Comments (102486)
Showing 5341-5370 from 102486
...μόνο για να πιστωθώ πολλούς ορισμούς
Αντιγραφή από http://fyletika.blogspot.gr/2013/05/blog-post.html
Βλέφαρα και επίκανθος
Στο πρώτο σκίτσο φαίνεται ο διπλός επίκανθος και σημαίνει ότι υπάρχει δίπλωση του βλέφαρου στην εσωτερική και στην εξωτερική πλευρά του ματιού. Παρατηρείται στις φυλές της Σιβηρίας, μέχρι και τους βόρειους κινέζους. Είναι η πιο βαριά μορφή βλεφάρων που υπάρχει.
Στο δεύτερο σκίτσο φαίνεται το τυπικό μάτι χωρίς επίκανθο, τυπικό σε Μεσογειακούς, συχνό σε Νορδικούς, ενώ σε συνδυασμό με βαθουλωτά μάτια συχνό και σε Κρομανοειδείς. Επίσης το εμφανίζουν πολλοί Βαλτικοί και οι περισσότεροι Αρμενοειδείς.
Στο τρίτο σκίτσο φαίνεται το μάτι με εσωτερικό επίκανθο, που είναι το πιο διαδεδομένο είδος επίκανθου της Κίτρινης ομάδας φυλών. Είναι στοιχείο αναγνωριστικό των κατοίκων της Άπω Ανατολής.
Στο τέταρτο σκίτσο φαίνεται ο εξωτερικός επίκανθος, στοιχείο που παρατηρείται σε ιθαγενείς της Αμερικής. Σε ελαφρά μορφή εντοπίζεται σε αρκετούς Ευρωπαίους, ιδιαίτερα Νορδικούς και Διναρικούς.
Τέλος, φαίνεται το μέτριο βλέφαρο, που εντοπίζεται κλασικά στον Αλπικό τύπο, αρκετές φορές και στον Κρομανοειδή. Κινούμενοι από Ευρώπη προς την Κεντρική Ασία, τα βλέφαρα γίνονται πιο βαριά, με αυξανόμενη κλίση στα μάτια.
Την λέξη την άκουγα παλιότερα (δεκαετίες '60 και '70) στην έκφραση "πληρώνω τη λέζα" που σημαίνει: πληρώνω το μάρμαρο (τη ζημιά). Επίσης υπάρχει και ως χαρτοπαικτικός όρος στο πικέτο. Από μια γρήγορη ματιά στο γούγλη βρηκα :
Λέζα
λέζα η (ουσιαστικό) [ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ :ιταλ. λ. lesa, θηλ. του επίθετο leso =- ο ζημιωμένος]
όρος στη χαρτοπαιξία και συγκεκριμένα στο παιχνίδι "πικέτο", που δηλώνει ότι ο αντίπαλος έχει κάνει περισσότερες από έξι χαρτωσιές
(μτφ.) η ζημιά.
Από εδώ
Έχεις δίκιο Χάν. Το κουπαστάρω κι εκεί.
Επίσης κουκουλωμάτηδες αποκαλούν όσους έχουν βαθουλωτά μάτια, με αποτέλεσμα αυτά να σκεπάζονται μερικώς από το δέρμα που βρίσκεται κάτω από τα φρύδια.
Τό 'κανα μια φορά με τον αρχιδοσπάστη αλλά να κάνω clopy paste στον εαυτό μου μου θύμιζε την έκφραση του πατέρα μου για άεργο κλέφτη που "τά έπαιρνε απο τη μια τσέπη και τα έβαζε λίγα λίγα στην άλλη για να μήν ξεχνά την τέχνη του"
@ dryhammer. Εξαιρετικώς ενδιαφέροντα όσα γράφεις για τα μικρασιατικά ματζούνια, όπως και τα περί παλαιών μέτρων και σταθμών στο σχόλιο για το κατρούτσο. Νομίζω πως αξίζουν να γίνουν λήμματα.
Έτσι να μαθαίνουμε νεα πράγματα
Ολίγα ακόμα περί του σκυλοκούραδου
-Πως εισ' έτσι ρε; Σα να σ' είχαν τρεις μήνες στο ταμπάκικο και να σε δουλέυαν με σκυλοκούραδο... (Ν. Τσιφόρος Παραμύθια πίσω απ' τα κάγκελα -από μνήμης, όχι κατα γράμμα η απόδοση)
Στα παλιά ταμπάκικα (βυρσοδεψεία) χρησιμοποιούσαν διάφορα εξωτικά υλικά που περιείχαν δεψικές ύλες, όπως φλούδα από πεύκο (χιαστί πέτικας) και σκυλοκούραδα.
