Comments by betatzis (433)
Showing 151-180 from 433
Πιστεύω ότι αυτή η φλου μπουρδολογία - αοριστολογία που περιγράφει αριστοτεχνικά ο ορισμός συνδέεται με τα κινητά τηλέφωνα. Το κινητό σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να βρεις «κάποιον» και να «κανονίσεις» κάτι.
Με εκνευρίζει πάρα πολύ που σπάνια πλέον βρίσκεις ανθρώπους να συμφωνήσεις συγκεκριμένο ραντεβού στο τάδε γαμημένο μέρος την τάδε συγκεκριμένη ώρα. Και άμα καταφέρεις και συμφωνήσεις για ραντεβού, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η συνάντηση στην ώρα της, αλλά πρέπει υποχρεωτικά να πέσουν πριν 100 τηλέφωνα, «έλα, αργώ λίγο, λίγο πριν φτάσεις πάρε με τηλέφωνο, που είσαι τώρα, φτάνεις ;;;, κάνε αναπάντητη και κατεβαίνω κλπ. κλπ.» Κανείς δεν ανησυχεί που στήνει τον άλλο, γιατί με ένα τηλέφωνο τον ειδοποιεί για την καθυστέρηση και νιώθει ότι καθάρισε. Κανείς δεν θέλει ούτε να συμφωνήσει κάτι συγκεκριμένο ούτε να τηρήσει κάτι που τυχόν συμφώνησε.
Γκρινιάζω, αλλά έχω λόγο ...
Παίρνω αμέσως τηλέφωνο τη μαμά μου να της το πω.
Ο πρετεντέρης το παίζει μαγκάκι
Η Τσούλα υπάρχει και ως κύριο όνομα σε διήγημα του Παπαδιαμάντη.
Σχετικά με το παράδειγμα 4 βλ. και θα σε κάνω σουμπούτεο
Είναι πολύ ντέκα κατάσταση. Εγώ περίμενα τον ατρόμητο Χότζα απόξω, δεν τόλμησα ούτε την μύτη μου να χώσω. Συνέχισε να δειλιάζεις ...
Να πω και γω ότι κατευχαριστήθηκα την συζήτηση. Να πω και ότι ο κνάσος μου έφτιαξε τη μέρα με τους κωλαρικούς λόγους που επικαλέστηκε. Χότζα μην παραπονιέσαι, ήρθε κι ένας τουρκαλάς καρντάσης από τα μέρη μας.
σύνθλιψη των λέξεων ;;;.
Άμα δεν υπάρχει αυτό στην επίσημη γλωσσολογία, αφενός να το καθιερώσουμε, αφετέρου ο ορισμός γαμεί ακόμα περισσότερο.
Μοντουλέοι, υπάρχει κάνας τρόπος να τα αστερώσω όλα μαζί τα λήμματα του doodoon, επειδής βαριέμαι να τα αστερώνω ένα ένα ;
Να συμπληρώσουμε την μόρφωση για το αυτού ως γενική του τόπου, ότι η χρήση αυτή κρατάει από τον Όμηρο.
Στο λεξικό Liddell – Scott υπάρχει αυτοτελές λήμμα – αυτού – ως γενική του τόπου (δεν ξέρω να το χειρίζομαι στο διαδίκτυο).
Παραθέτει μεταξύ άλλων τα εξής παραδείγματα (δεν ξέρω ούτε την αρχαία γραφή στο πι σι)
- Αυτού ενί Τροίη (με υπογεγραμμένη το Τροίη = εδώ στην Τροία. Από Ιλιάδα, ραψωδία Β΄ στίχος 237)
- Επίσης το ίδιο (αυτού ενί Τροίη) και από Οδύσσεια, ραψωδία Κ΄ στίχος 271
- Αυτού ένθα (από Ιλιάδα, ραψωδία Θ΄ 207)
και άλλα.
Ενισχύει το επιχείρημα ότι οι ντόπιες διάλεκτοι (Κυπριακά, Κρητικά) κράτησαν μεγαλύτερη σχέση με την ομηρική γλώσσα από την άχρωμη νέα ελληνική που επικράτησε.
