Comments by sstteffannoss (257)
Showing 181-210 from 257
Τι να πάρω κατάκαρδα; Έχετε απόλυτο δίκιο.
Είναι λάθος και παράλειψή μου.
Ζητώ ταπεινά συγνώμη και δηλώνω ειλικρινά ευγνώμων για τη διόρθωση.
Αυτό που συνέβει είναι πως άρχισα να γράφω τον ορισμό από το «Σημαίνει...» και κατόπιν πρόσθεσα την ετυμολογία οπότε έχασα τη μπάλα.
Δεν το αναφέρω σαν δικαιολογία, πάω να αυτομαστιγωθώ πάραυτα.
Αλλά σαν μίνι εξιλέωση ας προσθέσουμε παρακαλώ στην τελευταία πρόταση και τα παίρνω/τρώω το καϊμάκι.
Αν δεν αντίκειται στις αρχές του σάιτ και συμφωνεί ο φίλος poniroskylo, παρακαλώ να παραμείνουν τα σχόλια και αλλάξουν οι δυο δεύτερες παράγραφοι ως εξής:
Αναφέρεται (όπως σωστότατα μου επισήμανε ο φίλος poniroskylo) στην νοστιμότατη (αν σας αρέσουν τα γαλακτοκομικά και το λίπος) παχυντικότατη και κατά πολύ ακριβότερη του γάλακτος, κρέμα γάλακτος, δηλαδή στο στρώμα με τα υψηλά λιπαρά που ανεβαίνει στην επιφάνεια του γάλακτος πριν την ομογενοποίηση.
Η διευκρίνιση κρίθηκε αναγκαία μια και θλιβερή πείρα έχει αποδείξει πως ο νους πλείστων όσων Ελλεεινίδων πηγαίνει πρωτίστως στις κρέμες-καλλυντικά. Όχι πως το αντίθετο είναι πάντα επιθυμητό (παρακαλώ να μην ληφθεί σαν σπόντα κατά των κυριών του σαϊτός).
Και πάλι ευχαριστώ για τη διόρθωση. (Πού είναι η μινού με τις εννέα ουρές γμτ!)
@Jonas: Muchas gracias por el pato!!
Μη μασάμε! Αν δεν έχει φαντασία το yupi - πρόβλημά του!
Δε βλέπω κανένα λόγω αντί απόδοσης να πασχίζουμε για ακριβή μετάφραση.
Το κοκομπλόκος αν και μου φαίνεται πολύ καλό ψιλοβρωμάει ..κορεκτίλα (ιδιαίτερα αν το χρησιμοποιεί το ..θύμα κι όχι κάποιος τρίτος).
Χάθηκαν τα σπάστης, σπασαρχίδης (κατ' εμέ: μου τη σπάει κι είναι αρχίδι) και σπασαρχίδας (μου σπάει τ' αρχίδια);
Και για να σμπρώξω παραπέρα την πρόταση της συντακτικής ομάδας (κι όχι μόνο): χαλαστράκιας
@Vrastaman: Κατόπιν [w= lemetora]ωρίμου σκέψεως[/w] και βαθιάς περισυλλογής τολμώ να προτείνω τα ακόλουθα:
Παρακοίταξα, παραδιάβασα, παραθώρησα και παρανόμισα(!!).
Επίσης τα λιγότερο περισπούδαστα και πιο ειλικρινή: λαθοκοίταξα, λαθοδιάβασα, λαθοθώρησα και λαθονόμισα.
Στον Ενεστώτα, ούτως ή άλλως, εννοιολογικά δεν στέκουν κι αντικαθίστανται χαλαρά απ’ το «μα τι έπαθα ο μ…ς;»
Όσο για το φαινόμενο, το λαθοδιάβασμα στέκεται καλύτερα.
Φταίει το «δωρικόν» της γραμματοσειράς περισσότερο παρά το μέγεθος. Όχι πως είμαι του «κορινθιακού», αλλά ίσως μια «ιωνικότερη» να βοηθούσε.
