Comments by HODJAS (3417)
Showing 1771-1800 from 3417
Με άρεζε :-)
Είχε βλέψεις για κοψίδια μου φαίνεται...
Σωστός! Και αυτούς που βάζανε λουλούδι στη μπουτονιέρα, τους φωνάζανε «πιτάφιους»...
«...
[I]Και σαν επροξενέψανε στα ξένα το πιπίνι,
κι εμπήκε χρόνος δίσεκτος και σλάνγκοι οργισμένοι
βαρέθηκαν συντονιστές, κι οι μιλφ επαντρευτήκαν,
βρέθηκε η Ίρον μοναχή σαν μόντουλας το θέρος.
Σ' όλα τα λήμματα έκλαιγε, σ' όλα μοιρολογιόταν,
στου Χότζα κάθε ορισμό ανέσπα τα μαλλιά της.
«Ανάθεμά σε, Χότζουλα και μυριανάθεμά σε,
οπού μου το εξόριζες στο Κέντρο το παστάκι!
Το τάξιμο που μου 'ταξες πότε θα μου το κάμεις;
Τον Βράστα έβαλες κριτή και μόντουλες μαρτύρους
αν τύχει πίκρα γη-χαρά, να πας να μου τη φέρεις».
Από το μυριανάθεμα κι απο το μπινελίκι,
στα Ξάρχεια γίναν μπάχαλα και σκάει ο Χότζας μύτη.
Κάνει το δίχρον’ TENERE και τ' ASTRA τζαγκουάρι,
και το νταξάκι τσοπεριά και πάει να της τη φέρει.
Παίρνει το Στρέφη πίσω του, το Κολωνάκι μπρος του.
Βρίσκει κι εχαριεντίζουνταν όξου με κάτι μόρτες.
Από μακριά τη χαιρετά κι από κοντά της λέγει:
«Αιντε παστάκι, φεύγουμε στην Ιρονίκ να πάμε».
«Αλίμονο, βρε Χότζα μου, και τι 'ναι τούτη η ώρα;
Ανίσως κι είναι για χαρά, κολάν να βάλω να 'ρθω,
κι αν είναι πίκρα, πες μου το, emo να γίνω να 'ρθω»'
«Έλα, παστέλι, σπίτι μας, τί νεγκλιζέ κι αν είσαι».
Κοντολυγίζει το παπί και πίσω την καθίζει.
Στο Ζάππειο που διαβαίνανε, πουστράκια κιλαηδούσαν,
δεν κιλαηδούσαν σαν πουλιά, μήτε σα χελιδόνια,
μον' κιλαηδούσαν κι έλεγαν αντρίκια ομιλία:
«Ποιος είδε κόρην όμορφη να σέρνει ο πεθαμένος!»
«Ακουσες, Χοτζουλίνι μου τι λένε τα πουστράκια;»
«Πουστράκια είναι κι ας κιλαηδούν, πουστράκια είναι κι ας λένε».
Και παρεκεί που πάγαιναν κι άλλες τζαζλές τους λένε:
«Δεν είναι κρίμα κι άδικο, παράξενο μεγάλο,
να περπατούν οι έμορφες με πατσοκοιλαράδες!»
«Ακουσες, Χοτζουλίνι μου τι λένε τα πουστράκια;
Πως περπατούν οι οι έμορφες με πατσοκοιλαράδες».
«Απρίλης είναι και λαλούν και Μάης και φωλεύουν».
«Φοβούμαι σ' αδερφάκι μου και απλυσιά μυρίζεις».
«Έγινε εξακρίβωση πέρα στον Αη Βασίλη
και το βραδάκι επέρασα στο Πέμπτο Εξαρχείων».
Και παρεμπρός που πήγανε, μπροστά στον Καραβίτη:
Για ιδές θάμα κι αντίθαμα που γίνεται στον κόσμο,
τέτοια πανώρια λυγερή να σέρνει ο σιτεμένος!»
Τ' άκουσε μια το παστελιό και ράγισε η καρδιά της.
«Ακουσες, Χοτζουλάκη μου, τι λένε τα πουστράκια;»
«Άφησε πάστα τσ’ αδερφές κι ό,τι κι α' θέλ' ας λέγουν».
«Πες μου, πού είναι τα κάλλη σου και πού είναι η λεβεντιά σου,
που’ χες ροξάκι στρόγγυλο και τ' όμορφο μουσάκι;»
Έχω καιρό π' αρρώστησα τη χημειοθεραπεία».
Αυτού σιμά αυτού κοντά, στον Άη-Νικόλα φτάνουν.
