψυχολογικά» (εδώ δέν επεκτείνεται η αναλογία, εκτός κι' αν είμαστ΄απ' τις γκόμενες που βγάζουν όνομα και στο πισί τους και παθαίνουν ψυχικό περαδώθε όταν αρπάζει κάνα τρόιαν, και κάθε φορά που ανοίγουν τον υπολογιστή τον νιώθουν να αγκομαχάει και να πονάει, τον ακούν να βήχει, τον βάζουν στον ώμο τους να κλάψει... ά στο διάλο... συγκινήθηκα...).

Κάτι άλλο: Στο 7iii δέν θά 'λεγα οτι πρόκειται για δευτερεύουσα τελική πρόταση, αλλα για κύρια πρόταση προστακτικής. Δέν ξέρω πώς θα τό 'λεγε ένας φιλόλογος πρόπερ, αλλα είναι εύκολο να δεί κανείς οτι το μόριο να σ' αυτήν την περίπτωση δέν εκφράζει σκοπό αλλα προσταγή --στα σύγχρονα ελληνικά σχηματίζουμε έτσι ένα σωρό προστακτικές στην παθητική φωνή που δέν μας πάει να πούμε πλέον μονολεκτικά: να φοβάσαι (φοβού), να γαμιέσαι (γαμού) και λοιπά.

Φαίνεται και στο ίδιο το παράδειγμα, οπου η όλη πρόταση άνετα αναδιατυπώνεται σε «Πάνε γαμήσου», χωρίς να αλλάζει καθόλου η σημασία.

Ααααάχχ... Πώς μ' αρέσει να τα σπάω σ' έναν ορισμό που τα σπάει... Άλλη αίσθηση.

Γράφαμε μαζί με ανχελίτο και πέρα.

Ωστε αλίβ, είμαστε συμπληρωματικοί;... Ωστε... Ωστε δέν τον χρειάζομαι πιά τον πάτσι;...

Αλλιβέ, θα μπορούσες και να προληπτικοποντοδοτείς: δηλαδή να ασσυμετροποντοδοτείς βαθμολογώντας μόνο τον ορισμό, με αποτέλεσμα ο Βίκαρ (άθελά του) να εξισοποντοδοτεί ασσυμετροποντοδοτώντας το λήμμα.

@ Jonas - άσε, αρκετά έχω ακούσει τελευταία :Ρ

(Να πώ τώρα οτι το φαινόμενο «ασυμμετροποντοδοσίας»-«εξισοποντοδοσίας» αποδεικνύει γι' άλλη μιά φορά οτι το σύστημα της βαθμολογίας έχει χάσει κάθε πιά νόημα; οτι έχει καταλήξει μηχανικό και ίσα και ψυχαναγκαστικό παιχνιδάκι;... Μπά, ας μήν το πώ.)

Πω πω γκρίνια, γκρίνια, ίου.

Σχετικό & άσχετο: ο 12ος βαθμολόγησε με 4/10 & 4/10 ή είναι η ιδέα μου; Πάμε καλά;

Αμ ο 13ος;

..για να μη πω για τα κουλούρια του 13ου..

..μαζί το γράψαμε Βράστα

Ποπο ρε vikar, πολλές οι επισημάνσεις σου, πάμε μία-μία (κούραση είσαι ρε πστ!):

Το «Εμφανίζω καταστροφικά προβλήματα (ιδίως για άψυχα)» γιατί το ομαδοποιείς στην ίδια περίπτωση (5) με τα «Ξηγιέμαι σκάρτα. Αθετώ υπόσχεση. Δεν ανταποκρίνομαι σε δικαιολογημένες προσδοκίες»; vikar Εδώ αναφέρονται τα άψυχα που, μεταφορικά, δεν ανταποκρίνονται στα βασικά χαρακτηριστικά που θεωρούμε απαραίτητα, ήτοι την απρόσκοπτη λειτουργία. Παράδειγμα (άλλο ένα, μήπως το εκφράσω καλύτερα, αν και με την τρίτη δεν τα καταφέρω ίσως πράγματι φταίνε οι διακρίσεις μου και όχι τα παραδείγματα):

[I]- Είσαι ευχαριστημένος από το Clio;
- Μπα, το Clio από τα 50.000 χιλιόμετρα ακόμα έχει γαμηθεί, όλο βλάβες μου βγάζει, μ’ έχει αφήσει τρεις φορές.[/I]

Είναι αξιοσημείωτο ότι η σημασιολογική του απόχρωση πλησιάζει την «πουστιά» που σου παίζει ένας άνθρωπος σε πράγματα που θεωρείς δεδομένα: να σου αποτίει σεβασμό, να τηρεί τον λόγο του, να μην σε υπονομεύει όταν βασίζεσαι πάνω του.

