Comments by sstteffannoss (257)
Showing 151-180 from 257

Τριαντάφυλλος και Μπάμπης, το ετυμολογούν από το ιταλικό ciulla, αποσπασμένο από το fanciulla: κοριτσάκι προεφηβεικής ηλικίας, (αρσενικό fanciullo) που' ναι άλλος τύπος του fancello που προέρχεται απ' το fante: μωρό, παιδάκι κι αυτό απ' το λατινικό infans.

Ε! και το chula από 'κει το κόβω.

Με poniroskylo συμφωνεί ο Τριαντάφυλλος πιθανολογώντας: ίσως τουρκ. hamur ζυμάρι, διάθεση του χαρακτήρα, ανακάτεμα΄ -α (ίσως με βάση το σπάν. νεοελλ. χαμούριζυμάρι΄)

Ο Μπάμπης, πιθανολογώντας κι αυτός, το ετυμολογεί από το λατινικό camura θηλυκό του camur καμπύλος και για τη σημασιολογική του έννοια παραπέμπει στο κούρβα «καμπύλη - πόρνη» που το ετυμολογεί από το λατινικό curba.

Η πλάκα είναι πως τη χαμούρα τη θέλει ξεσπίτωτη, εκδιδόμενη στην ύπαιθρο, που απηχεί κάτι από την εκδοχή της ironick -που σαν κυρία, σκέφτεται πατώματα αντί για χλοοτάπητες.

Εγώ φταίω που δεν έγινα αντιληπτός. Το βλέπω αντίστροφα: Πρώτα η επαρχία γίνεται, μέσω και σωστών δημάρχων, τζιτζί (η αποκέντρωση που λέγαμε) και τελευταία τα υδροκέφαλα. Όχι πως θα με χαλούσε σα Θεσσαλονικιό η δική σου εκδοχή, αλλά ακριβώς λόγω μεγεθών, της δίνω ακόμη λιγότερες πιθανότητες από τις πραγματικά ισχνές της δικής μου –λόγω πλήθους. Και με τις γνωστές ανευρίες τι να λέμε...
Σ’ όλα τ’ άλλα νομίζω είναι περιττό να πω πως συμφωνώ.

Είδες όμως τον παραγωγό;
Όντως πολύ χαβαλεδιάρικο. Μου 'χε κάνει κλικ το βίδεο και μου 'μεινε.
Φτάνει να χαμογέλασες. Να 'σαι καλά που μου το θύμισες!

Για παντός είδους κόστος: είναι αυτό που έλεγα στο λήμμα για «..τη διαφορά μεταξύ κέρδους και πλούτου.»

Εγώ δεν περιμένω τίποτε από κανέναν. Υπήρξαν τέτοιοι δήμαρχοι (αυτός που έσωσε –μα κυριολεκτικά έσωσε- το Μόλυβο από τους Μολυβιώτες, σώζοντας αυτούς κι άλλους τόσους και τόσους μαζί από τα πέριξ) αλλά τότε. Είδες πολλές φωτεινές συνέχειες;

Με τα οράματα διαφωνώ (όχι πως διαφωνώ με ό,τι εννοείς, αλλά είναι τόσο αρνητικά φορτισμένη η λέξη που τη χαρίζω μόνο σε μέντιουμ). Προσγειωμένοι όσο δεν παίρνει, πρέπει να ‘ναι. Αλλά το βασικότερο, πρέπει να κινούνται από αγάπη για την πόλη. Αυτοί όλοι το βλέπουν καριερίστικα σαν ένα ακόμη συν στο βιογραφικό τους.

@ironick: Δε μου λες, το ξέρουν οι δικοί σου πως πας για Δημαρχίνα;
Για τα ανεφοδιασμού τιπεστώρα(!!) αν και ξέχασες τα σκουπιδιάρικα.
Αλλά πέραν της πλάκας και συγχωρέστε με οι Αθηνέζοι, αν δεν γκρεμίσετε χαΐρι δεν πρόκειται να δείτε στον αιώνα τον άπαντα. Δεν είμαι από τους Σαλονικιούς που ακούν Αθήνα και βγάζουν σπυριά, αλλά το μόνο που σας σώζει είναι το αχτύπητο κλίμα. Κάθε μεγαλούπολη έχει μέρη που χαίρεσαι να βρίσκεσαι εκεί και δέκα, για κάθε ένα από αυτά ,που προξενεί αποστροφή. Αυτό δεδομένο. Αλλά στην Αθήνα (σ’ όλο το πολεοδομικό κτήνος αναφέρομαι κι όχι μόνο το Δήμο) έχει χαθεί η μπάλα και στη Θεσσαλονίκη μια απ’ τα ίδια.

