Comments by vikar (4189)
Showing 2941-2970 from 4189
Μπά αλίβ... Απο Ασπροβάλτα πάντα περαστικός ο βικάριος (έξω οι στάσεις για βενζίνη), και πάν πολλά χρόνια τώρα. Στην Τούζλα ωστόσο παίζει μικράκι νά 'χα βουτήξει.
Πολύ μέμορι λέιν έχει γίνει το σάιτ κι' έχω αρχίσει ν' ανησυχώ στ' αλήθεια.
Τα σέβη μου στο πονηρόσκυλο. Γι' άλλη μιά φορά. (Τί να κάνουμε, τέτοια που γράφει, τέτοια θ' ακούει, ας πρόσεχε.)
Άφφφ...
Ά, Τούζλα έχουμε και κατα Καβάλα μεριά.
Χώστρα είναι κι' αυτή (ή «αυτός»... αλλα δέν κάνουνε τέτοια οι άντρες :-Ρ) που σε χώνει με την πρώτη ευκαιρία, σε αγγαρεύει δηλαδή να της κάνεις χατήρια κι' εκδουλεύσεις που βαριέται ν' ασχοληθεί η ίδια, ή επειδή έχει φάει κι' η ίδια το παραμύθι οτι «ξανθιά ίσον χαζή», εκμεταλλευόμενη επιπλέον το γνωστό σχετικό απόσταγμα της λαϊκής θυμοσοφίας, ή απλά τη φιλοτιμία σου (άλλωστε οι χώστρες δέν διστάζουνε να χώνουν και φίλους και φίλες αδιακρίτως).
Οι παλιάς κοπής χώστρες θα σε παίρναν ας πούμε τηλέφωνο στη δουλειά να σου πούν να πάρεις γυρνώντας ψωμί που ξέχασαν, «αλλα πού 'σαι;, απο τον καλό τον φούρναρη, ξέρεις (σ.ς.: στην άλλη άκρη της πόλης), όχι απ' αυτόν τον γύφτο κάτω απ' το γραφείο που τα ψωμιά του είναι όλο τρύπες και καμμένα».
Οι νέας κοπής χώστρες, θα σε πάρουνε τηλέφωνο στη δουλειά για να σου πούν οτι «να πάρει, δέν τα κατάφερα να κάνω ινστόλ το πρόγραμμα που μου είπες, δέν είμαι κάν σίγουρη οτι είναι αυτό, πώς μου το είπες αλήθεια; άχ καλέ τί άσχετη που είμαι! πές μου λίγο πάλι να χαρείς δέν σ' ενοχλώ έ; άντε γιατι βρήκα την ταινία που θέλω και δέν μπορώ να την δώ και πάω να τρελαθώ! χίχιχιχι... Ά! Και πού 'σαι; Φέρε κι' ένα ψωμί καθώς γυρνάς, καλά; Ξέρεις, απο το φούρναρη που παίρνει κι' ο μπαμπάς μου --αυτό που αρέσει της μαμάς».
Αγαπητή ατάκα της χώστρας, σαφώς, κι' αυτή εκεί...
Η λέξη έχει βέβαια και την εδραιωμένη μεταφορική και μειωτική σημασία «ακαταλαβίστικα», και ακόμα, «μπούρδες», «ασυναρτησίες». Ένα παράθεμα απο πολύ αστείο (σήμερα πιά) χουντικό εγχειρίδιο ορθογλωσσίας, για το οποίο έμαθα μόλις απο το ιστολόι του κύριου σαράντ:> Αλλα τί να πή κανείς δι' εκείνους οι οποίοι υπεδέχθησαν τα κορακίστικα του Ψυχάρη ως γνήσιαν γλώσσαν του λαού και δι' εκείνους οι οποίοι και σήμερον ακόμη τον θεωρούν ως «Δαλαϊλάμαν» των, του οποίου οιαδήποτε ανοησία θεωρείται ως επιστημονική αλήθεια. Το απίστευτο αυτό διαμάντι μπορείτε να το κατεβάσετε απο λινκάκι που δίνεται σε σχόλιο στην εκεί καταχώριση.
[κάνε την πάπιααα...]
Πό ρε ντούμπλφας, τί χάσιμο είν' αυτό που μας ανέβασες... Ντέντ κεν ντάνς και παπαριές...