Λίγο διαφορετικά (αλλά αρκετά ώστε να διακρίνεται), στο 8 αναφέρομαι στην ζημιά που προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες. Η αναλογία με τους ανθρώπους είναι ότι ήρθε κάποιος και το γάμησε, τού ’κανε κακό, το τσάκισε. Όχι ότι μας πρόδωσε, αλλά ότι το ρήμαξαν.

Οι διάφορες μεταφορικές ή/και σλανγκικές σημασίες προέρχονται από την έννοια της ανδρικής ομοφυλοφιλίας και δη του πρωκτικού σεξ, της διείσδυσης. Προσοχή, όχι γενικά, αλλά ομού με την ηθική απαξίωση των ανδρών ομοφυλοφίλων σαν ύπουλων, μη αξιόπιστων, μια προκατάληψη που εμφανίζεται γλαφυρά στις σημασίες της λέξης «πούστης».

Από εννοιολογική σκοπιά (ελπίζω να μην χρειάζεται να δισκλαμάρω ξανά ότι δεν πρόκειται για δικές μου απόψεις αλλά για σκέψεις πάνω στα πιθανά φορτία των λέξεων), όταν λοιπόν κάποιος γαμιέται από επιλογή, είναι ομοφυλόφιλος, άρα πούστης, άρα πούστης με την κακή έννοια. Αναλόγως και τα άψυχα. Όταν κάποιον τον βάλουν κάτω και τον γαμήσουν χωρίς την θέλησή του, όταν δηλαδή τον βιάσουν, δεν γίνεται ομοφυλόφιλος αλλά, κατά την κοινή αντίληψη, καταστρέφεται, παθαίνει πολύ μεγάλη ζημιά, ακόμα και κυριολεκτική. Και πάλι, κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα άψυχα αντικείμενα.

Το «ιδίως για άψυχα» που λέω ίσως θα μπορούσε να παραληφθεί ως πλεονασμός, αφού έχω μιλήσει με άλλη, πιο ταιριαστή διατύπωση για τους ανθρώπους.

Όσον αφορά τις δευτερεύουσες τελικές προτάσεις, καλύτερα να μιλήσει κάποιος φίλος που τα ξέρει καλύτερα γιατί εγώ δεν τα θυμάμαι καθαρά. Στην φράση, ωστόσο, «πάνε/πήγαινε να γαμηθείς» (η οποία δεν λέγεται) είμαι, νομίζω, σωστός. Μάλλον τα ίδια, από συντακτικής άποψης, συμβαίνουν στην φράση «δεν πα’ να γαμηθείς;» ή «να πα’ να γαμηθείς». Έτσι δεν είναι;

Πριν συνεχιστεί η κουβέντα να σας ευχαριστήσω όλους θερμά για τα καλά σας λόγια. (Αν ξέχασα κάτι ευχαρίστως να μου το υποδείξετε.)

Όκ κέικ, τό 'χω. Στο 5 καταλαβαίνουμε το γαμιέμαι μέσο ενώ στην 8 πράγματι παθητικό. Έτσι δέν 'ναι; (Ίσως αυτό το «καταστροφικά» νά 'ναι παραπλανητικό, εκτός κι' αν το εννοείς περισσότερο «ψυχοφθόρα» --το οποίο αρμόζει καί σε πρόσωπα, οπότε η παρένθεσή σου στέκει μιά χαρά απ' ότι καταλαβαίνω.)

