Δράττoντας την ευκαιρία που ο συσλαγκιστρής vikar έδωσε στο ΔΠ θα προσπαθήσω ν'αποδώσω κι εγώ έναν ορισμό στο καταπονημένο αυτό μήδι, ας αρχίσουμε:
Γλαφυρή αποτύπωση στον καθ'ημέραν λόγο της γνωστής αντίδρασης «πάγωμα ή δράση» (αγγλιστί freeze or run) όπου η απάντηση σε ένα αναπάντεχο επικίνδυνο ερέθισμα είναι το «πάγωμα». Κι εξήγούμεθα για να μην παρεξηγούμεθα...
α. Δράση:Το σημαντικότερο προσόν του άντρα του σωστού, του πρόστυχου,
του (δε) μασώ είναι η μαγκιά, αυτό το ψυχικό σθένος κι ο έμφυτος τσαμπουκάς που το 110% του λαού μας κατέχει (σύμφωνα με απαντήσεις που έδωσαν οι ίδιοι). Χαρακτηριστικό της είναι το ετοιμοπόλεμο, η ατάκα, το ζοριλίκι, το χώσιμο, βρε αδερφέ, στην κοινωνική συναλλαγή.
β. Πάγωμα: Όλοι έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι σ'ένα ερέθισμα καθηλωτικό, τα αντανακλαστικά μας παραλύουν προς στιγμήν για να γίνουμε αντικείμενα χλευασμού κατόπιν, προσαπτόμενοι ψάρωμα (βλ. εδώ), κότεμα, χεσμεντέν μέχρις ότου αναλάβουμε δράση.
Ακόμα όμως και στη βου. περίπτωση που ο μάγκας κλάνει μέντες ο ίδιος το ξέρει: είναι και παραμένει μάγκας. Το ακαριαίο αυτό «πάγωμα» οφείλεται στις μεταφυσικές ιδιότητες της προστάτιδος/πολιούχου μαγκιάς, η οποία φεύγει κι επανέρχεται σαν από μηχανής θεός.
Γνωρίζοντας όλα αυτά και για να εκτονώσει το άγχος της καθήλωσης, ο ταλαίπωρος πρωταγωνιστής της ιστορίας μας αυτοσαρκάζεται: ε ναι, λοιπόν, του έφυγε η μαγκιά.
Ακολουθεί διάλογος Σαλονικιών:
- Ρε μαλλάκα, τί είδα χθες στα σκουπίδια της Σουλτάνας; (ρητορική ερώτηση) Ένα τεστ εγκυμοσύνης!
-...
- Γάμησε τα, τρελλάθηκα! Μ'έφυγε η μαγκιά, ρε σε λλέω!