Όλα όσα γράφεις καλά και άγια μου φαίνονται (είμαι εκτός και δεν μπορώ να κρίνω σε τέτοιο επίπεδο για έναν τόπο στον οποίο δε ζω –οπότε το βήμα στους ντόπιους) αλλά δε λύνουν το πρόβλημα δομής της πόλης (έχω την εντύπωση πως εκεί αναφέρεσαι κι εσύ όταν θίγεις τα ανατολικά προάστια αλλά δυστυχώς δεν έχω την εμπειρία τους και μπορεί να μη σ’ έπιασα).

Εκεί που συμφωνώ ανεπιφύλακτα είναι στην αποκέντρωση και στο επίπεδο ζωής που μπορούμε να έχουμε στην επαρχία. Αν μάλιστα γίνει καλή δουλειά θα φάμε αυτό που όντως έχουν έξω, στη στροφή και με τα χίλια. Αν κι εκεί ναρκοθετημένο είναι το πεδίο και μάλιστα εκεί δεν έγιναν λάθη αλλά εγκλήματα, αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο κάθε προσπάθεια.

Πολλά τα στραβά, αλλά της Κρήτης -και των νησιών γενικότερα- δε μπορώ να το καταπιώ με τίποτα. Είχα πριν χρόνια γνωρίσει ένα φοιτητή από Άγιο Νικόλαο. Μόλις μου το λέει μου βγαίνει αυθόρμητα ένα «πώς τον γαμήσατε έτσι τον παράδεισο μωρέ ανάθεμά σας;» Μου ‘πε μετά πως τη γλίτωσα γιατί ένοιωσε πως αγαπώ τον τόπο –όπως και πάρα πολλοί Μακεδόνες- και το εξέλαβε –σωστά- σαν παράπονο κι όχι κατηγορία (για τα εγκλήματα που έλεγα).

@PUNKELISD: Μαζί γράφαμε.

@ironick: Το 'πιασα καλή μου, μην ανησυχείς. Ίσα - ίσα που μου άνοιξες πάσα.

Αυτή τη ζέστη – θαλπωρή που βγάζουν οι ελληνικές πόλεις όντως έχει εκθειαστεί αλλά και για τις βορειοαφρικανικές πόλεις όσο και για την πόλη του Μεξικό. Το δέχομαι ασυζητητί γιατί βάζει στο παιχνίδι Πόλη και τον παράγοντα Πολίτες δηλαδή περνάμε από τον καμβά στους ήρωες που διαδρούν μ’ αυτόν και μεταξύ τους.

Το φτιασίδωμα μπορεί να κάνει κάπως πιο υποφερτό το πρόβλημα από οπτική πλευρά αλλά δυστυχώς υπάρχει βασικό πρόβλημα δομής στις ελληνικές πόλεις. Εξηγούμαι:

Λείπουν, τραγικά όμως, οι ανοιχτοί χώροι (κι εμείς εδώ έχουμε και την παραλία μας που εσείς δεν). ---Καραγουστάρω τους κήπους –όλων των στυλ (αγγλικούς, βοτανικούς, γαλλικούς, γιαπωνέζικους, ιταλικούς κδσ). Με πιάνει οργή όταν βλέπω πόσο τους χαίρονται έξω τα παππουδάκια, όσοι έχουν κινητικά προβλήματα, οι μικρομάνες, τα χαμουρευόμενα ζευγαράκια κι εμείς εδώ γιοκ.

---Καραγουστάρω τις πλατείες μικρές, μεσαίες, μεγάλες, γιγαντιαίες. Είναι πασαρέλα ασύγκριτη, είναι μέσα στη νοοτροπία μας το μπρος - πίσω, πάνω – κάτω, να σε δω - να με δεις, να φτιαχτούμε - να τα φτιάξουμε και θεωρώ την απαράδεκτη έλλειψή τους κοινωνικό ευνουχισμό ολκής πολλαπλών διαστάσεων κάθε άλλο παρά τυχαίο.

