Comments by HODJAS (3417)
Showing 3001-3030 from 3417
Ήπρεπε να μπεί!
Συμπλήρωση: Είναι (προφανής) παραφθορά του αντιτετανικού ορού.
Ίσως γι' αυτό λέγεται Αρχιπιστολέρο (Αρχιεπιστολέας) ο ναυαρχούκος διοικητής: Κάνει τράκα μέρες απ' τη ζωή μας...
Άξιος! Βλ. και «ο κώλος του βαράει παλαμάκια»
Οι Κύπριοι λένε: «Τούρκος είμαι;» Σε περίπτωση μειοδοσίας, π.χ. κάποιος πάρει το μικρότερο κομμάτι τούρτα, αγνοηθεί ενώ σερβίρονται όλοι οι άλλοι κλπ.
Χρησιμοποιείται σαν το «κι εγώ τί είμαι; Μαύρος;» / «Στο πηγάδι κατούρησα;» / «εμείς δε βγήκαμε με το κεφάλι-βγήκαμε με τα πόδια» / «απο τρύπια αρχίδια βγήκα εγώ;»
Κυρ-Δημήτρη, τώρα μου θύμισες γνωστή ρήση προς άχρηστο άνθρωπο: Η μόνη δουλειά που είσαι ικανός να κάνεις, είναι να σεργιανάς στις πλάζ γυμνιστών και να γυρίζεις τις ψωλές ανάποδα (μην καούν)...
Σωστά θυμάσαι! Ήταν ο λοχίας, με πράσινο κράνος και αμερικάνικο λοχιόσημο, που έβγαζε νερό απο το πούρο!!!!!!!!!!
Είναι όντως ιστορία του Χότζα (όχι του υποφαινομένου).
Η ιστορία είναι τούρκικη: Ο Χότζας αγόρασε κατά λάθος σαπούνι αντί για σαπούν-χαλβά.
Η γυναίκα του η Φατμέ κι ο γιός του ο Αγιούπ, παραπονέθηκαν που έβγαζαν αφρούς απο το στόμα και τους είπε:
Αφρίζει-ξαφρίζει τον παρά μας τον δώσαμε, θα τον φάμε!
Παλιά υπήρχαν και οι Ε.Π.Υ. (Εθελοντές Πενταετούς Υπηρεσίας)=Επειδή Πεινάω Υπηρετώ...
Υπάρχει μια ωραία σχετική ιταλική παροιμία:
Το πόσο γρήγορα ή αργά περνάει ένα πεντάλεπτο, εξαρτάται απο ποιά μεριά της πόρτας της τουαλέτας είσαι...
κι η έλλη στάει...
Τα χαρτάκια figurini panini (στρουμφάκια, ιππότης της ασφάλτου κλπ) στην Πάτρα τα έλεγαν «τύχες»!
Όσο για τις μπουγελόφατσες (αν και μεγάλος τις μάζεψα όλες), ο αγαπημένος μου ήταν ο αξούριστος λοχίας με το πούρο...
Μπόι, αφού ξέρεις για τις άδειες ταξί, θα ξέρεις και τί διημείφθη και σε ποιό πλατώ...
Σκέψου όμως, οτι αν δεν ήταν μαλακισμένη η Φρειδερίκω, που επ' ουδενί ήθελε μοργανατικό γάμο και είχε πάρει ο κοκός τη βουγιούκλω, θα είχαμε ακόμα μοναρχία (!)
Ποιός θα τολμούσε να διώξει την εστεμμένη του λαουτζίκου;
Τζόνι σε πιάνω.
Αλλά είπα και κάτι άλλο: Δεν συμφωνώ με τις εξωσυντεχνιακές αντιπαραβολές με το comparative advantage μιας απο τις δυο, διότι έχουμε αξιολογικές συγκρίσεις εννοιών είδους, με κριτήριο ένα απο περισσότερα είδη, όπερ άτοπον και εν τέλει άδικον.
Δεν μπορείς να πείς οτι ένα πορτοκάλι είναι καλύτερο πορτοκάλι απο ένα λεμόνι.
Νες πά;
Απορία ψάλτου-βήξ...
Δεκτές οι ενστάσεις. Πόνντιος κείμαι (!)
Όμως:
1. Την ποντιακή την βρίσκει κανείς σε αρκετές παραλλαγές γραπτή (και κυρίως) προφορική μορφή.
2. Έχω ακούσει φίλους Ποντίους, που λένε αυτούσια το «μόνα ματ'» για την καταγωγή τους κι όχι απαραιτήτως για τρίτους. Οι Βλάχοι λένε ακριβώς το ίδιο «»Βλάχος και μ' ένα μάτι«.
3. Έχω δεί γραπτώς τη λέξη ως »πανοΰρ« στον Εύοσμο.
Ξέρω' γώ;
Περί wet t-shirt έγραψε η ιρονικ στο λήμμα μπουγέλο!
Ωραίοςςςςςςςςςς!
Άλλαξε η τρέμη
κι έβαλε τη μάπα της αλλιώς
Έχει βγάλει εξεπίτηδες το ένα το μπροστινό, γιατί τον διευκολύνει (λέει) στο τσιμπούκι και ν' ανοίγει τις μπύρες...
Τώρα γινήκαμε εβρόπι και πάμε άπο ανατωλή για τέτια...
@αλλίβε: Θυμίζει το ανέκδοτο με τους Έλληνες στο εστιατόριο στη Ρωσία:
-Ρε σύ πώς θα παραγγείλουμε, αφού δεν ξέρουμε ρώσικα;
-Ξέρουμε και παραξέρουμε! Αρκεί στο τέλος της λέξης στα ελληνικά, να βάλεις ξέρω 'γώ -ωφ, όβα, -σκαγια και τέτοια. Καταλαβαίνουνε...
Έρχεται το γκαρσόνι και δίνει παραγγελία ο γλωσσομαθής:
-Μια σουπόβα, ένα σουβλάκοβο και μια σαλατούσκα!
(Γκαρσόν): Ντα γκασπαντίν!
Όντως έρχεται η παραγγελία σωστή.
Γυρίζει ο γλωσσομαθής και λέει του έκπληκτου φίλου:
-Τί σου λεγα ρε μαλάκα; Αφού τα ίδια λένε κι εδώ!
(Γκαρσόνι):
-Ας μην ήμουνα Έλληνας ρε μαλάκες και θα τρώγατε αρχιδούσκαγια...
Εγώ Ζήκος-εσύ Μήτσος
Βάλε και τον χαριτωμένο «λομπίσκο» (κατά το Ελ Μπίσκο=Ελληνικά Μπισκότα, εταιρία που απευθύνεται σε παιδιά)...
Ο «σεφτές» συμφύρεται εννοιολογικώς και σλανγκικώς μετά του «κεφτές» (=κώλος).
Δηλαδή τοιουτοτρόπως και μόνον απόλλυται το πρώτον η παρθενία της γυναικός, κατά το θέσφατον «η παρθενιά της γυναίκας είναι από κώλο», το οποίο και θα λημματογραφηθεί πάραυτα...
Σπέκια για πεντάστερα λήμμα-ορισμό! Τσιμπούκ-ογλάνια είχαν κι οι καπετανέοι πριν και μετά το '21 (ακόμη και επί Εμφυλίου π.χ. ο Βελουχιώτης είχε στη διάθεσή του κάποιο αμούστακο αγόρι), τα οποία χαρακτήριζαν δειλά οι περιηγητές ως «υποτακτικούς»...
Α, να μπράβο!