Αυτό ακριβώς λέγεται ότι είπε ο Θεόδωρος Πάγκαλος στην Μάργκαρετ Θάτσερ, αν έχετε τον Θεό σας, ως υφυπουργός Εξωτερικών Ελλάδας ο ένας, πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας η άλλη. Είναι βέβαια δυσχερές να αποδειχθεί αν πρόκειται για ιστορική πραγματικότητα ή για αστικό μύθο. Πάντως, όπως γράφει το Βήμα, τουλάστιχον ο Μίμης Ανδρουλάκης περιέχει την ιστορία στο βιβλίο του «Ζητούνται Αλχημιστές» ως πραγματικό γεγονός. Το περιστατικό αναφέρεται ως εξής:
«Ποιος είναι αυτός ο χοντρός;» ψιθυρίζει η Μάργκαρετ Θάτσερ στον διπλανό της για τον Θ. Πάγκαλο, που αναπλήρωνε τον Ανδρέα Παπανδρέου σε ένα συμβούλιο κορυφής, όμως τα άτιμα τα μικρόφωνα το μεγέθυναν. «Σε έχει πηδήξει ποτέ χοντρός;» άφησε να του ξεφύγει τσαντισμένος ο Πάγκαλος, η αφηρημένη μεταφράστρια αυτομάτως το μετέφρασε και πάγωσε το συμβούλιο.
Επίσης, για μια πιο λάιτ, αλλά επίσης διασκεδαστική βερσιόν της σχέσης Πάγκαλου και Θάτσερ, βλ. το σχετικό άρθρο της Καθημερινής. Το άρθρο αυτό περιγράφει ένα ειδυλλιακό όχι τόσο μακρινό παρελθόν της ένδοξης εϊτίλας, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ζήταγε λεφτά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκβιάζοντας ότι σε αντίθετη περίπτωση θα έθετε βέτο για την ένταξη Ισπανίας και Πορτογαλίας. Μάλιστα στην κρίσιμη συνεδρίαση αποχώρισε μαζί με τον ΥΠΕΞ του Χαραλαμπόπουλο για να κανονίσει την εκλογή του Σαρτζετάκη ως Προέδρου Δημοκρατίας στην Ελλάδα και άφησε τον νεαρότερο τότε Πάγκαλο μόνο του στην αρένα με τα θηρία. Ο πιο λάιτ διάλογος, όπως καταγράφεται στην Καθημερινή, έχει ως εξής:
Θάτσερ: - Excuse me, what is your name my boy;
Πάγκαλος: - Τeo.
Θάτσερ: - Are you sure you are qualified to negotiate;
Πάγκαλος: - Of course! Will negotiate.
Η Καθημερινή αποσιωπά το μπινελίκι πλην αφήνει να εννοηθεί ότι ο Πάγκαλος κατήγαγε διπλωματικό θρίαμβο, και η continental Ευρωπαϊκή Ένωση πλήρωσε ασμένως τα γαμησιάτικα στον «χοντρό».
Τι είχε διαδραματιστεί; Μπορεί ο ιστορικός να συμπεράνει ότι οι ηγέτες της ηπειρωτικής Ευρώπης είχαν σπασαρχιδιαστεί με την συμπεριφορά και το μοντέλο της Θάτσερ επί σειρά ετών. Χαρακτηριστική και η αλαζονεία της επί της προκειμένης συνδιάλεξης. Μην ξεχνάμε ότι Καγκελάριος της Δ.Γερμανίας ήταν ο «πληθωρικός» Χέλμουτ Κωλ που είχε κάθε λόγο να ταυτιστεί με τον Πάγκαλο και να χαρεί με την απάντησή του. Κάτι λοιπόν το ζήτημα χοντρός έναντι καρακάξας ως προς Γερμανία, κάτι το ζήτημα σοσιαλιστής έναντι νεοφιλελεύθερης ως προς Γαλλία -Μιτεράν- και Ιταλία -Κράξι-, ο Πάγκαλος είπε την κατάλληλη ατάκα στην κατάλληλη στιγμή.