Αν γουστάρω να βγω απ’ το σπίτι καθημερινή πρέπει στην τελική να βρω κάπου να καθίσω και να τα στάξω χαζεύοντας τους γύρω λες κι είμαι πουρό. Έξω παίρνουν το παγωτό ή την ελιά στο χέρι και βολτάρουν από πλατεία σε πλατεία (πραγματική, με χρώμα και χαρακτήρα κι όχι ντεμέκ εν είδει φαρδύ ακάλυπτου) με υπόκρουση τους ήχους νεαρών οργανοπαικτών κάνοντας χάζι καλλιτέχνες του δρόμου κδσ, και το κυριότερο: όλοι όλων των τάξεων κάθε είδους έχουν το χώρο να ακούσει ο ένας τον άλλο στη γιορτή και τη διαμαρτυρία του δια ζώσης κι όχι δια οθόνης απλώς γιατί είναι καθημερινά μέσα στα πόδια τους προσοχή: την ώρα που ο πολίτης ανοίγεται στην κοινωνία κι όχι στο δρόμο για ή από τη δουλειά.

Για να μην παρεξηγηθώ, να σημειώσω πως δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις που οι νεοσυνοικίες πολλών ξένων πόλεων δεν διαφέρουν οικοδομικοοικιστικά σε τίποτε από τις εδώ, όπου μια απ’ τα ίδια, ούτε βέβαια σε αποστειρωμένα προάστια, ούτε σε συνοικίες γκέτο ή ντορμιτόρια.

---Καραγουστάρω τα κτήρια που καταλαμβάνουν ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο γιατί:
-- μπορούν να κάνουν τον ακάλυπτό τους ιδιωτικής χρήσης πλατειούλα ή κήπο δημιουργώντας οάσεις ηρεμίας και πρασινάδας ακόμη και στο κέντρο των πόλεων,
-- χαρίζουν αρχιτεκτονικό χρώμα όταν συνδυάζονται αρμονικά με παρόμοια κτήρια σπάζοντας τη μονοτονία άχρωμων πολυκατοικιών,
-*- τα ισόγεια κι υπόγειά τους μπορούν να δώσουν στοές, μαγαζιά κι ο,τιδήποτε άλλο κρατώντας τα ζωντανά όλες τις ώρες της ημέρας.

Οι ουρανοξύστες είναι καλή φάση (με την έννοια πως έχουν όντως να δώσουν κάτι στον οικοδομικό ιστό) αλλά μόνο αν μιλάμε για τους υπερσύγχρονους που θεωρούνται «πράσινης» τεχνολογίας και συνδυάζουν αρχιτεκτονική με γλυπτική. Αλλιώς είναι γιγάντιες πολυκατοικίες ή σκαλωσιές οπότε καλύτερα όχι. Είδα κάτι εκτρώματα στο Ρότερνταμ, χέστα. Για να το σώσεις πρέπει να κάνεις κι άλλα μπας και καλύψει το ‘να τ’ άλλο. Το «αγγουράκι» στο Λονδίνο καλό είναι αλλά δεν επιθύμησα τους διδύμους της ΝΥ.

Έχω ακούσει κι εγώ διάφορα. Π.χ.:
---Κάποιος εκθείασε το «δημοκρατικό» της πολυκατοικίας που ανακάλυψε στο ό,τι: Α) οι πειναλέοι μετανάστες νοίκιασαν τα υπόγεια, ημιυπόγεια και ισόγεια -το πως 1)τα χρυσοπλήρωναν σε σχέση με την ποιότητα ζωής που αυτά πρόσφεραν, 2) πως οι νοικοκύρηδες εν πολλοίς τα ’παιρναν μαύρα και 3) πως στοιβάζοντας δέκα εκεί που έπρεπε να ‘ναι με τα βίας δυο, φυσικά τα παρέβλεψε-,
Β) οι μεσαίων βαλαντίων νοίκιαζαν ή ήταν ιδιοκτήτες των μεσαίων ορόφων και
Γ) οι ανωτέρων βαλαντίων κατείχαν τα ρετιρέ και τον προτελευταίο όροφο άντε και τα μαγαζιά –αν υπήρχαν- του ισογείου.

Έτσι, φρονούσε πως οι οικονομικές τάξεις συγχρωτίζονταν και οι αλλοδαποί έρχονταν κοντινότερα με τους γηγενείς οπότε θα αποφεύγονταν η γκετοποίηση και θα διευκολύνονταν η αφομοίωση των μεταναστών ενώ παράλληλα δεν έπεφτε η αξία παλαιών ακινήτων!!

