από το ΚΑΠΗ Χανίων γράφεις; έχει τίποτα κοριτσάκια;
ή εναλλακτικά παρκάρω δια της αφής (με το μπροστινό και το πισινό όχημα)
ροχάλες θα τρώω, σαν τους λάϊνσμαν!!!
και συγκεκριμένα κάποιος μουτάφης είχε (τώρα έκλεισε) ένα παμπάλαιο ζαχαροπλαστείο. Και ακόμα η γωνία που ήταν το συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο, παρότι έγινε τράπεζα, ακόμα πολλοί, λένε το μέρος «στο ζαχαροπλαστείο του Μουτάφη».
απλά να επιβεβαιώσω ότι ο κετσές λέγεται όντως από τους μικρασιάτες, και η γιαγιά ήλεκτρον, κάθε φορά που τσαλάκωνα τα ρούχα μου, ή της χαλάω κανα σουμιεδάκι, λέει «σαν κετσέ το έκανες»
Επίσης το «Μουτάφης» είναι για πολύ διαδεδομένο επώνυμο στη Χίο. Έτσι μου λένε
σαργός μεριδιάρικος μάλιστα...
m2
έχεις απόλυτο δίκιο τώρα που το ξαναβλέπω.
Βέβαια, το σχόλιο ήταν απολύτως ειλικρινές. Το ύφος ήταν προβοκατόρικο (εδώ συμφωνούμε), και έκανε απολύτως την δουλειά του.
Δεν είμαστε και αμερικανάκια.
μου βγήκε σαν χρονογράφημα ένα πράμα.... μάλλον πρέπει να πάει για σβήσιμο!
το ρίχνω, αλλά μου βγήκε μυθιστορηματικό.... και μεταμοντέρνο....
για να ακριβολογούμε, είχα πει παρομοίωση. Αυτή η μύγα, δέκα άτομα μες το δωμάτιο, πάνω μου έρχεται και κάθεται! ασταδγιάλα....
επίσης...
γιατί κλάνει το γατί (μετά την πέμπτη δημοτικού)
υπενθυμητική ασίστ--> Χεσούς
σόρυ για την παράλειψη, αλλά ως ξινός, άμα λέω καλά λόγια, ανεβάζω δέκατα....
το πιο ωραίο είναι ο μπαμπαδισμός, «πήγε να αποπατίσει», να χέσει... Αλλά αν το πάρεις κυριολεκτικά, σημαίνει πήγε να ξεκωλωθεί!
είχαν δοθεί τρεις (μάλλον υπερβάλλω, δύο πρέπει να ήταν) ορισμοί, με διαφορετική ορθογραφία προερχόμενοι από τον αγγλικό όρο για τον επόπτη (Linesman). Βέβαια οι μοντς το διόρθωσαν.
λάιτσμαν, λάισμαν, οπότε το ονόμασα «φαινόμενο λάινσμαν». Ξένη λέξη, δυο τρεις ορισμοί βασισμένη σε διαφορετική ορτογραφία.
Είναι νέος σλανγκοόρος, δεν ξέρω αν θα περπατήσει ακόμα....
ο λούτσιο, πριν γίνει ευρέως γνωστός, ήταν σεσιονάς κλαρινετίστας, και μάλιστα συχνά πυκνά λέει ιστορίες από εκείνη την εποχή (διότι ως ιταλός μιλάει πάρα πολύ και κάνει τον καραγκιόζη σε όλες τις συναυλίες του, πετυχημένα είναι η αλήθεια).
Στη συναυλία στο Παλλάς ('93 πρέπει να ήταν), όπως και κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα, λέει την ιστορία που άκουσε στο Λυκαβηττό (ερχόμενος ως σεσιονάς), το «στρώσε το στρώμα σου για δυο». Και από τότε ερωτεύτηκε τον Μίκη (παρεμπιπτόντως την τρίζει την όπισθεν) και μετέπειτα σε ένα τραγούδι του (Ιtaka -Ιθάκη) έβαλε τη μελωδία του συγκεκριμένου τραγουδιού...
το έβαλα επίτηδες σαν σχόλιο για να μην βαρύνει ο ορισμός, και είναι και γραμμένο πιο πρόχειρα...
