Μπακλαβά ή μπακλαβαδωτό έλεγε ένας φίλος μου το καπιτονέ μπουφαν, που έκανε και κάνει θραύση στο Μιλάνο (αν δεν πέρασε η μόδα του, δεν αδειάζω να πάω). Μπακλαβαδωτό επίσης, αποκαλείται το πλεκτό των δικτύων
ωραίο
φιλικά
Νίκος
υστερόγραφο
μια ζωή έλεγα της μάνας μου, χάθηκε να μου δώσετε άλλο όνομα;
Επίσης να συμπληρώσω ότι όλες αυτές οι συζητήσεις δεν κάνουν καθόλου κακό, αλλά μάλλον το αντίθετο. Από κάθε «διαμάχη» δεν βγαίνει νικητής βάσει του ποιος είναι με ποιον, αλλά νικητής είναι κάποιος που έστω κερδίζει κάτι, χωρίς να πάρει θέση. Κάτι που δεν συμβαίνει για τα άτομα της συγγραφικής ομάδος, τα οποία δεν κρατιούνται και παίρνουν θέση, μετά από πολλαπλές συνεδριάσεις.
αν υπάρχει πρόβλημα με το στυλ οποιουδήποτε, να βάλει face control το σαϊτ, και να ζητάει πτυχία (τα οποία έχω σωρό, μόνο εγώ θα μείνω εδώ). Όσο είναι ελεύθερο για τον οποιοδήποτε, σημαίνει αποδοχή κάθε στυλ, κάθε συγγραφικού «ιδιωματισμού». Όπως και από την άλλη, κάθε παρατήρηση πρέπει να είναι δεκτή και συζητήσιμη.
Επειδή όμως, έχουμε να κάνουμε με γραπτά, τα οποία επιδέχονται και δεύτερης ανάγνωσης κατά πρώτο λόγο, και εμφανίζουν και προθέσεις κατά δεύτερον, κριτική μπορεί να γίνει και σε αυτά τα σχόλια, που πολλές φορές είναι απρεπή. Απρεπή όχι λόγω της χρήση υβριστικών ή -διαφοράς γούστου- σχολίων, ΑΛΛΑ απρεπή με τον χαρακτήρα ΜΕΙΩΣΗΣ κάποιου που συνεισφέρει κάτι. Και εδώ κολλάει το «φαντασία στην εξουσία». Από τη στιγμή που κάποιος συνεισφέρει έστω και μία γραμμή εδώ, σαν παρουσία έχει την ίδια βαρύτητα με τον οποιονδήποτε εδώ μέσα. Σαν άτομο. Οποιοσδήποτε σχολιασμός από μοντ πρέπει να είναι προσεκτικός, και αν μη τι άλλο να αποσκοπεί στο άνοιγμα αυτού του χώρου. Ενας κακός ορισμός ορίζει έναν καλό.
Στην περίπτωση μας, δεν μπορεί να λες σε κάποιον που έχει γράψει 600 ορισμούς, ότι η παρατεταμένη χρήση δύο όρων πτωχαίνει τον ορισμό και λοιπά, που είναι φανερό ότι κρύβουν μάλλον ανασφάλειες του κριτικού. «Παπαριές Μαρίτσα μου».
Δεν είμαστε όλοι τόσο χαρισματικοί, αλλά σίγουρα δεν είμαστε και τόσο βλάκες ώστε να μην μυριζόμαστε προθέσεις.
καταλάβατε ή να κάνω και κακά;
στα μέρη μου τσατάλι είναι η τσουγκράνα, και υπάρχει και η έκφραση αυτός κάνει μόνο για τσατάλι(α)σμα (για αθλητές και δη ποδοσφαιριστές), δηλαδή είναι άμπαλος, παρότι είναι σωματώδης, οπότε είναι χρησιμότερος για τσουγκράνισμα των αγρών, κάτι για το οποίο (όπως είναι γνωστό από την αρχαιότητα) δεν χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο. Παρά μόνο ωμή φυσική δύναμη.
για τα χαλιά το γράψατε;
Η διαφορετικότητα είναι η ομορφιά.
Οποιος δεν το καταλαβαίνει χάνει πολλά από την ομορφιά της ζωής (και του σλανγκρρρρ).....
