Comments by betatzis (433)
Showing 31-60 from 433
@allivegp : Κατά τη γνώμη μου, αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι στις περιπτώσεις που αναφέρεις το αντικείμενο του ρήματος είναι διάφορα πράγματα/ουσίες/ιατρικοί παράμετροι κλπ, ενώ στην περίπτωση του λήμματος αντικείμενο είναι ένας άνθρωπος και η συνολική συμπεριφορά και εικόνα του.
στο πιο πάνω σχόλιο, όσους = όσες
Και το χιόνι είναι άσπρο, αλλά το χέζουν τα σκυλιά (ο γιβ δα σι παρνό, άμα ε τζουκελά χνεν οπράλ). Ειρωνική φράση που χρησιμοποιούν οι Ρώμισσες (= τσιγγάνες της Θράκης), για όσους είναι πιο άσπρες και θεωρουνται από τους άντρες πιο όμορφες. Από το Γλωσσάριο της Ρωμανί (ελληνο- ρωμανό) του Αντώνη Λιάπη, Κομοτηνή 1988, στο λήμμα άσπρος (=παρνό).
Κάτι πρέπει λοιπόν να παίζει με το άσπρο.
Σε συμβολαιογραφικά έγγραφα της Ζακύνθου του ΙΣΤ αιώνα,διαβάζουμε σε μια κληρονομία για μια μπούκλιζα (= υδροδοχείο), στη σελίδα μβ΄ στίχος 86. Χάριν γούστου, στη σελίδα μγ΄ στίχος 146, διαβάζουμε για «δύο σκατούλες πολίτικες, η μία στρογγυλή η έτερη μακρουλή», τις οποίες επίσης άφησε κληρονομιά ο μακαρίτης.
Στο απόκρυφο μυθιστόρημα H μάγκα του ωρολογίου(1873) διαβάζουμε
«Ο Μπούκλιζας ηγέρθη. Η Μάγκα αύτη είχε κεφαλήν ομοίαν τριπτύχου στρατιωτικού καλύματος, εξ ου και Μπούκλιζας ελέγετο».
Δηλαδή, ερμηνεύω εγώ, είχε καπέλο σε σχήμα παγουριού, γι΄αυτό τονε φωνάζανε Μπούκλιζα. (αξιοσημείωτη επίσης η λέξη μάγκα στο θηλυκό, για να δηλώσει το μάγκα).
Για μοντέρνους μπούκλους βέβαια, δηλώνω άγνοια.
Προς ιρονίκ αποκλειστικά : Το πρόβλημα είναι κατά πόσο η ομάδα των διαχειριστών (αν υπάρχει ακόμα) ανέχεται την συγκεκριμένη τακτική : «ανεβάζω ένα λήμματοορισμό, όχι γιατί τον έχει ανάγκη το σάιτ (ο τζίζας απέδειξε ότι δεν τον έχει), αλλά γιατί θέλω να πω την άποψή μου και να προκαλέσω με αυτήν τζέρτζελο κι διαφωνίες/σκιαμαχίες».
Την τακτική αυτή έχει ξεχειλώσει τελευταίως ο συγκεκριμένος συντάκτης, με τον οποίο δεν επιθυμώ να ανταλλάξω σχόλια, γι΄ αυτό απευθύνομαι αποκλειστικά στην ιρονίκ.
Αν η ομάδα των διαχειριστών δεν αντιλαμβάνεται καν το πρόβλημα, τότε αυτό είναι μεγαλύτερο.
Αλλά αυτή τη φορά, την απόφαση να συνετίσουν το συντάκτη (απλή προσπάθεια για την τιμή των όπλων) πρέπει να την πάρουν οι ίδιοι οι διαχειριστές (επαναλαμβάνω, αν υπάρχουν ως ομάδα). Οτιδήποτε διαφορετικό θα φανεί ως προσωπική / πολιτική κόντρα, πράγμα που είναι επιδίωξη του πονηρού συγκεκριμένου συντάκτη, και πράγμα το οποίο εγώ τουλάχιστον θα αποφύγω.
