Ο όρος προέρχεται από τη σύνθεση της λέξης ''κακουχία'' και την κατάληξη -ισταν στην οποία τελειώνουν οι ονομασίες των κεντροασιατικών κρατών που, κατά κανόνα, ειναι μακριά στην απόσταση, δύσκολο να πας και είναι εντελως υπανάπτυκτα.
Χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει μια διαδρομή, έναν δρόμο ή ένα ταξίδι... δηλαδή ότι το ταξίδι ήταν πολύ μακρινό, με κακό δρόμο, ότι η διαδρομή ήταν δύσκολη και με ώρες ταλαιπωρίας κτλπ. Μερικές φορές χρησιμοποιείται και για την περιγραφή γενικά καταστάσεων που είναι κουραστικές.
- Μήτσο τι κάνεις ρε; Πώς ήταν το ταξίδι που πήγατε;
- Άστα! Πώς να είναι; Το μέρος που βρήκε να πάμε η Βέρα ήταν μέσω κακουχιστάν να πούμε! Όλο στροφές, γκρεμούς, 8 ώρες μέσα σε ένα αμάξι και δεν μπορούσα να σταματήσω πουθενά ούτε να φάω κάτι... ούτε μια καντίνα, κάτι ρε....τόσες ώρες σε έναν κωλόδρομο...- Τι λέει, πώς τα πήγες στις εξετάσεις;
- Σκατά, πώς να τα πάω... η όλη φάση ήταν κακουχιστάν, μαλάκα... τόσος κόπος ενώ ήξερα ότι τίποτα δεν θα κατάφερνα στο τέλος...- Πήγα σήμερα να καταθέσω κάτι χαρτιά στην νομαρχία και μου έβγαλαν το λάδι οι άνθρωποι! Από γραφείο σε γραφείο... μιλάμε για κακουχιστάν... όλο το πρωί έφαγα...
