Comments by iron (6740)
Showing 1651-1680 from 6740
λινκαρίστηκενε, όβερ.
για όλα υπάρχει λύξη. Άμα δεν μπορείς να παλέψεις τον εχθρό, γίνεσαι φίλος του: θα πιέσουμε, δήθεν με το μέρος τους, να απαγορευτούν οι παλιοί καρποί που βρίσκονται σε τράπεζες σήμερα, το επόμενο βήμα ωσεκτουτού θα είναι να προωθήσουμε τους τους παλιούς καρπούς ως απαγορευμένους, δηλ. μέσω λαθρεμπορίου, θα δούν οι Κακοί χρυσάφι να έρχεται, θα μπουν λοιπόν στο κόλπο όλα τα λαμόγια, θα νομίζουν ότι κάνουν βρωμοδουλειά ενώ θα κάνουν το σωστό, κι έτσι τα εσπεριδοειδή μας θα είναι αυτά που θέλουμε (αν και το αγνό μπόλιασμα είναι από μόνο του ανθρώπινη παρέμβαση, οπότε στα ίδια ερχόμαστε). μη σκας.
σχετικά με τα πιο πάνω (μη νομίζετε δηλαδή ότι είμαι τρελή και απαντάω έτσι στον μπόγια)
«'Οφείλεις', ονομάζεται ο μεγάλος δράκος (...). Το 'οφείλεις' βρίσκεται πάνω στον δρόμο [μας], ένα ζώο γεμάτο χρυσές φολίδες, και πάνω σε κάθε φολίδα γυαλίζει με χρυσά γράμματα ένα 'οφείλεις!'»
(Νίτσε, Ζαρατούστρα)
πες τα ρε Μιτζνουρ, είναι από τα γλυκύτερα πλάσματα.
νομίζω ήρθε η ώρα να μπολιαστούν οι χιλιάδες αθηναϊκές νεραντζιές και να έχουμε λεμόνια και πορτοκάλια και μανταρίνια στους δρόμους μας, να τρώμε ελεύθερα αντί να αγοράζουμε. Ακούει δήμαρχος;
και αντί να γίνονται πάρκινγκ στις αλάνες, ή αντί να φυτεύονται εποχιακά λουλούδια στα πάρκα, να φυτεύονται μαρούλια, κρεμμυδάκια, μαϊντανά, άνιθα, καρότα και ραπανάκια, είναι πολύ εύκολα λαχανικά αυτά, τα κάνεις και στο μπαλκόνι σου. Και να τα καλλιεργούν οι άνεργοι, για να βρουν δουλειά (θέλω να ξέρω πόσοι αυτόχθονες άνεργοι θα καταδεχθούν κάτι τέτοιο, βέβαια).
Μη γελάτε, όπου υπάρχουν ελιές, τις μαζεύουν κάποιοι περίοικοι αντί να τις αφήνουν να πέφτουν στο πεζοδρόμιο. Γιατί να μην έχουμε και εσπεριδοειδή, τουλάχιστον; το να μπολιαστούν όλ' αυτά δεν είναι κανα έξοδο για τον περίφημο δήμο μας, ας αφήσουν τα γκαζά ακούρευτα για λίγο οι υπάλληλοι μέχρι να κάνουν τη δουλειά, ε και μετά τα ξαναπιάνουν.
και μη μου πείτε ότι το καυσαέριο κλπ μολύνει τους καρπούς, γιατί α. σε λίγο δεν θα έχει πολλά αυτοκίνητα να τρέχουν άσκοπα από δω κι απέ κει, και δεύτερον τα περί καθαρού αέρα της επαρχίας είναι μύθος, ψεκασμοί αφού.
Τεσπα, όποιος ξέρει από μπόλια, ας αρχίσει, θέλω να φάω αθηναϊκό μανταρίνι φέτος.
...από τη φυσική ακολουθία ξύλινο αλογάκι – τρίκυκλο ποδηλατάκι – πατίνι - ποδήλατο – παπί – μηχανή - αυτοκίνητο παρέκαμψε ό,τι δίτροχο η μαμά θεωρεί μη ασφαλές.
ωραίο.
αχαχαχα Γαϊδουράγκαθα και Γκαλά, τώρα τό 'πιασα, αϊιιντάααα! πού και να μην το ξηγούσε ο βράστας...
βράστα, καλό!