Στο καταληκτικό σχόλιο του τζόνι, για τη θετική σημασία στην αργκό τυπικά αρνητικών χαρακτηρισμών, έχει ξαναγίνει αναφορά στο σάιτ (εδώ). Τό 'χει κανείς να το έπιανε σιγά-σιγά;
«Η κότα πίν' νερό, μα τηρά και το θεό», που λέν συχνά και στο παρασαλονίκιο χωριό της μάνας.
Γειά σου Κύριε Κάδμο, ωραίος (έτσι, ν' αραιώνει το πρόχειρο...).
Το πρώτο παράδειγμα κατέβηκε αφού το ζήτησε ο τζόνι.
Λές νά 'πεσε το λήμμα λόγω αμερικάνικου εμφύλιου; Έ ρε αυτός ο δάκτυλος, δέν μας αφήνει σ' ησυχία τόσες δεκαετίες... :-Ρ
Να πώ την αμαρτία μου πάντως, είν' η πρώτη φορά που θυμάμαι να μήν αντιμετωπίζω τον τζόνμπλάκ βαθμολογικά σά' νέοπα στο σάιτ, και δηλαδή να μήν τον φουλάρω με συνοπτικές διαδικασίες. Ο μόνος λόγος ήταν ακριβώς οτι διάβαζα τον ορισμό και ένιωθα οτι έχανα κάποιο εσωτερικό αστείο. Έ, σε τέτοιες φάσεις την λές και στους νέοπες, κι' ας είν' και γιάνκηδες.
Καλημέρα μας.
- Ποιος είναι ο Κορδομενίδης, ποιο το Εντευκτήριο, τι είναι το στο Λεμπέτ.[/quote]Για το Λεμπέτ δίνει ένα λίνκι το πονηρόσκυλο εδώ.
«Εντευκτήριο» είναι ένα λογοτεχνικό περιοδικό με έδρα τη Θεσσαλονίκη, Κορδομενίδης ο εκδότης του. Άμα κάνεις ένα σέρτς θα βρείς μπόλικα πράματα (εγώ δηλαδή πώς έκανα σέρτς για «σεισμός αθήνα 1999»;... :-Ρ ). Σ' ένα 'π' τα τεύχη του περιοδικού του είχε αφιέρωμα στον Βέλτσο, για τον οποίο, όπως ήδη σού 'γραψα, άκουσα και έμαθα αργότερα, όσο βρισκόμουν για λίγες μέρες στην Αθήνα. Την επόμενη δέ φορά που άκουσα γι' αυτόν ήταν εδωμέσα (νομίζω απο 'σένα, αλλα δέν κόβω και τα νύχια μου, κιθαρίστας πράμα).> - Πού τις είδες τις φιλοσοφίες σ' αυτά που γράφω και δη κανονιστικές. ΜπΔΓ, καμιά φιλοσοφία δεν είναι κανονιστική, αυτό αντιβαίνει στον ορισμό της φιλοσοφίας ως αναζήτησης. Μίλησα για φιλοσοφία επειδή ανέφερες τον Βέλτσο, που απ' όσο σκαμπάζω χωρίς να τον έχω διαβάσει ποτέ, φλερτάρει με τον χώρο της διανόησης. Υπέθεσα λοιπόν οτι το (αντι)σύνθημα «ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα» θα το είπε στα πλαίσια κάποιου επιχειρήματος τέτοιου ύφους.
Για κανονιστικότητα της φιλοσοφίας ενγένει δέν μπορείς να μιλάς βέβαια, αλλα κάθε φιλοσοφικό σύστημα είναι κανονιστικό (τί λέμε;, εδώ ο άλλος πίστεψε οτι έχει λύσει διαπαντός το «πρόβλημα της φιλοσοφίας»!...). Αυτό θα μας πάει αλλού, και μπορούμε να τα πούμε κι' απο κοντά άλλωστε. Σε κάθε περίπτωση, άν ένας άνθρωπος όπως ο Βέλτσος, που θέλει να περνιέται για διανοητής, καταφεύγει σε συνθηματολογία, τότε η κανονιστικότητα είναι το λιγότερο και πιό ευγενικό που μπορείς να του προσάψεις.
