Comments by patsis (3005)
Showing 2551-2580 from 3005
Meet John Black! (πλάκα κάνω και αποσύρομαι αμέσως, μη φάω καμιά αδέσποτη)
Η φωτό είναι για όσους δεν ένιωσαν αρκετά το λήμμα; :-Ρ
Γέρος ισοβίτης του Αρκά: Οι γυναίκες; Θυμάμαι ότι είναι μαλακές και μυρίζουν όμορφα και κάτι τις κάναμε αλλά τι τις κάναμε...
Μοντεχρήστος: Ευτυχισμένη ηλικία...
Χαχαχαχα Μες! Με τον πούστη βρε παιδί μου ετοιμάζεσαι, κάνεις ένα ντουζάκι παραπάνω που λέει ο λόγος, εκεί είναι το πρόβλημα! Χ-Ρ
Ως γραμματιζούμενος, πρώτο γραφείο να υποθέσω; Σας πιάνει το εννιάμηνο;
Βλ. και πεζεβέγκης.
Ε, φαγωθήκατε με τον «ρομαντισμό» ρε πστ μου! Μα τι στο καλό, τόσο εξωπραγματικά μιλάω σε τούτο 'δω το σάιτ; Μπααααα...
Ας είμαστε ρεαλιστές, να ζητάμε το αδύνατο!
Δηλαδή ήταν απαραίτητο για τους ομοφυλόφιλους να δώσουν τη δική τους λέξη και για το φάντασμα; (!) Είχε συχνότερη χρήση στην δική τους καθημερινότητα η έννοια του φαντάσματος από την καθημερινότητα των υπολοίπων; Μα τι στο καλό, ντεσπεράντο στήσανε, όλο το λεξιλόγιο από την αρχή; Μήπως είναι μούφα κάποια από αυτά;
Επιστρέφουμε από Ποσείδι, Χαλκιδική, Ιούλιος 2001. Σε ένα τζιπάκι (Vitara;) οδηγός, συνοδηγός, τέσσερις κοπελίτσες πίσω και πιο πίσω δύο ακόμα μαντράχαλοι, στο πορτ-μπαγάζ που είναι ανοιχτός χώρος με το υπόλοιπο αυτοκίνητο. Σύνολον οκτώ.
Μες, η αλήθεια είναι ότι ο Τζονμπλακ δεν αμφισβήτησε (από όσο αντελήφθην) το ότι πρέπει να σεβόμαστε και τις καμπαρετζούδες κλπ σαν οποιονδήποτε άνθρωπο, επομένως θα σε παρακαλούσα, αν θέλεις, να διευκρινίσεις τι εννοείς. Και επειδή παίζει και το στοιχείο του επηρεασμού της κρίσης μας από το φύλο μας, η γυναικεία σου γνώμη θα μου ήταν ενδιαφέρουσα.
Τζονμπλακ το πήγες πολύ βαθειά το ζήτημα, και μάλιστα απότομα. Εντάξει, μαζί σου, αλλά με το να σπείρουμε οντολογικές αμφιβολίες, μπορούμε να εξαρθρώσουμε οποιαδήποτε κουβέντα, έτσι δεν είναι; Το ζήτημα είναι ευρύ. Επειδή γράφω από δανεικό υπολογιστή, θα πιάσω μια παράμετρό του.