Ας φύγουμε όμως από την ιστορική ενδεχομενικότητα και ας περάσουμε στο σλανγκικό καθολικό. Η έκφραση αποτυπώνει έναν σλανγκικό μηχανισμό που συνδυάζει δύο ήδη γνωστούς μηχανισμούς ήτοι το: θα γυρίσει ο τροχός, θα γαμήσει κι ο φτωχός και το σ' έχουνε γαμήσει τέτοια ώρα;.
Εν προκειμένω δεν μας ενδιαφέρει ειδικά ο χοντρός. Θα μπορούσε να είναι και κουτσός, φτωχός, κοντός κ.ο.κ. Θίγουμε μια συγκεκριμένη σλανγκική στρατηγική στο πλαίσιο του βρις-οφ. Ήτοι, όταν κάποιος σου αποδίδει έναν υβριστικό χαρακτηρισμό (που ενδεχομένως εμπίπτει στην πραγματικότητα), εσύ δεν τον αποκηρύσσεις, αλλά σπεύδεις να τον υιοθετήσεις μέσω της στρατηγικής πανηγυρισμού και υπονόμευσης (celebrating & undermining κατά Judith Butler). Δηλαδή, ναι, είμαι χοντρός, αλλά σε έχει γαμήσει ποτέ χοντρός να δεις την γλύκα; Θέτεις έτσι τον συνομιλητή σε ξενερουά ματ (όπως και στο «σ' έχουνε γαμήσει τέτοια ώρα»). Αν πει όχι, θα θεωρηθεί ως συναίνεση για επιτόπιο γαμήσι. Αν πει ναι, θα παραδεχτεί ευθύς εξαρχής την ήττα του. Οπότε η σλανγκική στρατηγική έχει εξασφαλισμένη επιτυχία.
Συν ότι μιλάμε για τους απόκληρους της κοινωνίας, χοντρούς, κοντούς, κουτσούς, φτωχούς, για τους οποίους πολλά θα μπορούσε να πει ένα ντιριντάχτα λήμμα, όπως λ.χ. το μπουρδελές. Φανταζόμαστε ότι ένας τέτοιος άντρας, στερημένος καθώς θα είναι, λόγω κοινωνικού αποκλεισμού θα γαμήσει πιο λυσσαλέα, πιο παθιασμένα, κοινώς θα γαμήσει σαν να μην υπάρχει αύριο, το οποίο φωτίζει έναν επιπλέον λόγο γιατί ο συνομιλητής μας θα έπρεπε να εύχεται να τον γαμήσει χοντρός.
Περιττό να πούμε ότι η εν λόγω στρατηγική δεν δουλεύει με όλες τις ομάδες κοινωνικής ετερότητας, λ.χ. δεν πιάνει το κόλπο για τρανσέξουαλ, κομμένες, εκτομίες, σπάδωνες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Αν και στην αντιουσιοκρατική εποχή μας πάντα μπορείς να φορέσεις ένα strap-on και να κάνεις την δουλειά σου.
Trivia: Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, σλανγκιστί Παν-κάλος ή Μεγάλος Τραγουδιστής είναι, ως γνωστόν, μια εξαιρετικά σλανγκενεργή προσωπικότητα για τον οποίο έχει σχηματιστεί πλούσια ανεκδοτολογική βιβλιογραφία. Έχει μείνει στην Ιστορία και για τις σεξιστικές του παρεμβάσεις και πέρα από την Θάτσερ. Λ.χ. λέγεται η εξής ιστορία εδώ:
Είναι ο Πάγκαλος και κατεβαίνει την Πανεπιστημίου με το φτωχικό του σαραβαλάκι. Στο φανάρι τον ρωτά μια κυρία ειρωνικά «Μα καλά κύριε Πάγκαλε, εσείς ένας ολόκληρος Πάγκαλος και οδηγείτε αυτό το αυτοκίνητο; Τι τα κάνετε όλα αυτά τα λεφτά που παίρνετε;» για να πάρει την απάντηση «Δυστυχώς τα τρώω με πουτάνες σαν κι εσένα.»
Disclaimer: Δεν κρίνεται το θέμα στην πολιτική του διάσταση, απλά καταθέτω την ακατάσχετη νοσταλγία μου για την ένδοξη εϊτίλα («μία είναι η δεκαετία» που λέει κι ο John Black), τότε που μπορούσαμε.
