Comments by HODJAS (3417)
Showing 1981-2010 from 3417
Κείπειν Λόγου προσφάι
Μπαφ και τάληρο...
Πάμε λεττρισμό;
χθών και παλιές
χθών και παλιές,
πουλιχά και Σούδανα
ν' αλείφη τα μούγεννα
Στη Λαμία λέγεται και μπίκος.
Ο Ρένος Αποστολίδης έχει ένα ποίημα, που κάνει μια στροφή
«... η γυναίκα της ζωής σου παντρεύτηκε κάποιον. Εσένα. Το ίδιο κάνει ...»
Στός! (5Χ2)
Ορθώς ο λημματοδότης ανάγει στην Αθηνά Παλλάδα.
Μια παρατήρηση:
Γιατί μας έχει μείνει και λέμε σινεμά/καφέ/ξενοδοχείο/σκυλάδικο «Παλλάς» κλπ εκ του υποτιθέμενου παλάτι στα γαλλικά, ενώ είναι palais (προφ. παλαί) και στα ιταλικά palazzo, στα εγκλέζικα palace (πάλας) κ.ο.κ.;
Αν είμαστε ξενομανείς, ας φροντίσουμε τουλάχιστον να είμαστε συνεπείς, κοπιάροντας σωστά τις ξένες λέξεις.
Έτσι, ούτε Πρόνντι (Πρόντι λέγεται ο άνθρωπος), ούτε αδελφοί μπαλαδόροι Ντε Μπουρ/Μπερ υπάρχουν, ούτε Τίνα Τάρνερ, ούτε Τσώρτσιλλ, ούτε Γλάδστωνας, ούτε Βάκωνας, ούτε Κάνιγκος, ούτε γαμώ-τον-Αντίχριστό-μου-μέσα...
Ά, μα πιά!
τάκη, μάκη, σούλα, Κατσαριδάκια μου Γλυκά, Έρχονται να Ψεκάσουν με αροξόλ, Νέο Σπρέι Πράσινο, φύγετε-φύγετε-φύγετε!
Σωστότατος! Πού χάθηκες βρε κομμάτι;
Καλή χρονιά!
Θυμάσαι ένα ρεμπέτικο που λέει «θα φουμάρω μέχρι ανάσταση»; (=till Kingdom come / till the cows come home)
Όταν ρωτούσαν τη Μαντάμ Σουσού τί επαγγέλλονταν, απαντούσε «σνομπαρία», ο δε μπαμπάς της ήτο γιατρός «ραδιούργος»...
Πάει κουτί με τα Starpax Cafe!
Σπέκ!
Μηπως είναι Garelli (ένα μανιτζέβελο παλιό ιταλικό 50άρι με τον συμπλέκτη στο χέρι);
Ίων: Αν το έχεις ακούσει να προφέρεται κελεπτσές, πάσσο.
Το έχω όμως ακούσει και δεί γραμμένο ως «κελεψές», διότι είναι εξελληνισμένο, όπως π.χ. μπαξεβανής και όχι μπαχτσεβανής, παοξής και όχι παοκτσής/παογκτζής (μόνο στο Βορρά προφέρεται έτσι), βατσ-ι-μάνης κι όχι βατσμάνης, ταουξής κι όχι ταουκτσής, ενώ συνυπάρχουν τα καϊκτσής/καϊξής, πασοκτσής/πασοκτζής/πασοκ-α-τζής.
Στην ελληνική και στην ιταλική, αποφεύγεται γενικά η προφορά πολλών συμφώνων μαζί (βαρβαρισμός-αντίθετο: χασμωδία) κι έτσι έχουμε παρά την χρήση των διψήφων συμφώνων μπ, ντ, τζ, τσ, γκ, γγ, για το λόγο αυτό τα διπλά πσ=ψ, κσ=ξ και σδ=ζ (π.χ. Αθήνας δε - Αθήναζε -> προς την Αθήνα π.χ. «κομίζεις γλαύκας Αθήναζε»).
Εξαίρεση: Εκσυγχρονισμός κι όχι εξυχρονισμός.
Στην κρητική αποφεύγονται έτι περαιτέρω τα συμφωνικά συμπλέγματα (π.χ. άθρωπος όχι άνθρωπος, αθός-ανθός, όρθες-όρνιθες κλπ).
