Έτσι αποκαλείται στους κύκλους των μουσικών ο οργανοπαίκτης που παίζει γρήγορα και φιγουρατζίδικα τα πάντα για να εντυπωσιάσει, πλην όμως το παίξιμό του είναι ασαφές, μπερδεμένο, πρόχειρο, με πολλή Γαλλία, καλαμπόρτσικο, εκτός χρόνου και μέτρου και με πολλά λάθη. Συχνά τον συναντούμε να δουλεύει κανονικά σε πατάρια. Κατά κανόνα, άλλα όχι απαρέγκλιτα, παίρνει χαμηλό μεροκάματο. Δεν χαίρει εκτίμησης και υπόληψης (ένεκα παιξίματος) στους κύκλους των αξιοπρεπών μουσικών και θεωρείται παράδειγμα προς αποφυγή.

Ο φλύαρος, ανόητος άνθρωπος. Εκ πρώτης όψεως δείχνει να προέρχεται από το ιταλικό papardelle , είδος ζυμαρικού. Ενδεχομένως η σημασία της λέξης σχετίζεται με την μορφή της παπαρδέλας, όπου πωλείται μπουρδουκλωμένη σε μπάλες και όταν βραστεί γίνεται πολύ γλιστερή και τραμπαλίζεται ξέφρενα όπως την κρατάμε. Έτσι και ένας κρετίνος πολυλογάς μας τα λέει μπερδεμένα και μορφάζει, φτιάνει, δείχνει, σείεται και κουνιέται για να προκαλέσει ενδιαφέρον.

Πάνω σε αυτή τη σύνδεση πατάει και η παπαρδέλα ως χαρακτηρισμός μιας ανοησίας που θα ακούσουμε ("την είπες την παπαρδέλα σου πάλι δεν άντεξες").

Φυσικά δε μπορεί να μην σκεφτεί κανείς το "παπάρας" όταν χρησιμοποιεί το "παπαρδέλας", οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι χρησιμοποιείται αντί για "παπάρας", προσθέτοντας όμως λίγο ιταλιάνικο φινετσάρισμα για να βγάζει γούστα.