Βαριά χτυπά το δίχρονο κι απ' εμπροστά της χάθη.
Κι ακούει το τρόλεϊ και βροντά, την κίνηση βοΐζει.
Κινάει και πάει το παστελιό στο σπίτι μοναχή της.
Βλέπει το πάρκο της κλειστό, το ρέμα μπαζωμένο
βλέπει το μποτιλιάρισμα στο Χίλτον και στου Τρούμαν,
βλέπει μπροστά στην πόρτα της οννέδια μαζωμένα.
Βρίσκει την πόρτα σφαλιστή, φυλλάδια πιτσαρίας,
και τα σπιτοπαράθυρα σφιχτά μανταλωμένα.
Χτυπά την πόρτα δυνατά, κι οι γείτονες μαλώνουν.
«Αν είσαι φίλος, διάβαινε, κι αν είσαι εχτρός μου, φύγε
κι αν είσαι ο πικροχότζουλας άλλες φίλες δεν έχω,
το δόλιο το παστέλι μου λείπει μακριά στο Κέντρο».
«Σήκω, Ιρονίκ μου, άνοιξε, σήκω γλυκιά μου Ίρον».
«Ποιος είναι αυτός που μου χτυπάει και με φωνάζει Ίρον;»
«Ανοιξε, Ίρον μου, άνοιξε, κι εγώ είμαι το παστάκι».
Κατέβηκε αγκαλιάστηκαν και ζήσαν αυτές καλά κι ο Χότζας ανέβηκε μονάχος σπίτι του απο Νεοφύτου Βάμβα όλη την ανηφόρα, γιατί δε βόλευε η συγκοινωνία και είχε και να μαγειρέψει (εκτροπή απο το Μετρό)[/I]
...»
«...
[I]Μάνα με τις εννιά σου μίλφ και με τη μια σου κόρη
την κόρη το παστάκι σου, το καλογυμνασμένο,
που το’ χες 20 χρονώ κι ο Νίκος δεν το είδε
που στον Ηλία την τάιζε, στο Μπρίκι την κερνούσε
στην Υμηττού και στον Αυλό, έπινε το ποτό της.
Προξενητάδες ήρθανε απ' το Βαθρακονήσι
Να πάρουν το παστάκι σου πολύ μακριά στο Κέντρο.
9 οι μίλφ δε θέλουνε, μα το παστέλι θέλει.
Μάνα μου, ας με δώσετε να πάω στην Πλατεία,
Στα Ξάρχεια που περπατώ, στα μπαρ όπου πηγαίνω,
Αν πάτε σεις στο Τηνιακό, να σας κεράσουν μπύρα.
Φρόνιμο είσαι πιπίνι μου, μ’ άσκημα απηλοήθης.
Κι α’ μο’ ρτει κόρη μ’ πίκρα γή-χαρά ποιός πά’ μου να Σεφέρει;
Κι ο Χότζας τότε φώναξε, γυρίζει και της κρένει
Βάνω το Βράσταμαν κριτή και μόντουλες μαρτύρους,
αν έρθει πίκρα-γή χαρά, εγώ θε’ να στη φέρω[/I]
...»
Χαν: Το αποστηθίζω (!)
Το «ξεσκότα μας τ' αρχίδια» που θυμίζει τη σκότα (πανί ιστιοπλοΐας) και παραπέμπει στο ιταλικό fuori coglioni, πρέπει να μπεί αυτούσιο απο τον ομοούσιο (!)
Το' χω ακούσει Πάτρα-Αθήνα (δεν μου πολυαρέσει αλλά όντως λέγεται).
Πολύ καλός ορισμός!
Να σημειώσω ωστόσο, οτι πρόκειται για κατ' εξοχήν πουστρομανιερίστικη παρόλα...
Δηλ. Καπουδάν-πασάς;
Γαμεί
Πάντως, αν κάποιος συχνάζει και στα Εξάχρεια όπως κατήντησαν (αν και διαθέτουν μια κάποια μυθ-ιστορία) και στο Γκάζι (που είναι εντελώς νεόκοπο στέκι), νομίζοντας οτι αφ' ενός είναι το ίδιο - αφεδύο οτι κάτι έγινε (οτι χαϊλίκι κι έτσι), πρόκειται για μεγάλο κορόιδο...
Αλλά θα μου πείς, κάτι τέτοιο δεν υπονοείς στον ορισμό σου;
Τί σχέση έχει το Εξάρχειο με το Γκάζι (εκτός απ' τα γκαζάκια που πέφτουν στο ένα και πρέπουν στο άλλο);
Το έχω ακούσει και ως τζούστος (=σωστός/ακριβής) στην επικράτεια του Μέτλανδ (Ιόνια).