Το ντέφι προέρχεται από το τούρκικο tef = ντέφι.
Το τούρκικο defi σημαίνει μεταξύ άλλων και «εξαίρεση».
Μια και «ντέφι να γίνει» σημαίνει «θα σου κάνω το χατίρι» (που σαφώς υπονοεί μια εξαίρεση στις συνήθειες ή στους κανόνες) θεωρώ πιθανότερο πως δεν υπεισέρχεται ετυμολογικά το ..χέσιμο.
Επίσης παίζει και το «να σου σπρεχάρω δυο φωνήεντα» από το γερμανικό sprechen: μιλώ. (Έχω την εντύπωση πως ο Βορράς έχει στείλει περισσότερους μετανάστες στη Γερμανία -εξού και βόρεια ακούγεται περισσότερο).
Επίσης παίζει και το «να σου σπρεχάρω δυο φωνήεντα» από το γερμανικό sprechen: μιλώ. (Έχω την εντύπωση πως ο Βορράς έχει στείλει περισσότερους μετανάστες στη Γερμανία -εξού και βόρεια ακούγεται περισσότερο).
Καούρ = καλώς. Προέρχεται:
Α) από στένωση του «ο» σε «ου» (νεωτερισμός),
Β) παράλληλη εμφάνιση του λακωνικού ρωτακισμού (αρχαϊσμός)
π.χ. «ταρ αμέρι» = «της ημέρας» και
Γ) παράλληλη αποσιώπηση του μεσοφωνηεντικού «λ» (νεωτερισμός)
π.χ. παρακαού = παρακαλώ.
Εκάνατε = ήρθατε. («Εζού εκάνα» = «Εγώ ήρθα»)
Μπορεί να εμφανιστεί στη θέση του το Καούρ εκοκιάερε = Καλώς εκόπιασες!
@Jesus: Λυπήσου με! σβήμει το καντήλι μου!
Μονο το νούμερο 300 είναι μια ένδειξη.
Δεν χρειάζεται να χειραγωγήσεις και τους 300. Ξεκινάς με τους φυσικούς ηγέτες.
Σε πολύ χειρότερα από μια απεργία πείνας έχουν οδηγηθεί πολλές φορές πολλοί άνθρωποι χωρίς καν να βρίσκονται σε απόγνωση.
Δεν ξέρω πώς ακριβώς έγινε ο συντονισμός. Δεν πιστεύω πως έδρασε ένας παράγοντας μόνος του. Υπήρχε έδαφος πρόσφορο, κάποιος κάτι φύτεψε, υπό άλλες συνθήκες κάτι άλλο θα φύτρωνε. Δεν έχει σημασία πια. Τα γεγονότα το έχουν ξεπεράσει.
Ίσως να τους αδικώ, αν και δεν το πιστεύω. Το μέλλον θα δείξει.
Ανωτέρα ανάγκη Mes: Είμαι μόνο με 2,5 ώρες ύπνο και έναν υπερβολικά μαλάκα άσχετο με το σάιτ -μην παρεξηγηθώ- να μου έχει γαμήσει το μεσημέρι Δευτεριάτικα. Προσευχήσου για μένα σ' ό,τι πιστεύεις.
I' ll be back!! (not a threat, just a promise)
Μην καταστρέφεις το νόημα του λήμματος Khan!!
Τα πάντα (ορισμός σχόλια) πρέπει ενίοτε για λόγους αισθητικής να συνάδουν με το λήμμα (λέω 'γω)!!
Μακάρι να υπήρχαν άλλοι 20 ορισμοί να γίνει άρτσι μπούρτσι και λουλάς!!
Αλλά ναι, κι εγώ εκεί κλίνω. Άσε που νομίζω πως από όλους έχει γίνει παρανόηση:
Το άρτσι, μπούρτσι τίθεται -κατά τη γνώμη μου- σε αντιδιαστολή με το λουλάς:
Κάποιοι φαγώνονται, θορυβούν, μπερδεύουν τα μπούτια τους, όντες καθένας με την τρέλα του κι ένας μόνος του κι αυτός στον κόσμο του, τους παρατηρεί αποστασιοποιημένος.