Επίσης πρόβλημα είναι δύο τουλάχιστον φορές να απευθύνονται προσβλητικά σχόλια (σάλια, μαλάκοβιτς) και η ιρονίκ να μην το βλέπει καν ως πρόβλημα (εντάξει, τη 2η φορά το προσβλητικό σχόλιο έγινε αργότερα).
Αν το σάιτ είναι πια εντελώς έρμαιο και παιδική χαρά, εντάξει τότε, αφήστε τα παιδιά να παίξουν, νο πρόμπλεμ από εμένα. Χαλαρά.
Ασχοληθείτε εσείς άμα θέλετε λοιπόν, εμένα δεν μου πέφτει λόγος ούτε κέφι έχω.
Αυτά.
Χαλικούτη, μου θύμισες το περίεργο πείσμα που με είχε πιάσει στην Τρίτη Λυκείου και από το βιβλίο της Ιστορίας (Γ΄ Δέσμη όπως λέγαμε τότες) που το δίναμε στις πανελλήνιες, διάβαζα με μανία σε κάθε κεφάλαιο τις «πηγές», που ήταν πάντα εκτός ύλης εξετάσεων. Για κάποιον εξ ίσου περίεργο λόγο, αυτά τα εκτός ύλης είναι τα μόνα που θυμάμαι από το βιβλίο.
Επίσης πιστεύω ότι το ζήτημα έχει να κάνει και με τον καταμερισμό εργασίας, την εξειδίκευση εναντίον της συνολικής αντίληψης και διάφορα άλλα ωραία πράγματα, αλλά τώρα είμαι κουρασμένος.
Οι τύποι που περιγράφεις Χαλικούτη, και που ναι, πάντα ξέρανε τα σος, είναι αυτοί που από πάντα ξέρανε τι θα γίνουνε άμα μεγαλώσουνε και τελικά γίνανε. Η «διαδικασία» της εκπαίδευσης έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο σύντομη για να φτάσουνε πιο γρήγορα στο στόχο τους, ένα περιτό ταξίδι που έπρεπε να τελειώσει γρήγορα. Από εκεί προέρχονται τα σος και τα αντισός. Οι υπόλοιποι διαβάζαμε και ψάχναμε τις πηγές (κάποιοι ακόμα τις ψάχνουμε).
Ο πρώτος Μελένιος ήτανε στην Ντενεκεδούπολη και ήτανε γαμώ τα παιδιά.
«Εδώ στην αποθήκη μας, είναι όλα μέλι γάλα
έχεις την ησυχία σου, φαί, νερό, τραμπάλα.
Εδώ στην αποθήκη μας, στο ράφι είμαστε όλα,
και αν είσαι και καλό παιδί, σου δίνουν κόκα κόλα
Που πας Μελένιε, που πας, άσε τα αστεία, κάτσε με μας»
Απλώς για να ξέρουμε τι πάνε να σβήσουν.
Εννοώ αφού έχεις πρώτα δώσει τα ρέστα σου για να την ψήσεις ρε παιδάκι μου, Αλλά παπάς πράμα, που να νιώσεις εσύ.
Αντιγράφω και από τη σελίδα 184 του βιβλίου που λίνκαρα πιο πάνω : «Στις ελληνικές παραλλαγές ο μισοκοκκοράκος είναι αθυρόστομος· φαίνεται, παρά την κάποια λογοκρισία, ότι το παραμύθι γινόταν πολύ αστείο στην αφήγηση, με τις κινήσεις που φανταζόμαστε ότι συνόδευαν όλες αυτές τις αθυρόστομες εκφράσεις («ρούφα κώλο το ποτάμι, να χέσω το μουστάκι του βασιλιά και τη ρόκα της βασίλισσας» κλπ.) κι ότι είχε έντονο σεξουαλικό συμβολισμό»
Χαιρετώ σας Γκαλάντριελ και Δεινόσαυρε.
