Comments by Mr. Cadmus (549)
Showing 271-300 from 549
Το σαυρίζειν εστί φυγοπονείν.
Η συναισθαπεικόνιση είναι πατέντα της ελετώ ή δική σου έμπνευση;
Το ίδιο είναι. Κρατάω τέμπο = τεμπάρω, άσχετα με τ' ότι το τέμπο σαν καθαρά μουσικός όρος είναι ίσως λίγο πιο εξειδικευμένος ως προς τη σημασία του.
Το γκρουβάρω είναι κι αυτό στην ευρύτερη σημασιολογική ομάδα με το τεμπάρω, αλλά αφορά πιο «μοντέρνα» και «ξενόφερτα» ακούσματα...:)
Που να του περιγράψει και τι παίζει στον ιερό λόχο διοικήσεως. Για αναβολή με τη μία...
Σε φούρνους είναι στάνταρ, ειδικά το Πάσχα, και το ίδιο παίζει και σε ταβέρνες σε χωριά. Τώρα, σε ταβέρνες μέσα σε πόλεις δεν το'χω δει το φαινόμενο που περιγράφετε, αλλά δεν το αποκλείω κιόλας. Ίσως να μην συνηθίζεται για ευνόητους λόγους.
Κι άμα παραχτυπήσουν τα πι/(υ)/(ει)ράκια, χτυπάμε και κανά-δυό μπι/(υ)ράκια...
Αντίστοιχης σημασίας είναι και το παλιό καλό μπουρδελιάζω.
@τζόνι
Δεν έχω μελετήσει τον συγκεκριμένο ερευνητή που μου τσιτάρεις. Για την ακρίβεια, δεν τον ήξερα καν, οπότε δεν μπορώ να ξέρω σε τι πνεύμα κάνει την δήλωση αυτή. Αλλά, καθαρά προσωπικά μιλώντας, θεωρώ πως πριν δηλώσεις μισαλλόδοξος απέναντι σε οτιδήποτε, καλό θα είναι να έχεις μία ολοκληρωμένη εικόνα και αντίληψη ως προς αυτό (όχι εσύ ως τζονμπλάκ, γενικά μιλώντας -το ίδιο προσπαθώ, πολύ σκληρά ενίοτε, να τηρήσω για τον εαυτό μου) είτε μιλάμε για θρησκεία, για κίνημα, για πολιτικό κόμμα, είτε για ρεύμα ή τάση τέχνης, είτε για οτιδήποτε. Η συνολική αντίληψη είναι αδύνατο να υπάρξει επί του παρόντος, μιας και το όλο πράγμα εξελίσσεται.
Αν το όλο πράγμα εκφυλιστεί, ή αν αντιθέτως πετύχει κάτι σημαντικό, θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, όχι εν τη γενέσει του. Γιατί ακόμα δεν θεωρώ πως έχουμε δει κάτι απτό.
Ως εκτούτου, τα σχόλια σε αυτό το νήμα είναι επί της ουσίας ανεδαφικά. Τα λέμε στην αυλαία.
Βιάζεσαι πάρα πολύ. Τα πορίσματα βγαίνουν στη λήξη του φαινομένου, και το φαινόμενο (σε δέκα μέρες γεννιούνται οι μύθοι;) εξελίσσεται ακόμη. Δεν θα πω ότι με αυτό τον τρόπο η αξιοπιστία του αποτελέσματος επηρεάζεται από τις προκαταλήψεις του ερευνητή γιατί έτσι κι αλλιώς απ' τις πρώτες παραγράφους φάνηκε ότι είσαι αρνητικά προκατειλημμένος για τους δικούς σου λόγους. Θα πω ότι θεωρώ πως η προσέγγιση σου είναι αντιεπιστημονική μιας το υπό μελέτη αντικείμενο δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει την πορεία του στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Επιπλέον, ίσως δεν έχεις αντιληφθεί ότι υποπίπτεις στο ίδιο σφάλμα που έχεις καταλογίσει σε άλλους λημματογράφους: Δεν έχεις ο ίδιος βιωματική σχέση με το υπό μελέτη αντικείμενο, έχεις δηλώσει εξάλλου πως το απαξιώνεις. Δεκτό μεν, αλλά μιάς και το όλο πράγμα γίνεται πρακτικά έξω απ' την πόρτα σου, ίσως μία βόλτα κατά κείνα τα μέρη να σε βοηθούσε έμπρακτα στη εξαγωγή συμπερασμάτων. Στάνταρ πιο εποικοδομητικό και πιο επιστημονικό, κατά την ταπεινή μου άποψη.