Βασικά, σε πολλά με καλύπτει ο HODJAS. Θα ήθελα όμως να παρουσιάσω μια άλλη οπτική.
Όντως, τέθηκαν πάρα πολλά ζητήματα. Αυτό δεν βοηθά το διάλογο.
Όντως, το μεταναστευτικό έχει πάρα πολλές πλευρές. Άρα απαιτείται (από πολλούς, αλλά όχι όλους) μια συνολική αντιμετώπιση (ήδη έχει αργήσει τραγικά και -κατά τη γνώμη μου- ανεπανόρθωτα).
Προκύπτουν τα εξής ζητήματα:
Α) Πώς θα αναγκάσουμε όλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους ώστε να καταλήξουμε σε κάτι στέρεο που θα αποτελεί ουσιαστικά τη θέση της Πολιτείας των Ελλήνων απέναντι στο μεταναστευτικό ζήτημα.
Β) Ποιος θα την θεσμοθετήσει;
Γ) Ποιος θα την επιβάλλει;
Δ) Ποιος θα την κρίνει ως προς τα αποτελέσματα που θα επιφέρει (εννοείται, σε όλους);
Αυτή τη στιγμή τίποτε από τα παραπάνω δεν έχουν μια σαφή απάντηση αν και οι απαντήσεις θα έπρεπε να είναι προφανείς:
Στο Α) κάποιοι απάντησαν χειριζόμενοι κάποιους μετανάστες με αποτέλεσμα τα γνωστά γεγονότα (μεταφορά από την Κρήτη - κατάληψη – απεργία πείνας) που οδήγησαν σε κάτι που –κατά τη γνώμη μου- αποτελεί ό,τι χειρότερο για όλους (άλλη κουβέντα, άλλη ώρα). Κάποιοι άλλοι (πάρα πολλοί, αλλά όχι όλοι), πολύ νωρίτερα, χειρίστηκαν τους μετανάστες σαν φθηνό, εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα δημιουργώντας την όλη κατάσταση. Με πολλή υποκρισία χαρακτηρίζουν την όλη φάση «φιλοξενία» κι άλλα ευτράπελα και άλλοι σιωπούν επιθυμώντας τη διατήρηση της όλης κατάστασης ενώ άλλοι ζητούν εκκαθαρίσεις.
Στο Β) πιστεύω πως το Κράτος (δεν εννοώ μόνο την κυβέρνηση) δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να πάρει ουσιαστικά θέση, θέλει για λόγους χειραγώγησης του πλήθους να διαιωνίζεται το ζήτημα και δεν μπορεί -στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα- να παίξει το ρόλο που θα έπρεπε.
Στο Γ) πολύ φοβάμαι πως κάποιοι (από όλες τις μεριές) θα συνεχίσουν να βάφουν με αίμα τα χέρια τους όλο και περισσότερο και όλο και πιο οργανωμένα, υποστηρίζοντας πως αμύνονται ή πως εκφράζουν το κοινό συναίσθημα με συνέπειες που θα κοστίσουν πολύ σε όλους και σε βάθος χρόνου.
Στο Δ) πολλοί θα βλέπουν τα πράγματα μονόμπαντα ανάλογα με το συμφέρον τους. Ανάλογα με την πρόσβασή τους στα ΜΜΕ θα επηρεάζουν τους υπόλοιπους σε κάποιο βαθμό, πράγμα που θα οδηγεί μερικούς στην απάθεια κι άλλους στα άκρα ανατροφοδοτώντας την όλη λούπα.