Όλα αυτά βέβαια τα λέω χωρίς να ξέρω τα συμφραζόμενα της συνέντευξης, οπότε πές οτι πάω και πάσο.[quote]- ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΔΕΣ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΚΑΙ ΔΗ ΚΡΑΥΓΑΛΕΟ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΠΤΙΚΟ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ; τζόνι Όταν στο πρώτο σχόλιό μου εκειπάνω έκανα έκκληση γλωσσολογικού ενδιαφέροντος, κατάλαβα οτι απαντούσες κι' εσύ στο ίδιο επίπεδο. Συνεπώς, κατάλαβα οτι απαντάς «ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα» εννοώντας «ελληνική αργκό είναι μόνο η αθηναϊκή». Ε απο 'δώ και πέρα δέν χρειάζεται νομίζω να το κάνω λιανά, πού είδα φασισμό και πού υπεροψία, ειδικά απο τη στιγμή που η ατάκα, έτσι ερμηνευμένη, είναι πέρα για πέρα, απλά λάθος.
Καταλαβαίνω οτι σε παρεξήγησα. Έπρεπε να δώ απλώς αφέλεια, ατυχή διατύπωση (όχι πάντως σάτιρα, όπως υπέθεσα εναλλακτικά επάνω). Ελπίζω να με συγχωρέσεις, και να μ' αφήσεις να σκίσω τον ταβλαδόρο φίλο σου σαν θά 'ρθω τώρα στα κοντά στην ελλάδα. Στην Αθήνα εννοώ βέβαια. :-Ρ
Για να γυρίσω ομως στο προκείμενο, έγραψα ήδη επάνω οτι σε ένα βαθμό είναι λογικό να μήν μιλάμε εύκολα για αθηναϊκή αργκό, και το λέει πολύ πιο εύστοχα ο Χότζας, όταν μιλάει για τα μουμουέ. (Και μάλλον, για το γεγονός οτι μαθαίνω λέξεις όπως βρόμικο για πρώτη φορά απ' το σλάνγκ τζι άρ, να φταίει ακριβώς το οτι έχω πάψει την τηλεόραση απ' το λύκειο.) Αλλα αυτό δέν μπορεί παρα να γίνεται μόνο μέχρι έναν βαθμό, όχι κάργα. Για παράδειγμα, ακόμα κι' αν όλη η ελλάδα ξέρει τί σημαίνει βουπάκι (που δέν είναι έτσι φυσικά), θα είναι γελοίο να ισχυριστεί κανείς οτι πρόκειται για πανελλήνια αργκό. Αυτόν τον βαθμό, λέω, πρέπει ώς σλάνγκ τζι άρ να τον αναζητήσουμε. Και δέν μιλάω ούτε για κοινωνιολογία καταρχήν, ούτε για πολιτική καταρχήν, ούτε για φιλοσοφία καταρχήν, ούτε για τίποτε άλλο εκτός απο την γλώσσα.
Και αυτό δέν πρέπει να το κάνουμε μόνο για την Αθήνα βέβαια. Απλά βλέπω οτι αυτή είναι η πιό ταμπού περίπτωση απ' όλες. Παρεξήγηση-ξεπαρεξήγηση, είναι πράματα για προβληματισμό αυτά εδωμέσα και καλώς μαλώνουμε νομίζω.
Μές, το μένω ντούπ κι' αυτό πρώτη φορά το συναντώ (ανέβασέ το πλίζ και με ετυμολογία). Εμείς λέγαμε απλά μένω μετεξεταστέος και μένω (απλά) απ' όσο θυμάμαι. Εντάξει, το πρώτο έπαιζε αρκετά και ώς «ραντεβου το Σεπτέμβρη» (λογοπαίγνιο με τα διαφημιστικά των χειμερινών σινεμά καλοκαιριάτικα), αλλα δέν το λές ακριβώς συνώνυμο, ούτε κάν παγιωμένο (απ' όσο ξέρω). Πάντως δέν θυμάμαι τίποτε άλλο. Όποιος άλλος θυμάται θα μας πεί ελπίζω.
Και ρε Χότζα, τί να πώ. Τάβλι μπορεί να μήν ξέρεις, αλλα χαλάλι σου...
Φίλε Τζόνι, όμορφα τα λές, εσύ ή ο Βέλτσος δέν ξέρω (για τον οποίο πρώτη φορά άκουσα να γίνεται κουβέντα όσο ήμουν στην Αθήνα παρεμπιπτόντως!, όσο κι' αν τον τιμά κάνας Κορδομενίδης στο Εντευκτήριο), αλλα άν υπάρχει η έκφραση στο Λεμπέτ ή κάτι παρόμοιο (πού τα λέγατε αυτά τελευταία;) το οποίο δέν έχεις ξανακούσει στα τριάντα χρόνια που διαβιώνεις στην ελλάδα, έ, τότε πρέπει ν' αναθεωρήσεις την καραμέλα περι ελλάδα ίσον Αθήνα. Τόσο απλά.