Μία προσωπική γνώμη που ξέρω ότι δεν θα δεχτείς αλλά θα προτείνω έτσι κι αλλιώς: Στείλε αναφορά στους μοντς να κατεβάσουν το λήμμα, κράτα το, κάνε έρευνα πεδίου και ξαναανέβασε το μετά από καιρό, όταν για τον χ-ψ λόγο το κίνημα θα έχει διαλυθεί, και αφού θα έχεις στη διάθεση σου τα στοιχεία για να αναλύσεις όλες τις συνιστώσες του φαινομένου.
Είμαι 1500% σίγουρος ότι πάλι τα ίδια θα γράψεις, αλλά τουλάχιστον εκεί όντως θα είναι μία πηγή για τους κοινωνικούς και πολιτισμικούς ιστορικούς του μέλλοντος. Και τότε θα μπορούμε όλοι να συζητήσουμε επί της ουσίας και όχι επί των δεξιών ή αριστερών προκαταλήψεων.
Αν θέλει ξεπουστεύει. Αλλά άμα του αρέσει, γιατί να ξεπουστέψει;
Στέφανε, το ένα δεν είναι άμοιρο του άλλου, από τη στιγμή που η επιβολή του είναι ξεκάθαρα πολιτική πράξη και επιλογή, πόσο μάλλον όταν συντελέστηκε με ξεκάθαρα αντιδημοκρατικό τρόπο. Και δεν θα μπορούσαν να είναι ξεχωριστοί τομείς όταν επί τόσο καιρό ζούμε σε καθεστώς θεοκρατίας των αγορών.
Τζίζα, χωρίς παρεξήγηση αλλά τα λίνκια είναι καραάστοχα, ακόμη κι αν μπήκαν για χαβαλέ. Όχι τίποτε άλλο, αλλά από άλλον μοντ θα τα περίμενα.
Τζόνι, εγώ μιά χαρά την πιάνω την Πειρατίνα. Αλλά πάλι, ότι διαφωνίες έχεις να τις συζητήσουμε.
Παρεμπ, ο μοντ που έβαλε τα λίνκια στη σημείωση του ορισμού θα μπορούσε ίσως να εξηγήσει το σκεπτικό του λινκαρίσματος;
Δεν μιλάει κανείς για πτώση.
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν κοιτάνε εθνικότητες, ούτε χώρες, ούτε αποτελούν αντικείμενο διεθνούς συνωμοσίας. Αυτά είναι λαϊκισμοί γτπ, ο σκοπός δεν είναι να πλήξουν συγκεκριμένα και οργανωμένα μία οποιαδήποτε χώρα. Απλά, τα κέρδη από την λειτουργία και την διαχείριση είναι πάρα πολλά, ακόμη και σε εταιρίες που εμείς θεωρούμε ψιλολόγια. Εμ δεν είναι ψιλολόγια ούτε τα λιμάνια, ούτε τα αεροδρόμια, ούτε οι τηλεπικοινωνίες ούτε τίποτε απ' όλα αυτά -μιλάμε για τομείς που και στα χειρότερα τους ακόμη αποφέρουν τρελά δισεκατομμύρια.
Η λογική του μνημονίου δεν είναι να αποπληρωθούν τα χρωστούμενα, τα οποία μαθηματικά θα αυξάνονται, αλλά να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα με πρόσχημα αυτό ακριβώς το χρέος. Γιατί ακόμη και ο πιο αδαής από οικονομικά καταλαβαίνει πως αν στερείς από έναν δανειολήπτη το μέσο το οποίο και εκμεταλλεύεται παραγωγικά προκειμένου να αποπληρώσει το ίδιο το χρέος του, ε, αυτό πολύ απλά είναι λογική του παραλόγου. Κι αυτή η τακτική δεν στρέφεται εναντίον της ελλάδας ως χώρα, είναι απλά η τακτική του ΔΝΤ και των λοιπών αντιστοίχων οργανισμών. Τα ίδια κάνανε κι αλλού, τα ίδια ετοιμάζονται να κάνουνε και στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης που πάνε για φούντο. Γιατί; Γιατί πολύ απλά συμφέρει τις αγορές να σέρνονται ολόκληρες χώρες συνεχώς με την απειλή της χρεωκοπίας. Τα cds δίνουν τρελές αποδόσεις, οι τόκοι αυξάνονται άρα και τα χρωστούμενα αυξάνονται, άρα όλο και περισσότεροι πόροι καταναλώνονται μόνο και μόνο για αποπληρωμές επιτοκίων. Ταυτόχρονα, ανάπτυξη μηδέν, άρα η εξάρτηση δεν σπάει με τίποτα και η κερδοσκοπία οργιάζει.