Δυστυχώς, ακόμη κάποιοι συνεχίζουν να σκέφτονται μέσω εννοιών που έχουν καταντήσει αδειανό πουκάμισο. Μετρήστε πόσες φορές χρησιμοποιήθηκε η λέξη «δημοκρατία» και πόσες οι «αριστερά», «δεξιά», «φασισμός» και τα συναφή τους. Εγώ, αυτό, βρίσκω λυπηρότερο όλων. Μη γελιέστε: Όσο κολλούμε ταμπέλες ο ένας στον άλλο, η διάνοια τεμπελιάζει επειδή καταφεύγει στα εύκολα, χωρίς να παράγει τίποτε.
Όσο δεν αναγνωρίζουμε στον άλλο δικαίωμα να διατυπώνει την όποια θέση του (με επιχειρήματα εννοώ κι όχι στυλ: «μ’ αρέσει, δε μ’ αρέσει») δεν οδηγούμαστε πουθενά παίζοντας ένα παιχνίδι που βολεύει κάποιους, που αργά ή γρήγορα θα αντιληφθούμε πως δρουν εναντίον όλων μας. (Διαίρει και..)
Όσο δεν στεκόμαστε σε αυτό που λέει ο άλλος, αλλά στο ποιος το λέει τόσο δίνουμε χώρο σε κραυγές κάθε είδους.
Δεν έχω κανένα προσωπικό συμφέρον να στοιχηθώ πίσω από κάποιον (άτομο, φορέα) ή κάτι (ιδεοληψία).
Η θέση μου πάντα θα είναι με τον Άνθρωπο και δεν μπορώ να δω κάτι άλλο σε οποιονδήποτε απέναντι μου, όπου κι αν στέκεται αυτός.
Πιστεύω πως οτιδήποτε κόντρα στο γενικό αίσθημα θα οδηγήσει όλους μας εκεί που δεν θέλουμε. Για το λόγο αυτό πρέπει αυτό στο οποίο θα καταλήξουμε να έρθει από κάτω κι όχι από επάνω. Δημοψήφισμα δηλαδή. (Αν μόλις μου κολλήσατε ταμπέλα ή με κατηγοριοποιήσατε, λυπάμαι, αλλά με αδικείτε).
Με το πολύ φτωχό μυαλό μου θεωρώ πως είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε σ’ αυτό που σίγουρα σε μερικούς φάνηκε πομπώδες: «τη θέση της Πολιτείας των Ελλήνων απέναντι στο μεταναστευτικό ζήτημα» σπάζοντας όσο το δυνατόν λιγότερα κεφάλια και βάζοντας στην μπάντα ό,τι δεν δουλεύει για εμάς.
Ασφαλώς και μοιάζει ουτοπία. Σας θυμίζω αυτό που έγραψα πιο πάνω: …μια συνολική αντιμετώπιση (ήδη έχει αργήσει τραγικά και -κατά τη γνώμη μου- ανεπανόρθωτα) .
Δεν πιστεύω πως θα γίνει, στην ουσία επειδή κανείς δεν θεωρεί τη γνώμη του άλλου αντάξια της δικής του, κι επειδή εκτός της έλλειψης της πείρας σε δημοψηφίσματα, δεν έχει προτεραιότητα το μεταναστευτικό ώστε να απασχολήσει την κοινωνία σε βαθμό ώστε να ενημερωθεί, να προβληματιστεί, να αναλογιστεί, να αναλάβει τις ευθύνες της και τέλος να ψηφίσει το α, το β το γ ή το δ (κι όχι βέβαια Ναι ή Όχι).
Θα ήταν όμως μια ευκαιρία να πέσουν οι μάσκες, να ανοίξουν όλοι τα χαρτιά τους, να ενημερωθεί πραγματικά ο κόσμος γύρω από όλα όσα σχετίζονται με το ζήτημα και να προβληματιστούν όλοι. Φανατικοί απ’ όλες τις πλευρές σίγουρα θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν.
Αλλά εγώ εξακολουθώ να ελπίζω στην ανθρωπιά του Έλληνα. Άλλωστε, γρήγορα θα καταλάβουμε πως μόνο αυτό πλέον θα έχουμε.