Το να μην έχεις την οικογένειά σου, τους φίλους σου, μη σου πω και κανέναν άλλο πλην του αφεντικού σου να μιλά τη γλώσσα σου, σε κάνει πιο αδύναμο. Θυμηθείτε ρε παιδιά την πρώτη μέρα στο στρατό, την πρώτη περίοδο σε μια νέα πόλη ή χώρα, τι να πω. Βάλε επιπλέον να είσαι δεκαεπτά, δεκαοκτώ χρονών, από ένα χωριό μιας καταραμένης από τον θεό και τον στάλιν πρώην σοβιετικής δημοκρατίας, ανεργία, φτώχεια. Έρχεται μια τύπισσα και λέει στο χωριό «θέλω δέκα κοπέλες να δουλέψουν στην Ελλάδα, σε κονσερβάδικο στην Σκύδρα και σε μια καφετέρια στην Νάουσα. Καλά λεφτά, θα είστε μαζί, η τάδε πήγε και ζει καλά, στέλνει και στους δικούς της, η τάδε πήγε και παντρεύτηκε έναν από 'δω, θα γυρίσουν μόλις μεγαλώσει το παιδί». Οι γονείς σου πείθονται, εσύ πείθεσαι, η κυρία φαίνεται καλή, μοίρα στον ήλιο του χωριού δεν έχεις. Σου βγάζουν τα χαρτιά, οι γονείς σου πληρώνουν. Τα διαβατήρια τα κρατά η κυρία και ο άντρας της που δεν σου αρέσει και πολύ αλλά τώρα είσαι ήδη στο λεωφορείο για Ελλάδα. Στην Βουλγαρία μια από τις άλλες κοπέλες θέλει να τηλεφωνήσει σπίτι. Της βάζουν τις φωνές. Είναι τρεις άντρες τώρα, ο οδηγός, ο Βούλγαρος ενδιάμεσος και το αρχικό ζευγάρι. Πέφτουν και μερικές ψιλές. Όλες φοβούνται - κι εσύ το ίδιο.
Φτάνετε στην Ελλάδα σας μοιράζουν, όποια ρωτήσει πώς και τι δεν παίρνει απάντηση, σας βάζουν νύχτα σε ένα σπίτι μέσα στα χωράφια, όσο φτάνει το μάτι μόνο βαμβάκια και ροδάκινα, άνθρωπος άλλος πουθενά. Την άλλη μέρα σας πάνε στο κωλόμπαρο. Μεταξύ απειλών, υποσχέσεων και παρηγοριών, σας λένε ότι το εργοστάσιο δεν πήρε πολλές εργάτριες φέτος και ότι θα δουλέψετε εκεί. Θα σερβίρετε ποτά και θα κρατάτε συντροφιά στους πελάτες, μέχρι να εξοφλήσετε τα έξοδα που έκανε η καλή κυρία και ο άντρας της. Εσύ, που τυχαίνει να μην έχεις φιλήσει ακόμα αγόρι στα χείλη, ακούς και αρχίζεις να τρέμεις. Θέλεις τους γονείς σου. Κλαις. Και η ιστορία συνεχίζεται με ή χωρίς ιδιαίτερες τραγωδίες, με ή χωρίς να καταλήξεις στην πουτανιά, με ή χωρίς να σε βιάσουν, με ή χωρίς να βρεθείς σε κάνα χαντάκι γιατί τό 'σκασες και πήγες στην αστυνομία (και πέτυχες στον μπάτσο που τα παίρνει). Ας την παγώσουμε εδώ.
Δεύτερη ιστορία: Είσαι δεκαοκτώ χρονών, Έλληνας στην Ελλάδα, περνάς σε μια σχολή, θέλεις να μην επιβαρύνεις τους γονείς σου ή απλά θέλεις να βγάλεις παραπάνω λεφτά από αυτούς. Θέλεις να «πετύχεις», θέλεις το ωραίο αυτοκίνητο για να πιάνεις τα καλά μουνιά, θέλεις διάφορα. Μπαίνεις σε μια εταιρεία και αρχίζουν οι ευκαιρίες να παρουσιάζονται. Μπορείς να «στήσεις κώλο» για τον εκάστοτε από πάνω σου και το σύστημα γενικώς ή να είσαι περισσότερο αξιοπρεπής αλλά λιγότερο «επιτυχημένος». Παγώνουμε και αυτήν την ιστορία.
