δραχμολάτρης

Σήμερα θα μπορούσε να ονομαστεί έτσι και αυτός που θεωρεί ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην δραχμή.

To κέντρο του όρου, έχει μολυνθεί

αυτό δεν μου πολυκάνει σλανγκ να πω την αλήθεια.

Κι όμως εγώ θα επιμείνω ότι πρόκειται για σλανγκ και δηλώνει τη θρησκευτική λατρεία του χρήματος, όπως αυτό υποστασιοποιούνταν, κατά το χρόνο δημιουργίας του όρου, στη δραχμή. Η οποία σημαίνοντας αποκλειστικά και μόνο το νόμισμα – χρήμα, προσφερόταν για τη σύνθεση, σε αντίθεση με το ευρώ, εφόσον ευρωλάτρης θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί και ως αντίθετο του ευρωσκεπτικιστής ή συνώνυμο του ευρωλιγούρης. Ο δραχμολάτρης παραπέμπει εξάλλου και στο λάτρη του Μαμωνά που μέσω της ορθόδοξης παράδοσης είναι εγγεγραμμένος στο συλλογικό υποσυνείδητο, προσδίδοντας μια μεταφυσική –θρησκευτική χροιά στην ψυχοσύνθεση του τσιγκούνη. Από την άλλη πάλι, ως προς το αδόκιμο του όρου, ο Μπαμπινώτης δεν τον έχει. Το πιστεύω του δραχμολάτρη διακηρύσσεται από το Χάρρυ Κλυν στο δίσκο του Μαλακά πιο μαλακά.

Νταξ αλλά αν είναι έτσι είναι σλανγκ και το βάρος :P