Αρκετά σας κούρασα. Δεν επιθυμώ συζήτηση σ’ αυτή τη φάση αφενός μεν γιατί τα πνεύματα είναι αρκετά οξυμένα, αφετέρου για κάποιο χρονικό διάστημα δεν θα έχω χρόνο ούτε τον Η/Υ να ανοίξω. Αν δεν διάβαζα το του HODJAS σχόλιο δεν θα σας είχα απασχολήσει.
Αντιγράφω:
ΕΚΔΟΧΗ Α’ (Μπαμπινιώτης)
Προέρχεται από το μεσαιωνικό ουσιαστικό αρτσιβούριον, κι αυτό από το αρμενικό arats-havoth = μηνυτής, αγγελιαφόρος.
Αναφέρεται στην πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου, στη διάρκεια της οποίας οι Αρμένιοι ακολουθούν αυστηρότατη νηστεία.
Οι Βυζαντινοί αντιμετώπιζαν με εχθρότητα αυτή τη συνήθεια, μάλιστα η μονή Μάμαντος επέμενε στην κατανάλωση αυγών και τυριού κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας, για να διαχωριστεί από την αίρεση των Αρτζιβουρίων.
Η λέξη κατέληξε να γίνει συνώνυμη με την αταξία και την πλήρη ακαταστασία, γιατί οι Βυζαντινοί προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την καθιέρωση αυτής της νηστείας, το έκαναν με πολλούς και συχνά παράλογους τρόπους με αποτέλεσμα να επικρατήσει σύγχυση.
Αργότερα στο αρτζιμπούρτζι προστέθηκε η λέξη λουλάς για να ενταθεί εκφραστικά η σύγχυση.
ΕΚΔΟΧΗ Β’
η παρούσα εκδοχή του georgegreek στην οποία προσθέτω την ανάλυση από εδώ
Ενδεχομένως από τη λέξη «αρκεβούζιο».
Το arquebus ή harkbus ή hackbut από το ολλανδικό haakbus, μεταγλωττίστηκε στα ελληνικά σε «αρκεβούζιο». Σημαίνει «όπλο με γάντζο». Ήταν ένα πρωτόγονο πυροβόλο που χρησιμοποιήθηκε από τον 15ο ως τον 17ο αιώνα. Ο γάντζος ήταν ένα απαραίτητο σιδερένιο δίχαλο (βέργα ή σωλήνας ~1,5 μέτρο σχήματος Υ) στο οποίο ακουμπούσε το ασήκωτο αρκεβούζιο για να κάνει δυνατή την σκόπευση. Ο αρκομπουζιέρος κουβαλούσε και το αρκεβούζιο και το δίχαλο.
Αναρωτιέμαι μήπως ο γάντζος λεγόταν και «λουλάς» από το τούρκικο lüle που σημαίνει σωλήνας. Άλλο θέμα αν η λέξη εξειδικεύτηκε κατόπιν και σημαίνει την άκρη του σωλήνα του ναργιλέ εκεί που μπαίνει το τουμπεκί, και μετά, εκ του μέρους το όλον: Λουλάς = Ναργιλές. Πρβλ. Ρεμπέτικο:
«Όταν ανάβει ο λουλάς / εσύ δεν πρέπει να μιλάς».
Ο Διονύσιος Ρώμας στον «Περίπλου» του (239,26) αναφέρει τον κάπο των αρκομπουζιέρων και ερμηνεύει = «αρχηγός των τουφεξήδων , που ήταν οπλισμένοι μ' ασήκωτα τσακμακοντούφεκα» (γύρω στο 1571 μΧ)
Είχα ακούσει πως κάποιοι οπλαρχηγοί απειλούσαν ότι «θα πάρουμε τα αρτσιμπούρτζια μας και τον λουλά μας και θα ...» αναφερόμενοι προφανώς στον οπλισμό τους.
Συμπέρασμα: Μετά από όλα αυτά πιθανολογώ ότι η έκφραση σημαίνει τον οπλισμό και την μετακίνησή του ή χρήση του, και επομένως την απειλή, την οχλαγωγία, την ένοπλη σύρραξη, την αναστάτωση.