Vrastaman: H Μαριαχόμορφη σχολιάζει παπαραλήρημα του βέλτσιστου Khan.
Απάντηση Khan με ατάραχη ανωτερότητα: Σ' έχει γαμήσει ποτέ ο Βέλτσος;
20 comments
Vrastaman
- Ανταπάντηση Vrastaman: Σε έχει ποτέ πηδήσει χοντρός αράπης, Χάνυ;
- Khan: ;;;
- Vrastaman: Κανόνισε, γιατί έχω κάνει πολλά μπάνια φέτος. - Khan: ...
gaidouragathos
@Kοχλαστέ,Έχω χρόνια την απορία… Μόνο στο μπάνιο μαζεύει;
mariahomorfi
ειδεσ ο τεο μουρη;
iron
αχαχαχαχα Βράστα! δεν μπαλεύεσαι βρε παιδί μου!
Khan
Εδώ ταιριάζει η ατάκα του Χότζα «χαρά στο κουράγιο σου».
Πάντως σπεκ που μπορείς και συνδυάζεις μπάνια, σλανγκ και δουλειά!
johnblack
Εξαιρετικός. Αν και τέτοιου είδους συνδυαστικοί ορισμοί θα έπρεπε ίσως - έχει ξανατεθεί το ζήτημα νομίζω από βίκαρ αλλά δε θυμάμαι που - να καταχωρούνται ως αυτοτελή άρθρα που θα σχολιάζουν γενικότερα κοινωνιογλωσσικά φαινόμενα, ανεξαρτήτως της ροής των υπόλοιπων λημμάτων...
Για Μεγάλο Τραγουδιστή / γιαγιά / δεσποινίδα Κατεχάκη / κυρία Κατεχάκη / σαφάρι / ποδοσφαιρική ομάδα παίξει μπάλα, ήτοι τραγέλαφος υπόθεσης Οτσαλάν, ετοιμάζω πυρετωδώς κειμενάκι..
Khan
περιμένουμε με κομμένη την ανάσα
HODJAS
Χαν: Τέτοια γράφεις και κολλάει ο κοσμάκης και δεν αδειάζει να δουλέψει... Καρακαταζασπέκουλα!
smoke
Πολύ με άρεσε και θα το αποστηθίσω,ειδικά την παράγραφο περί σλανγκικής στρατηγικής.
Σπέκ
Vrastaman
knasos
Από τα καλύτερα ανέκδοτα που έχω ακούσει! Θα το τσιτάρεις Βράστα; Όλοι οι τεμπέληδες που πιστεύουν ότι τους αδικεί ο κόσμος όλος θα σε ευγνωμονούν!
Galadriel
Ένας τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών κλήθηκε να επισκευάσει ένα μεγάλο και πολυσύνθετο κομπιούτερ...... Ένα κομπιούτερ που άξιζε πάνω από 12 εκατομμύρια ευρώ.
Ο τεχνικός,κάθισε μπροστά στην οθόνη , πάτησε 1-2 πλήκτρα, κούνησε το κεφάλι του , μουρμούρισε κάτι στον εαυτό του και έσβησε τον υπολογιστή.
Μετά έβγαλε ένα μικρό κατσαβίδι από την τσέπη του και γύρισε κατά μιάμιση στροφή μία μικροσκοπική βίδα. Ύστερα,άνοιξε τον υπολογιστή και διαπίστωσε ότι λειτουργούσε τέλεια.
Ο πρόεδρος της εταιρίας ικανοποιημένος απόλυτα προσφέρεται να πληρώσει τον τεχνικό άμεσα «Πόσα σας χρωστάω;» ρώτησε.
«Είναι 1000 ευρώ» απάντησε ο τεχνικός.
«1000 ευρώ;!; 1000 ευρώ για λίγα λεπτά δουλειάς; 1000 ευρώ για να γυρίσετε μια βίδα;
Καταλαβαίνω πως ο υπολογιστής αξίζει 12.000.000 ευρώ, όμως 1000 ευρώ μου φαίνονται πάρα πολλά.
