Ο καραγκιόζης, ο σκουληκαντέρης. Ο «έχω πάντα την σωστή, καλή, ανυπέρβλητη άποψη». Ο γλείφτης κώλων, το τσιράκι, το λαμόγιο, ο ξερόλας, ο φλούφλης. Ο ανίκανος γιάπης γραφιάς. Το παράδειγμα προς αποφυγή κάθε αποφοίτου των ΜΜΕ.
1
«Και προσοχή μην καταντήσετε Πρετεντέρηδες»
(λόγος καθηγητή προς τους πτυχιούχους των ΜΜΕ)
2
Μην είσαι τόσο Πρετεντέρης, ρε μαλάκα. Μου σπας τον πούτσο...
4 comments
Hank
Ο ορισμός βγάζει μια αγανάκτηση νομίζω ιερή!
GATZMAN
Πράγματι!
Κοφτές και μεστές εκφράσεις. Η αγανάκτηση του φίλου στο κόκκινο!Ετσι ενισχύοντας τη φωνή του Kooust πρέπει κάποια στιγμή να του πούμε ένα περήφανο ούστ(φύγε, στα αρβανίτικα)
patsis
Οκ, κι εγώ δεν τον πάω, αλλά λέγεται; Λέει κανείς «είσαι πρετεντέρης» ή «στην νέα μου μονάδα είναι και δυο πρετεντέρηδες και μου σπαν τον μπούτσο»; Στην πραγματικότητα εννοώ. Ή απλά βρέθηκε βήμα στο σάιτ να θάψουμε ένα «δημόσιο πρόσωπο»;
johnblack
Πάτση στα περί βήματος θαψίματος έχεις ένα point, νομίζω όμως πως λέγεται. Ο τύπος είναι κόκκινο πανί. Δες και μήδι, όπου κατάφερε και συνεκρίθη με τον κλασικό χουνταίο Μαστοράκη.