Comments by barbarosa (123)
Showing 1-30 from 123
Αυτός εδώ δεν ήταν υπερβολικά κωλόφαρδος γιατί τον πιάσανε (και του τα πιάσανε τα κωλοφαρδιλίκια). https://www.gazzetta.gr/plus/diethni/article/1396513/fylakismenos-ekrypse-4-kinita-kai-narkotika-ston-prokto-toy%3famp
Ο κωλόφαρδος, αυτός που'χει κάμει τον πάτο του να και βρήκε ευκαιρία για οθωμανικό (που παλιά ήταν κατακριτέο γι'αυτό και δύσκολο στα κρυφά) και κατ'επέκταση ο τυχερός που και συνευρέθη στα κρυφά για τέτοιο και δεν τον έπιασαν. Μετά μόνον ο τυχερός. Για τον κωλόφαρδο του άρθρου δεν ξέρω αν είχε τα κινητά στη δόνηση...
Το πρώτο τεριρέμ που άκουσα, σε φα μείζονα.
Υπάρχει ως αυτόνομη λέξη ως υποκοριστικό "ζαμανάκι" με την έννοια "ένα φεγγάρι", "κάποιον - κάμποσο καιρό"
- Έλα ρε, είχες νέα απ' τον Κώστα;
- Και, τον έβλεπα ένα ζαμανάκι που πήγαινε στο κέντρο κάθε βράδυ που πήγαινα κι εγώ, καιρό πριν, μη φανταστείς... Τώρα πάλι, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.
...όπως καλή ώρα τώρα το πληκτρολόγιο, αλλα του πατώ κι άλλα γράφει!(έπαιζαν=έπασχαν)
Και τα Πόκεμον έπαιζαν από αφασία.Το μόνο που έλεγαν διαρκώς ήταν το όνομα της φαρας του το καθένα - όνομά του, όντας ανίκανα να πουν κάτι άλλο. Κάποια δε ήταν και τελείως μουγκά όπως αυτά που έμοιαζαν με αστερίες (staryu και starmie) ή το αδαμάντινο porygon. (τί θυμήθηκα τώρα!...):Ρ.
Ο Πίκατσου μας είχε τρέλανε με κείνο το "Πίκα, πί-κα-ΤΣΟΥ!!!".χαχαχα.
Αφασία είναι όταν έχεις κολλήσει σε μία λέξη, μια φράση ή ένα πολύ περιορισμένο λεξιλόγιο που όμως δεν αντανακλά την εγκεφαλική γλωσσική δραστηριότητα και η ολική αφασία είναι η πλήρης αλαλία. Όταν γλωσσευσεις την μπερδα σου φέρεσαι για κείνη την περίπτωση ως αφασικός, άλλο θέλω να πω και άλλο λέω.
Πολύ ωραίο λήμμα...Κι όσο για το Ρωσία, ρωσικός και τα συμπαρομαρτούντα, κι οι Ρώσοι οι ίδιοι γράφουν τη χώρα τους και τα παράγωγά της με διπλό "σ" (Россия, русский κ.λπ...)
Καλώς σας βρίσκω!