Σχετικά με τις δευτερεύουσες τελικές, έχεις δίκιο ίσως για τη σύνταξη να πάς να γαμηθείς, μιά και μπορεί να εννοηθεί ώς «να πάς για να γαμηθείς» και ίσως όχι «να πάς και να γαμηθείς». Παρουσία πάντως των παρεμφερών φράσεων (πάαινε/τράβα/σύρε/σάλτα και γαμήσου, οι οποίες είναι κύριες με παράταξη απ' όσο σκαμπάζω), λέω απλά οτι το χαρακτηριστικό στοιχείο της ενλόγω περίπτωσης δέν είναι τόσο οτι έχεις δευτερεύουσα τελική η οτιδήποτε, αλλα οτι έχεις ρήμα που δηλώνει κίνηση (πού 'ναι γαμώ τις παρατηρήσεις).

Θα πρόσθετα μάλιστα, κίνηση απομάκρυνσης: λέγοντας σε κάποιον να πά' να γαμηθεί, του λές ουσιαστικά «να φύγει απο 'δώ και επιπλέον να γαμηθεί»· καί τον διώχνεις καί τον βρίζεις.

(Και πάνω που θα σού 'λεγα κάνα γλυκόλογο τώρα, έστω ξανά για τον ορισμό, βλέπω εκείνο το ήτα στο παραληφθεί και μου γυρνάς τα άντερα πάλι... :-Ρ)

Τώρα όλο αυτό το κάνεις επειδή πέταξα τους δίσκους σου, έτσι δεν είναι;

Μην ξεχνούτε και το κορυφαίο γάμησέ με / μας. ΟΚ;

Προς το παρόν διατελώ εν Κερκύρα, επομένως Κερκυροποντοδοτώ. Αύριο θα Αντιπαξοποντοδοτήσω.

Ρε vikar, κι έλεγα ότι κάτι δεν μου κολλούσε στο πρώτο σου σχόλιο. Μήπως κάνεις τα εύκολα δύσκολα και κάνεις και μένα να νομίζω ότι δεν θυμάμαι τίποτα;> αλλα είναι εύκολο να δεί κανείς οτι το μόριο να σ' αυτήν την περίπτωση δέν εκφράζει σκοπό αλλα προσταγή --στα σύγχρονα ελληνικά σχηματίζουμε έτσι ένα σωρό προστακτικές στην παθητική φωνή που δέν μας πάει να πούμε πλέον μονολεκτικά: να φοβάσαι (φοβού), να γαμιέσαι (γαμού) και λοιπά. Η έγκλιση είναι υποτακτική. Ακόμα και μόνη της να διατυπωθεί μια πρόταση με να (π.χ. «να φας»), εννοείται μια κύρια πρόταση με ρήμα στην οριστική ή την προστακτική (π.χ. «πρέπει να φας» ή «πήγαινε να φας») από την οποία εξαρτάται.

Το νόημα που δίνει στα λεγόμενά του ο ομιλών είναι άλλη ιστορία. Μπορείς να δώσεις προσταγή στην οριστική: «Λοιπόν, αφήνετε όλοι ό,τι κάνετε και πάτε στον διοικητή.»

Ή ακόμα πιο γλυκά «αφήνουμε όλοι ό,τι κάνουμε και πάμε στο διευθυντή» τ. να μαζευτούμε να πάτε.

[img]http://i33.photobucket.com/albums/d100/pavlospan/VIK.jpg[/img]

:-)

!

όποιος δεν έχει βάλει 5x5 εδώ...γαμιέται! εύγε

Αλλα κάτσε --αφού μου βγήκε που μου βγήκε τ' όνομα, χέχ...

Πάτσις, δέν θυμάμαι τις λεπτομέρειες που αναφέρεις, αλλά: κάθε παθητικό ρήμα πλέον σχηματίζει προστακτική συνεχούς ποιού ενέργειας λεκτικά, με το να, εφόσον ο γραμματικός σχηματισμός με το επίθημα -ου έχει ήδη εγκαταλη- (ούπς! :-Ρ), εγκαταλειφθεί σε μεγάλο βαθμό. Στις προσταγές να γαμιέσαι, νά 'ρχεσαι, να σκέφτεσαι και ούτω καθεξής, δέν εννοείται κανένα πρέπει ή όποια άλλη κύρια πρόταση· είναι απλά η προστακτική στα σύγχρονα ελληνικά.

