Comments by xalikoutis (1989)
Showing 211-240 from 1989
Δε μολογάω καταπώς μολογάς ωρέ χότζα. Ναι μεν το own και το έχω μπορεί να έχουν 100% αντιστοίχες μορφές κι ανάλογες χρήσεις αγγλικά και ελληνικά. Και φυσικά ένα είδος παπαχελληνικουρίστικης επίδραση μπορεί να τσιμεντάρισε τη χρήση του όρου.
Αλλά νομίζω ότι μεταξύ έχω και own έχουμε, σε ποσοστό 51% για να το θέσω έτσι, συγκλίνουσα εξέλιξη, δηλαδή: χωρίς να προέρχεται κατ' ευθείαν ο ένας όρος από τον άλλο, χωρίς να εισαχθεί το έχω κάποιον προκειμένου να αποδώσει έναν ξένο όρο, αυτό που συνέβη είναι ότι ανάλογες κοινωνικές συνθήκες κόλλησαν ανάλογα νοήματα στις λέξεις.
Λείπει ο ελέφαντας από το δωμάτιο; Ουέκλαμ μπακ.
Προφανώς δεν είναι σλανγκ λέξη όπως είναι το μαλάκας, αλλά είναι ίσως σλάνγκ όπως το παχύδερμο, το διακορευτής, σχιζοφρένεια κ.α. Λόγιες λέξεις που έχουν πολιτογραφηθεί σλανγκικές, να το πω κλισεδιάρικα; Λέξεις καραλόγιες οι οποίες όμως χρησιμοποιούνται συχνά αντί ή εναλλάξ με σλανγκικές σε εντελώς μη λόγια περιβάλλοντα; Πώς να ερμηνεύσουμε ότι στα πολύ αληθοφανή παραδείγματα ο pigman βάζει στις ίδιες προτάσεις το σεληνιάστηκα, πάει τρένο, ήταν αλλού κ.λπ.; Η λέξη «σεληνίαστηκα» έχει μια σλανγκική βαρύτητα.
Από το παραπάνω, γεννάται, ίσως, το ερώτημα: μα κάθε λόγια λέξη μπορεί να συνευρεθή με σλανγκικές, είναι εξ αυτού σλανγκική, ή σλανγιωτατισμός. Όχι. Μπορούμε να πούμε λ.χ. «σφίξανε τα γάλατα, πρέπει να πάρω αυτή τη γαμημένη πιστοποίηση». Η λέξη πιστοποίηση, φυσικά, δεν είναι σλανγκ. Γιατί δεν αποδίδει σλανγκικό νόημα και δε μπορεί να αντικατασταθεί με σλανγκ λέξη ούτε υπάρχει συχνά τέτοια ανάγκη ή έμπνευση.
Αυτά, κι αν υπάρχουν γλωσσολόγοι ή απλώς γνώστες στο πλοίο ας πουν τη γνώμη τους για το ακανθώδες αυτό ζήτημα.
Βλέπω το σημείον σου. Αλλά απατός στα Κρητικά σημαίνει εαυτός. Ακούω βέβαια μέσα του το «απόπατος» αλλά ποια είμαι εγώ, μήπως είμαι κάποια για να το αρθρώσω;
Αυτό είναι κλασική περίπτωσις σλανγιωτατισμού κατά την οποία μια λόγια, απολύτως δόκιμη ή απαρχαιωμένη λέξη αξιοποιείται σλανγκικώς, συναγέλάζεται και εναλλάσσεται με σλανγκιές ένεκα του ότι είναι ηχηρή, δυνατή και ως λέξη τίμια. Ο χρήστης της γλώσσας δεν το κάνει συνειδητά και σκόπιμα, έτσι; Απλά έτσι τού' ρθε.
Στη Δυτική Κρήτη λέμε απόι * το αγιάζι, την πρωϊνή κυρίως ατμοσφαιρική υγρασία, η οποία λ.χ. «καίει», καταστρέφει τ' αμπέλια στα ορεινά. Το λεξικό Ξανθινάκη λέει ότι είναι από το *απώγειον. Μάλλον από κει και η απογιούρα.