Πες μου βρε Τζονμπλακ, δεν βλέπεις μια πολύ μεγάλη διαφορά στο εύρος της ελευθερίας που απολαμβάνουν οι δυο πρωταγωνιστές τους, στο σημείο που σταματήσαμε τις φανταστικές αυτές ιστορίες; Δεν θα πρέπει, όπως είπες κι εσύ, να διακρίνουμε πολλές διαβαθμίσεις ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο; Δεν θα πρέπει να δούμε ότι είναι πολύ πιθανό, για πάρα πολλές από αυτές τις κοπέλες, τα πράγματα να μην ήταν και τόσο εύκολα στην πορεία τους μέχρι την χαβαλετζίδικη ή διαψασμένη αγκαλιά μας;
Να εξηγούμαστε δεν είμαι ούτε ακτιβιστής κατά του τράφικινγκ ούτε άγιος. Και από στοιχεία δεν είμαι πολύ διαβασμένος. Σκέψεις γράφω.
Υπάρχει και μια συναφής έκφραση που πέφτει λίγο μεγαλούτσικη για τον προφορικό λόγο: Από το ωσανά στο άρον-άρον σταύρωσον αυτόν. Λέγεται για αυτούς που αποθεώθηκαν στην είσοδό τους σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, για να αποκαθηλωθούν με τον χειρότερο τρόπο, από τους ίδιους ανθρώπους, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Νταξ μωρέ, όχι στο ηθικό με την αόριστη έννοια. Είμαι νέος ακόμα μεν, αλλά όταν βλέπω μια κοπέλα δέκα χρόνια μικρότερή μου να περιφέρεται ψάχνοντας χέρια να την χουφτώσουν επί πληρωμή με πιάνει το προστατευτικό μου. Υποψιάζομαι δε βάσιμα (μπορεί και να κάνω λάθος) ότι σαν εργαζόμενες ή «εργαζόμενες» είναι έρμαια στο αφεντικό τους. Μου έχεις ήδη απαντήσει: κι εμείς οι λοιποί εργαζόμενοι το ίδιο (ιδίως εμείς οι μισθωτοί).
Η ειδοποιός για μένα διαφορά είναι ότι παραδίδουν (ή τους αρπάζουν) την ελευθερία της διάθεσης του κορμιού τους με την σεξουαλική έννοια. Δεν είναι απλά «α, είμαι σκλάβος του κωλοδιευθυντή γιατί σήμερα σαββατιάτικα πρέπει να είμαι στο γραφείο, έστω το σώμα μου», είναι ότι χάνεται κάτι τόσο συνταρακτικά πανέμορφο που δεν έχω λόγια, αλλά θα το επιχειρήσω: η ταύτιση της ερωτικής επιθυμίας με την σωματική έκφραση. Νομίζω πως έτσι διαβρώνεται και η ίδια η ερωτική επιθυμία, αλλά αυτό είναι ατεκμηρίωτη άποψή μου.
(Κι είναι σοφός ο τίτλος του κεφαλαίου των σχετικών εγκλημάτων στον Ποινικό μας Κώδικα: Εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελυθερίας και εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής)
Οτιδήποτε κάνει κάποιος με τη θέλησή του στον εαυτό του είναι κατ' αρχήν σεβαστό. Αμφιβάλλω πρώτον για την ποιότητα της ελευθερίας που απολαμβάνει ένας άνθρωπος πολύ-πολύ νέος και ξεριζωμένος από κάποια μακρινή χώρα και από την οικογένειά του και, δεύτερον, ανησυχώ για το λάθος που κάνει παρ' όλη την ελεύθερη επιλογή του. Σα να λέμε ανησυχώ και για τους γιάπηδες που γίνονται πουτάνες του συστήματος.
Ναι, ξέρω, δεν είμαι και πολύ σαφής σήμερα, είναι ότι σε λίγο πρέπει να πάω από το γραφείο σαββατιάτικα και να δουλέψω. Καμπαρετζού κι εγώ...