(χειροκρότημα, υπόκλιση και αποθέωση)
Σχόλια πατερναλιστικού τύπου αποτελούν κατά την ταπεινή μου γνώμη παπαριές αυτοολοκλήρωσης εις βάρος άλλων, και ενδείξεις μικρότητας. Φαντασία στην εξουσία.
Φιλικά
Νίκος
σορρυ μες που βαζω αυτό το άσχετο σχόλιο σε αυτόν τον ορισμό, που μπαδεγουέϊ όπως προείπα με άρεσε....
άσχετο....
Είναι ωραία η διαφήμιση τζόγου, μέσα στους ορισμούς και τα λήμματα;;;;;
Ποιού ιδέα ήταν;;;;;
Η επικεφαλίδα, εντάξει, τα πλάγια εντάξει, εν μέσω ορισμών (κατά πρώτο λόγο) τι ρόλο παίζουν οι διαφημίσεις, και δή τζογοδιευθύνσεων (κατά δεύτερον);
άσχετο....
Είναι ωραία η διαφήμιση τζόγου, μέσα στους ορισμούς και τα λήμματα;;;;;
Ποιού ιδέα ήταν;;;;;
Η επικεφαλίδα, εντάξει, τα πλάγια εντάξει, εν μέσω ορισμών (κατά πρώτο λόγο) τι ρόλο παίζουν οι διαφημίσεις, και δή τζογοδιευθύνσεων (κατά δεύτερον);
Άσε που ακούγονται πολλά για την δίωξη του Ρένου από την εταιρεία.... Θα μετρήσει αρνητικά αν επαληθευθούν αυτές οι φήμες.
λιτή, περιεκτική, χουμωρώδης και χυμώδης. Εχεις μέλλον. Κάποια στιγμή ίσως σε προτείνω για mod. Δεν ξέρω, υπάρχει ανταγωνισμός....
πάντως, τζίζας, όσο και να προσπαθείς να εξευγενίσεις τα σχόλια σου είσαι αρκετά σπασαρχίδης (με την καλή έννοια και αυτό διαφαίνεται). Η παρατήρηση γίνεται μια και μιλάμε για ύφος.
και όλοι οι βέροι κουδουνάτοι χαιρόμαστε για αυτό
αμερικλανιά, αλλά υπάρχει και το: βάλε γκολ, βάλε γκολ, κι άσε τα πολλά κοντρόλ.
το οποίο από το ποδόσφαιρο πέρασε στην μίζερη καθημερινότητα, και αναφέρεται σε κάποιον που ψήνει μια γκόμενα (κοντρόλ), αλλά αργεί να σκοράρει (το γκολ που λέγαμε...)
υποκλίνομαι στην επιστημονικότατη ανάλυση
καλά ταξίδια μπουμπι...
κανένα αστείο δεν τελειώνει, ανλες δε φατ λέϊντι σινγκς. χαβ γιου σιν ενι φατ λέϊντι λέϊτλji;
bravo
ένας ακόμα λόγος που λεγόταν φονιάς, ήταν ότι δεν ήξερε τι ήταν το πλασέ.... Πάντα, και κοντά στο τέρμα να ήταν βάραγε δυνατά
θυμάμαι ένα φοβερό γκολ του φονιά με την γιουβέντους, μάλλον το πιο ωραίο της καριέρας του. Τέρμα γωνία αριστερά, δεν υπήρχε χώρος να περάσει η μπάλα, και ο Δημόπουλος πιάνει μια βολίδα και η μπάλα καρφώνεται στην οροφή των δικτύων....με τον παναθηναικό έπαιζε τότε
ο ένας δε θέλει ψηφοφορίες, ο άλλος δε θέλει φραπέ στα σχόλια, δεν πάτε καθόλου καλά! έχετε ξεφύγει.....
πόσο λάθος είστε.....
το κάνε στο τέλος είναι κάνε (μας ένα φραπέ, ρε μαλάκα, με τις μαλακείες που λες)
θυμού να το πεις στον βιογράφο σου...
δηλαδή εγκέφαλος φραπέ
προ Αλέφαντου, το λέγαμε, «μάθε μπάλα πρώτα ρε¨, και μετά μιλάς», αλλά ο κυρ Νίκος κατάφερε να το σουλουπώσει και να το σλανγκάρει δεόντως