Σήκω (ή ξύπνα) λεβέντη μου τσολιά: στιχάκι από το εγερτήριο σάλπισμα του Ελληνικoύ Στρατού.
Το άκουσμα αυτό κάποτε εμψύχωνε και ελληνοκαύλωνε τον μέσο Έλληνα, τώρα όμως πιάνει μόνο σε περιορισμένους κύκλους. Αλλαξε φεῦ ο καιρός, να βροχές, να κεραυνοί, πάν’ και τα κοτσυφόπουλα. Οι λεβέντες έγιναν λεβέντες, οι λεβέντες-τσολιάδες λεβεντοτσολιάδες, ακόμα και το μουνί έγινε μουνί. Το στιχάκι πλέον δίνει έναυσμα κυρίως για εθνοφαυλιστικές ατάκες και λολοπαίγνια:
- Την πιο διαδεδομένη την λέγαμε πάθε πρωί στο στρατό, όσοι υπηρετήσαμε: ♪♫ Ξύπνα λεβέντη μου τσολιά, πιάσε την πούτσα απ' τα μαλλιά! ♪♫
Ξύπνα λεβέντη μου τσολιά, πιάσε την πούτσα απ' τα μαλλιά! Παρατηρώντας τη γενναία στάση των ευζώνων μας –που δεν εγκατέλειψαν το μνημείο όταν έσκασε η βόμβα- σκέφτηκα πως μπορεί η γενναιότητα των ευζώνων να οφείλεται στο συμβολισμό που έχει η στολή του τσολιά (εδώ)
- Και πάρα πολλές άλλες, όπως πιχί:
Ξυπνα λεβεντη μου τσολια, ελα και πιαστο μας γερά (εκεί)
Ξύπνα λεβέντη μου τσολιά και πιάσε τον δάσκαλο από τα μαλλιά! (παραδίπλα)
Χημικές ουρές? Δεν υπάρχουν ? Είναι μουφα? Είναι απλά τα καυσαέρια? Ξύπνα λεβέντη μου τσολιά!! (παραπέρα)