Η όλη τακτική όμως εμπεριέχει και ένα άλλο σκέλος που αφορά τις επιχειρήσεις τέτοιου εύρους: Πρώτον, οι ιδιώτες αγοράζουν τις υποδομές τζάμπα, οπότε πρακτικά δεν βάζουν απ' την τσέπη τους τίποτα προκειμένου να τις στελεχώσουν υλικοτεχνικά, και δεύτερον -το πιο σημαντικό- ότι είναι προεξοφλημένο πως δεν μπορούν να διαχειριστούν τέτοιες επιχειρήσεις σε εθνική κλίμακα χωρίς τη βοήθεια (βλέπε επιχορηγήσεις, προγράμματα κλπ) του ίδιου κράτους που τις ξεπούλησε. Η τακτική αυτή είναι δοκιμασμένη σε όλες τις χώρες που ακολούθησαν προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων. Ο πολίτης καλείται να πληρώνει μέσω των φόρων που καταβάλλει τους ιδιώτες, προκειμένου να μπορεί να έχει πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες. Γιατί; Ε, γιατί μπορούν. Δες στη Βολιβία τι είχε γίνει όταν ιδιωτικοποιήθηκε ο κρατικός παροχέας νερού.
Αν αυτά σου φαίνονται θολοκουλτουριάρικα, ε, τότε...
Το χρονοφονικά σου κάνει;
Δίκιο σε Πειρατίνα και Χότζα.
Τα περί απολιτίκ τα αντιπαρέρχομαι, γιατί επί της ουσίας την όλη φάση την μέμφονται όσοι διαπιστώνουν πως η φάση δεν είναι καθόλου απολιτίκ, αλλά απλά μη-κομματίκ. Η πολιτικοποίηση δεν είναι ούτε ουρανοκατέβατη ούτε δεδομένη, αλλά συντελείται από όλους όσους επιλέγουν να συμμετάσχουν, όχι μόνο στους αγανακτισμένους αλλά γενικά στα κοινά. Άλλα όταν έχεις συνηθίσει είτε να αναθέτεις αυτή τη δουλειά σε άλλους και απλά να μην ασχολείσαι γιατί μπορείς, είτε να απευθύνεσαι σε ένα εξειδικευμένο ακροατήριο (βλ. κομματική και επίσημη αριστερά), όλα αυτά σου φαίνονται τουλάχιστον εξωγήινα.
Αλλά το να κράζεις αριστερά και δεξιά όταν εσύ ο ίδιος έχεις κάνει τη μαλακία με το να τους ψηφίζεις ή να τους σιγοντάρεις με την μη συμμετοχή σου, είναι τελειώς reductio ad absurdum.
Αντιπαρέρχομαι επίσης τα περί συλλογικής ευθύνης, τα οποία εξ ορισμού δεν ισχύουν απ' τη στιγμή που έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι το πρόβλημα δεν είναι εγχώριο, αλλά παγκόσμιο, δηλαδή συστημικό. Και στην τελική, αν οι προηγούμενες γενιές μαλακιζόντουσαν, που δεν αρνείται κανείς ότι μία αρκετά μεγάλη μερίδα τους έκανε ακριβώς αυτό, εγώ δεν βλέπω κανένα λόγο να το φορτωθώ τις συνέπειες για κάτι που έγινε και ερήμην μου, αλλά και με αδιαφανείς διαδικασίες. Δεν γίνεται μονίμως να κάνουμε κριτική και όταν έχουμε μία ευκαιρία να δράσουμε έμπρακτα να τα απαξιώνουμε όλα και να πηγαίνουμε για φραπέ. Αυτά τα έκαναν οι προηγούμενοι και κοίτα που ήμαστε τώρα...