Τυχερέ! Άντε, καλή ξεκούραση και απεξάρτηση! (Internet μέσω 3G έχεις δοκιμάσει; Χεχεχε)
Φώντας Μαζώχ ρουλζ! Woo-hoo!
Λαυρέντη καλός ο ορισμός και μεστός. Λέγεται και υποτιμητικά για γυναίκες που δεν δουλεύουν πράγματι σε καμπαρέ (το πρώτο παράδειγμα μάλλον εκεί το πάει).
Άσχετο: Παλιά, πολύ-πολύ παλιά, στα φοιτητικά τα χρόνια, έβλεπα μόνο τον τζερτζελέ του πράγματος. Τώρα πια βλέπω κακόμοιρα κοριτσάκια που τριγυρνάνε ημίγυμνα ψάχνοντας έναν μαλάκα να τις χουφτώσει, να τις πει δυο-τρεις μεθυσμένες παπαριές (για φραπέδες και τέτοια δεν έχω άποψη) για να βγάλουν ένα κωλομεροκάματο.
Για να ελαφρύνουμε, ακολουθεί διάλογος από εκείνο το παρελθόν (όταν οι παραπάνω μαλάκες ήμασταν εμείς).
Κορίτσι σε φίλο (πάνω στον οποίο έχει αράξει «προκλητικά»): Πώς σε λένε;
Φίλος: Πάτση, (που λέει ο λόγος) εσένα;
-[I] σδκσξλφδκαγια.
- Πώς;
- οιξηγκγνφκαγια!
- Πώς;
- Άστο, Νάντια...[/I]
How come και δεν ψηφίζει κανείς γι' αυτόν τον ορισμό; Λοιπόν, θα αρτυθώ λίγο, παρ' όλο που νηστεύω τις ψήφους, 4* σε λήμμα και ορισμό. Καλωσήρθες.
Υ.Γ. Κοσμομανσιόν απ' το κοσμοναύτης;
Ok, Vrastaman, μισό λεπτό. Αυτήν την φωτογραφία την βρήκες; Δουλεύεις σε καμιά ψαραγορά; Πόσα θες να μας τρελάνεις;
Κατ' αρχήν έχω μια ιδιάζουσα χαρά που μια τέτοια κουβέντα έγινε κάτω από δικό μου ορισμό.
Επί της ουσίας θα προτιμήσω να μην πάρω περαιτέρω θέση, όχι γιατί απαξιώνω την συζήτηση, πιστέψτε με, αλλά γιατί οι γνώσεις μου δεν είναι επαρκείς επί του ζητήματος. Μπορώ να κάνω λογικές ή λογικοφανείς σκέψεις, σίγουρα, αλλά στα παραπάνω σχόλια δεν έχω να προσθέσω κάτι ουσιαστικό, τουλάχιστον για την φύση της σλανγκ.
Πρέπει, βέβαια, να σας πω και το άλλο. Μετά την καταχώρησή μου περί σλανγκ (και την σωστή κίνηση της αντιγραφής της σε λήμμα από την ironick), έκανα ο ίδιος αυτό που ζητούσα από τους άλλους: επικοινώνησα με έναν παλιό μου καθηγητή στο Λύκειο που τώρα διδάσκει γλωσσολογία σε Πανεπιστήμιο. Ήξερα ότι ο άνθρωπος είναι διαβασμένος, η τηλεφωνική μας επικοινωνία, ωστόσο, μου άφησε μια απογοητευτική, για την υπόθεσή μας, εντύπωση. Θέλω να πω ότι μου ανέφερε με τέτοια ευκολία πηγές, απόψεις για την σλανγκ και τα σχετικά, παλιές και νεότερες, με διόρθωνε ευγενικά κάνοντας τις απαραίτητες διακρίσεις εκεί που εγώ τα είχα συγκεχυμένα στο μυαλό μου και τα λοιπά και τα λοιπά, που το πράγμα για εμένα μπήκε σε πιο ρεαλιστικές βάσεις. Δηλαδή: δεν είμαι γλωσσολόγος, δεν θα γίνω ποτέ από 'δω και πέρα (και δεν μ' ενδιαφέρει κι όλας), η δε ενασχόλησή μου με το σάιτ είναι ερασιτεχνική, πρέπει να το θυμάμαι αυτό. Μου έδωσε, βέβαια, συγκεκριμένες κατευθύνσεις για να διαβάσω, αν θέλω, αλλά σας ομολογώ δεν το σκέφτηκα και πολύ. Δεν έχω τόση θέληση επί του ζητήματος.