Κύριε Τζόνι, τα χαλκεία των ανυποστάτων κατηγοριών εις βάρος μου, σας ανήκουν.
Επιφυλάσσομαι παντός δικαιώματός μου για την επόμενη φορά που θα παίξουμε και σου υπόσχομαι να αποδομήσω την κωλοφαρδία σου, δαμάζοντας την φιλευσπλαχνία μου...
Αν η Τύχη είναι Α.Μ.Ε.Α., εγώ της βάζω τα γυαλιά :-Ρ
Ερυθριώ και αντιπαρέρχομαι την ευγενική ανταμοιβή (ιπποτικώς πλην ασπαίρων)...
Με κονφετί στα μαλλιά και σερπάντινες γιρλάντες στο λαιμό, να μπώ κι εγώ στο ντημπέη, καθότι δε μ’ αρέσει να βγάζω την ουρά μου απ’ έξω, όταν οι άλλοι παλεύουν για κάτι.
Κατ’ αρχάς ας ανακράξωμεν ομοθυμαδόν τον ύμνον του χωλού Θρασυβούλου («Θρασύ-βουλέ Χ 3 κουλέεεε...» παραφθορά ενός γαλλικού καρναβαλικού), έτσι για να μας πάει γούρι (!)
Τα θέματα είναι πολλά:
Στην ποινική δικονομία υπάρχει το άρθρο 341 (ακύρωση διαδικασίας), εφ’ όσον ο κατηγορούμενος έχασε την ευκαιρία να παραστεί στην δίκη του και να ειδοποιήσει για το κώλυμά του. Να’ μαι λοιπόν και με την ευκαιρία, να πώ οτι ουδέν παράπονο έχω απο το μοντουλέικο. Ίσα-ίσα έχω σκαρφιστεί εκτός απο την πλακατζήδικη μοντουλοκατινιά και τον αντίποδά της, την έννοια του «μοντουλοζήτουλα» (για την αφεντιά μου), αφού όλο και κάτι θα θυμηθώ να βάλω μεταγενέστερα στους ορισμούς μου, είτε λόγω αφηρημάδας είτε λόγω μπουοσύνης περί την τεχνολογία, οπότε ζητώ κάθε τόσο απο τους πρέσβεις του σάιτοστ να με μπουκώσουν με σοκολατάκια (όπερ και κάνουν). Ο φίλος και συμπαίκτης (ο Θεός να τον κάνει δηλαδή) Τζόνι, προφανώς αναφέρεται σε παλιότερη συζήτησή μας, όταν είχα παρατηρήσει κάποιες μικρο-αλλλαγές στα πρώτα 20-30 λήμματά μου (δηλ. τις πρώτες 2 ώρες εγγραφής μου στο σάι!), οι οποίες ούτε ουσιωδώς παρήλλασσαν το νόημα, αλλά και δικαιολογημένη ίσως να ήταν κάποια επιφύλαξη εκ μέρους των πρωτο-σαϊτάριων τότε (σου λέει «τί’ ναι τούτος τώρα»;) Εμ;
Τώρα, για να λέμε και του στραβού το δίκιο (αν και ο Τζώνη διαθέτει εξαιρετική όραση), πάμπολλα λήμματα του σάιτοστ δεν είναι οχι τελεμέ σλάνγκ, αλλ’ ούτε έξω απο την πόρτα της πέρασαν ποτέ. Ωστόσο, συμφωνώ με το μπετατζή και εμμένω σε παλαιότερο σχόλιό μου στο γιουσουρούμι, οτι καθ’ όσον διάστημα το σλάνγκ.γκρ παραμένει διαδικτυακό και διαδραστικό, κανέναν δεν θα πρέπει να ξενίδει ή κουράδει οιαδήποτε καταχώριση. Είπαμε: Ούτε χαρτί σου τρώει το κείμενο-ούτε ψωμί σου ζητάει. Όταν (χρονικοϋποθετικό) με το καλό τυπωθεί σε χάρντ κόπυ και γίνει αναγκαστικά ξεσκαρτάρισμα, τότε βλέπουμε. Προς το παρόν είναι άκαιρες τέτοιες συζητήσεις. Αλλ’ όχι μόνον αυτό: Είναι και αναρμόδιες! Verba vana aut risui apta non loqui! Πράγματι, απο τα γραφόμενα των περισσοτέρων χρηστών, παρατηρείται (εκτός απο την