Σχετικά: «Τα τσαμασύρια», Τα «σέα και τα μέα». «Τζάτζαλα μάντζαλα»
ΕΚΔΟΧΗ Γ’
Παρατίθεται από τον vasilis7719 εδώ
Τολμώ να καταθέσω σαν προτάσεις τα κάτωθι:
βυζορωγοφανέρωση, βυζορωγοανάδυση και τα συντομότερα:
ρωγοφανέρωση, ρωγοανάδυση.
Άντε και το ρωγοφάνεια.
Dog tags λέγονται οι δυο μεταλλικές ταυτότητες που φέρουν οι στρατιώτες κρεμασμένες από αλυσίδα στο λαιμό.
Περιέχουν πληροφορίες όπως το θρήσκευμα, την ομάδα αίματος, τους εμβολιασμούς του στρατιώτη και λέγονται σλαγκίστικα έτσι επειδή μοιάζουν με τις ταυτότητες των σκυλιών.
Σε περίπτωση θανάτου στη μάχη, η μια από αυτές τοποθετείται στο στόμα του νεκρού, ενώ η άλλη συλλέγεται από το υπεύθυνο για την αποκομιδή συνεργείο, ώστε να ταυτοποιείται το πτώμα.
Μ’ αυτό το σκοπό οι μάχιμοι φαντάροι που διαισθάνονταν ή φοβούνταν το μοιραίο, τις βάζουν από μόνοι τους στο στόμα πριν τη μοιραία επίθεση ή το βομβαρδισμό των θέσεών τους.
Νομίζω, πως τα τρία πρώτα παραδείγματα καθώς κι οι αναφορές των anchelito και ΜΧΣ σ’ αυτό ακριβώς αναφέρονται.
Τόσο κοντά στο grève! Pawn intended -μέρα που ‘ναι σήμερα;
Συμφωνώ με τον electron: ποτέ δεν την άκουσα / χρησιμοποίησα χωρίς το «μέσα».
Όσο για την ετυμολογία:
Προέρχεται από τα παλιά σκαριά που είχαν άλλη τιμή μέσα στο νερό κι άλλη στη στεριά. (Κατά Κουκουλέ)
Εννοείται πως το μέγεθος για το οποίο μιλάμε μπορεί να είναι περισσότερο αλλά όχι λιγότερο.
Το histrion με ετρουσκική ρίζα απ' το λατινικό histrio: ηθοποιός (κόντρα στις συνήθειές μου απέφυγα να το γράψω γιατί το ηθοποιός: ποιώ + ήθος με τα υποκριτής, acteur έχουν κάποιες διαφορές αφήνοντας τον Πλωρίτη να γεμίσει με ..φως τον όρο -εξού και δυο λίνκια στο άρθρο πράγμα που επίσης δεν συνηθίζω απ' τον υπαρκτό φόβο της απόσυρσης του ..στόχου).
Αντιγράφω από εδώ το κομμάτι που αφορά σε ιστριονικό χαρακτήρα:
«Ο ιστριονικός χαρακτήρας, μοιάζει εξωτερικά με τα χαρακτηριστικά του υστερικού, δηλαδή, εμφανίζει φόβο του σεξ, ψυχρότητα, υπερβολική ευγένεια και μαλθακότητα στον άνδρα, αστάθεια συναισθηματικών αντιδράσεων, υποβολιμότητα κ.ο.κ. Στο Rorschach, δύσκολα διαχωρίζεται από την υστερία. Παρουσιάζει περισσότερα Μ, πιθανόν σταθερότερες χρωματικές αξίες, σεξουαλικό shock των γυναικών από τα ανδρικά όργανα, θηλυκές ταυτίσεις στους άνδρες, χαμηλό F%, και, αν υπάρχει ψευδολογία, και δραματοποίηση των χρωμάτων.»
