Εννοεί μακαρόνια φτιαγμένα στό χέρι, με ζύμη, τυλιγμένα σε κλαδί από σπάρτο για να στεγνώσουν κλπ παραδοσιακά, πιό γνωστά ως χερίσια, ατραξιόν σε βιο -ταβέρνες, -φούρνους κλπ
Τρεχαντήρι λέγανε στα μακρινά 70ς εκείνο το φωτιστικό εργαλέιο τύπου «σωλήνας με λαμπάκια» που περιέτρεχε τίς πίστες, τα μπάρ κλπ στίς τότε ντισκοτέκ (ιδίως τις καλοκαιρινές - βλέπε εξοχικόν κέντρον «Η κληματαριά» που το επόμενο καλοκαίρι έγινε ντίσκο παραθαλάσσια) και έβγαζε και παράσιτο «τζιτζίκι» στα ηχεία. Τό εγγόνι της είναι η γνωστή επιγραφή του ορισμού.
H γιαγιά μου από Μικρά Ασία χαρανί έλεγε το μεγάλο τσουκάλι.
Σούγλος (σπάνια) και σίκλα ή σύκλα (συχνότερα) ήταν ο κουβάς .
J. Wellington Wimpy, or just Wimpy. The Italian full name for this character is «Poldo Sbaffini»; the name of Wimpy in Latin America and Spain is «Pilón» («Pestle»).
Στην Ελλάδα όταν πρωτοβγήκε ο Ποπάι σε κόμικς τα '70ς (και στην τηλεόραση λίγο αργότερα) ο Wimpy ονομάστηκε Poldo (από την Ιταλική έκδοση που κοπιάριζαν) και τα hamburgers μπιφτέκια (δεν είχε φασφουντάδικα ακόμα, μόνο σουβλάτζήδικα)
Προ τριακονταετίας σε μελέτη που είχαμε κάνει, φοιτητές όντες, για τις ιδανικές αναλογίες του χαμηλού κώλου, είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα οτι ο λόγος της απόστασης από τη μέση μέχρι το τελείωμα της καμπύλης του κωλομερίου προς την απόσταση απο κεί μέχρι το πίσω του γόνατου πρέπει να είναι 1,5 : 1 (= 3 / 2).
Παρουσιάζοντας την εργασία σε επιβλέποντα, σχολίασε:
«Άμα δεν σηκώνει σκόνη όταν κλάνει...»
hayvanlar doktor (ψευδο-τουρκικά αλλά και χωριάτικα τούρκικα) = veteriner = κτηνίατρος
Περι χαβαλέ στά πλοία.
Ισχύει το σχόλιο του Καρβέλη με τη σημείωση οτι χαβαλές είναι το (ελαφρύ) φορτίο που φορτώνεται πάνω από το αμπάρι στην κουβέρτα.
πχ. Τα ξυλάδικα (που μεταφέρουν ξυλεία) βάζουν κάτι σάν κάγκελα δεξιά κι αριστερά της κουβέρτας, προεκτείνοντας σε ύψος τις κουπαστές, για να φορτώσουν χαβαλέ μέχρι τό όριο του φορτίου.
Σε κάποιες περιπτώσεις βάζουν χαβαλέ κοντείνερ πάνω στο αμπάρι, ακόμα σε μικρά ταξίδια έχω δεί κι ένα φορτηγό χαβαλέ.
Η ισοστάθμιση του πλοίου (τριμάρισμα-trimming) είναι ευθύνη του πλοιάρχου και του υποπλοιάρχου (κυρίως) κατά τη φόρτωση, ως προς το να είναι σωστή η κατανομή των βαρών κατα τους άξονες του πλοίου. Νεώτερα πλοία (κοντεινεράδικα, έπιβατηγά κ.ά.) έχουν trimmer που βάζει σαβούρα (θάλασσα) στις δεξαμενές έρματος ωστε να ισιώσει το πλοίο, αλλά όταν η φόρτωση δεν είναι σωστή από την αρχή, η ισοστάθμιση με βάρος αντίρροπα ναι μεν ισιώνει το πλοίο αλλά αυξάνει τις δυνάμεις που το καταπονούν κι αυτό μακροπρόθεσμα (καμιά φορά και βραχυπρόθεσμα σε κάνα τυφώνα) πληρώνεται με το να κοπεί στα δύο.