«Όλα τα όπλα με ενδιαφέρουν. Είναι κάτι, που πρέπει να υπήρχε στο γάλα της μάνας μου!» -->(in my mother's milk).
Στα ελλήνικος βέβαια λέμε ότι «ορκίστηκε στο γάλα της μάνας του» και
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.
Αυτό το μηδι το ερωτεύτηκα από το ενα φάσωμα.
Α, έτσα πρέπει να 'ναι. Θενκιου Ψαραντώνης.
Εγώ νομίζω ότι ο περιμενάκιας πατάει με το ένα πόδι στο παλαιό επάγγελμα του κλητήρα από το οποίο αντλεί περιεχόμενο, με το άλλο πόδι στη ζωή που έχει γίνει πολύ πολύπλοκη και απάνθρωπη ώστε ο καθένας μας να έχει να διεκπεραιώσει όγκο από υποθέσεις λες κι ήταν ο ίδιος μια δημόσια υπηρεσία, με το τρίτο πόδι στο ότι πια δε βρίχνουνται κοπέλια να τα πέμπεις να σου κάνουνε τσι δουλειές, και με το άλλο πόδι στην κρίση, τη φτώχεια και το δαιμόνιο της φυλής.
«Και η αντίληψη την οποία θα έπρεπε να έχουμε για κάποιον ότι είναι σπουδαίος επιστήμονας, θα έπρεπε να βασίζεται όχι στο ότι αντιλήφθηκε [το επιστημονικό πρόβλημα] σωστά (he got it right), αλλά στο ότι το έκανε καινούργιο (made it new)».
Richard Rorty, Science as Solidarity. (ο γνωστός αμερκάνος πραγματιστής φιλόσοφος, ο πραγματισμός του μάλλον δεν ευδοκίμησε επαπέρα).
Και για όσους βαρέθηκαν το Χασμωδείο (αν είναι ποτέ δυνατόν! λέμε τώρα!), μπορείτε να επισκεφθείτε, μέρες πού' ναι, το μεγαλύτερο αδελφάκι του, νεοταβερνέ φάση,«Του Μπουρνόβα το Ραβαΐσι». Το άνοιξε ο μεγαλύτερος αδελφός του Τάλκη. Έκπτωση 20% στα κουβέρ με κάρτα φίλων του slang.gr.
χαχα, ρησπεκ στην γκαλα.
«Τι είναι η κλειδιά σε ένα αυτοκίνητο πολυτελείας μπροστά στην αγορά ενός αυτοκινήτου πολυτελείας;»
Μπρέχτολντ Μπερντ
Πάρα πολύ τέλειο. Θα γράψω εδώ μια παπαριά, λόγω προσφατότητας του khanειου πονήματος, και όχι στο ευστοχότατο και ίσως αρμοδιότερο λήμμαν της ιρονικ χιπστεράς, η οποία μάλιστα το έγραψε σχεδόν before it was cool να γράφεις για τα χιπστέρια, και ρησπεκ,.
Συζητώγαντας με εξωσλανγκικούς παράγοντες μου επισημάνθηκε ότι αυτό το οποίο ταυτοποιεί το χιπστέρι είναι η νοοτροπία και στάση που χαρακτηρίζεται από την εξής φράση-κατακλείδα: «... όπως το έχω εγώ στο κεφάλι μου».
Π.χ. λένε τα χιπστέρια, όταν τα στριμώξεις στη γωνία και απειλώντας με κάτι αιχμηρό ή βαρύ να απεκδυθούν την ειρωνεία τους , κάτι σαν αυτό: είμαι αριστερός όπως το έχω εγώ στο κεφάλι μου. Ειμαι υπέρ του μνημονίου όπως το έχω εγώ στο κεφάλι μου. Είμαι πατριώτης όπως το έχω εγώ στο κεφάλι μου. Πιστεύω στο Χριστιανισμό όπως το έχω εγώ στο κεφάλι μου. κλπ
Συνήθως βέβαια ο τρόπος που το έχουν στο κεφάλι τους είναι στην κάθε περίπτωση ο πλέον συμβατικός για την περίπτωση, πολιτικά ορθός και σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού και του πεδίου -και είναι ικανότατα τα χιπστέρια στο να βρίσκουν κανόνες για να τους ταλαιπωρούν λιγουλάκι με φινέτσα και μπρίο, π.χ. θα έχουν υπόψη τους τους αρχέγονους και ύψιστους κανόνες σχετικά με το πως να διατηρείτε ένα λεκεδάκι από ούρα στο εμπρός μέρος της καουμπόικης σκελαίας σας σε αποδεκτή διάμετρο και άλλα τέτοια σημαντικά. Θεωρώ τα χιπστέρια μια σύμφυρση ή ένα μωσαϊκό υστερικών και ψυχαναγκαστικών χαρακτηριστικών.