(τζίζους θυμάσαι ;;;)
Τίποτα δεν χάνεται, το ΄πε κι ο Αϊνστάιν, στο τέλος τέλος θα σωθεί και η ψυχή του Κάιν
(Ο Ρασούλης που λέγαμε), άιντε καληνύχτες.
Και συνεχίζοντας λίγο την σκέψη μου, να πω ότι δεν πρόκειται να ξαναυπάρξει αυθεντικό λαϊκό τραγούδι, αν δεν υπάρξει αυθεντικός «λαός», δηλαδή συνειδητοποιημένη τάξη, που να ξέρει την θέση της και να κατονομάζει τους εχθρούς της, όπως πολύ σωστά λες. Τώρα με την κρίση μπορεί.
Αλλά πάλι σκέφτομαι ότι σε καμία περίπτωση δεν εύχομαι να πεινάσει και να δυστυχήσει ο κοσμάκης, για να γραφτούν καλά τραγούδια και να τα ακούω εγώ να φχαριστιέμαι. Από μόνη της η σκέψη είναι τραγική. Ας ακούμε τα παλιά, φτάνουνε για δυο ζωές.
Τα καινούργια άμα είναι να ρθουνε, θα ρθούνε και δεν θα μας ρωτήσουνε. Άμα ρθούνε όμως θέλω να είμαι παρών και στην σωστή πλευρά για να τα τραγουδήσω πρώτος, όπως και κατ΄ ιδίαν χοτζα σου χω πει.
Χότζα άργησες, αλλά τα είπες όλα. Συμφωνώ 100 %.
Απλά θα δίσταζα να ανακοινώσω τελεσιδίκως το θάνατο του λαϊκού τραγουδιού, μπας και βρεθεί να το αναστήσει στο μέλλον κάποιος. Αλλά αυτό μάλλον είναι ευσεβής πόθος, παρά ψύχραιμη διαπίστωση. Σήμερα που μιλάμε, ναι, είναι νεκρό. Ο τελευταίος που προσπάθησε να γράψει ζωντανό σημερινό λαϊκό τραγούδι ήταν ο Ρασούλης, παρ΄ όλο που πολλές φορές τον ξεπερνούσε η ίδια η υπερπληθωρική προσωπικότητά του. Θα μου λείψει.
Ο ορισμός σου κατά την γνώμη μου έχει και σωστά και λάθος στοιχεία. Δεν σχολίασα μέχρι σήμερα για να μην υπάρξει καμία περίπτωση ο σχολιασμός μου να θεωρηθεί από σένα ή οιονδήποτε άλλο συνέχεια προηγούμενης άσχετης αντιπαράθεσής μας.
Εφόσον λες ότι επιζητάς τον σχολιασμό, να πω με ψυχραιμία ότι τα σωστά στοιχεία του ορισμού είναι η συσχέτιση της φράσης με άλλες λέξεις όπως «θολοκουλτουριάρης», (υπάρχει ορισμός του Χάνκ, κάποιος να λινκάρει), κουλτουριάρης κλπ. Κατά την γνώμη μου, ο τρόπος που χρησιμοποιούνται οι φράσεις αυτές από αυτούς που τις χρησιμοποιούν ήθελε πιο πολύ δουλειά στον ορισμό . Στο σημείο αυτό ο ορισμός του Χανκ υπερτερεί.
Για τα λάθος στοιχεία του ορισμού τα έχουν πει άλλοι.
Να πω επίσης ότι ως λήμμα είναι απαραίτητο.
Για να γίνω πιο σαφής και να μην αδικήσω, κατά την γνώμη μου δεν έχει μεράκι η «γραφειοκρατική» συγκέντρωση λημμάτων από τον Μπάμπη και τον Τριαντάφυλλο, όχι το συγκεκριμένο πόνημα της φοιτήτριας, για το οποίο δεν εκφέρω καμία γνώμη, απλώς διασκεδάζω και γω με τις σκέψεις Ιρον και Βράστα (έχει και το αεροχέσιμο !!!!!).
Ναι, αυτό εννοώ. Νταξ δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, δεν έχει καθόλου μεράκι, απλώς εξεπλάγην, δεν το περίμενα.
