Definitions by Dr. Steve Brule (24)
Showing 21-24 from 24

Το άτομο που συναναστρέφεται σχεδόν αποκλειστικά δασπίτες, δηλαδή μέλη της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ. Συνάπτουν στενές φιλικές σχέσεις, ακόμη και ερωτικές.

Πολιτική ορθότητα και αποστάσεις από ακραίες τοποθετήσεις, κονφορμισμός και γενικότερη λατρεία προς και από το κοπάδι, ψυχή τε και σώματι. Συνήθως συγγενής κατάσταση με σημαντικό επιβαρυντικό παράγοντα το θετικό οικογενειακό ιστορικό.

Πιο πωρωμένη βερσιόν των απλών δασπόφιλων, άλλωστε στην κλασική πλέον κατάταξη των ειδών κατά Καθηγητή Όακ η εξέλιξη είναι η εξής: δασπόφιλος (λέβελ 1) > δασπόβιος (κώλος και βρακί & προσωπική σχέση με δασπίτη) > δασπίτης (επίσημα εγγεγραμμένο μέλος στην ΔΑΣΠ)

Η επιδεξιότητα στην αναζήτηση προσώπων, πραγμάτων, διαφόρων πληροφοριών βρε αδερφέ στα ίντερνετς. Συνήθως στο γκουγκλ ή μέσω φέισμπουκ.

Από το κουνγκ φου (κινεζιστί η επιδεξιότητα, κατά κανόνα σε σχέση με κάποια πολεμική τέχνη) και τον γούγλη.

Πολλοιτισμός, με πι κεφαλαίο, είναι η κουλτούρα των Πολλών, της μάζας, της πλέμπας, της σούπας. Είναι κάτι το ευμετάβλητο, καθώς μετά από λίγα χρόνια το μέινστριμ του σήμερα μπορεί να έχει ξεχαστεί ή να θεωρείται γελοίο - λογικό αφού μιλάμε για ένα διαρκώς ανανεούμενο 90% του λαού.

Αξίζει να αναφερθεί ότι τον Πολλοιτισμό δεν τον ασπάζονται αυτοί που τον ασπάζονται επειδή συμφωνούν μαζί του ούτε επειδή τους αρέσει. Αυτό συμβαίνει μόνο στο 50%. Στο άλλο 50% μιλά ο φόβος της απόρριψης από το Κοπάδι - είναι γνωστό ότι η παρέκκλιση από την πεπατημένη επισύρει βαρύτατες ποινές και μόνιμη κοινωνική απόρριψη. Τέλος, υπάρχει κι άλλο ένα 50% ατόμων χωρίς προσωπικότητα - το γνωστό δίπτυχο δουλειά και γυμναστήριο - που τον ασπάζονται ώστε να κρύψουν τη ρομποτική υπόστασή τους. Κι επειδή μιλάμε για τους Πολλούς, ο κανόνας είναι πως το καταφέρνουν.

Άρα ο Πολλοιτισμός είναι η κυρίαρχη κουλτούρα όπως αυτή προκύπτει από την επιθυμία των ατόμων για συμμόρφωση και ομοιομορφία, δίχως να παρεμβάλλονται η κρίση, η αισθητική και οι επιθυμίες τους. Που άλλωστε ίσως δεν υπήρξαν ποτέ ή ήταν ατροφικές.

Ο κάθε άνθρωπος που δεν είναι σίριαλ κίλλερ ούτε παιδοκτόνος, παιδόφιλος, κτηνοβάτης, ούτε καν μαστροπός, δουλέμπορος ή έμπορος ναρκωτικών, που δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω, ε, αυτός εξ αποκλεισμού χρίζεται «καλό παιδί».

Η παπατζοειδής καλή κουβέντα που θα πεις για κάποιον όταν δεν έχεις να πεις τίποτα απολύτως το ουσιαστικά θετικό υπέρ του και σου βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό για να το κάνεις. Ή εσύ τέλος πάντων το αποφάσισες και θέλεις να πεις κάτι το επαινετικό χωρίς το απαραίτητο υπόστρωμα αλήθειας.