Λές αμα φύγουν τα κουμούνια απ' τις πόλεις και πάνε στα χωριά, να επιτευχθεί κάτι; Να έρθ' ισορροπία μ' όλη αυτήν τη χωριάτικη συντηρητικούρα σε φάση; Δέν έχει κι' άδικ' ο χοριάτις.
Πάντως, όσον αφορά το λήμμα, έχω να παρατηρήσω οτι η τακτική αυτή (του «φάιτ φάιαρ γουιδ φάιαρ») δέν ευοδώνει διόλου στο παρόν σάιτ, ούτε τελευταία, ούτε ποτέ παλιότερα.
Καλε υπήρχε κανόνας;...
η στατιστική είναι η δίδυμη αδελφή του ψεύδους είναι αλήθεια ;; Ναί, αλλα πρόκειται για στατιστική διαπίστωση.
Έχω ακούσει και το ωραίο, «στατιστική είναι ο επιστημονικότερος τρόπος να πείς ψέμματα». Περίεργος κλάδος η στατιστική· τη σνομπάρουν οι λοιποί μαθηματικοί, τη σνομπάρει κι' ο λαός...
Ε λοιπόν, μ' εσάς τους δυό δέν θα τα πάμε καθόλου καλά...
Με την Άννα απ' την άλλη, αρχίζουμε περίφημα. :-Ρ Προσωπικά έγραφα ώς τώρα στ' αρχίδια κι' όχι στα 'ρχίδια, άν και τώρα που το βλέπω το θεωρώ σωστότερο.
Καταρχήν, ο φθόγγος /α/, όπως γράφει σύμφωνα και ο Μπάμπης, εκκρούει κάθε άλλο φωνήεν --και εδώ συμφωνώ μαζί του, απ' όσο τα έχω προσέξει τα πράματα μέχρι τώρα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση που τα φωνήεντα είναι ίδια, μπορεί κανείς να σκεφτεί ώς εξής: τί θα εκκρουόταν άν είχα την επόμενη λέξη ν' αρχίζει με άλλο φωνήεν; τότε, θα διατηρόταν το /ά/ στο άρθρο (πιχί, «μας έχει πρήξ' τα ούμπαλα με τα 'ρωτικά του τα ποί'ματα, ο Φανφάρας»)· για λόγους ομοιογένειας τότε, και το τα αρχίδια θα «πρέπει» να συναιρεθεί ώς τα 'ρχίδια.
Μετά, πολλές φορές ακούμε «'ρχίδια», έτσι μόνο του, και συνήθως ίσως ψιθυριστά, χωρίς να υπάρχει κάν έκκρουση απο προηγούμενο φωνήεν.
Αλλά, υπάρχει ένα αλλά. Άμα πείς να γράφεις ότι ακούς, προσπαθώντας να το κάνεις και με όση συνέπεια, έ, πολλές φορές σε παίρνουνε με τις ντομάτες. [...] Είναι θέμα αντοχών κατόπιν να επιμείνεις περισσότερο και να το ψάξεις πιό σοβαρά.
Αυτή την ορθόδοξη δυναστεία του γραπτού σε βάρος του προφορικού, την καταλαβαίνω βέβαια, αλλα εδώ μου κάθεται, απο τότε που την ένιωσα. Και άντε να πείσεις ανθρώπους με αναγνωστικές συνήθειες μιάς ζωής, οτι το να γράφεις ξερω 'γώ (πού μου την είπατε τις προάλλες ρε αρχηγοί; ξέχασα· τέλος πάντων), το να γράφεις ας πούμε «πέρα από όλα αυτά» είναι που σε ξενίζει, και όχι το «πέρα 'π' όλα 'φτά» (όταν σ' ενδιαφέρει ν' αποδώσεις προφορικό λόγο, εννοείται).
Τέλος, σύμφωνα με όσα λέω επάνω, το να γράφω όλα 'φτά στο ίδιο κείμενο με τ' αρχίδια, είναι καραγκαγκάνω ασυνέπεια. Νά 'ναι καλά η Άννα.
Σε συμφραζόμενα παιχνιδιών ρόλων (με ηλεκτρονικά δέν μπλέχτηκα ποτέ στ' αλήθεια), όντως, δέν άκουσα ποτέ το μονολεκτικό αυτόν τύπο. Λέγαμε πάντα ανεβαίνω λέβελ, παίρνω λέβελ, ή απλά ανεβαίνω. Πού και πού θα λέγαμε και ανεβαίνω επίπεδο νομίζω.
