Comments (102486)
Showing 871-900 from 102486
Τώρα και φρανγκοφιλελέ Μακρονίτσες
Ανάλογα φαινόμενα είχαμε και από την πλευρά των υποστηρικτών του Μακρόν. [...] Ξέρετε, πώς κάποια κορίτσια στην εφηβεία ερωτεύονται έναν ηθοποιό από μακριά και, λόγω της έντασης των αισθημάτων τους, αρχίζουν να πιστεύουν ότι έχουν δικαιώματα στο αντικείμενο της λατρείας τους, ότι τους ανήκει κατά κάποιο τρόπο; Ε, κάπως έτσι...
Πηγή εδώ
— Σε ποια ηλικία αυτό;
— Δεκατεσσάρων; Εκεί πρέπει να 'μουν. Πολύ μικρό παιδάκι. Πούλαγα τσιγάρα με το κασελάκι κι έκανα το λαμόγιο για τους παπατζήδες. Ξέρεις τι θα πει λαμόγιο; Αβανταδόρος.
Ο Κώστας Βουτσάς, σε συνέντευξη στον Α. Μποσκοΐτη για τη lifo
- Ότι προτιμώ τον ΣΥΡΙΖΑ από τον εμετό των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, δεν το έκρυψα ποτέ. Αυτό όμως δεν με κάνει απαραίτητα ΣΥΡΙΖΑ.
- Ότι προτιμώ το ΠΑΣΟΚ από τον εμετό των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεν το έκρυψα ποτέ. Αυτό όμως δεν με κάνει απαραίτητα ΠΑΣΟΚ.
Γενικὰ ἀναφέρεται σὲ κάτι γλοιῶδες κι ἀηδιαστικό. Ἐπίσης χλαπάτσα ἤ κλαπάτσα ὀνομάζεται καὶ μιὰ ἀσθένεια τῶν προβάτων.
Aν θέλεις πολύ να συγκυβερνήσεις, όλο το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το πετύχεις.
–Πάολο Κουβέλιο.
Ωπ....μάλλον άκυρο. Απρόσεκτη ανάγνωση. Να πιάσουν (=αιχμαλωτίσουν) κοντοχωριανό, συνηθισμένο φαινόμενο στον εμφύλιο που σφαζόσαντε συγγενείς κ συντοπίτες. Άρα, μένουμε στον ορισμό ως έχει.
Να 'σαι καλά Δον. Στην πηγή του 1ου παραδείγματος βρίσκω και το παρακάτω χωρίο, όπου το λήμμα έχει την έννοια της πηγής πληροφοριών γενικώς, και όχι αποκλειστικά από αιχμάλωτο.
Στο μεταξύ, αρχίσαμε να στέλνουμε και τα πρώτα μηνύματα προς την πατρίδα. Σ' όλη τη διάρκεια του εμφυλίου, δεν ξέραμε τίποτα για τους δικούς μας. Ζουν? Πεθάνανε? Στην αρχή και μόνο όσοι δρούσαμε στις περιοχές της καταγωγής μας και προσεγγίζαμε στα χωριά μας ή όταν επιστρατεύαμε απ' αυτά ή κι όταν τύχαινε να πιάσουμε "γλώσσα", κοντοχωριανό, μαθαίναμε για τους δικούς μας "καμιά αλήθεια ή ψέμα...".
Προχτές που μίλαγα με έναν συνχη του ΕΣ τον ρώτησα σχετικά. Η ορολογία δεν τον ξένισε, τη βρήκε οικεία, αλλά είπε πως είναι σίγουρα παλιά και πως δεν χρησιμοποιείται πλέον. Τείνω να πιστέψω πως η έκφραση είναι ελληνική.
Υπάρχει ως αυτόνομη λέξη ως υποκοριστικό "ζαμανάκι" με την έννοια "ένα φεγγάρι", "κάποιον - κάμποσο καιρό"
- Έλα ρε, είχες νέα απ' τον Κώστα;
- Και, τον έβλεπα ένα ζαμανάκι που πήγαινε στο κέντρο κάθε βράδυ που πήγαινα κι εγώ, καιρό πριν, μη φανταστείς... Τώρα πάλι, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.
Βάζω παραπομπὴ ἀπὸ τὶς Ἐκκλησιάζουσες τοῦ Ἀριστοφάνη γιὰ χρήση τοῦ ἐλαύνω (ἀπὸ τὸ ὁποῖο προέρχεται τὸ λάνω) μὲ τὴν ἴδια σημασία.
ὁ γὰρ ἀνήρ, ὦ φιλτάτη, Σαλαμίνιος γάρ ἐστιν ᾧ ξύνειμ' ἐγώ, τὴν νύχθ' ὅλην ἤλαυνέ μ' ἐν τοῖς στρώμασιν
Αριστοφ. 'Εκκλησιάζουσαι 39
Τὴν ἀνέβασε ὁ χρήστης ΚΑΒ στὸν ἱστότοπο τοῦ Νίκου Σαραντάκου σχολιάζοντας τὸ διήγημά μου Γιὰ τὸ Μανώλη μας δὲν ξέρω.
Το σπανάκι ειναι επτανησιώτικης προέλευσης, κ πιο συγκεκριμένα Λευκαδiτικης. Ειναι το ιδιο με το "πενθος στο νυχι" οπως πολυ σωστά επεσήμανε ο φίλτατος dryhammer.
Και στη Χιό τα ίδια ρε πστ...
Στην περιοχή απο το πέλμα μέχρι καί τον αστράγαλο που έπιανε (ιδίως το καλοκαίρι) μάκα, μας έλεγαν πως θα φυτέψουν βασιλικό (που θέλει κοπριά) - ενίοτε και πίσω απ' τ' αυτιά.
Δες και νύχι με μεζέ, πένθος στο νυχάκι, πένθος στο νύχι
Καλό. Ο Ηλίας Πετρόπουλος κάπου γράφει για τις τρελές μανάδες της γενιάς του που φώναζαν στα τέκνα τους πως θα φυτρώσει σπανάκι στα ποδάρια τους, από την απλυσιά προφανώς.
Κάποιος Σλαβομακεδόνας, που είχε προσβληθεί από πολεμίτιδα, σηκώνεται, πέφτει πάλι κάτω κι αφρίζοντας και συνταράσσοντας όλο το κορμί, μ' άναρθρες κραυγές, αναπαριστάνει ολόκληρη μάχη. Η ασθένεια αυτή είναι μεταδοτική και το κακό δεν άργησε να πιάσει κι άλλους δυο-τρεις αντάρτες. Για λίγα λεπτά ο πρόχειρος καταυλισμός μας εμφάνισε εικόνα πολεμικής σύγκρουσης. Τους ησυχάσαμε με δυσκολία. Τους βάλαμε σε σκιά να κοιμηθούνε και μεις γυρίσαμε απ' το άλλο πλευρό να ξεκουραστούμε.
Θωμάς Δρίτσιος, Από τον Γράμμο στην πολιτική προσφυγιά. Εκδ. Δωρικός 1983
soulto
in νταραβέρι, νταλαβέρι