μωρ χεσού μου, το μόνο που λέω είναι ότι καλές οι θεωρίες αλλά στην πράξη ο ένας λαός διαφέρει τόσο πολύ από τον άλλον ώστε πρέπει να ληφθούν υπόψη οι ιδαιτερότητές του, αλλιώς όποια επανάσταση, ήπια ή βίαια, θα πάει στομπούτσο. ένα το εγκρατούμενο.
από κει και πέρα είναι και το ερώτημα που θίγει ο βράστας: πού είναι οι απλοί διαχωρισμοί που υπήρχαν παλιότερα και διευκόλυναν τα πράγματα; σήμερα δεν υπάρχει ο κακός τσάρος και ο φτωχός πλην τίμιος εργάτης, το κεφάλαιο έχει πάει βόλτες παντού, αφορά ένα τεράστιο μέρος του ελληνικού πληθυσμού σε σχέση με το 1950, για παράδειγμα. ή μήπως μιλάμε για μια χούφτα μαλάκες, μεγαλοεκδότες, καναλάρχες, ομαδάρχες, υπουργούς, δημοσιογράφους, βουλευτές, δηλ. για 500 άτομα; Είναι δυνατό να φταίνε μόνοι αυτοί, που, στην τελική, είναι οι περισσότεροι εκλεγμένοι από μας; από μας που κυνηγήσαμε σκατοδουλειές, εμείς οι ταπεινοί, αντί να κάνουμε αυτό που θέλουμε, και διευρύναμε την αυλή αυτών την τιποτένιων μόνο και μόνο επειδή η μάνα μας ανησυχούσε και η θεια μας είχε έναν βαφτισιμιό που είχε έναν ξάδελφο κλπ; άρα μιλάμε για ένα τρομακτικό σύνολο του ελληνικού πληθυσμού το οποίο, έστω και παθητικά, συμμετείχε στην ηθική χρεωκοπία (το οικονομικό έρχεται πάντα τελευταίο, όταν είναι πια αργά, είναι όμως το μόνο που μας καίει).
όσοι δεν ανήκουμε σε αυτό το σύνολο, οφείλουμε να δούμε ξεκάθαρα τα πράγματα και να ξεμαντρώσουμε το μαντρί και να κρατήσουμε χορτάτους και τους λύκους, αντί να καθόμαστε, όπως μέχρι τώρα, να σχολιάζουμε ειρωνικά.
η δε αριστερά (η ελληνική, αν υπάρχει τέτοιο πράμα, όσο και γενικότερα η αριστερά, αλλά ας περιοριστούμε στην ελληνική) οφείλει πλέον πολύ περισσότερα από κάθε άλλη ιδεολογία / παράταξη, οφείλει, επειδή είναι επείγων ανθρώπινος πόθος όχι παγιωμένη φυσική κατάσταση (όπως ο καπιταλισμός), οφείλει κατεπειγόντως να κοιτάξει τα χάλια της, να πάψει να είναι ένα αέρινο όραμα, να δει τον εκφυλισμό της μέσα στον αιώνα που πέρασε, να δει τις εμμονές της, να διαλύσει τον δονκιχωτισμό της που την έκανε να ξεφτιλιστεί κατά τον εμφύλιο και από κει κι έπειτα να καταλήξει σε μια γραφική παπαρηγίδα, οφείλει να παρατήσει τα γνωστά τσιτάτα της και να μπουκάρει με νέες προτάσεις, μετρημένες στα δάχτυλα, εφαρμόσιμες αλλά όχι μπάσταρδες, οι οποίες θα πρέπει να τεθούν μετά από την απόλυτη παραγραφή του παρελθόντος. Ξεχνάμε ό,τι έγινε, έληξε αυτό. Όποιος έκλεψε έκλεψε. Και, αν το καλοεξετάσεις, θα δείς ότι υπήρχε λόγος να γίνει αυτό. Υπήρχε λόγος που ο φτωχός θέλησε με συνοπτικές διαδικασίες ατιμίας να γίνει πλούσιος (και νομίζω ότι είναι σαφές πως δεν μιλάει μια πασόκα τώρα). Είναι μια άλλη μορφή αναδιανομής πλούτου, αν με καταλαβαίνεις. Που όμως έγινε πούστικα και οδήγησε στο χάος και στον θυμό. Εντάξει, τέλος λοιπόν αυτό. Από σήμερα κι έπειτα τι κάνουμε, εκεί είναι το κουμπί. Κάπως όπως με τα αυθαίρετα: Ό,τι χτίστηκε, χτίστηκε. Να μην ξαναχτιστεί όμως ούτε ένα ακόμα, γίνεται, το γαμημένο;
Αλλά αυτό θέλει αρχίδια. Και αναρωτιέμαι λοιπόν, όπως στο χθεσινό μου σεντόνι: τα έχουμε; Και αναρωτιέμαι όπως ο Λασκαρίδης: ο έλληνας έχει επαναστατική συνείδηση ή απλώς επαναστατική διάθεση;
έχει τουλάχιστον γνώθι σεαυτόν. βτς, να διαβάσετε τις Μικρές Ατιμίες του Πάνου Καρνέζη. το οποίο, εννοείται, δεν πήγε καλά (εδώ στην ελλάδα, γιατί έξω πήγε και παραπήγε).
Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται από πολύ παλιά, σίγουρα από τις αρχές του 20ού αν όχι και πιο πριν.
Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται από πολύ παλιά, σίγουρα από τις αρχές του 20ού αν όχι και πιο πριν.
θες να δεις το πλάνο μου μωρό μου;
αυτό που εννοώ, είναι ότι πρέπει να παραδεχθούμε ορισμένες αλήθειες και πάνω σε αυτές να στηριχθεί πρακτικά και ρεαλιστικά μια νέα κατάσταση. Αν τις αγνοήσουμε πάλι, δεν θα αλλάξει πάλι τίποτα.
το ότι στην ελλάδα πάσχει και ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας, οι δύο δηλαδή αντίθετες και συγκρουόμενες εναλλακτικές, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη και η βασικότερη αφετηρία. Και για να μη μας περιλάβει λοιπόν, για άλλη μια φορά, καμιά εκτός εισαγωγικών και με κεφαλαίο Χούντα ως κατάληξη/σωτηρία, πρέπει να δούμε για μια φορά πραγματικά ποιες είναι οι δυνατότητές μας. Μας έχουμε υπερτιμήσει, απλά.
και μην αρχίσουμε τα οι γερμανοί ή οι ξερωγωποιοί είναι χειρότεροι, ας αποφύγουμε για μια φορά τις συγκρίσεις, φτούκακα.
πιστεύει κανείς σας ότι υπάρχει πιο αυθεντική (το εννοώ σοβαρά) κατάσταση από αυτή των τελευταίων εκατόν ενενήντα ετών για την ελλάδα (δεν πάω πιο πίσω) και άρα ότι είμαστε κατά βάθος άξιοι για κάτι καλύτερο, δικαιότερο, ορθότερο, δημοκρατικότερο, πνευματικότερο, που θα μας πάει επιτέλους μπροστά;
το ότι η πρώτη μας πτώχευση μετά την απελευθέρωση από τους τούρκοι κατέληξε σε κίνημα, το ότι η δεύτερη έβγαλε μετά από λίγο το θλιβερό 97, το ότι η τρίτη έβγαλε πάλι μετά από λίγο τον Μεταξά είναι ελπίδα;
το ότι μετά από μισό αιώνα αίματος πέφτουμε σαν ηλίθιοι υπανάπτυκτοι σε έναν εμφύλιο επειδή ο τσώρτσλι το ήθελε και ο στάλιν στομπούτσο του, είναι ελπίδα;
το ότι μετά από μια μικρή ανάσα μας βουλώνει μια χούντα είναι ελπίδα;
το ότι μετά κι από αυτά, φτάνουμε πια στα τέλη του 20υ αι και είμαστε μια χώρα του δυτικού κόσμου που ψηφίζει επί 35 σχεδόν συναπτά χρόνια το ίδιο κόμμα (όποιο και να ήταν αυτό, δεν μιλώ κομματικά) είναι ελπίδα;
το ότι βρίζει και παραπονιέται στείρα και άγονα κατά τα ίδια 35 χρόνια για το ίδιο αυτό κόμμα, είναι ελπίδα;
το ότι ο έλληνας έχει αποτύχει πολιτικά και πατώσει ηθικά και εξανεμιστεί πνευματικά και ως εργάτης και ως ιδιωτικός και ως δημόσιος υπάλληλος και ως βιπ (μόνο και μόνο η πανελλήνια φοροδιαφυγή, με όλη της τη γκάμα, το αποδεικνύει αυτό), είναι ελπίδα;
το ότι η εκκλησία δεν πρόκειται ποτέ να χάσει τα προνόμιά της, τα οποία στηρίζει το σύνταγμα, αν και έχει μπει ο 21ος αιώνας πια, είναι ελπίδα;
το ότι σε αυτή την τραγική στιγμή όλοι έχουμε δίκιο, όλοι έχουμε άδικο, το μόνο που κάνουμε είναι να σκοτωνόμαστε και συνάμα να ανεβαίνουν τα ποσοστά του καρατζαλάκα, είναι ελπίδα;
μας φωτίζει τίποτα απ' όλ' αυτά την ψυχή;
και τέλος, πιστεύετε ότι ο έλληνας έχει την παραμικρή πιθανότητα συλλογικής ζωής; πιστεύετε ότι ο έλληνας έχει την παραμικρή αριστερή πιθανότητα;
σε όλα αυτά εγώ δίνω την απάντηση ΟΧΙ.
