Comments by johnblack (1856)
Showing 1411-1440 from 1856
Έτσι ακριβώς είχε πει ο Μικρουτσικος (ή μήπως ήταν ο Ψινάκης;) τη χήρα του Φρέντυ Γερμανού, Μαρία Ιωαννίδου.
Δικαίωμα. Ίσως όλα αυτά που έγραψες να εκφράζουν την - εν πολλοίς ασαφή και συγκεχυμένη - εικόνα που έχει ο μέσος «νομοταγής» πολίτης για τον κόσμο των ναρκωτικών, εντός όμως του κόσμου αυτού, οι έννοιες είναι - ενίοτε - πολύ πιο σαφώς οριοθετημένες. Για να ακριβολογούμε λοιπόν:
Το βαποράκι, όπως υποδηλοί το όνομα, είναι ο μεταφορέας του ναρκωτικού. Σπανίως συμμετέχει στη διακίνηση στις κατά τόπους πιάτσες. Κατά κανόνα μόνο μεταφέρει, οπότε το μεγαλύτερο προσόν του είναι να μη δίνει στόχο, να μην καρφώνεται, να είναι δλδ ξεκάρφωτος. Πρέπει να περνάει άνετα από σύνορα και διάφορα μπλόκα. Μπορεί να είναι ναρκομανής, συνήθως όμως δεν είναι ούτε αυτό. Τα καλύτερα βαποράκια ήταν πάντα οι γυναίκες. Κλασικό παράδειγμα βαποριού που δεν είχε σχέση με διακίνηση είναι ο Μιχαλόπουλος στη ταινία Στροφή, που τον έστειλαν να φέρει πράμα απ' την Κωνσταντινούπολη με μια μηχανή.
Επίσης:
- άλλο πράμα ο μεσάζοντας και άλλο ο μικροέμπορας, δεν ταυτίζονται με την καμία.
- Όροι όπως «μικροαστός», φορτωμένοι με τεράστιο ιδεολογικό βάρος, καλό θα ήταν αποφεύγονται.
- καμία σχέση το βαπόρι με το γιατρό και τον ντηλερά, άτομο που έχει χτίσει πολλά κόκκαλα στην παρανομία
Τέλος, για το ναύτη / ναυτικό που μεταφέρει ναρκωτικά στο ταξίδι, υπάρχει ειδικός όρος, ο μπακοτίλιας. Αν σου κολλήσουν τη στάμπα του μπακοτίλια, δύσκολα θα μπορέσεις να ξαναμπαρκάρεις.
Με συγχωρείς αν ακούγομαι λίγο αυστηρός, πάντα φιλικά μιλώ.
@ αλιβε: δεν ήταν μόνο ο Μπράντο, πρόκειται για πάγια τακτική σε μεγάλες και σοβαρές παραγωγές, ώστε να μπεις στο πετσί του ρόλου, νομίζω τα ξέρουμε όλοι αυτά.
@ βράστα: Θα τολμήσω να πω πως το ασιατικό χαμόγελο είναι πιο πηγαίο και πιο αυθεντικό από των πρεζάκηδων. Γενικά οι άνθρωποι αυτοί είναι πιο ήπιοι, πολύ φιλικοί συνήθως με μας τους Έλληνες, εξυπηρετικοί, π.χ. στην πολυκατοικία που μένω με έχουν επανειλημμένα βοηθήσει σε μικρομετακομίσεις και άλλες χαμαλοδουλειές κλπ. Πράγματα γνωστά ήδη απ' τον Αριστοτέλη, που διαχώριζε τους μαλθακούς ασιάτες από τους βίαιους δυτικούς (και ακριβώς στη μέση ο περιούσιος λαός βεβαίως).
Σλανγκικώς τώρα, πακιστανολήμματα έχουμε μπόλικα, μόνο το κλασικό πακιστάνι λείπει (κατά το αλβανό / αλβάνι). Αυτό που χρειάζεται είναι εμπνευσμένοι και διεισδυτικοί ορισμοί.
Καυλημέρα σας! Τελικά στο νετ δε μπορείς ούτε για τον κώλο σου να πάρεις όρκο. Χου νόουζ, μπορεί κανείς να τον έχει αρπάξει στον ύπνο του και να τ' άρεσε κιόλα. Αναφ φυσικά στο θεματάκι ντέρτι τόκιν-χανκ-χαν κλπ. Εγώ πάντως νόμιζα οτι το Ντέρτι ήταν συλλογικό μόρφωμα, σε φάση δλδ ενός nick που το χρησιμοποιούν από κοινού οι μοντς για να υπάρχει κίνηση στο σάιτ, ως λιπαντικό της σαϊτομηχανής κλπ. Τελικά έπεσα έξω... (Ή μήπως όχι;). Anyway.