---Πως η έλλειψη ρυμοτομικού σχεδίου και οποιαδήποτε πρόβλεψη για τη χρήση γης (υπεύθυνη για την οικοπεδοποίηση και παραλιακών περιοχών σ’ όλη τη χώρα) απέδωσε στην πλέμπα ένα ψηλότερο βιοτικό επίπεδο που δεν θα το είχε διαφορετικά.

---Πως ο περιορισμένος χρόνος ζωής των πολυκατοικιών λόγω παρωχημένης κατασκευής –αντισεισμικά, μονωτικά κι άλλα στάνταρ- αναγκάζει στην ανανέωσή τους μ’ αποτέλεσμα να μην υπάρχει ο κίνδυνος μουσειοποίησης των πόλεων όπως έπαθε(!;) το π.χ. Παρίσι.

Τυχαία νομίζεις έγραφα για ανέμπνευστους και παραδόπιστους; Γιατί η ευχή κάθε αρχιτέκτονα, εργολάβου (πριν ακόμη πάρει πτυχίο) είναι τα 8,5Ρίχτερ και το εναλλάξ γκρέμισμα όλων κάθε δεκαετία. Άσε που συφιλιάζονται με τους ελεύθερους χώρους.

Μη ξεχνάμε και το ατελείωτο δούλεμα με τους ημιυπαίθριους!!

Τώρα τελευταία κάποιος ψέλλισε πως και η ιδιοκατοίκηση εδώ και στο εξωτερικό δεν συγκρίνονται επειδή ο Έλληνας ζει στα ίδια τετραγωνικά που ζούσε και στα 70ζ ενώ ο μέσος ξένος αντίστοιχου οικονομικού επιπέδου -αναλογικά για να ξηγιόμαστε- τα ‘χει διπλασιάσει κοντά. Κι όλο και κάτι ξεχνώ.

Άσχετο: Αυτό το «Με έλεγε..» ακούγεται κάπως Σαλονικιώτικο. Όχι;

Ανεπιβεβαίωτες θεωρίες πάντως εικάζουν πως η άνω τεχνική αποτελεί αντιδάνειο.

Στηριζόμενες σε απεχθές μεν (εξού μάλλον κι η μη διεκδίκηση της ευρεσιτεχνίας από τους συνήθεις αρχαιοελληνοφρενείς), χιλιοτραγουδισμένο δε, συμβάν που έλαβε χώρα επί Τουρκοκρατίας προκειμένου να στεριώσει η μεγάλη καμάρα του παμπάλαιου γεφυριού της Άρτας που το ήθελε ένα ρετουσάρισμα απ’ το 1615μ.Χ. που ‘χε χτιστεί.

Υποψίες για μιζτικούς σοφράδες δίνουν και παίρνουν αφού η ταχύτητα κατασκευής είναι πέρα κάθε έννοιας ελληνικής πραγματικότητας, έστω κι επί τουρκικού ζυγού, αφού δεν μιλάμε για αυθαίρετο, ενώ η αντίστοιχη καταστροφής δεν προβληματίζει τόσο.

Πάντως η φιλόζωη –κατά μια έννοια- τεχνική (αφού τη γλίτωσε κάποιο κοκόρι του οποίου την πατροπαράδοτη θέση πήρε η πρωτομαστόρισσα) δεν ακούστηκε να είχε συνέχεια στερώντας τη χώρα για πολλά χρόνια τόσο από γεφύρια όσο κι από φολκλόρ παγκοσμίου τουριστικού ενδιαφέροντος.

(για την αρβάλα)

@jesus: Άλα της η Θάλεια! 1:54

@johnblack: Σωστότατος! Είχα επιδοθεί σε επιτραπέζια πάνω απ’ τ’ αμπάρια / πάρκιν σε όχι και τόσο άγονη γραμμή.