ρε μέχρι και γω το ξέρω! (αλλά πού να σου εξηγώ τώρα, θα σου πει κανας βίκας που τα ξέρει όλα)
και κερατογκόμενα κάνει.
(κεφάλια; τι κεφάλια τζιζ; εγώ δεν βλέπω ούτε ένα. τα κάνει αόρατα.)
αλίβε θξ, είχα ξεχάσει τις λεζάντες, τώρα έγιανε και αφαίρεσα το σχετικό σχόλιο γιατί θα ψαχνόντουσταντενε όλοι.
ρε φιλενάδες, γαμώτο πια, αφού φαίνεστε μιλάμετεεεεεεεεεεεεεε!
και μπαρμπα-Μπρίλος, βλ. εδώ.
ο πακιστανός-ινδός, συγκεκριμένα. από το αγγλικό pakindian.
τον τελευταίο χρόνο, αυτοί οι άνθρωποι, μπουχτισμένοι από τα κωλοφάναρα και τους νταβατζήδες, έχουν εξοπλιστεί με καροτσάκια σουπερ μάρκετ (και μη μου πείτε ότι τα κλέψανε, έχουμε δει κι αν έχουμε δει κυρα-περμαθούλες να βουτάνε για την πάρτη τους καροτσάκια), αυτοί λοιπόν ξεσκίζονται σαν το μυρμήγκι, αντικαθιστώντας τους χυδαίους γύφτους, και μαζεύουν ό,τι μπορούν. Οργώνουν όλη την Αττική (και υποθέτω και όλο το ελλάντα) και συγκεντρώνουν με τάξη και με υπομονή (την έχουν οι άτιμοι, είναι πολύ ζεν) ανακυκλώσιμα υλικά από τα πολυτελή σκουπίδια μας. Τουλάχιστον έτσι ξέρουμε ότι ένα μεγάλο μέρος των αντικειμένων αυτών πραγματικά ανακυκλώνεται (ξαναχρησιμοποιείται ή μεταπωλείται), τη στιγμή που ο πολύς δήμος αθηναίων τις περισσότερες φορές τα ρίχνει ΚΑΙ αυτά, ευθαρσώς και μπροστά στα παθητικά και συνένοχα μάτια μας, στην κανονική σκουπιδιάρα -σιγά μην κάτσουν να τα ξεδιαλέξουν τώρα που τους κόβεται και ο μισθός τον οποίον κερδίσαν με μέσο (το ξέρετε, υποθέτω, ότι δεν μπαίνεις στην υπηρεσία καθαριότητας ενός δήμου αν δεν έχεις τον θεό γκόμενο).
ήταν η καλία της ημέρας από την ιρονίκ.
χα, να κι άλλος! το σκέφτηκα το ρεντάρω (ευκτική υπερσυντέλικου, τιντούτο καλέ;), αλλά δεν έχει σχέση σαν σημασία. έπειτα κάνει ρεντάρισα ή ρένταρα. Εδώ θα έπρεπε να είναι ρεντήρω, κανονικά.
ναι, αλλά το «γκώνω» στέκει (πχ. «κάθε φορά που τρώω γκώνω, τι έχω γιατρέ;»), ενώ πώσταδιάλα λέμε για το άλλο; αυτό το ε- είναι και καλά αύξηση, σα να λέμε εγκαστρώθηκα; ή είναι μέρος του θέματος; (τι μαλακίες συζητάμε σαββατιάτικα ρε πστ)
και μπράβο, ε.