ιδιάζουσα ευφυΐα τους που εξηγεί το χιούμορ) εν πολλοίς είτε αποχή απο βιωμένο ζόρι μεγάλου αστικού κέντρου είτε εκτεταμένη και βαθειά παιδεία, που αυτομάτως τους (μας) θέτει εκτός του παιχνιδιού της αναγκαστικής χρήσης πρωτότυπης αργκό. Σλάνγκ α-βολοντέ λοιπόν. Ναι αλλά latecomers are not admitted στην παρανομία (τί το πέρασες, φροντιστήριο); Ξανάπαμε: Η Χούντα κι αυτά τα «εργάτες-αγρότες-φοιτητές» μας γάμησαν, αλλά οι αλλοδαποί θα φέρουν και πάλι τα πράγματα στην θέση τους. Συνελόντι ειπείν, όποιος δεν βρίσκεται σε βεριτάμπλ (ανεξαρτήτως της παραγώγου θελήσεώς του) επισφαλή θέση, δεν είναι πραγματικός κοινωνός της αγκότ. Παρ’ όλα αυτά, εμένα ούτε αυτό με πειράζει, γιατί αν περιμέναμε απο τον πρεζάκια, την πουτάνα, τον κατατρεγμένο Αφγανό, τον μπλάκμαν Σι-ντι-τζή κλπ να κάτσουν να τα γράψουν και να τα εξηγήσουν, φέξε μου και γλύστρισα! Εννοείται πάλι, οτι είναι και (αλλ’ όχι κυρίως) αυτοί ευπρόσδεκτοι στο σάι.
Αν μου επιτρέψει ο Τζωνάκος, να παρατηρήσω οτι η εγνωσμένα άμεση επαφή του με την αργκό (γέννημα-θρέμμα αρουραίος του κέντρου της τσιμεντούπολης και χωμένος σε πολλά), αυτή καθαυτή προσδίδει μιαν εγρήγορση στον λόγο του, η οποία φαίνεται επιθετική, ενώ δεν είναι. Και πάλι όμως, απο τα γραφτά του είτε αυτοϋπονομεύεται, δεδομένου οτι κάποιος που αναφέρεται μετά λόγου γνώσεως στον Baudrillard αν επιχειρήσει να υποδυθεί τον αποκλειστικό εισαγωγέα της αργκό αποδεικνύεται απλώς παιχνιδιάρης, είτε εμμέσως αυτο-εξαίρεται ως σπανιότατο φαινόμενο ισορροπίας, όπως μια γκέισα που ξέρει και κάνει όλα τα κόλπα, παραμένοντας παρθένα...
Είναι στ’ αλήθεια δύσκολο να βαθμολογήσεις και να σχολιάσεις αντικειμενικά μόντουλες-ξεμόντουλες, που έχεις παρακολουθήσει (και θαυμάσει) επι μακρόν την πορεία των γραπτών τους κι έχεις γνωρίσει προσωπικά σε συνάντα. Τί να κάνουμε;
Προσωπικά, ποτέ δεν έχω βάλει μηδενικό, κυρίως βάζω 4-5 σε όλα κι αν υποπέσει στην αντίληψή μου καμιά κλαπαρχιδιά, δεν ασχολούμαι για να μην το θάψω, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων (βαθμολογίας λάθος-μάπα) μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού (και δεν τυγχάνω εξαδάκτυλος), που το λήμμα-ορισμός ήταν εκνευριστικά εσφαλμένο (π.χ. με εσάνς επαΐοντος, άλλα αντ’ άλλων κλπ).
Πάντα είναι καλό να κατατίθενται προτάσεις για την βελτίωση του σάιτ. Τις δικές μου τις έχω αποστείλει στο μπόςς και περιληπτικά ως προς τη βαθμολογία, έλεγα είτε να καταργηθεί εντελώς είτε να μπορεί να ψηφίζει μόνον όποιος έχει προηγουμένως αναρτήσει επεξηγηματικό σχόλιο – κριτική, ώστε να αποφεύγονται οι μπαμπέσικες μαχαιριές και να δίδεται βήμα σε τεκμηριωμένο διάλογο όλων.