Επί του λήμματος τώρα, μια απορία. Εκεί στο χανάτο της Χρυσής Ορδής (θα έλεγα Πορδής αλλά είπαμε μιλάμε σοβαρά τώρα), διαβάζετε πολύ Γιανναρά ή μου φαίνεται;
Μια πολύ σλανγκική χρήση του όρου είναι και όταν αυτός δηλώνει την επανάληψη, είναι δλδ συνώνυμο του στο καπάκι. Ο Ντεσπεράντο την ψιλοεντόπισε, περιορίζοντάς την όμως στα ομαδικά παίγνια (όπου κόντρα επίθεση είναι επίθεση στο καπάκι, άμεσα, χωρίς να προλάβει να πάρει ανάσα κανείς)
Π.χ. φίλος πυροσβέστης παραπονιόταν για την πολλή δουλειά που είχε πέσει με τα γεγονότα του Δεκέμβρη
- Πω ρε φίλε, μας πάει αίμα τελευταία, δε τα βλέπεις τι γίνεται; Εξάρχεια και κόντρα Εξάρχεια...
Αχ βρε Μες σόρι που πάλι θα στα σπάσω, αλλά βρε παιδί μου ο άνθρωπας εδώ ξηγήθηκε τις κάλτσες του, έγραψε παπάδες, κι εσύ ασχολείσαι τώρα με τα λινκς και το Πρόχειρο; Εδώ μιλάμε για τρελό αφηγηματικό τάλαντο, σε φάση να νομίζεις οτι είσαι μες στο θάλαμο ή βλέπεις τι γίνεται εκεί μέσα από κρυφή κάμερα.
όλα τα λέιζερ στο παράδειγμα με την πλαστοπροσωπία τότε! Πολύ καλό, θα το καθιερώσω, έχοντας ψιλοασχοληθεί και με το θέμα παλαιότερα.
Εννοείται ο ορισμός τα σπάει. Σε σημείο που ψήνομαι για πρώτη φορά - προκειμένου για λεξιπλασία - να χώσω τάλιρο και στο λήμμα.
@ πονιρόσκυλο
Πάσο. Καταλαβαίνεις βέβαια, πως αυτή η λογική οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη μετονομασία του σάιτ από σλανγκ.τζι.αρ σε τα-πάντα-όλα.τζι.αρ.
Ίσως και να ξέρουν που είναι. Και ίσως να ξέρουν πως είναι και μολυσμένος. Δύσκολα όμως θα έκαναν όλο αυτό το συνειρμό (Γάγγης = βρωμερή παραλία). ΚΙ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΤΟΝ ΕΚΑΝΑΝ (μες το κεφάλι τους) και πάλι θα δίσταζαν - θαρρώ - να το πουν αυτό και παραέξω. Διότι σε μεγάλο βαθμό είναι εγκλωβισμένοι στα στερεότυπα που έχουν πλασθεί για την εικόνα τους. Τα οποία έχουν αποδεχθεί και εξελίσσουν, καθώς έτσι δομούν τις ταυτότητές τους. Εκεί μέσα - στα στερεότυπα - αισθάνονται σιγουριά, θαλπωρή. Μας δείχνουν (οι κάγκουρες, τα μαστόρια κλπ) σε μεγάλο βαθμό αυτό που θέλουμε εμείς να μας δείξουν. Με το να κάνει ένα τέτοιο κουλτουρέ αστειάκι π.χ. ένας γκάγκουρας, αυτομάτως εκπίπτει κατά τι της καγκουροσύνης του, χάνει ένα ποσοστό απ' αυτήν. Αποδομεί την εικόνα του, κι αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο έχουν πολλοί τ' αρχίδια.
Ενδιαφέρον. Δια το ρητό της 2ας παραγράφου, να προσθέσω πως καθόλου τυχαία δεν είναι αγγλικό, καθώς οι πάντα ανάποδοι εγγλέζοι έδιναν ανέκαθεν πολύ μεγαλύτερη σημασία στη μαθητεία, κι όχι στο σχολείο (όπως το ξέρουμε σήμερα, δημόσιο, δωρεάν, υποχρεωτικό) που στην Αγγλία άργησε πολύ να εμφανιστεί (αρχές 20ου) τη στιγμή που σε ορισμένες χώρες στην Ήπειρο, π.χ. Πρωσία, μετρούσε σχεδόν έναν αιώνα ζωής.
