Comments by vikar (4189)
Showing 1351-1380 from 4189
Νά, σε κάτι τέτοιες φάσεις θυμάμαι χίλιους και έναν τρόπους να ρίχνει ο Οβελίξ φάπες σε ρωμαίους.
Ψέμα.
Το σίγμα και το μί πάντως κολλάν στο θέμα μιας λέξης συχνά λόγω συχνής χρήσης με ανάλογο άρθρο (τις βουνιές, τον Πάοκ...).
Απ' τους πιό μπροστά θορύβους της ελληνικής σκηνής, και εντελώς αδικοθαμμένοι, οι γιαννιώτες Ψυγείο Ψυγείο, στο βιντεάκι ερμηνεύουν Ντόρς (ή Βάιλ τελοσπάντων).
Ο αριστέο δέν έχει δίκιο, η λέξη χρησιμοποιείται μιά χαρά μόνη της. Ο Τσίρκας (που έχω ξαναπιάσει απο χθές τα διηγήματά του, οπότε πολύ πιθανό να σας πρήξω με αποδελτίωση για κάποιον καιρό), γράφει στο «Ένα πορτοκαλί φεγγάρι» (1956):
Ο γέρος έκανε ένα μορφασμό σά να γευότανε κάτι στυφό. «Ού, να χαθείς», είπε. «Όλο ιδέα και μέγκλα. Ομως όλους σας τραβούν από τη μύτη τα θηλυκά!»
Να πούμε και οτι η έκφραση δέν ειναι καινούργια. Ο Τσίρκας, στο διήγημα «Αλλαξοκαιριά» (1970) γράφει:
[I]— [...] Πεπίτο, σήμερα, πρέπει να πιάσει πάλι ν' αντηχεί ο Λόγος για να στηλωθούν οι ψυχές.
— Με κουβέντες; Με πλάγιες αναφορές; Σήμερα, πάντρε, άν δεν πείς τα πράγματα με τ' όνομά τους, αν δέν τα δείξεις με το δάχτυλο, ότι κι' αν πείς, κι' όσο πιο όμορφα το πείς, είναι νερό στο μύλο της τυραννίας.[/I]
Κστα πάσα πιθανότητα υπάρχουν και αρκετά παλιότερες καταγραφές (αρχεία του Κόμματος κανείς;). Ξέρει επίσης κανείς να μας πεί αν πρόκειται γι' απευθείας απόδοση απο ρώσικα ξερωγώ;
Ρε πάτσις, και στο γιουτιούμπ το «Τυχαία» πατάς;...
Κνάσος, δισύλλαβες, ναί.
Ούτε μένα με πείθει η άμεση αναγωγή στα λατινικά, ο δεινόσαυρος παίζει νά 'χει δίκιο. Να πώ οτι η φράση μου θυμίζει και την ποντιακή(;) φράση τα σά, σά, και τα μά, μά (που κυκλοφορεί και με εύλογες παραλλαγές, πιχί τα μά, μά, και τα σά, πάλι μά).
Ωραίος ο Βάγκ. Εγώ το ξέρω τονισμένο τζίντζιλι-μίτζιλι.
Για το σχόλιο της Πειρατίνας, έχουμε ήδη στο σάιτ τα τσάντζαλα μάντζαλα, τα ντάγκαρα, και τα ζλάνγκαρα μάνγκαρα.
Ωραίος!
Άδερφοί της τρόικας, κανείς δε σάς γλιτώνει...
Όντως, η αναγωγή στο χωρικό χτυπάει νεύρο.
Άσ' τον αυτόν, θα το πεί κανας Στάθης στο Ράδιο Αρβύλα, θα το ανεβάσουν σε κάνα μετέχνιο, και θα καταλάβει.
Μού 'χετε φάει τη ζωή - μου 'χετε φάει εδωμέσα, πότε θα «φύγω» πιά να ησυχάσω... Και τότε θα με θυμηθείτε, μα θά 'ναι πιά αργά!...
Μαχαίρι στην πληγή το λημματάκι, αλλα το «πλάτανος» μας έφτιαξε, οπότε ντάξ'...
Βγαλμένο απ' τη ζωή Γκαλά.
Εσύ ο τελευταίος; πρόσεχε, γιατι κυκλοφορούν καταπακτές, αυτό μονο σου λέω.