Εγω ξερω το χέσε ψηλά κι αγνάντευε αλλά και «φτύνω πάνω, φτύνω τα μούτρα μου, φτύνω κάτω φτύνω τα γένια μου»
Ο (α)λαφιάτης είναι μη-δηλητηριώδες φίδι, το μεγαλύτερο είδος φιδιού που συναντάται στην Ελλάδα με μήκος γύρω στα 150 εκατοστά, μέχρι και τα 260 εκατοστά. Τα ενήλικα έχουν ένα κιτρινωπό καφέ χρώμα και τέσσερις μαύρες γραμμές που ξεκινούν από το μάτι του και φτάνουν μέχρι την ουρά.
Κυνηγά κυρίως στο έδαφος αλλά σκαρφαλώνει συχνά σε δέντρα και θάμνους. Κολυμπά επιδέξια. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά όπως αρουραίους και άλλα τρωκτικά (γι αυτό και οι παλιοί περιβολάρηδες τα προστάτευαν), μικρά κουνέλια, πτηνά, σαύρες, αμφίβια και αυγά. Είναι μέτριας επιθετικότητας φίδι που δαγκώνει και δέρνει με την ουρά του αν αρπαχτεί.
(με τη βοήθεια της Βίκης)
Για την ετυμολογία του ονόματος δεν ξέρω κάτι.
Εάν βρεθείς συνοδηγός σε χώρα που οδηγούν αριστερά, θα το κάνεις πιό συχνά απ' όσο νομίζεις...
Πραγματικό περιστατικό στα '90ς
Δυό χωριάτες (Χίος) χαζεύουν από ψηλά, δίμετρη βορειοευρωπαία τουρίστρια που κάνει τόπλες ηλιοθεραπεία
- Γιάε ΄να λουρί...
- Άφτει και κάβγεται σα ντον λαφιάτη...
(Μετάφραση:
- Για δες ένα λουρί
- Ανάβει και καίγεται σαν τον λαφιάτη - από τη συνήθεια του λαφιάτη [είδος φιδιού] να απλώνεται και να πυρώνεται τα μεσημέρια στην καυτή άσφαλτο)
ΦΡΙΚΤΟ - ΟΧΙ ΓΙΑ ΖΩΟΦΙΛΟΥΣ
Η παραδοσιακή φόλα, πριν και από το αρσενικό και άλλα δηλητήρια που θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά (οσμή, γεύση κλπ) από το άτυχο ζωντανό, αλλά και πιό δύσκολα στην προμήθεια, ήταν κοπανισμένο γυαλί μέσα στο «δόλωμα» που επέφερε εσωτερική αιμορραγία και αργό και επώδυνο θάνατο.
Θα φτγω νύχτα
Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Ανδρέας Μέξας
Ερμηνεία: Άγγελος Διονυσίου
Το δρόμο μου θα πάρω μετά το χωρισμό
κι εσύ θα με κοιτάζεις απ’ το τζάμι.
Με θες να ζω κοντά σου χωρίς εγωισμό,
τα λάθη σου με πνίγουν σαν ποτάμι.
Θα φύγω νύχτα και τα ίχνη μου θα χάσεις
και στο παράθυρο θα βγεις σαν θεατρίνα.