Όμως -αναφερόμενος στο λίνκι του allivegp- δεν έχω ξεκαθαρίσει αν φταίει μια ..παρορμητική απόδοση του histrionic σε οιστριονικός κι όχι ιστριονικός (που μοιάζει ορθότερη).
Για να την αρβάλα και για σπάσιμο στους συντηρίκλες:
Α su papa: “Por ti, me voy a cortarme los cojones.” κι εγένετο η ..Carmen Maura στο «La ley del deseo» του Pedro Almodóvar.
Και αν συμφωνούμε πως: «μέτρο της αγάπης είναι η θυσία» τότε: «Breaking the waves» του Lars von Trier.
Εμένα μου λες;
Πετσάκι =(και;) κλειτορίδα.
Το καταθέτω με κάθε επιφύλαξη γιατί το έχω ακούσει μοναχά δυο φορές σε διαφορετικές φάσεις, πριν από αρκετά χρόνια από δυο άσχετα μεταξύ τους άτομα (έναν άντρας και μια γυναίκα).
Το αξιοσημείωτο ήταν πως και οι δυο έκαναν ταυτόχρονα την ίδια χειρονομία: ένωσαν τα ακροδάχτυλα αντίχειρα και δείκτη κουνώντας τα ελαφρά αλλά νευρικά παριστάνοντάς την.
Σαφέστατα, κατά κύριο λόγο αναφέρεται στην ακροβυστία.
Δεν ήμουν εκεί, αλλά φίλη φίλου ήταν. Και βεβαίωνε πως μέρος της επιτυχίας της σειράς αποτελούσε το πως περιέγραφε ακριβέστατα (νταξ, ότανήταν στα ντουζένια της) το γίγνεσται του συγκεκριμένου σιναφιού - κάστας. Πράγμα που κάποια άλλα, θεωρούσαν χαλαρά ντέκα.
Δεν γνωρίζω αν ο μπαμπάς του όρου το είχε έμπνευση ή ήταν γνώστης, πάντως η Ανατομία συσχετίζει το πέος με την κλειτορίδα -ας με διορθώσουν οι ειδικότεροι- σε κάποια στάδια εξέλιξης, πράγμα περισσότερο οφθαλμοφανές στις μεγάλες κλειτορίδες. Non;
Προς σκέψη για όποιον διαθέτει καλή διάθεση:
---Το αντίθετο του «μ’ αρέσει» είναι η αδιαφορία.
---Η αδιαφορία μπορεί να είναι / γίνει και συνενοχή / διαπλοκή (εξού –ειλικρινά- και το σχόλιο).
---Προσπαθώντας να διορθώσουμε κάτι δεν πρέπει να χαλάμε κάτι άλλο καλό (και βέβαια, τί είναι καλό είναι σχετικό).
---Η άρση της ανωνυμίας μπορεί να οδηγήσει μερικούς ηθελημένα ή όχι στην υπερπροβολή και φεϊσμπουκοποίηση και άλλους ηθελημένα ή όχι στο περιθώριο. Η ποιότητα κι ο αυθορμητισμός μπορεί να υποφέρουν.
---Η οφθαλμοφανής βαθμολογία στα σχόλια (ήδη υπάρχει βαθμολογία στα σχόλια κι ας μην είναι μαθηματικά μετρήσιμη) μπορεί να οδηγήσει και σε σχολιολάσπη, σχολιοθύελες και σεντόνια σχολίων που μπορεί να καπελώσουν λήμματα και να οδηγήσουν σε φορουμοποίηση. (Οι από μέσα μπορεί και να γουστάρουμε, αλλά προσοχή! μας βλέπουν.) (Ελπίζω να με νοιώθει έστω και ένας τώρα που μοιάζει να αντιφάσκω.)
---Δεν υφίσταται αδιάβλητο, ούτε αντικειμενικό σύστημα αξιολόγησης για οτιδήποτε τουλάχιστον για πολύ καιρό(κι αυτό –άποψή μου- είναι καλό αν και δυστυχώς, πολλούς ενοχλεί παντού και πάντα –άνθρωποι κι ουχί θεοί γαρ και σαν Έλληνες ..αεί παίδες).