Το πώς μας προέκυψε αυτός ο σχηματισμός και το τί σήμαινε παλιότερα το να σκέφτεσαι (και άν πάντα εκεί ο ομιλητής αποσιωπούσε μία ευνόητη κύρια πρόταση), άλλο καπέλο. Στην πρώτη ευκαιρία θα κοιτάξω και την Κλαίρη πού 'χω εδωπέρα να δώ πως το πιάνει, αλλα το φαινόμενο είναι απ' αυτά που μια σύγχρονη γραμματική θά 'πρεπε ν' αναγνωρίζει, όχι;...

Το άλλο που λές, «αφήνετε όλοι ό,τι κάνετε και πάτε στον διοικητή», δέν θά 'λεγα οτι είναι οριστική που χρησιμοποιείται προστακτικά, αλλα απλός «μελλοντικός παρόντας» χρόνος (δές και «μελλοντικός παρελθόντας»): «είμαι τόσο γαμάτος και βέβαιος οτι θα κάνετε ότι σας πώ, που είναι σάν να έχετε ήδη αρχίσει να το κάνετε». Η προσταγή βέβαια υπάρχει στο παράδειγμά σου, αλλα δέν είναι απαραίτητη:> [I]— Μαλάκα, μου απάντησαν απ' την αμερική οτι με δέχονται...

— Δηλαδή φεύγεις.
— Ξέρω κι' εγώ; Να δούμε τί θα πεί και η Λιλίκα.
— Μωρε φεύγεις, ποιά Λιλίκα... άκου με 'μένα που σε λέω...[/I]

Μουχουσού, αλίμονο, δέν ξεχνάμε το γάμησέ μας, απλά ειναι ενεργητική φωνή.

Μόλις θυμήθηκα το άλλο όμορφο: οι κύπριοι σχηματίζουν πολλές φορές στιγμιαία προστακτική απο συνεχές θέμα του ρήματος: λένε σκέφτου και όχι σκέψου. Ξέρει κανείς να μας το κάνει λιανά αυτό, πότε τί και πώς;...

@vikar: δεν ξέρω εγώ απ'αυτά, αλλά ένας ενεργητικός ποτέ δεν θα έλεγε γάμησέ με στην κυριολεξία. Άρα είναι παθητικιά... ετς;

Δέν έχεις κι' άδικο... Αλλα ούτε 'γώ ξέρω απ' αυτά, οπότε άς μας πεί ο πάτσις, που τουλάχιστον «έχει σκεφτεί πάνω στα πιθανά φορτία των λέξεων»... :-Ρ

Οι Αμερικάνοι σε στιγμές μεγάλης αγανάκτησης λένε «fuck me!»

@vikar: υποννοείς κάτι για τον φίλτατο patsis;

Βράστα ρισπέκτ για το img από το στόμα μου το πήρες. Αμάν ρε Βίκαρ! Μχς άστους αυτούς, εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος χε.

μπράβο Πάτση, χαρά στο κουράγιο σου, σκέτη εγκυκλοπαίδεια είσαι βρε παιδί μου (μουάχαχα)...

να προσθέσω και το ότι κάποιοι χρησιμοποιούν το ενεργητικό (γαμάω) με τη σημασία του παθητικού:

- Τι έγινε, γαμήσατε τελικά απόψε; (= γαμηθήκατε, το κάνατε;)

Από τότε που το άκουσα το χρησιμοποιώ και γω όταν θέλω να κοροϊδέψω την πράξη ή τους παρτενέρ.

Μήπως είναι αγγλιά αυτούνο;
I fucked him, μπορεί να το πει και γυναίκα στα αγγλικά, νο;

Update ορισμού: Προσετέθη μία ακόμα περίπτωση, υπ’ αρ. 11. Ευχαριστώ τους mods.

Δέν έβρισκα πού να το βάλω, και για δουπού δέν λέει, μιά και γουστάρω σχολιασμό (μας λείπει αυτό το φίτσουρ στο δουπού), οπότε είπα να το βάλω στο ευώνυμο και ταιριαστό αυτό λήμμα.