Και για να δώσω και μια τελευταία προοπτική στα χιπστέρια όπως τα έχω εγώ στο κεφάλι μου, μου θυμίζει όλο αυτό αυτό που έγραφε ο Ένγκελς στο Αντι-Ντύρινγκ (σελ.44):
«...ένα είδος εκλεκτικού μικροσοσιαλισμού όπως αυτόν που επικρατεί ως τα σήμερα στα κεφάλια των περισσότερων σοσιαλιστών εργατών στην Αγγλία και τη Γαλλία, ένα μίγμα που επιτρέπει τις πιο πολύχρωμες αποχρώσεις, ένα μίγμα από τις πιο μέτριες κριτικές παρατηρήσεις, οικονομικές θέσεις και αντιλήψεις για την κοινωνία του μέλλοντος [...] ένα μίγμα που πραγματοποιείται τόσο πιο εύκολα όσο στα συστατικά του στοιχεία έχουν λειανθεί οι οξείες γωνίες της ακριβολογίας μέσα στο ρεύμα των συζητήσεων, όπως στρογγυλεύονται τα χαλίκια στο ρυάκι».
σχετικοάσχετο.
Απαντά και το πούλοπλέιερ.
φίλε μήπως έχεις ένα τσιγάρικο;
πρεζάκιας σε δίλημμα σχετικά με τις πρωταρχικές ανάγκες του.
Γενικά μου ακούγεται σαν μορφή πολιτισμικού σοκ, που είναι και ψυχιατρικός όρος, και συμβαίνει είτε όταν μεταφυτεύεσαι σε ανοίκειο πολιτισμικό περιβάλλον, είτε όταν νιώθεις ότι όλα γύρω σου άλλαξαν με ρυθμό που δε μπόρεσες να παρακολουθήσεις. Στην περίπτωση των ναυτικών συμβαίνουν και τα δύο, φαντάζομαι. Το πολιτισμικό σοκ φέρνει υποτίθεται άγχος, θλίψη, τάση απομόνωσης, και μπορεί να φτάνει στην αποπροσωποποίηση (να βλέπεις τον εαυτό σου σαν τρίτος, τη ζωή σου σαν ταινία) και αποπραγματοποίηση (να σου φαίνονται όλα παράξενα και κάπως ψεύτικα).
Θαρρώ στην Κρήτη το λέμε κατσουμίζω, αλλά σίγουρα λέγεται το καμυώ, ή καμνυώ (ετυμολογία όπως στο σχόλιο του ξεροσφύρη).
Λέγεται και στις περιπτώσεις που κάποιος έχει τικ να κλείνει τα μάτια, και καμιά φορά λέγεται και το εξής:
-καμνυείς, μωρέ, καμνυείς;
Παναπεί «Κοιμάσαι ρε; ξύπνα!»=το νου σου!
ή «χαζός είσαι ρε; πρόσεχε».
Δηλαδή ο άνθρωπος που δε μπορεί να ελέγξει το νυσταγμό του είναι χαζός, απολίτιστος, ή έχει αρχίσει και το χάνει.
Θα πρέπει ίσως να εννοήσουμε τις 2 τελείες στο μήδι ως την πιο μίνιμαλ εκδοχή των κλασικών αποσιωπητικών, καταπώς λέμε «εκεί που το κλασικό συναντάει το μοντέρνο». Ακόμα και οι καλημεράκηδες μπουχτίζουν από τον ίδιο τους τον εαυτό, αλλά η χρήση αποσιωπητικών... c'est plus fort que καλημεράκηδες. Οπότε, 2 τελείες αντί για 3, conflict resolved..