Εμένα αυτό που μ΄ αρέσει είναι ότι τελικά ανακαλύψαμε, με τη βοήθεια πρώτα του δεινόσαυρου, πως ο λημματογράφος έδωσε την δική του αναμφίβολα ενδιαφέρουσα και θελκτική οπτική γωνία σε μία φράση που η αρχική της προέλευση είναι εντελώς διαφορετική, δηλαδή προέρχεται από ένα παιδικό παραμύθι. Έτσι λύνονται και οι διάφορες παρεξηγήσεις και οι χμμμ, ας το πούμε δυσλειτουργίες για τις οποίες μιλάει ο ορισμός, αφού πλέον μπορείς να ανταπαντήσεις στην παρτεναίρ σου π.χ. το εξής : «μωρό μου γιατί προσβλύνεσαι, είμαι τόσο ρομαντικός που την ώρα της κορύφωσης σου μιλάω με ατάκες από παιδικά παραμυθάκια !!»
το λέει και ο χαλικούτης στο λήμμα μπαμπατζάνικο
εννοείται μεταφορική, ποιητική εφαρμογή. Η κυριολεκτική σημασία είναι άλογο.
E, ναι, βέβαια έχει εφαρμογή. Κατά τη γνώμη μου μάλιστα έχει μόνο θετική σημασία για το ωραίο φύλλο.
της συμπαθούς αλόγας
Ο ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ
Οι διαταγές ήταν σαφείς : κάθε οικογένεια έπρεπε να φιλοξενήσει ένα κροκόδειλο για 6 μήνες. Το κλίμα για τον κροκόδειλο θα έπρεπε να είναι ευχάριστο και ήρεμο. Απαγορευόταν κάθε είδους πολιτικές συζητήσεις ή άλλες διαφωνίες που θα μπορούσαν να εκνευρίσουν τον πεινασμένο κροκόδειλο.
Τον κροκόδειλο τον έφερε στο σπίτι μας το απόγευμα ένας κουστουμαρισμένος Κύριος. Επιθεώρησε λίγο το σπίτι, έκανε μια βόλτα στα δωμάτια και την κουζίνα και σημείωσε κάτι σε ένα σημειωματάριο. Έδειχνε προβληματισμένος. Τον κροκόδειλο τον άφησε στο καθιστικό. Φεύγοντας μας τόνισε: «Πρέπει να τον κρατάτε ήρεμο και ευχαριστημένο. Θυμηθείτε : απαγορεύονται οι πολιτικές συζητήσεις. Σας τον εμπιστευόμαστε και είμαστε σίγουροι ότι δεν θα προδώσετε την εμπιστοσύνη μας».
Εκείνο το βράδυ κοιμηθήκαμε λίγο ανήσυχοι.
Όλη την επόμενη ημέρα καθόμασταν στο καθιστικό και χαζεύαμε τον κροκόδειλο. Στο σι ντι βάζαμε ευχάριστα παιδικά τραγουδάκια για να δημιουργήσουμε ωραία ατμόσφαιρα. Επειδή απαγορεύονταν οι πολιτικές συζητήσεις δεν λέγαμε παρά μόνο τα απαραίτητα, επειδή δεν ξέραμε τι μπορούσε να θεωρεί ο κροκόδειλος πολιτική συζήτηση και φοβόμασταν να τον εκνευρίσουμε.