Λοιπόν, με τα παραπάνω κατ' αρχήν μιλάω για τον εαυτό μου. Όπως προανέφερα και φαίνεται καθαρά, υπάρχουν εδώ μέσα άνθρωποι με πολύ περισσότερες γνώσεις και ενδιαφέρον από εμένα. Αυτό που επισημαίνω, όμως, είναι ότι η σλανγκ είναι γνωστικό αντικείμενο μελετημένο ήδη σε κάποιον, μάλλον προωθημένο, βαθμό. Μου φαίνεται (θα σου μιλήσω με παραμύθια και παραβολές, για να τ' ακούς γλυκότερα) ότι πάμε να καταλάβουμε έναν κινητήρα της Ferrari, όντας το πολύ-πολύ μάστορες σε συνεργείο της Fiat. Είναι ο ίδιος όμιλος, δε λέω, αλλά η διαφορά κατάρτισης που απαιτείται είναι πολύ σημαντική για να την αγνοήσουμε.
Να πω και κάτι απλό: ας δώσει κάποιος έναν ορισμό για την σλανγκ. Συνοπτικό και μεστό, με συγκροτημένη λογική. Τότε θα μπορούμε να πούμε «αυτό δεν είναι σλανγκ, σύμφωνα με τον ορισμό του τάδε». Και δύο και τρεις ορισμοί να δοθούν, θα έχουμε ένα σημείο αναφοράς. Ξέρετε, αυτή η τυπικότητα στην ένταξη σε μια έννοια γένους συχνά βοηθά. Ίσως επιτείνει έναν συντηρητισμό, αλλά οργανώνει την σκέψη μας και αναδεικνύει, μέσα από τους αυθαίρετους κανόνες, μια μορφή και τις εξαιρέσεις της. Λειτουργεί σαν αγκωνάρι, κατά κάποιο τρόπο, καταδικασμένο να ξεπεραστεί, αλλά χρήσιμο όσο αμφισβητείται.
@Όλους: Αλλάζοντας θέμα, πρέπει να εκφράσω την ευχάριστη έκπληξή μου για τον αντίκτυπο του παραπάνω ορισμού. Δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα και τέλος πάντων χαίρομαι πολύ, παρ' όλο που πρόκειται για εν μέρει μελαγχολική έννοια.
@Johnblack: Μια μικρή λεπτομέρεια. Αντιλαμβάνομαι απολύτως ότι ευχαριστώντας με για τον διάλογο εκφράζεις την καλή σου διάθεσή και μόνο. Πρέπει όμως να διατυπώσω μια επιφύλαξη, γενικότερης φύσης. Οι οποιεσδήποτε σχέσεις (όπως η εφήμερη των καλοπροαίρετων συνομιλητών) δεν χωρούν σε ευχαριστώ γιατί εμπεριέχουν την προαγωγή του ψυχικού ορίζοντα και των δυο. Μα τι λέω, είναι αυτές οι ίδιες η ζωή μας, κατά μία έννοια. Επομένως, όντας βαθύτατα ένα πολύτιμο δούναι και λαβείν, δεν τους πρέπει η ευγένεια των τρόπων. Ξέρω ότι θα με καταλάβεις και δεν αγχώνομαι μη με παρεξηγήσεις.