Θα δώσεις μια απ’ τις φτηνές σου παραστάσεις,
με λόγια ψεύτικα θα μου φωνάζεις
και αποθηκοφυλάκιο ακόμα
Και στη Χίο υπάρχει το ξετσούμισε, με την ίδια σημασία με του δεινού, αλλά και το τσουρί = είδος μικρόσωμου γερακιού
Στη Χίο το απλό πήλινο τουμπε(ρ)λέκι, λέγεται τραμπούκα και μ΄αυτό έβγαιναν τα παιδιά να πουν τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Μάλιστα έριχναν και τα πρώτα ψιλά μέσα για να κουδουνίζουν. Εκτοπίστηκε από το τρίγωνο, λόγω μιμητισμού από τηλεόραση κλπ αλλά και επειδή ήταν φτηνότερο και άθραυστο.
Επι των ημερών του ξεκίνησε και ο εκμηδενισμός του νομίσματος, που έφτασε στα δις και τρις των χαρτονομισμάτων της κατοχής (μέ το χαρτί τους να αξίζει περισσότερο από την ονομαστική τους αξία) κάτι πού έφτασε μέχρι τίς μέρες μας από κάτι παππούδια που χαρακτήριζαν την πληθωρική (αείμνηστη) δραχμή «Τσολάκογλου».
Οι ναυτικοί (ιδιαίτερα όσοι πήγαν άπω ανατολή) την λένε μαμασά
Βλέπε σχετικά http://en.wikipedia.org/wiki/Mama-san
και http://diaporon-bl.blogspot.gr/2014/04/blog-post_9232.html
Νομίζω οτι τρώμε εδώ και χρόνια και (κάνουμε οτι) δεν το ξέρουμε...
Έχεις δεί τα «επαγγελματικά» λάδια και βουτυρο-μαργαρίνες;
Το baby oil για τα μωρά και για μασάζ είναι ορυκτέλαιο (παραφινέλαιο) ψιλό.
Τώρα, 6 χρόνια μετά ποιός το θυμάται;
Κόκκινα Τριαντάφυλλα Για Μένα - Κώστας Καρράς
Από το ομώνυμο Θεατρικό Έργο του Σων Ο'Κέιζυ,
που ανέβηκε το 1974 στο θέατρο «Αλάμπρα» της Αθήνας,
από τον θίασο του Κώστα Καρρά.
Στίχοι: Παύλος Μάτεσης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Καρράς
Άλλες ερμηνείες: Δήμητρα Γαλάνη, Μάκης Αϊβάζογλου, Βίκυ Μοσχολιού
Κόρη αμίλητη προβαίνει
Ηλιοθαλασσοδαρμένη
Μαυρομαντηλού...
Το κεφάλι αλαφρογέρνει
Δώρο ακριβό μου φέρνει
Λάμια του γιαλού...
Απ' τα χέρια Της κομμένα
Κόκκινα τριαντάφυλλα για μένα...
Η ματιά Της είναι αστρίτης
Θάμπωσε ο αποσπερίτης
Μη μου βασκαθεί...
Δεν φοράει τζοβαΐρια
Μα Της κάνω τα χατίρια
Μη μου μαραθεί...
Και στον κόρφο έχει κρυμμένα
Κόκκινα τριαντάφυλλα για μένα...
Αξίζει μνείας και η ατάκα του αείμνηστου Σουγκλάκου «Τις γυναίκες τις νοιάζουν μόνο τα τρία σίγματα: Στεφάνι, Συμφέρον, Σιγουριά...»
Τρία ταμπούρια κάθονταν
στου Διάκου το πουλάκι...
Θυμήθηκα Τσιφόρο, που περιέγραφε κάποια που παρουσίασαν για νύφη ως μουρλόγκα και γαβέγκλω παίζοντας και με τις παρηχήσεις
Κατα την αμερικάνικη σύμφυρση λέξεων θά μπορούσε να είναι ο μπαγ(λαμάς-νταγ)λαράς = ΚΔΩΑ . [Ομοίως και νταγ(λαράς-μπαγ)λαμάς]