Οποιοσδήποτε θεωρεί πως έχει μία αξιόλογη πρόταση έχει κάθε δικαίωμα και λόγο να ανέβει μπροστά στον κόσμο και να την διατυπώσει, γιατί ουσιαστικά αυτό είναι που χρειάζεται. Αν δικαιολογούμε την όλη κατάσταση που ζούμε στην «εύκολη» ζωή και στα λαρτζιλίκια (αλήθεια, τελικά πόσους αφορούσαν όλα αυτά;), άλλο τόσο θα'πρεπε να την δικαιολογούμε και στον ζαμανφουτισμό και στον ακραίο ατομικισμό που μας έδερνε επί τόσες γενιές. Προτάσεις χρειάζονται, από κριτική, απαξίωση και μηδενισμούς τιγκάραμε πια.
Εν τέλει, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να διατυπωθούν ακριβή συμπεράσματα και προοπτικές για την όλη φάση, αλλά αν μη τι άλλο, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο εγώ θεωρώ πως είναι μία καλή αρχή και ότι και να γίνει, έχουμε πάντα τη δυνατότητα να μαθαίνουμε από τα λάθη και τις αστοχίες. Ίδωμεν.
Υ.Γ. Η χρήση πρώτου πληθυντικού στο παρόν σχόλιο εναρμονίζεται με τα περι «συλλογικών ευθυνών», «όλοι μαζί τα φάγαμε» (αλλά εσείς τα πληρώνετε) και τα ρέστα. Καλή σας ημέρα.
Αφού όλα καταλήγουν στον ντικ, μήπως είναι καλύτερα να μιλήσει ο ίδιος;
Καλά σου λέει, πιάσε κόκκινο.
Εγώ διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα σχόλια και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η συζήτηση αυτή διεξάγεται σε αυτό το λήμμα. Υποτίθεται ότι το παρόν πόνημα αφορά την προσπάθεια ανάπτυξης και καθιέρωσης ενός θεωρητικού μοντέλου της σλανγκ, κι εγώ απ' το σχόλιο του Αίαντα και μετά διαβάζω για εσωτερικές έριδες και διενέξεις.
Μάλλον στη νέα βερσιόν του ιστοχώρου επιβάλλεται η ύπαρξη ενός φόρουμ, χώρια που τα σεντόνια με αυτές τις γραμματοσειρές είναι όχι απλά μαρτύριο, αλλά απροκάλυπτος σαδισμός εκ μέρους του συντάκτη.
Δείτε κι εδώ, πέμπτο σχόλιο και μετά.
Όταν ήμουν πιτσιρικάς το λέγαμε «δεν του το'πα του πούστη» -εν χορώ.
Όσοι αναρωτιέστε τι σκατά είναι το τελευταίο μύδι, εδώ μερικές πληροφορίες.
Τζόνι, νομίζω πως αυτό που λες για τον καραγκιόζη κατά κάποιο τρόπο ενισχύει αυτό που έγραψα πιο πριν: Δεν είναι ταύτιση, αλλά εξορκισμός αυτού του στερεότυπου. Φυσικά και γελάμε με τον καραγκιόζη, αλλά δεν θέλουμε να είμαστε καραγκιόζηδες -οπότε ας φάει εκείνος τις φάπες αντί για εμάς, ας επιβεβαιώσει εκείνος το στερεότυπο.
Αν μη τι άλλο, οι μαυρόασπρες ελληνικές ταινίες δεν έκαναν τίποτε άλλο απ' το να αναπαράγουν τα ελληνικά στερεότυπα: Ο βλάχος, ο καρπαζοεισπράκτορας, το αλάνι, ο καφετζής, ο γιατρός, η νοικοκυρά, το καπιταλόσκυλο, ο έλληνας μετανάστης, η αδερφή (π.χ. του τύπου που ενσάρκωνε ο μακαρίτης ο Παράβας) κι αργότερα το φτωχό πλην τίμιο παλικάρι (έστω κι αν στην εποχή του αφορούσε τελείως άλλη προπαγάνδα) και η προβολή αυτή ήταν σε περιπτώσεις ιδιαίτερα ενδορατσιστική. Ο ίδιος ο Χατζηχρήστος είχε δηλώσει πως είχε τυποποιηθεί στο ρόλο του βλάχου, γιατί μόνο αν ο ηθοποιός σταντάρει μία περσόνα μπορεί να σταθεί σαν καριέρα (δείγμα των ηθών της εποχής του), πράγμα που απ' την άλλη σημαίνει πως και το κοινό είχε επίγνωση του γελοίου και το επιζητούσε στην ψυχαγωγία του.