Για την γλώσσα μιλάμε εδωπέρα, δέν μπορούμε ν' αφήσουμε ούτε τα κλισέ ούτε τις κανονιστικές φιλοσοφίες να μας στερούν το θεμελιακό προνόμιο της παρατήρησης.
Περι τοπικού χρώματος δέ, ίσως όντως να ισχύει αυτό που παρατηρεί ο χαλικούτης· δέν θά 'ταν κάτι τέτοιο τοπικός χρωματισμός; Δηλαδή «χρώμα» σημαίνει μόνο αποκλίνουσα προφορά (όπως λέμε συμπεριφορά); Και άντε, να προσπεράσω τον κραυγαλέο και υπεροπτικό φασισμό που κρύβεται σ' αυτές τις κουβέντες σου (που άν δέν είναι εριστικές για να ερίζουν, είναι τότε σατιρικά αφελείς και σόρι που δέν πιάνω το αστείο, ειλικρινά).
Και να πώ το εξής γλωσσικό: τέτοιες υποθέσεις, όπως του χαλικούτη, πώς να τις επαληθεύσεις και πού να τις στηρίξεις άν δέν έχεις κάν την πληροφορία (όσο γίνεται διασταυρωμένη) οτι η τάδε έκφραση ακούγεται εκεί κυρίως;
Κάτι ανάλογο με αυτό του χαλικούτη έγραψε πρόσφατα και το πονηρόσκυλο, κάτι σε «οι βορειοελλαδίτες ρέπουν προς τον κυνισμό περισσότερο απο τους κάτω» (σόρι, δέν έχω τον χρόνο να τα γράψω σαν άνθρωπος, ούτε να ψάξω αυτήν τη στιγμή). Πιασάρικη παρατήρηση, αλλα καταπόσο στέκει; Θά 'χε ενδιαφέρον να στηριχτεί σε μιά καλή αντιπαραβολή συνηθισμένων εκφράσεων απο τους βόρειους και απο τους νότιους, πάνω σε παρόμοιες καταστάσεις καταπροτίμηση, και μόνο τότε θα είχε κάποιο στάτους παραπάνω απο ένα ευφυολόγημα.
Γι' αυτό, άς σοβαρευτούμε λίγο παραπάνω, κι' ας μήν ξεχνάμε οτι είμαστε εδώ κυρίως για την γλώσσα, η οποία παίζει δυσευτυχώς και εκτός Αθήνας. Όπως περίπου κι' οι σεισμοί.
Όντως, ούτε στη βόρεια επαρχία της Θεσσαλονίκης γλιτώνεις εύκολα 'πο δαύτους (νά πως καταλήγουν οι μικρές πόλεις πόλεις-φαντάσματα), δέν τό 'χω ακούσει ούτ' εγώ.
Νομίζω είναι «σωστότερο» να το γράφουμε με άλφα γιώτα, λαίουρας (απ' το παλαίουρας < παλαιός). Απ' το παλιός θα έβγαινε το πάλιουρας και κατόπιν το λιούρας (το οποίο δέν ξέρω άν έχει ακουστεί ποτέ και με ποιά σημασία).
Δέν θυμάμαι να τό 'χω ακούσει ποτέ, άν και πάνω-κάτω της αυτής σειράς. Κι' άν ακούστηκε στις παρέες μου δηλαδή τότε, θα θεωρήθηκε ίσως κρυάδα και δέν θα παγιώθηκε. Μήπως παγιώθηκε μόνο στην Αθήνα;
Με την ευκαιρία, να κάνω μία έκκληση: προκειμένου να εντοπίζουμε την εντοπιότητα (τί μ' έχει πιάσει με τις παρηχήσεις τελευταία; σάν κακός εφιάλτης είναι) μιας έκφρασης-σημασίας, άς το δηλώνουμε σιγά-σιγά και πιό συστηματικά (μέχρι ίσως να το αυτοματοποιήσουμε κάπως το πράμα) άν έχουμε ακούσει την έκφραση με την ίδια σημασία ή όχι στον τόπο μας (αγαστό έργο για το σάιτ, που ακόμα βρίσκεται στα πρώτα του βήματα).