@ironick: Ουσιαστικά, δεν διαφωνούμε σε κάτι. Αναφέρθηκα στο κατσικάκι για να ευρύνω την προοπτική της όλης συζήτησης. Απλώς, επειδή δεν είδα κανέναν μη Ισπανό ξετρελαμένο με τις ταυρομαχίες πιστεύω πως εξαρτάται το όλο ζήτημα από τους ίδιους τους Ισπανούς –συμφωνώντας κάργα με ΜΧΣ για τις πολλές Ισπανίες. Και ασφαλώς δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση ούτε του ταύρου ούτε κοτόπουλου προς κατανάλωση (το link επειδή το έχω ήδη υπονοήσει). Και το θέμα είναι όντως απέραντο. Αν και οι Έλληνες θεωρούμαστε κάθε άλλο παρά φιλόζωοι, νομίζω πως υπάρχουν πολλά ράμματα για τη σούφρα των ντεμέκ φιλόζωων.

@HODJAS: Σωστότατη η παρατήρηση!! Κι ακόμη δεν έχουν κλείσει οι λογαριασμοί μεταξύ των Ισπανών στο θέμα του εμφυλίου τους όσο κι αν προσπαθούν να το κλείσουν –κι άριστα πράττουν όσοι το θέλουν και το κρατούν ορθάνοιχτο!! Τώρα για τα υπόλοιπα: οι Έλληνες είμαστε πολύ ευκολότερα διαχειρίσιμοι από τους Ισπανούς και γι’ αυτό ευθυνόμαστε εμείς και μόνο (έρχεται λήμμα).

Κι εγώ δεν ενθουσιάστηκα στη μοναδική ταυρομαχία που παρακολούθησα το 2004 –και μου φτάνει. Αλλά δεν μπορώ ν’ αποφασίσω για την κατάργησή τους. Ας αποφασίσουν οι κατά τόπους Ισπανοί. Οι Γάλλοι μόλις πήραν πολιτιστικά μέτρα ώστε να διασωθούν οι γαλλικές ταυρομαχίες, ενώ οι Καταλανοί σίγουρα δεν τις κατάργησαν λόγω φιλοζωικών αισθημάτων. Απλώς βρήκαν αφορμή να δηλώσουν τη διαφορετικότητά τους –και καλώς έπραξαν.
Πάντως ο ταυρομάχος που δεν ακολουθεί το τελετουργικό –που αν δεν είσαι Ισπανός δεν μπορείς να το αντιληφθείς αν δεν στο εξηγήσουν- τ’ ακούει κανονικά από το έξαλλο κοινό (dale espacio) και πέφτει τέτοιο γιουχάισμα που ούτε χαμένο πέναλτι σε άδειο τέρμα, ενώ ο ταύρος καταχειροκροτείται. Απ’ τις μεγαλύτερες δημόσιες ξευτίλες στις οποίες έχω παραβρεθεί.
Ασφαλώς και είναι βιομηχανία θεάματος αλλά πολλοί Ισπανοί τις γουστάρουν.
Όσο κι αν αντιλαμβάνομαι πλήρως την ουσιώδη διαφορά της θανάτωσης από τη θανάτωση κατόπιν βασανιστηρίων, επιτρέψτε μου να θυμίσω πως εθιμοτυπικά πολλοί την έβγαλαν προσφάτως με κατσικάκι αντί π.χ. μακαρονάδας.

Όσο για την ομορφιά των Ισπανίδων: Έε δεν απέχουν πια και τόσο από τις Ελληνίδες. Η Ειρήνη Παπά, στα νιάτα της, κάλλιστα περνά για Ισπανίδα –ό,τι πιο κοντινό στην εικόνα της Ισπανίδας μου ήρθε. Και μουτράκια σαν της Penelope δεν είναι και τόσο ασυνήθιστα εδώ, εδώ που τα λέμε.

Αλλά βρε ironick!! Τα Ισπανικά; Ποια απ’ όλα τα Ισπανικά; Άντε στο χαρίζω για καλησπέρα:

Mientras por competir con tu cabello,
oro bruñido al sol relumbra en vano;
mientras con menosprecio en medio el llano
mira tu blanca frente el lilio bello; mientras a cada labio, por cogello.
siguen más ojos que al clavel temprano;
y mientras triunfa con desdén lozano
del luciente cristal tu gentil cuello: goza cuello, cabello, labio y frente,
antes que lo que fue en tu edad dorada
oro, lilio, clavel, cristal luciente, no sólo en plata o vïola troncada
se vuelva, mas tú y ello juntamente
en tierra, en humo, en polvo, en sombra, en nada.