Χμμμ... Η αλήθεια πως από τον τρόπο χρήσης της γλώσσας στα συγκεκριμένα παραμύθια, ή στα περισσότερα απ'αυτά που περιλαμβάνονται στη συλλογή, καταλαβαίνω πως πρόκειται για πελοποννησιακές διαλέκτους και είναι αυτές πάνω στις οποίες στηρίχθηκαν πρωτίστως τα στοιχεία της Νεότερης Ελληνικής Κοινής γλώσσας που αργότερα έγινε καθομιλούμενη αστική δημοτική. Η συλλογή έγινε από προφορικές αφηγήσεις άρα ταυτόχρονα έφεραν και το στοιχείο της εξέλιξης στις διαλέκτους και στις ντοπιολαλιές γενικότερα όπως είχε αυτό επηρεαστεί και από την εξάπλωση του θεσμού των σχολείων και της πρότυπης κρατικής εκπαίδευσης που προωθούσε το συγκεκριμένο ιδίωμα, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου με την κρατική εκπαίδευση αφού η γλώσσα είναι μια διάλεκτος με στρατό και στόλο και οι λοιπές είναι ηττημένες αφού δεν ευνοούνται από το θεσμό. Εδώ προκύπτουν δύο υποθέσεις: η μία αφορά τον "διαβρωτικό" χαρακτήρα επιρροής της επίσημης γλώσσας που επιβάλλεται στην εκπαίδευση και αφήνει ίχνη στις διαλέκτους αναλόγως της επαφής που έχουν οι διαλεκτόφωνοι με αυτήν πράγμα που εξαρτάται από το πόσο στενές έχουν υπάρξει οι σχέσεις του με το σχολείο. Εδώ εφόσον τα ιδιώματα είναι επί το πλείστον πελοποννησιακά, η επίσηη γλώσσα έχει τα περισσότερα δυνατά σημεία επαφής με τα ιδιώματα αυτά.Άρα μπορεί να είναι περίπτωση "δανείου" από την επίσημη γλώσσα. Η δεύτερη υπόθεση αφορά το αντίστροφο, δηλαδή το να είναι "δάνειο" από διάλεκτο που να χρησιμοποιήθηκε από την επίσημη γλώσσα κατά τη σύνθεσή της ως καθομιλουμένης και από εκεί οι μάγκες με συνειρμούς να κατάφεραν να δηλώσουν τη συγκεκριμένη έννοια σε προυπάρχον μορφολογικά και λεξιλογικά υλικό - δηλαδή η λέξη ως λέξη να προϋπήρχε, απλώς αυτοί να της έδωσαν το μεταφορικό της νόημα που τελικά αυτό επικράτησε συσκοτίζοντας την ετυμολογία της ακόμη περισσότερο αν προϋπήρξε και φωνολογική συσκότιση.
"Άνοιξε το ντολάπι, μέσα σ' ένα ναϋλάκι έχω τη Βιοχύμ", άκουγα τη θεια μου όταν πιτσιρίκια μετά το παιχνίδι τη γυρεύαμε να την αδειάσουμε την μπουκάλα ολόκληρη κι ει δυνατόν χωρίς να της βάλουμε στάλα νερό...
@patsis Σωστά! Όπως και το "oh, it' s not a big deal" , δεν είναι πράμα - τίποτε (το) σπουδαίο και που να μεταφραστεί κι αυτό ελληνικίστικα πως δεν είναι σπουδαίο το στοίχημα...
Αφού για το "μπανίζω" είναι πολλά και αντικρουόμενα αυτά περί προέλευσής του, αποκλείεται να σημαίνει "τυλίγω/χώνω κάτι μέσα στο πανί της ποδιάς", όπως οι νοικοκυρές κάποτε από φλύδια που καθάριζαν, έως φρούτα που τζούρνευαν; Από το "τον πάνισα -> το μ-πάνισα" και κατόπιν λεξικοποιημένο ως "μπανίζω".
Κοιτάξτε τί πέτυχα:"[...]Απόμεινε ο Γιαννάκης μόνος πάνω στην πέτρα. Σκώθηκε ο καημένος και παίρνει τα μάτια κλαμένα και την καρδιά καμένη και κοιτάζει πιο δρόμο να πάει. Το μέρος άγριο, ο τόπος απατητος. Δω τον έχεις το Γιαννάκη, κει τον έχεις, βρήκε ένα δρόμο. Πάει, πάει, πάει, βγήκε σε μια γυναίκα κι είχε τα φρύδια της μακριά ίσαμε δω κάτω και δεν έβλεπε. Πάει κοντά της. Αυτή με τα βυζιά της πάνιζε, με τα βυζιά της φούρνιζε..."
Με βυζιά και ψωμιά δημιουργείται μιαν αρχέγονη εικόνα μήτρας και οσμων που παραπέμπει σε γονιμότητα όπως η ίδια η πάνα, η ποδιά μπροστά από τη γενετήσια περιοχή που έχει και το μεταφυσικό σκοπό να προστατεύει από το μάτι κι έτσι να το διατηρεί πάντα γόνιμο μακριά από την κακεντρέχεια των γυναικών και σε φροντίδα. Πανίζω κάτι που δευτερευόντως θέλω να κρύψω και να φυλάξω μόνο για τον εαυτό μου αν απρόσκλητοι με πιάνουν επ'αυτοφόρω με αυτό που θέλω να κρατήσω μυστικό και το καταχωνιάζω όπως όπως αντανακλαστικά στο πρώτο σημείο που μου προκύπτει εύκαιρο.
