Στα δασκαλίστικα περι γραμμάτων του πέρκινς επάνω, να προσθέσω και το άλφα ψαράκι.
Ωραία κουβέντα (δέν την έχω ακούσει, αλλα ωραία ρε π'στ'). Αλλα θέλει τον δικό της ορισμό, άλλο πράμα. Αναλαμβάνεις; :-Ρ
Ακόμη: για το ονόρε.
Σωστός!...
Φύγι' απο 'δώ ρε πρωτευουσιάνε, που θα μας θίξεις Κανάκη-Καλυβάτση-Σερβετά μας... :-Ρ
Όκ κέικ. Ανώμαλο ρήμα, όνομα και πράμα... :-Ρ
(Γιατί ετσι μαύρο το ακτινίδιο; Σάπισες;...)
Άχαχαχα!... Τον είχα ξεχάσει αυτόν τον αντιπορτοκαλισμό.
Ωραίος ρε θηρίο!... (Ρέ χρόνο που τον έχουν μερικοί-μερικοί...)
Αλλα δέ μας ρίχνεις και την αντίστοιχη λίστα με τα «χειρότερα», τώρα που το έχεις; Κάτι μου λέει οτι θα ήταν καλό πειστήριο για τη βλακεία που μας δέρνει σχετικά με τη βαθμολογία.
Γιούφι, μεγάλε, τσέκαρε άμα θές δυο λήμματα-πατάτες απο κάποιον που πήγε πανεπιστήμιο (κι' ακόμη να το τελειώσει...): -τ-, αντίστροφη αττική σύνταξη. Η πολλή η ανάλυση καταντάει συχνά εμβριθής ανοησία.
Όσο για το μπιστάω, εύλογη η σύνδεσή του με το καλιμπιστήρι. Αλλα ευσταθεί; Να τις μαζεύαμε κάπου όλες αυτές τις λέξεις-πασπαρτού; Ή παραείναι φιλόδοξο το εγχείρημα; Δέ νομίζω. Τό 'χει κανένας ήδη στο πρόχειρό του;
Ωραίος. (Γιά δε το σηκώνεις ως πολυμέσο; Πατάς την καρτέλα «Upload» και κάνεις παιχνίδι. Τέτοια τα θέλει το σάιτ.)
Απο τα παραδείγματα πάντως φαίνεται να σημαίνει όχι οτιδήποτε, αλλα πάντα κάτι το ενεργητικό, ρήμα που δηλώνει ενέργεια, πράξη. Θα μου πείς, φαίνεται κι' απ' τη φωνή (ενεργητική).
Αλλα θα μπορούσες πιχί να πείς, «μπίστηξα δυό ώρες με τα μπλαμπλά, σηκώθηκα κι' έφυγα» (βαρέθηκα), ή «μπίστηξα μέχρι πού 'ρθε το τελευταίο λεωφορείο, άς βιαζόσουν» (περίμενα), ή «πόσο σε μπιστάω μπουμπούκο μου!» (αγαπάω);...
Δέν τό 'χω ακούσει ποτέ και δέν το πιάνω καλά οπως το δίνεις.
Καταλαβαίνεις τώρα πέρκινς τί εννοεί ο Βράστας όταν λέει οτι δέν πρέπει να κολλάμε τη μιζέρια (παύλα κακομοιριά παύλα δυστυχία παύλα και λοιπά) τρίτων... :-Ρ
Εμένα πάντως απο 'κείνα τα σχόλια ένα μού 'μεινε: ο Χότζας μας έφαγε όλες τις σλανγκόμενες με εκνευριστική ευχέρεια...
Το λήμμα ωραίο. Καλύπτεται καί απο Τριαντά καί απο Μπαμπινιώ, αλλα με τη συνηθισμένη τους λεξικογραφική λιτότητα.
Το Εσουρού πλάκα-πλάκα έχει ασχοληθεί ποτέ με τη γελοιότητα που χαρακτηρίζει οτιδήποτε κάνει ο Μάκης ο Τριανταφυλλόπουλος; Σε τί ακριβώς υπολείπεται το βίντεο επάνω απ' το βίντεο εκεί ας πούμε;
«Κνίτικος αναβιβασμός τόνου»... Άχαχαχαχαχα... (Κάτσε όμως, «κνίτικος» ή «κνιτικός»;)
Πιο απλά, πόσες τα πίνουν και πόσες όχι; Μία στις δύο; Μία στις τρεις; Μια στις δέκα; Για μένα η απάντηση είναι μια στις πέντε... τζόνι Στα ίδια. (Τί μας βάζεις να θυμόμαστε κυριακάτικα, μέρα εκκλησίας...)
Εμένα μιά φορά, μου θυμίζει την Πίπη Γερμανού στη Θεσσαλονίκη. Όσο «αυτόματα αστείο», που γράφει κι' ο τζόνι, το παίρνει να είναι· συνήθως καθόλου· απ' τ' αστεία που μου χάρισαν τον τίτλο του σάχλα στην παρέα μ' άλλα λόγια, αλλα μή σας ξεφύγει παραπέρα.
Ναί, η αλήθεια είναι οτι το λήμμα είναι δοσμένο μπερδευτικά όμως. Η φράση που λέγεται είναι πάτα Ελλάδα, πάντα στην προστακτική δηλαδή, αφού σου 'χουν πατήσει το πόδι --κατα προτίμηση εφοδιασμένο με παρανυχίδες, κάλους και τα λοιπά. Γι' αυτό και είχε πάει η ιρονίκ να το διορθώσει (αλλα δέν άντεξε στη γκρίνια...).
Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα απο τα λήμματα που θα έπρεπε να ξεφύγουν απο τον λεξικογραφικό κανόνα καταχώρισης σε άλφα πρόσωπο και ενεστώτα δηλαδή --ας όψεται όμως η μαθηματικίστικη κανονιστικίλα που με κατατρέχει. Στα υπόψιν.
Λίγο τραβηγμένο, αλλα μπορείς να υποθέσεις οτι το άλφα είναι στερητικό, οπότε αούγκανος θα σήμαινε αυτόν που ούτε απο ούγκ δεν καταλαβαίνει.
Μπομπαλάκια ρε, ναί, δίκιο!... (Τόσα τσιγάρα κι' οι συνάψεις ακόμα τζίφος...) Λέγεται και Θεσσαλονίκη, απο παλιούς τουλάχιστον, ή απο χασάπηδες. Ωστόσο το μπομπόλια δέν θυμάμαι να τό 'χω ακούσει.
Ασφαλέστατα. Υποθέτω θα είναι το αντίπαλο δέος της γυναίκας-γκόμενας, αλλα... Χμ... Υπάρχουν γυναίκες-μή γκόμενες;... :-Ρ
Σχετικό ίσως και το μπίστος.