Περί μικρασιατικών ματζουνιών.
Την ποντικαλοιφή την έφτιαχνε κι η γιαγιά μου. Έσκαβε σε χωράφι να βρεί φωλιές από ποντίκια που να έχουν νεογέννητα (που είναι ρόζ ακόμα, με μαλακό δέρμα, και θυμίζουν μικροσκοπικά γουρουνάκια με τα δύο παράλληλα προυθούνια), τα μάζευε και τα έβαζε σ' ένα εικοσιπενταράκι (μπουκαλάκι 25 δραμιών= 80 γρμ**) με λάδι και τα έβαζε δίπλα στο καντήλι για καμια 40ριά μέρες μέχρι που έλιωναν (και με τη ζέστη του καντηλιιού) και γινονταν όλο μαζί ένας πολτός και ήταν γιατρικό για την ωτίτιδα με άριστα αποτελέσματα - ισχυρίζεται η μάνα μου πως ερχόταν και της τη γυρεύανε.
Για την τρεμπεντιναλοιφή της Ιορδανίδου ξέρω να λέμε αντίστοιχο καλλυντικό που φτιάχνεται από κρεμεντίνα όπως ονομάζεται η κόλλα της τσικουδιάς (δέντρο συγγενές του σκίνου και της φιστικιάς του κελυφωτου) και που επίσης απο καλείται κρεμεντίνα και τσιτώνει το πρόσωπο. Από κει και η παροιμία (της Χίου) "Ο σουλουμας κι η κρεμεντίνα κάνουν τη γριά φαντίνα"
** Δες και σχόλιό μου στο κατρούτσο για τις χωρητικότητες των μπουκαλιών κλπ για ποτα
Μερικά ινσέψιο: ο αιώνιος κουκουλομάτης άτυχου ηθοποιού, το όνομα Δ/ντη της οφθαλμολογικής κλινικής.
Και όμως τόσα χρόνια προτιμιότανε η λέξη σκυλοκούραδο που σου γεμίζει και το στόμα.
Δον, ίσως να κάνεις το σχόλιό σου και στον άλλο ορισμό της λέζας που νομίζω ταιριάζει απόλυτα.
Μάλλον είναι θέμα συχνότητας, όπως με τις καμπάνες. Οι συχνές κλανιές είναι πανηγυρικές, ενώ οι πιο αραιές είναι πένθιμες.
Την λέξη την άκουγα παλιότερα (δεκαετίες '60 και '70) στην έκφραση "πληρώνω τη λέζα" που σημαίνει: πληρώνω το μάρμαρο (τη ζημιά). Επίσης υπάρχει και ως χαρτοπαικτικός όρος στο πικέτο. Από μια γρήγορη ματιά στο γούγλη βρηκα :
Λέζα
λέζα η (ουσιαστικό) [ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ :ιταλ. λ. lesa, θηλ. του επίθετο leso =- ο ζημιωμένος]
όρος στη χαρτοπαιξία και συγκεκριμένα στο παιχνίδι "πικέτο", που δηλώνει ότι ο αντίπαλος έχει κάνει περισσότερες από έξι χαρτωσιές
(μτφ.) η ζημιά.
Από εδώ
Απαιτώ να γίνει ban ο μαλάκας με το όνομα Poutsa Hut λόγω υπερβολικής μαλακίας στον εγκέφαλο
Προφήτης ο τύπος από το 2009.
Αχαχαχαχ!
Δραχμαλέγκολας...
Ο αδίστακτος συνωμότης της δραχμής!!!! (εδώ)
Υπάρχει και σχετικό μερακλίδικο τετράστιχο:
Κούνα μπέμπη το πεπέ σου
να φχαριστηθεί ο τζές σου.
Κούνα μπέμπη το κλανιά σου
να φχαριστηθεί η καρδιά σου.
Σ.Σ. Πρέπει νά'ναι στα Ρεμπέτικα του Ηλία Πετρόπουλου, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Όποιος ξέρει ας βοηθήσει.