Definitions by vikar (308)
Showing 221-230 from 308

Το πουλί σου και την υπογραφή σου, να προσέχεις πού τα βάζεις. (λαϊκή παροιμία)

1. - Σούλα, φέρε μου το στραβοκατσάβιδο απο την αποθήκη, σβέλτα.
   - Ποιο στραβοκατσάβιδο;
   - Τί ποιο στραβοκατσάβιδο ρε Σούλα; Το στραβοκατσαβιδένιο!... Σάμπως έχουμε και πολλά; Άιντε ξύπνα και τράβα φέρ' το, βιάζομαι.

2. - Έλα, ξύπνα, μεσημέριασε.
   - Μμμ;...
   - Μεσημέριασε λέω, ξύπνα, σήκω. Έχει κι' έναν ήλιο σήμερα...
   - Ήλιο; Τί ήλιο;
   - Ήλιο ηλιένιο. Μα καλά, τί έπινες τελοσπάντων χθές;

- Πατέρα; Πού έχεις βάλει τα εργαλεία πάλι;
- Τι χρειάζεσαι, πες μου εμένα.
- Θέλω να βγάλω τη μάσκα απ' τη κιθάρα και χρειάζομαι κατσαβίδι.
- Μάσκα; Μα καλά, αποκριές έχουμε και την έχεις μασκαρεμένη την κιθάρα; Για να ιδώ... Μάιστα, στραβοκατσάβιδο χρειάζεσαι. Στο μπαλκόνι τό 'χω, βίδωνα χθες τη ντουλάπα πού 'χε λασκάρει... Όλα τα μαστορέματα από μένα περνάν εδώ μέσα, λες και δεν έχω γιο εγώ, δεν έχω κανακάρη...
- Καλά, καλά...
- Και πού 'σαι; Τι θα γίνει με τον κουρέα; Ακόμη τσακωμένοι είστε;

Ρε σμπόκο, τούτι δεν είπαμε παίζουμε εδώ; Όλοι πάμε «τούρου τούρουρου τούρου» κι'εσύ «τούρου τούρου τουρουρού»;!... Πώς την είδες δηλαδή, ο «ξεχωρίζω»;

Σκάει με μπλουζάκι Μαντόνα, και λέω πού πέσαμε τώρα... Και με το που πιάνει τις μπαγκέτες ρε φίλε έχουμε καραφλιάσει όλοι... Παίζει τις κάλτσες του το άτομο, θεός.

1. Ο Bana δεν αποδείχθηκε λίγος ---αυτό που ήταν ανεπαρκές ήταν η αμοιβή του ως κωμικός, κάτι που τον ανάγκασε να συνεχίσει να ανακατεύει ποτά πίσω από το μπαρ για άλλα δύο χρόνια. (Απο εδώ)

2. Θεωρώ ότι ο κιθαρίστας τους είναι λίγος για τους HIM, συμμερίζεστε την άποψή μου; (Απο το διαδίκτυο)

3. [...] η Κάρλα δεν είναι καμία αδαής παιδίσκη. Ο Ιταλός πατριός της είναι μουσικοσυνθέτης και η μητέρα της πιανίστρια. Είναι αλήθεια ότι κυνήγησε τον Μικ Τζάγκερ, τον Ερικ Κλάπτον και τον Ντόναλντ Τραμπ. Έζησε, όμως, μαζί με πραγματικό φιλόσοφο, τον Ζαν-Πολ Εντοβέν, προτού τα φτιάξει με τον γιο του, Ραφαέλ, που κι αυτός είναι φιλόσοφος. [...] Τα τραγούδια της είναι καλά και κέρδισε το γαλλικό Γκράμι το 2004. Ας μην λέει λοιπόν ο Σαρκοζί ότι του πέφτει λίγη. Η αλήθεια είναι ότι του πέφτει πολλή. (Από την Καθημερινή)

Πενήντα χρόνια αργότερα ποιητής μεσήλικας ανασύρει γεύσεις
οσμές ανάσες και τοπία άλλης εποχής που έρχονται και φεύγουν
σαν τραμ ορμητικά της Εγνατίας σε μια σκαλομαρία στη μνήμη.

(Γ. Καρατζόγλου, απο εδώ)

- Όχι στο σχολείο ρε μαλάκα! Πάμε Ποσειδώνιο.
- Έλα ρε, έχει και διχτάκι στο σχολείο...
- Καλά, αλλά άμα εκεί που παίζουμε ωραία και καλά σκάσει κάνας μαλάκας του λυκείου και μας καντηλιάσει πάλι τη μπάλα, να τρέχεις εσύ να τη βρίσκεις.

- Καλά ρε, πλάκα κάνεις; Αν δεν σέβεσαι τη μάνα σου, ποιόν θα σεβαστείς;
- Τι λες τώρα ρε μαλάκα; Βαλτός είσαι; Μου 'χει πρήξει τ' αρχίδια λέμε.
- Δεν έχει σημασία. Η μάνα σου θέλει το καλό σου. Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις στην αρχή, να σου φαίνεται εντελώς απαράδεκτη η συμπεριφορά της, αλλά πάντα έχει στο νου της το καλό σου.
- Α δεν πας καλά εσύ...
- Άκου ένα παράδειγμα ρε. Η μάνα μου μου ας πούμε. Θυμάσαι εκείνο το καβλάκι που έπαιζα τον περασμένο χειμώνα; Ε, η μάνα μου με είχε πρήξει. Και «τι τριγυρνάς με την πιτσιρίκα», κι «αυτή θα μπορούσε να 'ναι κόρη σου» και τέτοια, μιλάμε, κανονικά. Όποτε την έφερνα στο σπίτι, η μάνα μου μες στα πόδια μας. Φαντάσου, για να κάνουμε κατιτίς ξέρω 'γω, αναγκαζόμουν να κλειδώνω και την πόρτα...
- Σώπα...
- Χωρίς πλάκα. Άκου να δεις τώρα τι έκαν' η μάνα μου η ρουφιάνα: μια μέρα που έλειπα, πήγε κι έφτιαξε αντικλείδι για το δωμάτιο!...
- Τι μου λες!...
- Αμέ! Και εκεί που είμαι που λες με τη μικρή ωραία και καλά μια μέρα στο δωμάτιο, κι έχουμ' αρχίσει και τα σούξου μούξου, ξεκλειδώνει ξαφνικά η πόρτα και μπουκάρει η μάνα μου.
- Μάλιστα... Και τι ήθελε;
- Εδώ σε θέλω! Να μου θ υ μ ί σ ε ι ν α β ά λ ω κ α π ό τ α , μαλάκα.
- ... Ε τι να πω... Μάνα είναι μόνο μία...

1. - Ρε κούκλα μου, χίλιες φορές στό'χω πει, όταν είμαι στη σκηνή και παίζω, δεν γουστάρω ν' αρχίζεις τα σούξου μούξου με τις φιλενάδες σου. Μα όλα τότε θα τα πείτε;

2. - Ξέρεις ρε τι μου είπε ο Σούλης; Οτι την επόμενη εξεταστική θά'χει πάρει πτυχίο. Καλά, πόσα τού 'χουν μείνει;
   - Έλα ρε τώρα, κάθεσαι κι ακούς τον Σούλη... «Θά'χει πάρει πτυχίο» και σούξου μούξου μανταλάκια τώρα να πούμε...