Θα τα πληρώσω μόνο όταν μου στείλετε αναλυτικό λογαριασμό που να δικαιολογεί αυτό το ποσό».
Ο τεχνικός συμφώνησε και έφυγε.
Το επόμενο πρωί , ο πρόεδρος λαμβάνει το τιμολόγιο , το διαβάζει προσεχτικά , κουνάει το κεφάλι του και το εξοφλεί αμέσως, χωρίς διαμαρτυρίες.
Το τιμολόγιο έγραφε:
Παροχές υπηρεσιών:
- Στρίψιμο βίδας: 1 ευρώ
- Γνώση του ποια βίδα ήθελε στρίψιμο: 999 ευρώ
Επισκέπτης
Ανα γεια σου! Βρείτε μου βίδες να βιδώσω.
HODJAS
Είναι παλιό εγκλέζικο ανέκδοτο, που υπάρχει κι στον Andy Capp του Reg Smythe (Daily & Sunday Mirror 1957-1998).
Galadriel
Πλάκα με κάνεις φιλλλαράκι... Τώρα μου θύμισες το άλλο με τον Σουζούκι... χαχαχχα
Galadriel
Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας .
- Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία; λέει η δασκάλα. Ποιος είπε: 'Δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο';
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:
- Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια, απαντά.
- Μπράβο Σουζούκι. Και ποιος είπε: 'Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό'; ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
- Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ, απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
- Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι Γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
- Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!
- Ποιος το είπε αυτό;;; ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
- Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή.
- Θέλω να ξεράσω... ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
- Ποιος το είπε αυτό;;; ρωτάει με βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
- Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991.
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
- Ρε δε μας παίρνεις καμιά π...πα, λέω γω!!!
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
- Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου.
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:
- Α γα... σου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι.
Ατάραχος ο Γιαπωνέζος:
- Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002.
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
- Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο.
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του.
HODJAS
Δυνατό! Τώρα μου’ ρθε στην τρέλα κι ένα άλλο εγκλέζικο με κινέζο:
Εβραίος και Κινέζος ναυαγοί σ’ ερημονήσι, δεν μιλιούνται.
Κάποια στιγμή γυρίζει ο Εβραίος και κάνει του Κινέζου:
-Δε σας γουστάρω ρε παλιο-κιτρινιάρηδες!
-Τί σου’ κανα ρε φίλε;
-Εσείς ρε δεν παίξατε πουστιά στον Β΄ Παγκόσμιο και βουλιάξατε τ’ Αμερικανάκια στο Πέρλ Χάρμπορ;
-Είσαι με τα καλά σου ρε φίλε; Αυτοί ήτανε Γιαπωνέζοι, τί σχέση έχω εγώ;
-Γιαπωνέζοι-Κινέζοι, όλοι ίδιοι είσαστε, σας ξέρω εγώ!
Περνάει κάμποση ώρα και γυρίζει αυτή τη φορά ο Κινέζος και κάνει του Εβραίου:
-Ούτε και γώ σας γουστάρω ρε κωλο-εβραίοι!
-Γιατί;
-Γιατί βουλιάξατε τον Τιτανικό, γι’αυτό!
-Τί λές ρε φίλε, αφού χτύπησε σε παγόβουνο (αγγλ. πρωτότυπο: iceberg)
-Iceberg-Spielberg όλοι τα ίδια σκατά είσαστε!
Stravon
Πολύ καλά τα ανέκδοτα, δεν παλεύονται...ξεράθηκα στα γέλια!!! Θα σας υπενθυμίσω χωρίς να το γράψω το ανέκδοτο με τα τρία κινέζικα βασανιστήρια.
knasos
Άντε Μες.
soulto
Πω πωωω, με τον Σουζούκι -κι έτσι που'μαι κρυωμένη- πνίγηκα στο γέλιο, το κλάμα και το βήχα. Πάντως το υπέροχο αυτό ανέκδοτο είναι -μη με κράξετε- μια αλληγορία για το ίδιο το slang,gr μόνο που ο αναγνώστης δεν σπάει καρέκλες στο τέλος αλλά, - μετά από κάτι τέτοια λήμματα - γουστάρει ατελείωτα.
● Υπάρχει και το -[B] Χοντρός!
- τον τρώς[/B]