Το απόσπασμα είναι από το ανθολόγιο :"Παραμύθια του λαού μας" του Γιώργου Ιωάννου, απ'το παραμύθι "Ο γερο-Σορόκος".
Με συγκίνησες! Έχω πολλούς λόγους να νοσταλγώ την Κωνσταντινούπολη. Δικό σου. Έχε γεια, πάντα γεια, Δονμήτσε να μας χαρίζεις ωραία κυθνέικα λήμματα!
Οι πισινάδες προκαλούν το πνίξιμό τους. Τις προάλλες κουβέντιαζα για την προέλευση του όρου πισίνα, αλλά αγνοούσα ότι είχαν όνομα οι προαναφερθέντες κατηγορίες κατόχων τους... Ωραίος ορισμός και νοστιμότατος. Παρεπιπτώ, αυτή η ατάκα που ακούγεται πολύ "o tempora o mores" είναι από τον πρώτο λόγο κατά του Κατιλίνα που ο Κικέρων ξεσκέπασε τη συνωμοσία του και που είχε σκοπό να θέσει σε κίνδυνο την τότε Ρωμαϊκή Πολιτεία. "Senatus haec intellegit, consul videt"; συνεχίζει (η Σύγκλητος αυτά τα αντιλαμβάνεται, ο ύπατος τα βλέπει). Και τί κάνει; Βλέπει το μπάχαλο νά' ρχεται και να τη βρίσκει με τον πέοντα. Και βάλ' τους όλους στην πισίνα.
Ο κερατάς είναι ήδη ξεφτιλισμένος, άρα η πουστιά του είναι ακόμη μεγαλύτερη και σοβαρή υπόθεση γιατί πρόκειται για μεγάλο ξεφτιλίκι.
Και θα βάλουμε συνώνυμο δράστη γκομενοδουλειών "Μάνθος Φουστάνος". Θα το τακτοποιήσω, αν δεν το προλάβει κάνας άλλος...
Έτσι είναι... Κάπως έτσι γράφεις ιστορία.... Κερδίζοντας μάχες εκ προϊμίου χαμένες. Αν αποφασίσεις να μη νιφτείς κι αποφάς. Η ιστορία παραδίδει πρώτα απ' όλα μαθήματα ζωής.
Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς! Αν ξέρεις που θα σκοντάψεις, δεν περνάς ποτέ από κει... Αλλά αν τύχει και περάσεις, να μην το πονέσεις; Έχω κι ένα παράδειγμα που διάβαζα από χθες:"[ ...]Αξιοσημείωτες σε αυτές τις εκστρατείες του Καρόλου ήταν η καθιέρωση για πρώτη φορά, βαρέος ιππικού με αναβολείς. Η ικανότητά του να συντονίζει πεζικό και ιππικό, ήταν απαράμιλλη δίδοντάς του την δυνατότητα να αντιμετωπίζει υπέρτερους αριθμητικά εισβολείς και να τους νικά. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι ιδιαίτερα η νίκη στην Narbonne ήταν το ίδιο σημαντική για τη χριστιανική Ευρώπη όπως η μάχη της Tours. Ο Κάρολος αποτελούσε για την εποχή του μια σπάνια περίπτωση ηγέτη………λαμπρός στρατηγός ο οποίος ήταν ικανός να προσαρμόζει τα τακτικά σχέδια μάχης ανάλογα με τον αντίπαλο και να καταφέρνει να νικά σχεδόν πάντα ανώτερους (αριθμητικά και στρατιωτικά) αντιπάλους όπως στο Berre και Narbonne". Από εδώ.
Κάπως έτσι... Όπου ως αρρώστια νοείται αυτά τα χρόνια της αναζήτησης που απομακρύνουν τον άνθρωπο από το φυσικό του άξονα και αυτόν με τον οποίο ξεκίνησε: την ολότητα και την αίσθηση της πληρότητας όντας μονάδα.. Με την εφηβεία και λοιπά γυρεύει το άλλο του μισό και καταλήγει πάλι εκεί που ξεκίνησε κατόπιν αποδρομής της σεξουαλικότητας.