Ωραία λέξη!...
Ιδιωματικό απο πού;... Και απο πού βγαίνει;
Μπάμπης και Τριαντάφυλλος δέν την έχουν. Βρίσκω στο διαδίκτυο τα εξής:
Τέλος, βρήκα κι' αυτό:> Άλλος ταλαίπωρος θα δουλεύει 12ωρο καθημερινά «εκτελούνται μεταφοραί» για να πληρώσει τις δόσεις του ψευδο - GTI που παρκάρει τακτικά απέξω από το ξενυχτάδικο επειδή έτσι είπε η μελεμενιά του και συνοδός στην διασκέδαση, που τώρα παρακολουθεί τα μεσημεριάτικα κουτσομπολιά ξάπλα στο καναπέ ενώ αυτός ξεφορτώνει κασόνια. Εδώ η λέξη σημαίνει «γκόμενα», «λεγάμενη», «δικιά», και ενώ είναι ειρωνικό, δέν έχει την τόσο αρνητική σημασία του ορισμού. Μήπως να πρόκειται για χρήση του πατριδωνυμικού ώς μειωτικού; Πώς λέμε σήμερα πόντιος ξερω 'γώ;...
Σε παλιές εφημερίδες δέν έψαξα.
Και Εικασία, καλωσήρθες.
(γράφαμε μαζί)
Μάθε μωρε πρώτα να τη γράφεις σωστά, και μετά πάν' ασχολήσου με άλγεβρα... Πιτσίρι, έ πιτσίρι...
Το ερώτημα για μένα είναι: το παίρνω εδώ είναι μεταβατικό ή όχι;
Για το ανέβασμα, θα έλεγα ναί, εφόσον ο ορισμός καί η σημασία κατα πάτσι θά 'ναι διαφορετικά.
Ο Τριαντάφυλλος ξέρει μόνο έωλος, ενώ ο Μπάμπης τα διακρίνει (έχει και σχόλιο), για το οποίο όμως έχει δεχθεί κριτική. Δείτε στο σχετικό θέμα της Λεξιλογίας.
Όπα, λάθος. Δέν είναι δά και παραπλανητικό το στο. Εφόσον λέγεται στο σχήμα πήρε κάποιος στο σασί (που λέγαμε για καρτεσιανές ατάκες), τότε είναι και το σωστό, προφανώς. Η απουσία του, πάλι δικαιολογείται απ' το λήμμα του τζίζα (ά ρε άτιμε, ψάρακας και ήδη λήμμα στ' όνομά σου...), το οποίο αναφέρεται καί σε εμπρόθετα --ενδιαφέρον, δέν το είχα συνειδητοποιήσει πρίν.
Κάτσε βρε, να το συζητήσουμε πρώτα εδώ στα σχόλια, να το θέσω προσωπικά υπόψιν και των συντονιστών, να γνωματεύσει και το αφεντικό, και μετά αποφασίζουμε...
(Που μας κάνεις και τη δύσκολη... Αφού σε τρώει ο κώλος σου να τ' ανεβάσεις...)
Το σχόλιο το στηρίζω κι' εγώ, παρόλο που δέν έχω ακούσει τη μεταφορά απ' όσο θυμάμαι. Όσο για τη σύνταξη, θα έλεγα έχει πάρει/πήρε το σασί. Το εμπρόθετο μου φαίνεται παραπλανητικό, μιά και δικαιολογείται ώς «πήρε στο σασί = το αυτοκίνητο πήρε στο σασί» ενώ η απουσία άθρου θά 'λεγα εμπίπτει εκεί.
Για το παίρνω, τέλος, δείτε πλάκα-πλάκα την ομάδα IV στον ορισμό του Τριανταφυλλίδη. Και μετά μας λέν ασαφείς στο σλάνγκ τζι άρ... :-Ρ
Γειά σου ρε βυζάκια με τις καίριες απορίες σου!... :-)
Έχω ακούσει και τέταρτο: το πολύ το κούνα-κούνα λέει στο ελευθέρας τα κάνει να κρεμάνε με τα χρόνια. Και ώς γνωστόν, οι γυναίκες, φρονίμων παιδιά, προσέχουν για να έχουν. Κατάλαβες; μή μας παρατήσει ο άλλος στα πενήντα και εξήντα μας για καμιά τριαντασαραντάρα με βυζί απ' αυτά που σου βγάζουν τη γλώσσα...