@xalikotis: Ν’ αγιάσει το πληκτρολόγιό σου!! Ειδικά για τα δίπολα και για τα περιφερόμενα σαρκία.
Το καταλαβαίνεις όμως κι εσύ πως αυτός που θεωρεί πως ζει καλύτερα απ’ τους άλλους, το νοιώθει αυτό (πες το κι αυταπάτη).
Το «ρίχνω μαύρη πέτρα..» είναι όντως μεγάλη κουβέντα αλλά συμβαίνει. Ακόμη κι αν το δεις από την μεριά «θα γυρίσω στα γεράματα να φάω τη σύνταξη». Πάντως, με την κρίση έγινε λιγότερο απεχθές, δυστυχώς.
--Τώρα για τη Βαρκελώνη, νομίζω είσαι λίγο προκατειλημμένος. Ασφαλώς δεν είναι ο παράδεισος επί της Γης (τα ‘πε στο «Biutiful» κι ο Iñárritu –για να μη λέμε πολλά, αν μη τι άλλο) αλλά και ζωντανή και νεανική είναι, και την ιστορία της τη σέβεται, και μοντέρνα είναι, η αρχιτεκτονική κι η ρυμοτομία της τα σπάνε, και το μύθο της φροντίζει και χτίζει -μαζί με τις υποδομές της- μεθοδικότατα. Και σ’ αυτό ακριβώς, της βγάζω το καπέλο. Δεν είναι πολλές οι πόλεις με τέτοιο μέγεθος που είναι πασίγνωστες ανά τον κόσμο, κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Εξάλλου, τι είναι αυτό που αξίζει πραγματικά που δεν είναι αποτέλεσμα μιας μικρής έστω νευρωσούλας; Κι οι Καταλανοί (σαν Ευρωπαίοι έστω) τις έχουν τις δικές τους και με το παραπάνω. Αλλά μπορείς να τους κατηγορήσεις γι’ αυτό; Όσο κι αν ξενίζει.

@xalikotis: Αν κι έχεις απολύτως δίκιο, μην τους κατηγορείς: Είναι πάρα πολύς ο κόσμος που έχει συνειδητοποιήσει πως είναι αδύνατο στα όρια της δικής του ενεργής ζωής να απολαύσει το επίπεδο ζωής της υπόλοιπης Ευρώπης (ό,τι κι αν σημαίνει επίπεδο ζωής κι απόλαυση για τον καθένα).
Από άποψη λογικής λοιπόν, στέκει το «δεν πα να γαμηθεί η ψωροκώσταινα, δε θα γαμήσω εγώ τη ζωή μου για να γίνουν άνθρωποι οι λοιποί» -άσε που δεν θέλουν όλοι, για ευνόητους λόγους, να γίνουμε Ευρωπαίοι (ο όρος με την καλύτερη δυνατή έννοια αφού έχει κι άλλες όχι και τόσο λαμπρές). Και φυσικά γι’ αυτό δεν φταίει σε τίποτε η όποια Βαρκελώνη.
Ξέρω αρκετούς που με –κρυφή- χαρά ρίξαν μαύρη πέτρα πίσω τους (και καλά έκαναν). Δεν είναι όλοι της άποψης πως χρωστάμε στην Πατρίδα. Και ασφαλώς το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό.

Μόλις γύρισα από Ανδαλουσία και τα πέρασα de puta madre!!
Είναι η τρίτη φορά που πηγαίνω Ισπανία και θα ξαναπάω κάποια στιγμή.

Για τους Θεσσαλονικιούς η Βαρκελώνη είναι ό,τι θα θέλαμε να είναι η Θεσσαλονίκη –τουλάχιστον ως προς τα καλά της. Στην τοπογραφία έτσι κι αλλιώς μοιάζουν.
--Οι Ισπανικές πόλεις δεν καταστράφηκαν από τους παγκόσμιους πολέμους –οι Ισπανοί όλο και κάτι εκτρώματα έκαναν όπως όλοι οι μεσογειακοί. --Έχει ζωντανότατο φολκλόρ. --Ισπανικές είναι μερικές από τις ποδοσφαιρικές ομάδες παγκοσμίως (Όταν πήγαινα κάποιοι ματσό «τουρίστες» μπαμπάδες πήγαιναν να τις δούνε να παίζουν με τους junior). Ισπανοί είναι μερικοί από τους καλύτερους τενίστες παγκοσμίως (Ο πρόσφατος τελικός στο Monte Carlo ήταν ισπανική υπόθεση και στα ημιτελικά από τους 4 οι 3 ήταν Ισπανοί).
Σε Ισπανό αρχιτέκτονα καταφύγαμε για τους Ολυμπιακούς μας.
Ισπανός πολεοδόμος ασχολείται με ένα καλό Αθηνέζικο οικόπεδο.
Έχουν εξαιρετικά κρασιά.
Έχουν εξαίρετη κουζίνα (4 μέρες την έβγαλα με φαλάφελ για να γουστάρω ένα cocido madrileño βρίσκοντας παρηγοριά σε churros y chocolate χτυπώντας ενδιάμεσα lentillas Rondenses).
Το flamenco παρόλη την εμπορευματοποίηση είναι ζωντανότατο αν και φοβίζει – προβληματίζει το μπαστάρδεμά του.
--Και στην τελική, τουριστικά τα σπάνε λόγω καλύτερου value for money.