Ξανάπιασα αυτές τις μέρες το «1821 και η αλήθεια» του Σκαρίμπα (Κάκτος, 1995), και μεταξύ πολλών, απόλαυσα (ως χρήστης του σλάνγκ τζι άρ τουλάχιστον) το εξής απόσπασμα, απο Τόμο Γ (το δεύτερο βιβλίο κατα Κάκτο), σελίδα 27:> Δαύτη λοιπόν [σ.ς. η «Αγία Ρωσία»], η πρώτη διδάξασα, βρήκεν αντάξιο μαθητή της το μεταεικοσιένικο ελλαδικό Ιερατείο. «Υπερ πίστεως» λέει το επαίσχυντο έκτοτε, οτι εμάχησε και το έσωσεν (!...) απ' την αλλαξοπίστηση το έθνος! (Βλέπεις, η τιμή - τιμή δεν έχει και χαράς τον που γαμιέται...). Κι όπως πρίν είχε (στο κωλομπαριλίκι και στο γδάρσιμο) σύμμαχο και συνεταίρο του τον Τούρκο, έτσι [...] βρήκε έκτοτε τον Ναθαναήλ = το ελληνικό κράτος (ό,τι τα σκατά και το φτυάρι) σε μιαν ίδια κι' ακόμη ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ συμμαχία κι' επιμαχία προς διαιώνισή του στα συμφέροντα και γονιμοποίηση κι' άς σερνικών!... κάτι ανιψιών του. (Ως γνωστόν, όποιος γεννήσει το «κωλόπαιδο» κερδίζει λέει το μέγα λαχείο της Ελβετίας!) Απορίες: (α) τί σημαίνει η φράση η τιμή τιμή δεν έχει γενικά; (β) υπάρχει περίπτωση σε πλήρη ανάπτυξη να ήταν αρχικά όπως τη δίνει ο Σκαρίμπας; δηλαδή η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά στον που γαμιέται; και άν ναί, απο πού κι' ως πού; (παλιό μπουρδελιάρικο ξερωγώ;...) (γ) τί σχέση έχει, άν έχει (σημασιολογικά, ετυμολογικά), με εκφράσεις όπως θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει και χαρά σ' εκείνον που γαμεί της γκαστρωμένης το μουνί και της κουτσής τον κώλο; (υπάρχουν άλλες παρόμοιες;)

Χώρια το πανέμορφο ότι τα σκατά και το φτυάρι... Ο Σκαρίμπας γενικά είναι ταμάμ γι' αποδελτίωση (και τό 'χω βέβαια στα υπόψη εδώ και καιρό, αλλά...).

(αχ αυτό το παιδί...)

Γεια σου ρε βίκαρ ακαταπόνητε, κάπου εκεί δεν θυμάμαι από μνήμης σε ποιό τόμο όμως, θα βρεις και τις μοσκομούνες, εκεί που ασχολείται με την γαλλική επανάσταση όχι με την ελληνική. Τις ερωτήσεις σου θα τις βάλω στα υπόψιν.

Υπάρχει το «της γκαστρωμένης το μουνί μεζές της μπούτσας είναι», το οποίο το έχουμε ως γκαστρωμένο μου μουνί, του πούτσου μου μεζές. Διαφωνώ με τον ορισμό αλλά δεν βαριέσαι.

Διαβάζοντας το κείμενο του Ελληνιστεύοντα που μόλις έδωσα εκεί, θυμήθηκα ξανά την γαμάτη παρατήρηση του εδώ ορισμού απ' τον πάτσι, στο 7, για τη σύνταξη με ρήμα κίνησης: σάλτα και γαμήσου, πάνε γαμήσου και λοιπά.

Είτε τα άι και άντε ετυμολογούνται όντως απο παλιότερα ρήματα κίνησης, είτε έχουν παρετυμολογικά συνδεθεί μ' αυτά, οι κατηγορίες 7i και 7iii του πάτσι σχεδόν συμπίπτουν.

Σχετικά με την παθητική συνεχή προστακτική που σχηματίζεται με το να, το πιάνει ήδη ο Τριανταφυλλίδης στην §239 της γραμματικής του.

ελπίζω να μην επαναλαμβάνω κάτι που έχει παίξει, αλλά...

(έχει 5-6)