Στα οδοντιατρεία μιά φορά, ακόμα να καταργηθούν. (Ξέρω-ξέρω...)
Ά, Ντίνο, όπως πάς, θα μας κάνεις να σε λέμε «κύριο Ντίνο», και όχι λόγω ηλικίας... Το «Απαγορεύεται το πτύειν» το βλέπεις ακόμα ξεχασμένο πού και πού. Απολίθωμα κι' αυτό μαζί με τ' απαρέμφατα.
Ναί, τό 'χουμε ώς παρτόλα απ' τον γιαμπίχτεν (άν κι' εγώ μόνο ασυναίρετο το έχω ακούσει).
Ωραίος ο Ντίνος! Όντως παίζει ενα τέτοιο σενάριο.
Άλλες φράσεις που ακούγονται σχετικά με την αδεξιότητα: σκατά εχεις στα χέρια σου;, μανταλάκια εχουν τα χέρια σου;, βούτυρο έχεις στα χέρια σου;.
Σμπόκος... Τώρα κατάλαβα οτι αυτό που γράφω τό 'πες ήδη. (Εντάξει, πάω για ύπνο.)
Κύπριε αδελφέ, νά 'σαι καλά ρε φίλε...
Χαλικούτης, στην ενότητα για τη φωνολογία γράφει ο αδελφός: «Κάποιος που καλαμαρίζει όχι μόνο θα προφέρει αυτά τα σύμφωνα, αλλά θα τα προφέρει και σε θέσεις που δεν υπήρχαν αρχικά». Αυτό μάλλον εμπίπτει σ' ότι καταλαβαίνεις (κι' εσύ κι' εγώ) ως υπερδιόρθωση. Νομίζω οτι συγκεκριμένα παραδείγματα εδώ θα βοηθούσαν, κι' αυτήν τη στιγμή δέν μπορώ να σκεφτώ κανένα (ούτε και έχω πρόχειρο τον κύπριό μου...).
Ο Χότζας πλέον μας κρατάει για λήμματα μόνο το σεντόνια του... :-Ρ
Μπράβο ρε Βαστάζε, 'φχαριστώ.
Ο Μπαμπινιώ, βήτα έκδοση, το έχει το λήμμα και ετυμολογικά το παράγει στο ίδιο πνεύμα: < βασταγή + -ερός, με επίδραση του επιθέτου γερός.
Άλλος ένας σχετικός με τα φετιχιστικά συμφυρμός που πρωτοάκουσα προχθές, ο βασταγερός (ανθεκτικός, που αντέχει), απο το βαστάω γερά. Παλιό, αλλα όχι και παλαιοελληνικό –για παράδειγμα:> Εγώ, μητέρα, είμαι βασταγερός άνθρωπος, το ξέρεις. Έτσι εύκολα εύκολα δεν πηδώ να φύγω μέσ’ από λίγη ζέστη σαν και λόγου σας. Αν θέλης να ιδής την τύχη μου, φέρ’ εδώ! –Και πήρε το κλωνί από το χέρι μου και το έβαλε μέσ’ στην φωτιά. Κ’ επυρώθηκαν τα σούρβα και ήρχησαν να βροντούν και να πηδούνε...
Γ. Βιζυηνός, «Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου»
Συγχωνεύτηκαν. (συμπούρπ...)
Μας θύμισε ο Γκάτζ τα κρεμαντζόλια του πονηρόσκυλου (νό πάν ιντέντεντ) και ξεκίνησα να σχολιάζω τη φράση εκειπέρα, αλλα είπα να την ανεβάσω κανονικά. Σήκωνε πλέον καταχώριση.
Ωραίος. Το αναφέρει και ο ελχάρ πιο πάνω (αλλα το δικαιολογεί αλλιώς). Δέν το ανεβάζεις μία;
Άκουσα πρόσφατα και το μένω αφίσα.
Εγώ όποτε το ακούω καταλαβαίνω απλά «κοντός», όχι απαραίτητα και «χοντρός».