Γιατι είναι φανερό οτι ο καταχωριστής πιό δύσκολα γνωρίζει χωρίς επιτούτου έρευνα καταπόσο μιά ατάκα λέγεται γενικά ή αν πρόκειται γι' ατάκα που γεννήθηκε και έμεινε στον τόπο του (πάν ανιντέντεντ --περνάω φάση παρήχησης, είπαμε). Και ειδικά αν μιλάμε για αθηναίους, έτσι; Πόσες καταχωρίσεις θυμάστε της κατηγορίας τοπικοί ιδιωματισμοί που να αφορούν το λεκανοπέδιο; Εγώ καμία αυτήν τη στιγμή (δέν έψαξα, ίσως να υπάρχουν). Και σίγουρα μέχρι ένα βαθμό δικαιολογείται κάτι τέτοιο, αλλα όχι κι' εντελώς...
Επίσης, για να θυμηθείτε ή να μάθετε για τον σεισμό που αναφέρει ο τζώννης (ούτ' αυτό το είχα καταχωρίσει στο φτωχό μου το μυαλό), δείτε πιχί εδώ. Αναρωτιέμαι πάλι άν ένας Καλαματιανός θ' ανέβαζε λήμμα και θ' ανέφερε τον εκεί σεισμό του ογδονταέξι χωρίς τοπικό προσδιορισμό. Ή αν ένας σαλονικιός μιλούσε έτσι, για το σεισμό του εβδομηνταοχτώ. (Παρεμπιπτόντως, νά ενα σάιτ με ιστορικούς σεισμούς στην ελλάδα.)
Χμμ...
Ε λοιπόν, κύριε Τζόν-Τζόν, είσθε ένας αισχρός τοπικιστής! Αυτό ακριβώς και τίποτε παραπάνω.
ΥΓ: Τα παραδείγματα είναι απ' το Βήτα Τρία ξερω 'γώ;... Γαμάτος.
Ότι 'ταν να πεί το είπε.
Σωστός, τό 'χει πεί άλλωστε κι' ο Βερύκιος Παλντουμπασίδης στους αφορισμούς του αυτό...
Μές, σωστή, διορθώθηκε.
Άχχ, αυτοί οι ανώνυμοι λογοτέχνες που ντρέπονται να συμμετέχουν εγγεγραμμένα στο σάιτ...
Μα το ρήμα ώς γνωστόν προέρχεται απ' το αρχαίο πορδίδωμι απ' όπου κρατάει το ασθενές θέμα δοθ-!...
Όντως λέγεται η ατάκα στην ταινία (τί μας έβαλες και είδαμε κυριακάτικα...).
Το δεύτερο παράδειγμα είναι σιχαμερό, απαράδεκτο, σεξιστικό, κάφρικο, τέλειο.
Όπα, λάθος ρε γαμώτ'. Φυσικά και με όμικρον πρέπει να παραμείνει, με το προδόθηκα παίζει, οπότε... Χμ.
Κι' εγώ το βού θα έλεγα.
[βέβαια τώρα αυτή, άν μου κρατάει ακόμα μούτρα θα πεί «α όχι το βού, τώρα λέω το ά»...]
Καλωσήρθες Ιάσονα, και ωραίος. Άσκημες οι πρώτες σου λεξούλες στο σάιτ.
Μόνο κοίτα μή μασήσεις με τις βαθμολογήσεις. Είναι οτι το σλάνγκ τζι άρ συμμετέχει σε σειρά κυβερνοκοινωνιολογικών πειραμάτων --χοντρές κονόμες μιλάμε, αλλα μεταξύ μας. Αυτόν τον καιρό πάντως προσπαθούμε να αποδείξουμε οτι οι χρήστες έχουν πειστεί οτι οι βαθμολογήσεις τους πράγματι προέρχονται απο άλλους χρήστες και όχι απο τον Μπαγάσα (χαϊδευτικό για το ρομποτάκι-ραντομάιζερ ποντοδοσίας που έχει στήσει το αφεντικό). Και νομίζω τα πάμε καλά.
Και ο Πετρόπουλος, όπως κι' ο αίαντας, λέει στα «Καλιαρντά» του για το νισεστέ (ουδέτερο τό 'χει, άν κι' εγώ το είχα για αρσενικό, ο νισεστές, απ' ότι τ' άκουγα με τη μαγειρική σημασία), λέει λοιπόν οτι σημαίνει «ρούχο», «ένδυμα», «κλωστή», «ύφασμα» (δίνει για συνώνυμο και το ντρέσα), και τό 'χει κι' αυτός άγνωστης ετυμολογίας.