Βαρύς και σύνθετος λογαριασμός που εκπονείται και επιβάλλεται από ειδικούς. Το κουστούμι αποτελείται -ράβεται- από πολλές επιμέρους χρεώσεις, την ύπαρξη των οποίων ο οφειλέτης αγνοεί παντελώς μέχρι να του ’ρθει η πανταχούσα, και δεν θα μπορούσε να διανοηθεί την ύπαρξή τους ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του. Ειδικές στο ράψιμο κουστουμιών είναι οι οικονομικές εφορίες, το ΙΚΑ, οι δημόσιες εν γένει υπηρεσίες που είναι επιφορτισμένες με την επιβολή πάσης φύσεως χρεώσεων, οι τράπεζες, αλλά και οι δικηγόροι κατά τη σύνταξη δικογράφων. Οι τελευταίοι, προτού να ράψουν το κουστούμι, φουσκώνουν δεόντως τα επιμέρους κονδύλια, δηλ. προηγείται το φούσκωμα και έπεται το ράψιμο.

Το μεγάλο πρόστιμο που επιβάλλεται σε κάποιον παραβάτη.

Το φουλ στην πόκα, ήτοι τριάδα και ζεύγος.

Όπως το κουστούμι είναι συνδυασμός παντελόνι-σακάκι, έτσι και το φουλ!

Ρετσίνα με κοακόλα, αλλέως και κοκτέιλ του φτωχού.

Πώς λέμε τζιν με τόνικ, βότκα με λεμόνι, ουίσκι με σόδα, ή και οίνος αλά αρχαία, έ, το κουστούμι αποτελεί την ελληνική λαϊκή επιλογή νερωμένου αλκοολούχου, τόσο μάλιστα διαδεδομένη, που μαθαίνω μόλις σήμερα ότι πλασάρεται ήδη και ως αυτόνομο προϊόν (δείτε πολυμέσο) –πού οδεύει αυτός ο κόσμος, θα 'θελα να 'ξερα...

Η ονομασία οφείλεται στο λευκό της ρετσίνας και το μαύρο της κόλας, χρώματα που φέρνουνε σε σμόκιν και συνήθως καθόλου στην πραγματική ενδυμασία του εκάστοτε πελάτη που το πίνει.

Το κουστούμι λέγεται και Τούμπα Λίμπρε, παραπλανητικά κατά τη γνώμη μου, μια και, κακά τα ψέματα, πιο πολλούς φτωχούς έχει η χώρα παρά παόκια.