Για την μπριζολάτη λέν οι γερμανοί το ωραίο: nur der Filter gibt die Bilder, επιλέξει, «μόνο το φίλτρο δίνει τις εικόνες», και καλά δηλαδή, άμα είναι να την ακούσεις γερά, με τη μπριζολάτη μόνο, που καίς και την τζιβάνα και το νύχι κι' όλα, και γίνοντ' όλα ενα χαρμάνι και γίνοντ' όλα ένα, κι' είμαστε όλοι ένα, όλοι άστρα και ποζιτρόνια και νετρίνα και μπιγκιμπάνγκες αμα λάχει και έεεεεεαααα...
Κατανόηση απο μένα οκέι... μύδι θα κανονίσει ο Βράστας... και γούτσου-γούτσου κάτσε, 'α φωνάξουμε τα κορίτσια...
Αναφέρεται ο τζίζας στην ηλικία, αλλα όχι στο να παίζεις το χαρτί της ηλικίας, ίσον, να (προσπαθείς να) αντλήσεις κύρος απ' τ' οτι έχεις διαφορά ηλικίας απ' το συνομιλητή σου (συνήθως όταν είσαι μεγαλύτερος). Αυτό εννοούσα εκεί.
Μικροαστισμός χωρίς κλισέ ε; Μα υφίσταται οποιαδήποτε μορφή λόγου χωρίς τα ρεφρέν και τα σλόγκαν της;... Γι' αυτό δεν ξέρω αν όντως η ταξική διάσταση που δίνεται στον ορισμό στέκει. Αλήθεια δεν ξέρω δηλαδή... :-Ρ
Τί είναι βασικά κλισέ;...
[ώ καλά...]
Αλήθεια, ποιός δεν εμπέδωσε ακόμα οτι το μόνο εύκολο είναι να γράφει κανείς εξυπναδοσάχλες-σχόλια σ' αυτό το λήμμα που τίποτε δέν προσθέτουν γουάτσοέβερ στον ορισμό, στα «μερικά» παραδείγματα, ή στα κέφια;...
Το κίτς της ανοικονομησιάς στο απόγειο είμαστε, ότι νά 'ναι.
[mod]Ο νόμος του Smurphy: κάθε παρέα από στρουμφάκια έχει κι ένα γκρινιάρη.[/mod]
- Άουτ!
- Τί «άουτ»;! Σύρε πάαιν' απ' δώ, π' θα μ' πείς «άουτ»! Κοτζάμ βιλέντζα στρώνj' η κυρά σ' απ'τ' μπάλα ίσαμ' τη γραμμή!
- Α ρ' άουτ σ' λέου είν'!
- Ά, αν ειν' έτσ', αλλάζ' του πράμα...
Αμάν βρε Μίστερ, «την τέχνη στους καλλιτέχνες»; Μήπως και «τη γλώσσα στους γλωσσολόγους», «την ελλάδα στους έλληνες», «την επιστήμη στους επιστήμονες» και τα λοιπά και τα λοιπά;...
Υπάρχουν μουσικές τόσο εσωστρεφείς, που κοινωνικά φτάνουν να σημαίνουν περισσότερο έναν αυτάρεσκο αυτοαποκλεισμό, και απ' την άλλη υπάρχουν μουσικές κυρίως εξωστρεφείς, της επικοινωνίας. Η γκόμενα
πλάσμα που συνήθως θέλει και να γεννήσει, έτσι;σε ποιές μουσικές λές να στραφεί; Άρα και σε ποιούς μουσικούς; Στον «ντέθ του πόουζερ μέταλ», που ξενυχτάει με τη μπάντα στο στούντιο του υπόγειου για μήνες και μήνες, παίζοντας δεκάλεπτες ελεγείες που όνομα και πράμα δέν γράφτηκαν για να παιχτούν ποτέ ζωντανά; ή στον «σπουδάζω σύνθεση», που ξενυχτάει για μήνες γράφοντας παραλλαγές του Τέσσερα και τριαντατρία του Κέιτζ;Πέρ' απ' αυτά, έχω να δηλώσω οτι μέχρι και ώς μαθηματικός έχω βγάλει γκόμενα, ώς σλανγκίστας όμως, μέχρι τώρα τουλάχιστον, τζίφος... Άρα τί λέμε για το σλάνγκ τζι άρ... Απ' τα πιό ντεκαυλέ σάιτ στην πιάτσα, τέρμα.