Βίκαρ: Η αξία του λήμματος έγκειται σ' αυτόν τον αόριστο γιατί δείχνει το τετελεσμένο μιας πικρής και επώδυνης παραδοχής που όμως δείχνει την αυτοσυνειδησία του υποκειμένου στο να είναι ειλικρινές με τον εαυτό του. Το "απογαμεύω" μόνο στο "γνωμικό" που είπες στέκει σαν ενεστώτας. Άρα ας
μείνει αόριστος και βλέπουμε...
Και ο άνθρωπος όταν "τον κόβουν"... Στην Κρήτη το λέμε ως "σβωλώνομαι" - "σβωλώθηκα" με την έννοια του κατάτσακίστηκα, χτύπησα γερά από πτώση κυρίως και κόντεψα να μείνω σέκος.
Βίκαρ, το "απογαμάω", δικό σου.
Ξεροσφύρη και Δονμήτσε, η χρήση του "από" με την έννοια του "τελειώνω" κάτι ήταν κάποτε με προθηματοποίησή του σε ρήματα και ουσιαστικά συνηθισμένη... "απόσωσα", "απόκαμα", αλλά και σε ημιλόγια όπως "αποσβωλώνω" (κάνω κάποιον σβώλο αλλά τον τερματίζω κι όλας, τον κάνω εντελώς άχρηστο σωματικά ή/και συναισθηματικά) και γενικώς σε όποιο ρήμα και παράγωγό του ουσιαστικό που ξεκινάει με "από".
Ο άντρας δε διστάζει να χαλάει την εικόνα του, ούτε να κάνει political incorrect κουβέντες συχνά... Σε αντίθεση με τη γυναίκα που αυτά τα κάνει σπάνια και είναι λίγες τον αριθμό που δεν πάσχουν από καθωσπρεπισμό, μικροαστισμό, νοικοκυρισμό κ.λπ... Άρα δικαιολογημένα να σκεφτείς έτσι. Ο άντρας είναι κουλ, αλλά η γυναίκα φρικιό που τα κάνει αυτά... Και για να σου λύσω την απορία, είμαι φρικιό :-Ρ
Εϊσαι φάβα γιατί όπως το ρητό "κάποιο λάκκο έχει η φάβα" έτσι κάποιο λάκκο έχεις και συ και κάτι που βρωμάει στους άλλους... Η πολύ φιγούρα κουράζει. Το να είναι κάποιος φάβας σαν αρσενικό ουσιαστικό που δείχνει ιδιότητα παρόλα αυτά για να δείχνει καλύτερα το γένος το ίδιο θα σημαίνει. Και άλλο ο "φαβάς", αυτός που του αρέσουν οι φάβες, όπως ο "μακαρονάς", "σουπάς", "μπιφτεκάς" και πάει λέγοντας...
Ναι, αμέ! Υπάρχει η συνείδηση από πριν ότι αυτό θα συμβεί στο μέλλον... Αλλά στη μεταβατική φάση μεταξύ γαμησιού κι απογαμησιού είναι μουλωχτό και δε φανερώνεται όπως πρέπει την περίοδο που συμβαίνει - και δε γίνεται απολύτως συνειδητό πότε περνάς, πόσο περνάς ή αν έχεις ήδη σχεδόν περάσει στην άλλη πλευρά: είναι σύνθετο πράγμα με πολλούς παράγοντες που πρέπει να μπουν στο μικροσκόπιο, άρα σε ενεστώτα και παρατατικό αποκλείεται. Οι άλλοι χρόνοι (όπως ο αφηγηματικός ενεστώτας που περιγράφει γενικώς στο δεύτερο παράδειγμα) δεκτοί. Απλά κανείς δεν ξέρει όταν του συμβαίνει, πότε άρχισε και κατά πόσο τον έπιασε και πόσο γρήγορα τον πάει στην απογάμευση... Αατά. Από την αργκό του Τσίτσου, φίλου του πατέρα μου που είναι χυμαδιό.
https://www.google.com/amp/www.gazzetta.gr/plus/diethni/article/1396513/fylakismenos-ekrypse-4-kinita-kai-narkotika-ston-prokto-toy%3famp