Στην ιταλική βλέπεις απλοποιήσεις του τύπου amministrazione (για την αποφυγή του ad-ministrazione), stracommunitario (extra-communitario), svantaggio (και όχι dis-advantaggio) κλπ.
Καλή χρονιά!
Βλ. και μουνομελές πρωκτοδικείο
Εδώ είναι που λέει:
-Το λουκούμι σας κύριε Μπάμπη!
-Ποιό λουκούμι; Σου είπα εγώ λουκούμι; Σ' όλη την ταινία σε κυνηγάω να φέρεις έναν καφέ και μου' φερες λουκούμι;
-Καλά κύριε Μπάμπη, έφτασε, έφτασε!
-Άστον, σ' άλλη ταινία...
(Βέγγος σε «Σχολή για σωφερίνες» 1964)
Παίζει και το «βαράω τηλεπροσοχές» (π.χ. ο δίκας είναι στο τηλέφωνο κι ο κατώτερος σηκώνεται όρθιος, σβήνει το τσιγάρο του, τον τρελλαίνει στα «μάλιστα» κτλ).
Το πρόθεμα τηλέ- χρησιμοποιείται ευρέως στην αργκό, π.χ. τηλεάκυρο (πέφτει τηλεφωνική και κλάφτηνε την άδεια), τηλεκαμπάνα, τηλεγάβ, τηλεγαμήσι (φονι σέξ ή τηλέφωνο σε μουνοντελίβερι), τηλεφωνόμαγκας (αυτός που κουνιέται και με την πρώτη δυσκολία παίρνει αμέσως το «τηλέφωνό του» = βύσμα) κ.α.
Ούτε μουσακάς να' τανε...
Με παίρνεις μάτι χυδευλαβώς γονυκλινής πίσω απ' τα πατζούρια έεε;
Χαλάλι σου...
Στέλνω σήμα για αλλαγή προς Συντονιστές.
Καλή χρονιά!
Ωραία θα ήταν όλα αυτά, αλλά τα μοσχάρια οι δημοσιογρίφοι στην τηλεόρα, σερβίρουν τέτοιες κλαπαρχιδιές απο άγνοια, αλλά με περισπούδαστο ύφος και διαμορφώνουν αντίληψη περί ορθού ή μη.
Το φαινόμενο λέγεται υπερδιόρθωση ή υπεραστισμός κατά τον Χαν και έχει γίνει μνεία στα λήμματα «στυλιανοπούλου» και «της μοδός». Είναι μάλλον ψυχοκοινωνική πάθηση παρά γλωσσικό φαινόμενο.
Π.χ. Το stu-n-dio, Pro-n-di κλπ, σε εμάς, για εσάς (χωρίς αποκοπές-εκθλίψεις-αφαιρέσεις κλπ γιατί νομίζουν οτι έτσι είναι πιο κουλτουρέ-αστικό!), όπως ακριβώς γινόταν προ αιώνος με τους γαλλισμούς και τις ελληνικούρες που ξεφούρνιζαν οι Σουσούδες για να κάνουνε μόστρα (π.χ. λακριντί=κουβέντα, τσεκούρ=βοήθεια νομίζοντας οτι είναι γαλλικά), χώρια οι παράνομες ελληνοποιήσεις (Ροβήρος ο κατακτητής, Αμστελόδαμο, Σακεσπήρος κλπ), που κάνανε μια ζωή τα εθνίκια.
Οι Ισπανοί με 40 χρόνια φούρναρη τον Φράνκο, ακόμα δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τον έξω κόσμο (π.χ. λένε μου αρέσουν οι Ου δος = U2, ερ Μαδόνα = McDonald's, νουέβα όνντα = νιού γουέηβ κ.α.), καθώς και όλοι οι ηπειρωτικοί (μαλάκες) Ευρωπαίοι μεταγλωτίζουν τις ξένες ταινίες (Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Ισπανοί κλπ). Γι' αυτό δε μάθανε ποτέ μιαν άλλη γλώσσα-ούτε κουλτούρα.
Και μετά σου λέει ο Μπάμπης, πώς ορθογραφείται το Σαίκσπηρ-Σέξπηρ-Σαίξπυρ κλπ. Ρε, θα μας τρελλάνεις;
Τα διεθνή ονόματα είναι διεθνή. Να συνεννοούμεθα.