Απο πού βγαίνει αυτή η λέξη ρε παιδιά;
Υπάρχει το εντελώς ομόηχο ιταλικό sbocco, που σημαίνει όμως «εκβολή» (ποταμού πιχί), «άνοιγμα», «έξοδος», «διέξοδος» (και μεταφορικά «λύση»), τέτοια πράματα, και δέ βλέπω σημασιολογική σχέση (δέ βρήκα πονηρές συνδηλώσεις σ' όσα κοίταξα ονλάιν, εδώ και εδώ πιχί). Ξέρει κανένας;
Απο τη βαπορίσια μου εμπειρία, γιουνάνι οι Έλληνες στα Ινδονησιάνικα και στα Ινδικά (νομίζω και ο γιατρός) και στην Κίνα "Σιλά" (με ψιλα τα λ) όπως και την κότα. Όλα ακουστικά και μόνο.
Καραλώλ! Ο εν λόγω θεούλης μας είχε απασχολήσει και στα Αλβανοελληνικά και αλλού.
Έτσι λένε την Ελλάδα κι οι Πέρσες (το άκουσα η ίδια), κι όλοι οι ανατολίτες. Λέει ο Σαράντ (εκεί που παρέπεμψες):
"Κι έτσι η Ελλάδα είναι στα αραβικά al-Yunan [اليونان], στα τατζίκικα Yunon [Юнон], στα αρμένικα Hounastan [Հունաստան], στα αζέρικα Yunanıstan και στα εβραϊκά Hebrew yavan [יוון], που όλα τους ανάγονται στους Ίωνες, και μάλιστα η εβραϊκή λέξη μπορεί να ανάγεται στον αρχαϊκό τύπο Ἱάϝονες, Ιάονες.
[...] και στα σανσκριτικά είναι γιαβάνα η Ελλάδα και, αυτό μ’ αρέσει, η αυλαία του θεάτρου λέγεται σε διάφορες ινδικές γλώσσες γιαβανίκα, που από το όνομα της Ελλάδας προέρχεται. Είπαμε, χρειάζεται αναλυτικότερο άρθρο.
Οι Κινέζοι τη λένε 希腊 δηλ. «Σελλά» (με λαρισινή προφορά). (Πολύ ορεκτικό αυτό το άρθρο του Καφαντάρη στο Β.)
Ελλειπτικός ορισμός, ευτυχώς αναλύεται το θέμα εκτενώς στο ιστολόι του Νίκου Σαραντάκου.
Το HDMI το λέω χουντούμι, αλλά μάλλον ΙΧ λεξιπλασία είναι, δεν το έχω βρεί αλλού.
παντως υπαρχει μια παραξενια στην προφορα οταν (το) τονιζεις στην προπροπαραληγουσα
Το google πάντως σου κάνει πλάκα όταν γουγλάρεις τη λέξη tilt.
Λώλ χαλίκ-μπέη.
Χμου: ο γούγλης δίνει τουμπουλουρού και όχι τούμπουλουρου. Δίνει όμως μερικά τούμπλουρου. Οι ένορκοι είναι ακόμα έξω...
Αυτός ο πολεοδομικός μπακλαβάς που λες είναι το περίφημο «Ιπποδάμειο Σύστημα»
@Κλιτ - στώ για την κατάθεση, ομολογώ ότι kι εγώ έτσι τόπα και με διόρθωσε το Βράσταγκερλ. Μάλλον ακολουθεί τον τονισμό του αγγλικού τάμπλερ και ουχί του γαλατικού ταμπλέρ. Τουμπουλουρού βαπτίζεται τουφεξής η γκόμενα-βλογοτέχνις του τούμπουλουρου (κατά το φεϊσμπουκλού).
@ +COY+ χαίρομαι για αυτό :-)
προσωπίκουσλυ, το προφέρω τσουμ-[:glottal-stop]-μπουλουρού, με μια αντιχιπστερική τουρκοπρέπεια, και καλά
Μπράβο Σφυ, μου έλυσες μια απορία.
καταθεση στη σφυϊκη σλαγκογραφια: οταν χρειαστηκε να το προφερω πρωτη φορα (χωρις να 'χω ακουσει καποια εκδοχη) το 'πα τουμπλουρού
- 2 από το πρόχειρό μου :-)
(...) ρουφιάνοι της εργοδοσίας, εγώ ο μικροαστάκιας φοιτητάμπουρας (...) θα σας λυπάμαι, μαύρο φίδι που σας έφαγε!!!
εμένα πάντως τα παραδείγματα πλην του τελευταίου μου κάνουν περισσότερο για πληθυντικοί του μικροαστάκος. η κατάληξη -άκηδες είναι αρκετά κοινή στον πληθυντικό σε αιτωλακαρνανία κ πελοπόννησο νομίζω, πχ μαλάκηδες αντί για μαλάκες. το μικροαστάκους χτυπάει μία φορά και στο νετ ως εναλλακτικός τύπος του μικροαστάκηδες ως ονομ. πληθ. του μικροαστάκος, το οποίο μικροαστάκος χτυπάει αρκετά.
Ξέχασα το πουταναριό
Χαρισματική καραπαράκμα που δικαιολογεί την γοητεία της τρασίλας στο ελλημπάν. Είναι εξ άλλου από τα ελάχιστα (σχετικά) πρωτότυπα πράγματα που γίνονται -πήξαμε στις διασκευές.
"ο Μαθιός ο Γκαρονάκης" πορτοκαλακισμός;
Να πω την μαύρη αλήθεια, δεν την έχω ακούσει έξω από το σλαγκρρ. Ο γούγλης δίνει μόνο 2 χτυπήματα, στο φλώρουμ του Greek Citroën Club και στο www.bourdela.com. Εικάζω ονοματοποιία εκ του "ζμπόκ!" (επιφωνήματος τ. ζντόινγκ!) εκτός κι αν σχετίζεται με το επώνυμο του εμπλεκομένου στην υπόθεση Akisgate Γιάννη Σμπώκο.