Μη γελιέστε: Κανένας σήμερα δεν παραμυθιάζεται εύκολα. Όλοι γνωρίζουν πως Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία είναι πρωτεύοντες τουριστικοί προορισμοί για χιλιάδες λόγους κι ασφαλώς, αναντάμ παπαντάμ. Το ό,τι το εκμεταλλεύονται δεν είναι αξιοκατάκριτο, ιδιαίτερα όταν δεν το σκοτώνουν.

Δεν ξέρω τι εισπράττει καθένας απ’ την Ισπανία κι ούτε μ’ απασχολεί.
Οι λόγοι που ωθούν κάποιον να ταξιδέψει κάπου είναι παντελώς προσωπικοί.
Συνάντησα λατινοαμερικάνους που ψάχνανε τις ρίζες τους, φοιτητές κάθε είδους.
Τουρίστας είναι κι ο φασιονίστας, κι ο σεξοτουρίστας, κι ο απαιτητικός καταδύτης, αναρριχητής, γευσιγνώστης. Υπάρχει αθλητικός, θρησκευτικός, φυσιολατρικός, συνεδριακός, επαγγελματικός, παραθεριστικός κιεγώδενξέρωτιάλλο τουρισμός. Υπάρχουν κι αυτοί που πηγαίνουν όπου τους πάει η εταιρεία φθηνού ναύλου.

Και φυσικά δεν σημαίνει πως κάποιος ταξιδεύει σε έναν τόπο για έναν μόνο λόγο. Ξέρω άτομα που έκαναν το camino de Santiago και γούσταραν πολύ και με φιορδ και με τάγκο και με Βαρανάσι.
Γιατί; Επειδή έτσι γουστάρουν.

Ας μην ξεχνάμε και το γαλατικό χωριό Ísland όπου ο αντίστοιχος αρχιδάτος Μοναρχίξ (Ólafur Ragnar Grímsson) δεν έκανε την πάπια και δις οδήγησε -ως όφειλε- το λαό του σε δημοψηφίσματα προκειμένου να μην πληρώσει τα γαμησιάτικα ευαγών ιδρυμάτων που έριξαν πιστόλα.

Σιγά μη τα χαλάσουμε για κάτι τέτοιο.
Το bold το έβαλα για να τραβά το μάτι περισσότερο, παρά σαν δημόσια αυτομαστίγωση στην οποία -παρεμπιπτόντως- παρά τα φαινόμενα, δεν έχω κάποια ροπή. Αν τα italics ή η υπογράμμιση φαίνονται πιο σόι, δεν βλέπω γιατί όχι.
Το κακό είναι πως δεν έχω άλλα λήμματα που να θεωρώ πως πρέπει να πάρουν πόδι -αν και θυμίζω πως δεν θεωρώ εαυτόν Πάπα- για να υιοθετήσω την προτροπή.

Πιστεύω πως όταν υπάρχει καλή διάθεση και συγκροτημένη αποφασιστικότητα να μην κάνουμε δύσκολη τη ζωή μας, αλλά και να διευκολύνουμε τη ζωή των γύρω μας, όλα μπορούν να λυθούν εν τη γενέσει τους.

Είναι ήδη καταγεγραμμένο από τον Μπάμπη. Αλλά ένα καλό του τρόπου που (ας μην κρυβόμαστε) προτείνω και στους άλλους, είναι πως ανοίγει πόρτα στο σχόλιο όλων (δεν είμαι κι ο Πάπας) οπότε μόνο κέρδος για το σάιτ. Νο;

Θεωρώ πως το παραπάνω λήμμα δεν έχει θέση στο σάιτ. Έκανα λάθος. Παρακαλώ, αγνοείστε το.