Kαι μην ξεχνούμε πως στα μπεντένια του κάστρου του Ηρακλείου, ήταν προσηλωμένοι οι περίφημοι Εφτά Μπαλτάδες, έμβλημα της οθωμανικής κυριαρχίας στην Κρήτη. Αυτοί, κατά το Άξιον Εστί
[I]Πρώτα σύρθηκαν με δύναμη
και ψηλά πάνω απ' τα μπεντένια ξεκαρφώθηκαν πέφτοντας[/I] (Γένεσις)
Υ.Γ. Κι εγώ ευχαριστώ και σας ενημερώνω επίσης πως θα λείψω ορισμένες μέρες για διακοπές, και λαπτόπι δυστυχώς δεν διαθέτω! Καλή συνέχεια.
Η αλήθεια είναι πως στο θέμα των γκέι δεν έχω εμβαθύνει τόσο πολύ, έχω ωστόσο την εντύπωση πως τα λεγόμενά σου θα μπορούσαν - ίσως κάπως αβασάνιστα εκ μέρους μου - να ενταχθούν στο πλαίσιο της παραδοσιακής ιδιαιτερότητας του Νησιού, που όπως και σε πολλά άλλα θέματα ακολουθεί το δικο του μοναχικό δρόμο. Έχω όμως ασχοληθεί αρκετά με το Κυνήγι των Μαγισσών στην Αγγλία (15ος - 17ος αι.) και τις διαφορές του από αντίστοιχα φαινόμενα στην Ηπειρωτική Ευρώπη. Κυρίως αυτή η σπουδή μου με καθοδηγεί όταν πραγματεύομαι ζητήματα ετεροτήτων, όπως το προκείμενο του σχολικού ρατσισμού. Επιγραμματικά, στην Αγγλία δεν πίστευαν ούτε πως οι μάγισσες πετούν, ούτε πως συμμετέχουν σε οργιαστικά Sabbath, ούτε πως τρώνε ζωντανά παιδιά ούτε τίποτα (όπως πίστευαν στην Ήπειρο). Πολύ πιο πραγματιστικά, η μαγεία ήταν πριν απ' όλα felony, αντικοινωνική συμπεριφορά και τίποτα άλλο. Έθεταν δλδ το όλο ζήτημα σε μια πολύ υπαρκτή βάση, χωρίς προσφυγή στον υπερφυσικό παράγοντα. Στην Ήπειρο αντίθετα κατηγορούσαν τις μάγισσες για εντελώς εξωπραγματικά και τερατώδη πράγματα, τα οποία οι κατηγορούμενες ήταν αδύνατο υπό φυσιολογικές συνθήκες να παραδεχθούν ποτέ. Ενώ στο Νησί η ταυτότητα της μάγισσας ήταν υπό προϋποθέσεις ανεκτή από την ίδια, τη στιγμή που προσπόριζε και ωφέλη, μέσω του συνεχούς εκφοβισμού των συχωριανών... Δρούσαν δλδ αυτές ως εν δυνάμει εξισορροπητικός παράγοντας για τις κοινωνικές αντιθέσεις..
Κάπως έτσι διαβλέπω μια κάποια αντιστοιχία με τα περί γκέουλων.
Βρε μαζί σας, κι εγώ το λατρεύω το σάιτ, απλά δε μου πολυκάθεται καλά αυτή η διάκριση: αφενός εμείς και καλά οι επιστήμονες, αφεδύο τα δημοσιογραφάκια του κιλού που παπαρολογούν ανερυθρίαστα. Πολύ άσπρο-μαύρο βρε παιδί μου το κάνεις να φαίνεται, ας κρατάμε και καμιά πισινή, ξέρω γω... Σκέψου μόνο οτι - δυστυχώς κττμγ - ένα μεγάλο μέρος των εντεκατόσων χιλιάδων λημμάτων που έχουμε, είναι λεξιπλασίες του χειρίστου, επαναλήψεις που δεν προσθέτουν τίποτα, αυτοαναφορικά που καταλήγουν ενίοτε σε αυτοερωτισμό και ιδιωτεία, πράγματα που τα έχει γράψει καλύτερα ο Μπάμπης κλπ κλπ
Ενδιαφέρον! Δώστε κανά λίνκι γι' αυτά.
Σόρι κιόλας που σου σπάω τ' αρχίδια, αλλά και μεις εδωπέρα στο σλανγκ κάτι παρόμοιο δεν κάνουμε, ξερνάμε βαθυστόχαστες αναλύσεις για πράματα που ποτέ ενδεχομένως δεν ζήσαμε;
χα χα μπούμπις τι μου θύμισες, στο παιδικό μου μυαλό στα οδγόντας η Μπιάφρα βρισκόταν στην Αιθιοπία, είχε επέλθει σύγχυσις !!!
