Στα εφηβικά μου χρόνια αγοράζαμε τον νεσκαφιέ σε φακελάκι και δεν υπήρχαν σέικερ και άλλα τζουμπλέκια στο σπίτι... οπότε μετά από διάφορα αποτυχημένα πειράματα με τάπερ και βαζάκια (συνήθως ταπομένα με την παλάμη...) που κατέληγαν σε χυμένο φραπέ, ο αχτύπητος - κουταλάτος - καραβίσιος ήταν μονόδρομος...
Φυσικά υπάρχει και ο αχτύπητος νες (ζεστός) σε αντιδιαστολή με τον «αφρισμένο» (σε καφετέρια από το τσουτσούνι της μηχανής που βγάζει ζεστό αέρα) και τον «ζαλισμένο» στο χέρι με το κουταλάκι (στο σπίτ'). Η μεσοβέζικη λύση για το σπίτι είναι να χτυπάς κανονικά φραπέ (ναι ρε βιαστικέ, χωρίς παγάκια!) και να βάζεις ζεστό νερό ή γκάλα...
Στο τελευταίο μύδι (Νο 5) η εκδίκηση της προβειάς...
λαδικό ήταν και το εργαλείο (π.χ. όπως το μύδι) που λάδωνες μεντεσέδες σε πόρτες, παράθυρα και ντολάπες αλλά ενίοτε και την πανταχού παρούσα ραπτομηχανή... άρα για να πάρω την σκυτάλη από τον Χαλικούτη, ίσως να βγήκε από αυτή του την χρήση...
(εμείς στο σπίτι μας ποτέ δεν αποκαλούσαμε έτσι το προσωπικό φυσικά...)
μπεβακασά ιχτίρ!
Α! Και το φοβερό - μπαμπαδίστικο - γυμνασιακό:
- Μιλάς σοβαρά ρε!
- Ναι ρε!
- Αντε καλά, γιατί δεν σηκώνω αστεία!
Να προσθέσουμε κύριε ώριμο στον ορισμό και τα:
- Θείο! - Θειάφι ρε!
-Mάλιστα! -Μαλλιά! (η και πιάστα μας και γυάλισ'τα!)
-Μπάρμπα - Μπαρμπαριά και Τούνεζι, ρε!
-Κύριε, κύριε! - Κεριά και λιβάνια ρε!
ε;
Δεν ξέρω για δουλείες ρε Ρένομ' αλλά ούτε και γω είχα γράψει σχόλιο μέχρι today! Μπήκα και γω στο Hall of Trihes!
βλέπε και master debator
αχαχαχαχαχαχ Μες! Καλή βέρσιον αυτό με τον δονητή και τις παντόφλες! Εγώ το ξέρω αλλιώς βέβαια σε στυλ: ένας δονητής και ένα ζευγάρι παντόφλες ταξίδευαν μ'ένα αεροπλάνο, όταν άρχισε να πέφτει κάπου στην Αφρική, κλπ...
Πάντως για το «αφού σε χαλάει...» σαν να έχω ξανακούσει ένα ανέκδοτο αλλά με τον διάολο και έναν χασικλή, νομίζω;
σχετικό: πευκοβελόνινγκ
χα,χα,χα,χα! Καλό Μes! Mπράβο!
Όπως κι αυτό με τον δονητή και τις παντόφλες...
Μην ξεχάσεις μόνο μόλις τελείωσεις να κάνεις μια μάσκα ομορφιάς... Τα χλεύη μου...
ή να πίνεις μόνο τσίπουρο...
Aγαπητέ Αίαντα, νομίζω ότι το σωστό είναι αποψίλωση και προέρχεται από το ρήμα αποψιλώνω, ήτοι απογυμνώνω μιαν έκταση, την κάνω χέρσα καταστρέφοντας τη βλάστησή της, την αποφαλακρώνω: «αποψιλώθηκαν πολλά δάση από τις πυρκαγιές».
Μάλλον το αποξύλωση είνα παραετυμολογία αυτής αλλά φυσικά αποδεκτή σαν slang, αφού χρησιμοποιείται τα μάλα, ιδίως από καραβανάδες...
Όλα καλά αν την κάνεις βρέφος αλλά αν την κάνεις μεγάλος και παραδοσιακά, ε, νιώθεις κάπως άβολα...
Φαντάσου Gatz, να εφαρμοζόταν η φράση και σ'άλλα επαγγέλματα, όπως κρεμάω τα ψαλίδια μου για μπαρμπέρη, κρεμάω τον μπαλτά μου για κρεωπόλη και κρεμάω τ'αρχίδια μου για δότη σπέρματος...
'Αστα μωρέ Mes να ξεγκαβλώσουν! Μετά αυτά θα κάνουν αποτρίχωση στις παλάμες τους...
δαγκωτή την ψήφο;
Κάτι τέτοιους βλέπω να ανεβάζουν τέτοια λήμματα και νιώθω μειονεκτικά!
Σας βεβαιώ, ότι κάθε αραβίς με το όνομα Μούνα, αν συγχρωτίζεται με Έλληνες (δουλειά, πανεπιστήμιο, γειτονεία, κλπ) πολύ γρήγορα το αλλάζει σε Μόνα, regardless του αν είναι μουρντάρηδες οr not...
να προσθέσω ότι ένα diego στην Αργεντινή χρησιμοποιείται και σαν τον αριθμό 10 (π.χ. 10 pesos) αλλά και το «γρηγορόσημο», την mordida που λέν στο Μέχικο...
'Αλλη φορά δεν καταθέτω τον οβολό μου στην Τράπεζα Σπέρματος... Τα παραπαίδια μου βγήκαν όλα μαλακjιασμένα... Από 'δω και στο εξής κάθε αναφορά στο όνομα μου επι ματαίω θα αντιμετωπίζεται με χλευασμό. Πουαχ...
Και πως το μεθόδεψα; Ένας ανηψιός μου αστυνόμος της ομάδας Ζ, είχε σταματήσει κάποτε τον Τζίγκερ, για κλήση. Μετά από κάποιες απειλές για μετάθεση στην πινέζα, γίναν καλοί φίλοι αφού τ'ανηψούδι μου ήταν βάζελος από μικρός και έπιαζαν και οι δύο συχνά ποδοσφαιράκι!
Μιά φορά ο Τζίγκερ, τον κάλεσε σ'ένα κοκτέλ στο γιώτ του (όπου -τι σύμπτωση!- ήταν καλεσμένος ο Κούρκουλος και η Μπιμπίκω) και εκεί γνωρίστηκε με μιά κοπέλα (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) που ήταν ιδρυτικό μέλος του Τζίγκερ Φαν Κλαμπ... Μόλις ειδωθήκαν, οι ματιές τους χόρεψαν ένα τρελό χορό, κάτι που θα τους οδηγούσε σε μια περιπέτεια χωρίς τέλος... Mes στο καταχείμωνο ένας έρωτας γενιόταν, αλλά εγώ στη γωνιά μου, ήδη είχα αρχίσει να καταστρώνω τα σχέδια μου... Και νά 'σου στην κουπαστή, ο Ρένος...
(to be continued)
serseri στα τούρκικα είναι ο αλήτης, ο τρωγλοδύτης, ο επαίτης... Άλλη μια τούρκικη λέξη σαν τον αναμκιόρη, τον μισκίνη, τον σαψάλη, τον πεζεβέγκη, τον καραμπουζουκλή, κ.ο.κ. που χρησιμοποιούνται σήμερα στην ελληνική χωρίς όμως να κρατούν την original σημασία τους...
ώπερ, ρουξούνι = τσουτσούνι;