Πιο συγκεκριμένα για τον τζόγο (ειδικότητα της αυτοκαταστροφικής συγγραφικής ομάδας)
Στα πρεφοειδή παιχνίδια, όπου κάποιος ενώ έχει προοπτικές, η ροή και οι κανόνες του παιχνιδιού, τον αναγκάζουν να βγει με φύλλο που σημαίνει την καταστροφή του, είτε γιατί δεν έχουν σπάσει τα κότζια (ή οι κούπες), είτε γιατί κάποιος ανέλπιστα βγήκε στα πρώτα αντί τα δεύτερα, τρίτα ή τέταρτα. Σε αυτήν τη περίπτωση λέμε ότι έχασε φορσέ, ή μπήκε μέσα φορσέ. Σε απλά ελληνικά, είχε προοπτικές αλλά αναγκαστικά τον ήπιε λόγω των παραπάνω.
Στην πόκα η φιλοσοφία είναι η ίδια. Π.χ. τυγχάνουν παιχνίδια που κάποιος παίχτης έχει πολύ καλό φύλλο (το δεύτερο που κερδίζει), και οι πιθανότητες κάποιος άλλος να έχει ή να βγάλει καλύτερο φύλλο είναι πολύ λίγες. Αλλά έλα που κάποιος άλλος έχει το καλύτερο, και στα παίρνει όλα! Τότε λέμε ότι σωστά τα «εχασε», γιατί το φύλλο τον έβαλε μέσα φορσέ. Δλδ, αναγκαστικώς.
το γνωστό φαινόμενο «λάινσμαν»....
νομίζω οτι σε ολη την επικρατεια λέγονται χοχλιοί ή κοχλιοί...
το μπουμπουριστός όμως είναι σίγουρα σλανγκ...
μύδι πολύπλοκο με πολλές αναγνώσεις....
δαλιδα, γαλλικό (γαλλοτραφεις σλάνγκοι)
ναπουλετανο άσμα
μπαμπινό!
Και για να μην πείτε τίποτα για την Ανίτα, θυμηθείτε και το Αξιον Εστί...
οξειδώθηκα, μες τη σκουριά των ανθρώπων...
Α ρε Μίκη τιτανοτεράστιε, έβαλες την ποίηση στα σπίτια μας. Αν είχες γεννηθεί αλλού.....
Η μενεγάκη τελικά χώρισε;
Coup forcé : seul coup réglementaire disponible ou, par extension, seul coup raisonnable dont un joueur dispose.
Λέγεται: η κίνηση ήταν φορσέ για να σωθεί ο αξιωματικός. Φαινόταν λογική, για να σωθεί ο αξιωματικός. Όμως μπορεί να ήταν παγίδα, και να χαθεί το παιχνίδι (οπότε εκ των υστέρων το φορσέ δεν ήταν και τόσο «φορσέ». Το raisonable θα έπρεπε να ήταν σε εισαγωγικά, διότι η λογική κάθε κίνησης μένει να αποδειχτεί στη συνέχεια της παρτίδας. Το παράδειγμα της πόκας, που υπάρχει καλύτερο φύλλο, αλλά μπαίνεις γιατί οι πιθανότητες είναι λίγες κάποιος να το έχει. Και αλήθεια είναι ότι χρησιμοποιείται και με αυτήν την έννοια, της λογικοφανούς, επιβεβλημένης -από τις καταστάσεις - κίνησης. (υπάρχει και στα συνώνυμα)
Με λίγα λόγια, ένας αυστηρός ορισμός, θα αφορούσε την απειλή του βασιλιά, η οποία έχει να κάνει με αναγκαστικές κινήσεις (βασιλιά ή πιονιών που τον προστατεύουν) για το σώσιμο της παρτίδας. Ή με αναγκαστικές κινήσεις βάσει των κανόνων του παιχνιδιού (όπως πάλι αναφέρει ο φράγκος).
Ένας πιο χαλαρός (το κατ' επέκτασιν που χρησιμοποιεί ο γάλλος συνάδελφος), που εμπερικλείει το σχεδιασμό και την ανάλυση (παρόντα πάντα στο σκάκι) σίγουρα αναφέρεται και σε άλλες κινήσεις, που άμεσα δεν αφορούν τον βασιλιά.
Με λίγα λόγια εγώ αναφέρθηκα στο πρώτο σκέλος του γαλλοορισμού, ενώ ο φίλτατος συσλανγκιστής αναφέρεται και στο δεύτερο.
Ζαλίστηκα.......