Πολύ καλή παρατήρηξη.
Ωραίο και ελληνοπρεπέστατο, αν και τούρκικο. Βλ. και λιγονούσης.
Για όποιον θέλει να διαβάσει σχετικά με την επιστημονική περικύκλωση των ξίκικων και λειψοκούκηδων, μπορεί να διαβάσει το βιβλίο The Incomplete Child όπου μαθαίνουμε ότι οι μαθησιακές δυσκολίες είναι η νοητική καθυστέρα των πλουσίων, και το αντίστροφο (πώς λέμε: «-παιδί μου έχουμε σκάφος; - όχι, πατέρα. - έ, τι γκέυ μου λες, αδερφάρα και πούστης είσαι»).
- Πώς κρίνετε τη σεζόν;
- Ε, καμαρώναμε καλό καμίνι και αυτό κάποια πέρασε στον κόσμο.
- Και με τις φήμες που κάποια στιγμή στην αρχή της σεζόν ακούστηκαν για κόντρες...
- Ε, τα παιδιά όλα είμαστε επαγγελματίες.
(τι ακριβώς επαγγελματίζονται δεν έχω καταλάβει... κακίες )
Η έκφραση μπορεί να λέγεται με χαριτωμένη διάθεση, αλλά πάντα υποβόσκει το ερώτημα τι σκατά κάνει αυτή που συνέχεια λείπει από το σπίτι; Μήπως πάει και γαμιέται (αν και πάντα το κουτσομπολιό, το χάζι, το σεϊρι, πολλά συνώνυμα κι εδώ, είναι αρκετές φορές επαρκές κίνητρο);
Συνώνυμα: σουρτούκω (βλ. και σουρτούκης), σοκακτσού, σοκακού,χωριογύρα ή χωριογυρίστρα (Κρήτη), πορτογύρα (Κέρκυρα το άκουσα αυτό) και πορτογιούρα και πορτογυρίστρα, πορτοθούρα στην Πάτρα, το ρήμα γκιζέρω ή γκιζιράω (που;) και το επίθετο γκιζίρω(;), το ρήμα φαρομανάω στα Επτάνησα, επίσης σουρουκλεμές - ού.
Ένα μικρό επικαιροποίημα:
μπουγάδα στον υπόκοσμο λέγεται μάλλον η δουλειά που φαίνεται καθαρή, ανεξαρτήτως βαρύτητας του εγκλήματος (δηλαδή, η χρήση γενικεύεται και δε φαίνεται να αφορά μόνο τις απάτες).
Επίσης μπουγάδα λέγεται γενικά η μεγάλη και ύποπτη δουλειά, η βρώμικη μπίζνα με μεγάλο κύκλο εργασιών και ξεφύτρωμα σαν του μανιταριού. Η οποία μπορεί να ξεκινά μετά από μπουγάδα με το νόημα 3.
Η φράση χρησιμοποιείται συχνά για να δηλώσει τις διαδικασίες ξεπλύματος των αμαρτιών οικονομικών, πολιτικών, ηθικών γενικά. Όπως π.χ. όταν κάτι απαξιωμένο / σπιλωμένο αλλάζει όνομα για να αποσυνδεθεί από το βρώμικο παρελθόν ή όταν συνδέεται με κάτι που έχει κύρος για να κολλήσει νομιμοποίηση κ.λπ.
Η φράση «χαλάω» τη μπουγάδα χρησιμοποιείται καμιά φορά όπως το «χαλάω τη σούπα».
ντάξει, ναι, ουατέβα, γιατί όχι, προχώ κλαψομουνιά, όπως λέμε ψαγμένος χρυσαυγίτης.
Ατυχέστατο το πρώτο μήδι. Απ' όόόόόόόόλη την κλαψομουνιά της ελληνικής κοινωνίας αυτό βρήκες;
Θεσπέσιο.
Ας μνιμονεύσουμε και την καημένη την Ιζαμπέλ Ιπέρ στην ταινία του Χάνεκε «η Δασκάλα του Πιάνου» που χάραζε το μνι της.