Όλες οι απόψεις χωράνε στο διαδίκτυο. Και του μουγκού το λόγο πρέπει ν’ ακούς (μπορεί και να’ ναι κραυγή προειδοποιήσεως επερχομένου κινδύνου)! Κάποτε πάλευα μ’ ένα φίλο να συναρμολογήσουμε μια ρημαδομπαρμπεκιέρα κι ένα κοριτσάκι μας κοιτούσε άπραγο. Αφού δεν χωρούσαν τα συναρμολογούμενα τεμάχια στις οπές που νομίζαμε εμείς, αρχίσαμε να το κοπανάμε να μπούν με το ζόρι και να σιχτιρίζουμε. Κάποια στιγμή, το κοριτσάκι μας λέει «αυτό πάει εδώ κι αυτό πάει εκεί». Όντως είχε δίκιο. Ρωτήσαμε αν είχε ξανακατασκευάσει μπαρμπεκιέρα και γιατί (στο μπούτσο) δεν μας το’ λεγε τόσην ώρα που παιδευόμαστε. Η απάντηση ήταν: «Έτσι μου’ ρθε γιατί φαίνονταν πιο ωραίο έτσι, αλλά νόμιζα οτι ξέρατε καλύτερα»...
Μην κράζετε τις ενδεχόμενες χαριτωμενιές μοντουλίνων και μη. Ελάχιστες (φεύ!) γυναίκες έχουμε στο σάιτ κι άμα φύγουν, θα καταντήσουμε αρχιδοκαμπίσιο μπλόγκ!
Το ανωτέρω σχόλιο δεν είναι σε καμία περίπτωση πατροναριστικό αλλά απο γνήσια αγάπη προς τις γυναίκες. Είμαστε όλοι ενήλικοι, έχουμε φάει (κι έχουμε να φάμε ακόμαααα) τα στραπάτσα μας, δεν χρειάζεται σφιχτοκουραδισμός και είναι σημαντικό και όμορφο για όλους να μπορούμε να συνεχίζουμε να χαμογελάμε παρ’ όλα αυτά...
Εφ’ όσον το σάιτ επιλέγουν ισχυρές προσωπικότητες χρηστών, είναι όχι μόνον αναπόφευκτο αλλά και ωραίο να γίνονται τέτοια ντημπέητ κάθε τόσο, πάντα με την προϋπόθεση οτι η παιδεία τους δεν θα τους επιτρέψει να ολισθήσουν σε αντιδικίες χαμηλότερες των επιχειρημάτων τους.
Τέλος, (αν η χρήση του σάιτ δεν είναι απο τις συνήθειες που πρέπει να κόψεις για 40 μέρες) Καλή Σαρακοστή!
Εξαιρετικό! (5Χ2)
Να σημειωθεί οτι αλκοόλ πίνουν οι Τούρκοι κυρίως στην Πόλη και στη Σμύρνη, που είναι ευρωπαϊκές πόλεις (ακόμα και η πρωτεύουσα Άγκυρα θεωρείται επαρχία, αφού δεν τρώνε χοιρινό-δεν πίνουν κρασί-δεν δίνουν μουνί πριν το γάμο κλπ).
Μάλιστα υπάρχει σχετική παμπάλαια πολίτικη έκφραση «κιουφελίκι» που προέρχεται απο την αραβική λέξη κιουφ=ευδία/ευφορία/ντάγκλα κλπ > κέφι και σήμερα σημαίνει στην τούρκικη αργκό «είμαι γκόλ» απο το πιοτί.
Μετωνυμικώς, το κιουφελίκι ήταν μια καλαθούνα, με την οποίαν περνούσαν διάφοροι χαμάληδες ξημερώματα απο τα καπηλειά, για να μαζέψουν επ' αμοιβή τους χεσμένους μέχρι αναισθησίας καπανταγήδες της Πόλης και να τους μεταφέρουν σπίτια τους (!)
Ωραίο!!!
Σημ. αυτό το ανέκδοτο είχε επιλεγεί ως το πιο αστείο στην αγγλική γλώσσα μετά απο έρευνα του Laughlab.
Για να μην πούμε δηλαδή για τη σητεμένη (που φορά νυχτικό τρυπητό σαν σήτα) κλπ-κλπ τριήμερο γαρ και η μαλακία πάει cumulonibus)... Λοιπόν πούλος, άντε καλές αποκριές!
Διττή; Πολλαπλή έχει!
- Συ + τεμένη (ναοί που χτίζονται στην ομορφάδα τση)
- Sitemeni (που σαϊτεμένο μ' έχει κλπ)
- Συ τε με Ν (μαζί μου εσύ νέοπα)
- See teme née (αγγλ. βλέπε-ιταλ. φοβού-αγγλ. τη σύζυγό σου)
- Sit 'em any (γιατί κάθεται αμά λάχει)
- C teh many (σε πολλούς που βλέπει)...
Γειά σου Μές με τις φούστες τις κοντές!
Χαμογέλασα δυό φορές πάνω απ' το 5ο άστρο...
Να το πάρει το ποτάμι!
Στα Βλάχικα του Bari...