Στο μεταπτυχιακό που δίνει ο Βίκαρ παραπάνω, για ρίχτε παρακαλώ μια ματιά στο τέλος τέλος (σελίδα 111 από 146), εκεί που έχει ένα παράρτημα. Εγώ προσωπικά έπεσα από τα σύννεφα !!, ακόμα να συνέλθω...
Ξέχασα να αναφέρω τον Βίρβο, που είναι και η προσωπική μου φαβορίτα.
Βίκαρ, δίκιο έχεις, γι΄αυτό θα μου λείψει ο Ρασούλης.
Πάντως άλλο πράγμα η επιθυμητή απλότητα που σπάει κόκαλα και άλλο πράγμα η αφέλεια. (Αυτό λες και συ με την τελευταία παράγραφό σου). Ο πρώτος που μου έρχεται στο νου είναι ο (στιχουργός) Άκης Πάνου. Και φυσικά κάποια ρεμπέτικα.
Ίσως έχει να κάνει με το ότι η λεγόμενη αυθεντικότητα συνήθως δεν συμβαδίζει με σπουδές, μόρφωση, πτυχία κλπ., όλα αυτά δηλαδή που μπορεί να κάνουν κάποιον να γράψει πιο «ψαγμένο» στίχο.
Και βέβαια τα λαϊκορεμπέτικα, κάποια στιγμή, νομίζω μετά το 1950, αποτελούσαν απ΄ότι έχω καταλάβει περισσότερο ανθηρή βιομηχανία παρά αυθεντική «από τα κάτω» λαϊκή έκφραση. Έχω την εντύπωση ότι από το 1950 και μετά γράφτηκαν τα περισσότερα από τα αδύναμα στιχουργικά τραγούδια, π.χ. τα ινδικά.
Ντάνκερ.
Βλ. και την προτελευταία παράγραφο του Χότζα, που κάπου εδώ θα μπουκάρει.
όρμα τζακ !!! (μπανεύκολο και όμως δεν υπάρχει, νομίζω).
Μου θύμισες και το I wanna be your dog.
μα έχεις κάτι ανησυχίες και συ ρε πονηρέ :-)
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το νόημα αλλάζει εντελώς και η εκδοχή του πονηρού έρχεται να καλύψει άλλο ένα σημαντικό κενό στη βιβλιογραφία, καλή ώρα σαν τον πρόσφατο γαμισομασχάλη της ιρονίκ.
Προτείνω ξεχωριστή καταχώριση. Ερευνητέο είναι εάν έχει και άλλες συμπαραδηλώσεις, πέραν της περιγραφής της συγκεκριμένης σεξουαλικής πρακτικής, (όπως π.χ. για το παρόν λήμμα υποστηρίζεται ότι έχει την έννοια της συντριπτικής νίκης ή ήττας).
Γουστάρω επιστήμη.
horror vacui :-)
Ο διάσημος στα μέρη του μαντιναδολόγος Μπρόκας από την Τουρλωτή Σητείας, (γουγκλίστε, έχει ενδιαφέρον), όταν κατόπιν προτροπής φίλου του έφτιαξε για πρώτη φορά ευρωπαϊκή τουαλέτα σπίτι του, αντί της μέχρι τότε υπάρχουσας τούρκικης, θρυλείται ότι είπε την εξής μαντινάδα :
Χαλάλι κάνω τα λεφτά που δωσα τση λεκάνης, κάθεσαι, ξεκουράζεσαι, χέζεις και πορδοκλάνεις.
Μπράβο άιρον, είσαι δύναμη. Καλό και το επετειακό λήμα - ορισμός, κάλυψες ένα σημαντικό κενό.
Ιρονίκ, 2 σχόλια παραπάνω, για την βελόνα που κόλλησε και τον ορθολογισμό :
Η άνοιξη ήρθε, το καλοκαίρι έρχεται, τους πρώτους φραπέδες τους έχουμε πιει, θυμήθηκα λοιπόν το σοφό ρητό που έγραψε ο ποιητής στο περιτύλιγμα από τα ξυλάκια παγωτό :
Προσοχή, η επικάλυψη δεν είναι σοκολάτα.