@Mes: Να σε ξεχωρίσω εδώ γιατί τα σχόλια σου ήταν ιδιαίτερα κολακευτικά. Είναι επιτυχία για τον δημιουργό οποιουδήποτε κειμένου να καταφέρει ν' αγγίξει τόσο πολύ, έστω έναν άνθρωπο.
...τώρα παρελαύνει μπροστά σας το Πονηρόσκυλο, εξαιρετικό δείγμα ιχνηλάτη και πόιντερ, μπορεί να εντοπίσει θήραμα σε λαγούμι των παρυφών του Κόκκινου Βράχου, στην Κεντρική Αυστραλία, ξεκινώντας από Εγνατία και Αριστοτέλους γωνία, χωρίς να πάρει αεροπλάνο ή πλοίο. Φοράει το απλό υπηρεσιακό του κολλάρο και...
Ευχαριστώ σας.
@Johnblack: Πράγματι, δεν είναι σλανγκ, ούτε αδόκιμος όρος είναι. Σε αυτό το σάιτ έχει μια θέση σαν, ας πούμε, εεε, τεσπα δόκιμος όρος με μία εναλλακτική αλλά παγιωμένη σημασία με την οποία δύσκολα θα το δεις σε σοβαρό ή σοβαροφανές μέσο και καθόλου σε επαγγελματικό ή κρατικό έγγραφο.
Δεν είμαι 100% σίγουρος για το τι σημαίνει ποπ κουλτούρα, αλλά πιστεύω πως ο όρος εδώ βοηθά. Για παράδειγμα, το επώνυμο του Θανάση Βέγγου σημαίνει:
Ο ταλαίπωρος, ο άνθρωπος που τρέχει και δε φτάνει, που το φυσάει και δε λέει να κρυώσει. Πάντα ολοκληρώνει κάτι ακριβώς κατά την εκπνοή της προθεσμίας και πάντα έχει κάτι ακόμα να κάνει. jorje26 Τα δε παραπάνω είναι αποτέλεσμα της επίδρασης των μαζικών μέσων (εδώ κινηματογράφος). Προς το παρόν η αναφορά του επωνύμου του μπορεί να σημαίνει τα παραπάνω, αλλά πάντα ανακαλώντας συνειρμούς από τον πραγματικό Βέγγο.
Τη στιγμή που κάποιος θα χρησιμοποιήσει τη λέξη Βέγγος με την προαναφερθείσα σημασία χωρίς να μεταφέρει κανένα γνωστικό φορτίο για την υποκριτική του αγαπητού ηθοποιού, μπορούμε να πούμε ότι ο όρος σλανγκοποιήθηκε αρκετά, ίσως σαν τον λούη, ή τον αρκουδέα.
Πόσο πιθανό είναι να διεισδύσει η μπλε περίοδος στην χρήση από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τα σχετικά με τον Πικάσσο προς γλωσσικούς δέκτες που επίσης τα αγνοούν; Κατ' αρχήν δεν μας νοιάζει διότι δεν κάνουμε προβλέψεις. Αλλά, αν μου επιτρέπετε, το παραδέχομαι, μάλλον απίθανο.
Αυτό όμως στο οποίο οπωσδήποτε θα επισημάνω, πέραν του ότι ακούγεται πραγματικά εκεί έξω, είναι ότι η έκφραση έχει παγιωθεί, και στην διατύπωση και στην χρήση της. Και, αν συνυπολογίσει κανείς τον ικανό χρόνο που πέρασε από την γένεσή της, αξίζει μιας κάποιας καταγραφής. Το κλασικό λεξικό της πέφτει πολύ αλλά και οι εγκυκλοπαίδειες λίγο ανοίκειες. Ήρθε εδώ λοιπόν και της δώσαμε λίγο χώρο.