Θεωρώ πως το παραπάνω λήμμα δεν έχει θέση στο σάιτ. Έκανα λάθος. Παρακαλώ, αγνοείστε το.

Θεωρώ πως το παραπάνω λήμμα δεν έχει θέση στο σάιτ. Έκανα λάθος. Παρακαλώ, αγνοείστε το.

Θεωρώ πως το παραπάνω λήμμα δεν έχει θέση στο σάιτ. Έκανα λάθος. Παρακαλώ, αγνοείστε το.

Θεωρώ πως το παραπάνω λήμμα δεν έχει θέση στο σάιτ. Έκανα λάθος. Παρακαλώ, αγνοείστε το.

Θεωρώ πως το παραπάνω λήμμα δεν έχει θέση στο σάιτ. Έκανα λάθος. Παρακαλώ, αγνοείστε το.

Θεωρώ πως το παραπάνω λήμμα δεν έχει θέση στο σάιτ. Έκανα λάθος. Παρακαλώ, αγνοείστε το.

Λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω αιτιολογήσεις της ironick (Α) τονίζω το αιτιολογήσεις γιατί τις θεωρώ ειλικρινείς και βάσιμες, (Β) σε καμιά περίπτωση δεν τις θεωρώ απλές δικαιολογίες, (Γ) επειδή σαν αρχή μου έχω να σέβομαι τη δουλειά όποιου άλλου, ειδικά την εθελοντική, (Δ) επειδή κι εγώ με αναφορά μου στους mods στις 29/11/2010 έχω ζητήσει να αφαιρεθούν 7 λήμματά μου σαν μη slang –πράγμα που δεν έγινε ως τώρα (και φυσικά δεν τα ‘βαψα μαύρα, ούτε θεωρώ πως κάποιος μου οφείλει κάτι, ούτε ξαναενόχλησα βεβαίως κρίνοντας και τότε σαν αποδεκτές τις εξηγήσεις που μου δόθηκαν), (Ε) αναγνωρίζω το δίκαιο του αιτήματος πολλών να διαγράφονται λήμματα τους που δεν τους ικανοποιούν,
(ΣΤ) έχοντας πλήρη συνείδηση του ό,τι αν γίνει μια τέτοια αρχή, το σβήσε – γράψε μπορεί να εξελιχθεί σε καψώνι εις βάρος των mods, θελημένα ή όχι (κάτι που δεν το θέλουμε κανείς, έτσι;)
(Ζ) θεωρώντας πως το όλο ζήτημα αν και σοβαρό δεν είναι ό,τι σημαντικότερο για να πάρει κι άλλη έκταση και τέλος
(Η) προσπαθώντας να βρω ένα modus vivendi εν τω σάιτ που να ικανοποιεί όλους, μέσω ενός modus operandi που δεν θα θίγει κανένα αλλά και θα ενημερώνει τον όποιο αναγνώστη για τη στάση μου απέναντι στα δικά μου αποκλειστικά λήμματα προς διαγραφή χωρίς πολλές φλυαρίες,

αποφάσισα να τα σχολιάσω με το εξής τυποποιημένο σχόλιο:
Θεωρώ πως το παραπάνω λήμμα δεν έχει θέση στο σάιτ. Έκανα λάθος. Παρακαλώ, αγνοείστε το.

Πάντα φιλικά προς όλους.

Δεν αλλάζει τίποτε αν όπου «πιστόλι» / «πιστόλιασμα» χρησιμοποιηθεί το «πιστόλα». Επίσης, παίζουν και με τα «ρίχνω» / «πέφτει».

¡Por supuesto!

Γενικά ο ισπανόφωνος κινηματογράφος έχει ενδιαφέρον.
Γουστάρω πολύ το επίπεδο των ηθοποιών (π.χ. Luis Tosar, Sergi Lopez, Lola Dueñas, Norma Aleandro). Όποιος αντέχει τα ισπανικά (κάθε είδους) ας ρίξει μια ματιά στα Caja 507, Intacto, Nueve Reinas, Padre Nuestro, La zona, Los Lunes al sol για κάτι πέρα των γνωστότερων. Δεν είναι όλα 5στερα αλλά νομίζω αξίζουν τον κόπο.