Η δημοσιοποίηση μόνο μέρους του περιεχομενου προσωπικού πι μι, χωρίς καν να δημοσιεύεται όλο το πι μι, ανεξάρτητα του ότι είναι για μένα έτσι και αλλιώς απαράδεκτη, φανερώνει ότι κάποιοι έχουν την διάθεση να κουβεντιάσουν ψύχραιμα, μακριά από «τα φώτα της δημοσιότητας», πολιτισμένα, χωρίς εντάσεις και φωνασκίες, ένα θέμα που στο κάτω κάτω δεν αφορά τα ενδιαφέροντα του σάιτ, ενώ κάποιοι άλλοι επιμένουν στην εκωφαντική αντιπαράθεση συναισθηματικών σχολίων, σε στείρο διάλογο κωφών, για χάρη της έντασης και των εντυπώσεων και μόνο. Δεν έχει νόημα, (από την αρχή δεν είχε) ό,τι είχα να πω το είπα, πρόθεσή μου εξ αρχής δεν ήταν να πείσω κανένα, ξέρω καλά ότι αυτό δεν γίνεται, αλλά απλώς κάποιος που βλέπει το σάιτ για πρώτη φορά να ξέρει ότι δεν συχνάζουν εδώ οι απόψεις μόνο μιας πλευράς και να έχει μια πιο σωστή εικόνα για το σάιτ το ίδιο και τους θαμώνες του.
Διαφωνώ με πολλά που ειπώθηκαν, συμφωνώ με λίγα, αλλά είναι τόσο λεπτές οι διακρίσεις που βαριέμαι πολύ να βάλω τις σκέψεις μου σε απόλυτη σειρά. Λίγο χύμα λοιπόν λέω τα εξής :
Μου είναι εντελώς αδιάφορο αν το έκανε ή δεν το έκανε. Για να μιλήσουμε όμως με όρους «πρόσληψης», το ενδιαφέρον για μένα είναι ότι αμέσως, άμεσα και χωρίς καμία αμφιβολία, εδραιώθηκε η άποψη ότι πρόκειται περί στησίματος. Αυτό σημαίνει ότι η εδώ κοινή γνώμη, είναι απολύτως έτοιμη να δεχθεί και όντως δέχεται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει και να αποδοθεί ποτέ πραγματική δικαιοσύνη, το να βρεθεί κάποιος επιφανής με θέση εξουσίας και πλούτου αντιμέτωπος με την δικαιοσύνη, σημαίνει πολύ απλά, για την κοινή γνώμη, ότι δεν ήταν και τόσο επιφανής, ούτε τόσο μάγκας όσο φαινότανε, αφού του τη στήσανε, κάτι άλλο και κάποιοι άλλοι, προφανώς πιο μάγκες βρισκονται πάντα πίσω από όλα αυτά. Και ετοιμαζόμαστε για τον επόμενο «πραγματικό» μάγκα, άμα λάχει ναούμ, που θα μπορεί άνετα να ξεγλιστράει απ΄ όλα αυτά.
Επαναλαμβάνω ότι αυτό που με ενδιαφέρει είναι η «πρόσληψη» του γεγονότος και όχι η ενοχή ή αθωότητα του πεζεβέγκη.
Εννοείται ότι μου είναι πολύ συμπαθείς και πολύ οικείοι οι τύποι που υποκύπτουν σε πειρασμούς και παραστρατήματα, όχι όμως αυτοί που χρησιμοποιούν την θέση τους και την ισχύ τους για να μην πληρώσουν το όποιο τίμημα της συμπεριφοράς τους. Προτιμώ αυτούς που γενναία το πληρώνουν, αν και όταν τους ζητηθεί.
Και ναι, η δικαιοσύνη στην Ελλάδα είναι εργαλείο των ισχυρών. Για την Αμερική δεν ξέρω. Δημοσιεύματα δεν έχω διαβάσει, εκτός από ένα λινκ του βράστα. Επίσης έχω την εντύπωση ότι η συμπεριφορά των μπάτσων είναι ίδια παγκοσμίως, δεν το έχω τσεκάρει όμως κιόλας. Φχαριστώ για την κουβέντα.