Μες. Κανένα υπονοούμενο δεν άφησα. Αναφερόμουν μόνο σε άτομα με τα οποία νταραβερίζομαι προσωπικά. Δεν ξέρω τα γούστα σου και δεν εκφέρω γνώμη. Αλλά εννοείται οτι και τη γιαγιά μου ή τον παππού μου να βάλω στο κάμπριο πάλι κι αυτοί θα με κράξουν επειδή είναι άβολο κλπ. Αλλά είπαμε, αυτά είναι κόλπα για πολεμιστές, για να μην ξεχνιόμαστε και ξεφεύγουμε απ' το θέμα!
Μες. Φαντάζομαι να μη σου είχα πει οτι σ' αγαπάμε, τι θα μου έλεγες, μπρρρρ...
@ αλίβε: στην «επίσημη» ελληνική ιστοριογραφία για το Βυζάντιο, π.χ. Αικ. Χριστοφιλοπούλου, ο μύθος του Καλογιάν κατασκευάστηκε από τους Βουλγάρους για να αντισταθμίσει, να αποτελέσει το αντίπαλον δέος του Βουλγαροκτόνου. Οι σημερινοί βούλγαροι εθνικιστές, οι οποίοι δε θέλουν να τα σπάσουν και τελείως μαζί μας (για διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης), αποφεύγουν το «Ρωμαιοκτόνος» ή ακόμα χειρότερα «Ελληνοκτόνος», και προτιμούν το ξεκαρφωτικότερο «Γκρεκοκτόνος»....
Γενικά ο γλοιώδης τύπος, με σιχαμερή (δουλοπρεπή) προς ανωτέρους (ή γκόμενες) συμπεριφορά.
Παρεΐστικη - ξεπαρεΐστικη χότζαμ, όταν με την παρέα σου ασχολείται όλο το σύμπαν, η σλανγκιά κατοχυρώνεται άνευ ετέρου.
Πες μου ρε χότζα οτι έχεις διαβάσει Κυριάκο Σιμόπουλο, Βασανιστήρια και Εξουσία!
Α ρε χάνκι κοίτα να δεις τι σκατά μου θύμισε αυτό το «μπουμπουνοκώλης»: τα σύνθετα κύρια ονόματα από τις κωμωδίες του Πλαύτου, 3ος αι. π.Χ: Μπομπομαχίδης, Ενδοξομισθοφοροδυσαρχίδης, Θεραποντίγονος και άλλα κουλά...
Μιλάς με γρίφους γέροντα...
Xρησιμοποιείται ακόμα. Σήμερα «καραφλιάζουν» αυτοί που κάποτε μας «καράφλιαζαν». Το λένε οι 50+, οι γέροι μας που την έμαθαν από μας... Κλασική περίπτωση σλανγκιάς «ξεθυμασμένης».
Πάντως όλα τα υπόλοιπα της τελευταίας παραγράφου εξακολουθούν να υπάρχουν κανονικότατα.
Kαλά ρε σεις δε μαζεύατε Επτά Ημέρες;
Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα;
Nταξ, πάντως με το μυστήριο του Ντέρτι δε συγκρίνομαι... Ο Ντέρτι δεν ξέρουμε καν αν υφίσταται ως πρόσωπο, είναι κάτι σαν την ενσάρκωση του συλλογικού πνεύματος του σλανγκ.τζι.αρ, το Ντέρτι είναι Ιδέα περισσότερο, ανήκει στον κόσμο των καθαρών Μορφών, στον κόσμο των πλατωνικών Ειδών, των αρχετύπων...
Πολύ καλά σε είπε, το έχω πει κι εγώ άπειρες φορές σε γκομενάκια μή μου άπτου, που θέλουν να κάνουν και τη μόστρα τους με την καμπριούμπα αλλά θέλουν και να απλώνουν και τα ποδαράκια τους ψηλά - για να φαίνονται τα πεντικιουρισμένα δάχτυλα και να μας καυλώνουν.
@Πάτσις. Ξέχασες την Τέχνη στο ίματζ μου..
Πολύ εύστοχη και επεξηγηματική παρατήρηση. Νομίζω κττμγ πως αυτό που περιγράφεις, «παίρνει ένα στυλ και το τραβάει απ' τα μαλλιά για να ξεχωρίζει», εμπίπτει στις δικές μου κατηγορίες 1, 3 και 4. Άλλη μια τρανή απόδειξη του πόσο σχηματική και εργαλειακή είναι αυτή - αλλά και κάθε - κατηγοριοποίηση.