Πιστεύω ότι είναι πρακτικά αδύνατο να ταυτιστείς με τον Βέγγο ή με οποιονδήποτε άλλο απ' αυτούς, κι αυτό γιατί ο σκοπός δεν ήταν να ταυτιστείς μαζί τους αλλά να τους χλευάσεις. Τα περί ταύτισης που πραγματεύονται κάποια άρθρα είναι εκ των υστέρων, και θαρρώ πως εντάσσονται κι αυτά στην τάση να μυθοποιηθεί εκείνη η εποχή της «αθώας» (πάνω απ' όλα!) και «αγνής» Ελλάδας.
Αυτή είναι μία άποψη. Θα μπορούσε όμως κάποιος να ισχυριστεί πως γελώντας με τους «καραγκιόζηδες» -όπως τους αποκαλείς εσύ- δεν ταυτίζεται μαζί τους, αλλά ξορκίζει μία άλλη όψη της Ελλάδας που απλά δεν τον συμφέρει ούτε να θυμάται, αλλά ούτε και να σκέφτεται.
Και μιας και το λήμμα αφορά τον αείμνηστο,ο Βέγγος είχε μεγάλη φιλμογραφία, δεν περιορίζεται μόνο στον Θου-Βου. Το Ψηλά τα χέρια Χίτλερ είναι ένα αριστούργημα και μόνο κωμωδία δεν το λες. Απλά, υπερπροβάλλεται μία περίοδος της καριέρας του στην οποία περιλαμβάνονται οι κλασικές πλέον μαυρόασπρες ταινίες (αυτές που παίζονται κάθε τρεις και λίγο σε ιδιωτικά και δημόσια κανάλια), οι οποίες σύμφωνα με κάποιες απόψεις δεν είχαν και τόση απήχηση στην εποχή τους -γι' αυτό κι η εταιρία παραγωγής που είχε στήσει τελικά μπήκε μέσα.
Συμβαίνει σε πολλούς αυτό -ως προς την υπερπροβολή κάποιων πτύχων του έργου τους- σε όλες τις τέχνες.
Ετυμολογία της φλόμπας παίζει;
Ήταν στάνταρ μέχρι και τα τέλη των '90ζ. Άν είχες σκούρο μαλλί και μούσι λέγαν ότι είσαι σαν τον Χριστό, αν είχες ξανθό μαλλί (με ή χωρίς μούσι) λέγαν ότι είσαι σαν τον λάιον κίνγκ -ή γενικά σα λιοντάρι.
Πάντως το κλασικό λιονταρίσιο ήταν είτε το κούρεμα μακρύ πίσω και πλάγια και κοντό μπροστά, είτε το ενδιάμεσο στάδιο του μακρύματος των μαλλιών -από μπροστά κι απ' το πλάι πάντα μακραίνει πιο γρήγορα απ' ότι μπροστά αν δεν τα μακρύνεις με συχνά κοψίματα, ή τουλάχιστον έτσι είχα παρατηρήσει σ' εμένα αλλά και σ' άλλους.
Μες, είναι σα να λέμε πως μ' αυτή την Pippa το κόβεις το τσιγάρο...
(Όχι εσύ, γενικά μιλάμε)
Βράστα, μήπως είσαι ο Bertie;
Στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό, ξανασκέψου το.
Τώρα όμως που το ξανασκέφτομαι, σε πιο κίνκι φάση μπορεί να ξυρίσουν και τη νύφη. :Ρ
Ή να σε πληρώσει σε ομόλογα του δημοσίου...
Πανκελή, δεν είσαι μόνος.
Ένας γνωστός συνήθιζε να ρωτάει «ποιό παπάρι μου κρέμεται;» κατά το «ποιό αυτί μου βουίζει;». Ωστόσο παίζει να' χεται κι οι δυό σας δίκιο, υφίσταται μία σύγχυση ως προς τον ανατομικό ορισμό.