---Η σοβαρότητα, η καλή διάθεση και μια αίσθηση αξιοπρέπειας κι ευθύνης όταν κρίνουμε κάτι, μπορεί να κάνει θαύματα. Η έλλειψή τους σε οποιοδήποτε βαθμό θα υπονομεύσει οποιοδήποτε σύστημα. Ασφαλείς μέθοδοι ελέγχου όλων αυτών δεν υπάρχουν (ουσιαστικά, ούτε καν απ’ αυτόν τον ίδιο που κρίνει).
----Η βαθμολογία αυτή καθ’ αυτή (άρα και η μορφή της) πρέπει να αξιολογηθεί ως προς το πόσο προωθεί το σάη, εμάς τους ίδιους κι όσους μας διαβάζουν.
Τονίζω το ό,τι δεν καταθέτω καμία πρόταση. Θεωρώ εαυτόν υπερβολικά χθεσινό στο σάη για κάτι τέτοιο (ήδη νοιώθω άβολα).
Επίσης, δεν απευθύνομαι σε κανέναν συγκεκριμένα (θα έστελνα ΠΜ) (και παρακαλώ: δεν θέλω να πάρει κι άλλη έκταση το όλο θέμα, εννοείται, όσον αφορά σε μένα κι αυτό το σχόλιο).
Μη με παρεξηγήστε για αντιδραστικό ή για ..υπεράνω. Αν ήμουν δεν θα έγραφα όλα αυτά. Απλώς, έχω την εντύπωση πως βιαζόμαστε να δούμε ένα σκορ λες και τα λήμματα πεθαίνουν μόλις βρεθούν στη 2η άντε 3η σελίδα των προσφάτων. Κι αν αύριο - μεθαύριο κάποιος μερακλής αρχίσει να βαθμολογεί λήμματα δυο τριών χρόνων εκτιμώντας την όποια δουλειά θα χαλαστούμε γιατί βαθμάκια θέλω – τώρα τα θέλω;
Το ξαναγράφω: Δεν είμαστε μόνοι μας. Μας βλέπουν.
Χίλια συγνώμη αν κούρασα. Δεν ήταν σκοπός μου. Θα το αποφύγω στο μέλλον.
Καληνύχτα σε όλους κι όλες. Πάντα φιλικά και με την καλύτερη δυνατή διάθεση.
@ironick: Ένα από τα πιο δυνατά ατού του σαητός. (άποψή μου)
Κι όλα από αυτό το «..καμιά υποψία ετυμολογίας, έτσι να γουστάρουμε καλύτερα;» του μερακλή Khan.
Αντιγράφω από το εδώ σάιτ που θεωρεί τα παρακάτω urban legend:
Ατού ο Γαβρίλης:
Η γνωστή κυπριακή φράση «Ατού ο Γαβρίλης» που λέμε όταν κάποιος επιμένει πεισματικά να επαναλαμβάνει τις ίδιες πράξεις, λένε ότι ξεκίνησε από έναν Παφίτη κλέφτη ονόματι Γαβριήλ. Σύμφωνα με το «μύθο» ο Γαβρίλης πήγε να κλέψει ζώα από μια μάντρα αλλά τον αντιλήφθητε μια γριά. Αυτός την χτύπησε, την τραυμάτισε σοβαρά, και τρομαγμένος έτρεξε στα βουνά της ορεινής Πάφου όπου και κρυβόταν για πολλές μέρες. Οι αστυνομικές αρχές ήταν σίγουρες ότι βρισκόταν εκεί και ότι σύντομα θα εμφανιζόταν, αλλά «...ατού ο Γαβρίλης»!
Και βέβαια συμφωνώ με vikar πως πρόκειται για το «εκεί (προφέρεται με τραβηγμένο το -εί) αυτός!!! Το δικό του!! (εννοείται: να κάνει το δικό του –αυτό που του καρφώθηκε)».