Εξάλλου, Johnblack, μη διστάσεις να ψηφίσεις οποιοδήποτε λήμμα ή ορισμό. Δεν τρέχει τίποτα μωρέ, επικοινωνούμε δημιουργικά εδωπέρα, με αφορμή ένα αξιόλογο πρότζεκτ. Η ζωή είναι αλλού, όχι στο τοπ20, επιμένω. Εγώ βέβαια έχω να ψηφίσω εβδομάδες ολόκληρες, οτιδήποτε και οποιονδήποτε, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Σημειώσεις εκτός ορισμού – trivia:
1. Το μπλε είναι το χρώμα της μελαγχολίας για πολλές δυτικές κουλτούρες. Στα αγγλικά I’m feeling blue σημαίνει νιώθω μελαγχολικός.
2. Άλλο διάσημο σχετικό παράδειγμα είναι και η σκοτεινή περίοδος των Μαύρων Πινάκων του Γκόγια.
3. Κάποιοι την έψαξαν περισσότερο τη δουλειά με την μπλε περίοδο, βλ. εδώ.
4. Αστειάκια συσχετισμού της μπλε περιόδου και της έμμηνου ρύσης εμφανίζονται πού και πού. Ίσως να βοηθούν και όλες αυτές οι διαφημίσεις για σερβιέτες που προτιμούν το ξεκαρφωτικό μπλε αντί του κόκκινου, για την οπτικοποίηση του αίματος.
5. Όποιος βρει τεκμηρίωση για ένα προχώ πάρτυ προ δεκαετιών, νομίζω στην Νέα Υόρκη, που λεγόταν «[δεντοθυμάμαι] of the blue period» έχει μπυρίτσα από εμένα στην επόμενη συνάντα. Ο οικοδεσπότης εκεί κέρασε τους ανυποψίαστους hi-class καλεσμένους του, εκτός των άλλων, και ένα ποτό που έκανε τα ούρα τους μπλε για μέρες. Ναι, διάβαζα κι εγώ Nitro.
6. Μετά την μπλε περίοδο, για τον Πικάσσο ήρθε η ρόδινη περίοδος, αν τα ονόματα έχουν οποιονδήποτε συμβολισμό. Αριστουργήματα έκανε σε όλες τις περιόδους. Αλλά το μεγαλύτερο, ίσως, έργο της ζωής του, την Guernica, την δημιούργησε όταν έφερε την υπερχειλή προσωπικότητά του έξω από το ατελιέ του και αντιμέτωπη με την φρίκη και τον πόνο των άλλων ανθρώπων.
Allivegp, εσύ όταν ήσουν έφηβος, αντί για τσόντες είχες τις Δεσποινίδες της Αβινιόν; Αν γούσταρες Νταλί δεν θέλω να ξέρω ειλικρινά... :-P
Κλασικό. Βέβαια λεξικογραφημένο, βλ. εδώ. Κι όμως, μου ακούγεται λίγο «ανάρμοστη» λέξη, η πιθανολογούμενη ετυμολογία που δίνει ο Τριανταφυλλίδης μου φαίνεται υπερβολικά «αθώα».
Μπαμπά, μπαμπά! Είδα τον Χαλικούτη να μπαίνει στα ηλεκτρονικά και να καπνίζει! Η ρουφιανιά του μικρού αδερφού ρουλζ! Woo-hoo!
Χαλικούτη σε νιώθω! Πες μου μόνο ότι είσαι ο μικρότερος από τους τρεις, αυτό μόνο, τέλος!
Πολύ πρόχειρα, χωρίς να το ψάξω: το μικρό ναυπηγείο λέγεται ταρσανάς (με σ). Άλλωστε, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι οι δυο αυτές λέξεις δημιουργήθηκαν ανεξάρτητα η μία από την άλλη.
Ok, κάπου εδώ I'm out. Have fun!
Χαχαχα, όχι... Έκανε φραντσάιζινγκ προφανώς...
Meet John Black! (...φώναξε κρυμμένος πίσω από έναν τοίχο για λόγους ασφαλείας...)