Κατά το βραδάκι, η μικρή μου αδερφή έφερε ένα μεγάλο κομμάτι ωμό κρέας από την κουζίνα για να τον ταϊσει. Το κρέας το είχε αγοράσει η μάνα μας από το χασάπη, ειδικά για το πεινασμένο ζώο. Η αδερφή μου πλησίασε τον κροκόδειλο και έσκυψε να αφήσει κοντά του το κρέας. Ο κροκόδειλος με μια γρήγορη κίνηση προς τα μπροστά άρπαξε το κομμάτι, πριν προλάβει να το αφήσει η αδερφή μου. Μαζί με το κρέας άρπαξε και το χέρι της αδερφής μου που κόπηκε σχεδόν από τον ώμο και το αίμα τινάχτηκε σε όλο το σαλόνι. Ο κροκόδειλος κάθισε ήσυχα στο κέντρο του καθιστικού και μακάριος μασούλισε το γεύμα του. Το κορμάκι της αδερφής μου σπάραξε λίγο και μετά ησύχασε.
Ο πατέρας μου τότε σηκώθηκε και ούρλιαξε : «Δεν αντέχω άλλο. Θα τον σκοτώσω!!!». Η μητέρα μας προσπάθησε να τον συγκρατήσει, αλλά ο μεγάλος μου αδερφός ξεσηκώθηκε και αυτός φωνάζοντας : «Στο κάτω κάτω δεν έχουμε καμία υποχρέωση να τον κρατάμε σπίτι μας, ούτε να πληρώνουμε το φαγητό του. Να τον πάρουνε σπίτι τους αυτοί που μας τον φέρανε». Ο κροκόδειλος με μια ξαφνική κίνηση τινάχτηκε πάλι μπροστά και άρπαξε τον αδερφό μου από τη μέση. Το σώμα του σχεδόν κόπηκε στα δύο.
Ο πατέρας μου έτρεξε στην κουζίνα, έφερε ένα χασαπομάχαιρο και όρμησε στον κροκόδειλο. Εκείνη την ώρα η εξώπορτα του σπιτιού μας έσπασε με κλοτσιές και μπήκαν μέσα αστυνόμοι του ειδικού σώματος προστασίας ζώων. Τους συνόδευε και ο κουστουμαρισμένος Κύριος που μας είχε φέρει την προηγούμενη μέρα τον κροκόδειλο. Οι αστυνόμοι πιάσανε τον πατέρα μου και τον τραβήξανε έξω από το σπίτι. Ο κουστουμαρισμένος Κύριος γονάτισε και πέρασε ένα περιλαίμιο στο λαιμό του κροκόδειλου. Λέρωσε λίγο το παντελόνι του από τα αίματα που είχανε πλημμυρίσει το σαλόνι και έδειξε να τσατίζεται. Τίναξε νευρικά το μπατζάκι του. Οδήγησε το ζώο προς την εξώπορτα και ο κροκόδειλος πειθήνια τον ακολούθησε. Πριν φύγει, ο Κύριος γύρισε και μας είπε : «Σας είχα πει να μην τον εκνευρίσετε. Προδώσατε την εμπιστοσύνη μας. Ό,τι και αν σας συμβεί στο μέλλον από εδώ και πέρα, να ξέρετε ότι εσείς είστε οι μόνοι υπεύθυνοι».
Έκλεισε την πόρτα πίσω του και έφυγε. Η μάνα μου έκλαιγε σιωπηλά στον καναπέ. Εγώ σκεπτόμουνα αυτό που είπε ο Κύριος και αναρωτιόμουνα αν στο μέλλον μπορούσε να συμβεί κάτι χειρότερο.
λέω : πενάβ, από εδώ το ρήμα της λαϊκής μπενάβω. Μην πας σου είπα: να τζα πενδόμ (τσιγγάνικο τραγούδι Θράκης).
Αντιγραφή από : « Γλωσσάριο της Ρωμανί, όπως τη μιλούν οι μουσουλμάνοι Ρωμά της ελληνικής Θράκης» (ελληνο-ρωμανό) του Αντώνη Λιάπη, Κομοτηνή, 1988.
Γεια σου Βίκαρ.
Συνδεθήκαμε δε λες τίποτα, να δεις ακόμα τι τάγιο, φόρος, βάρος, θλίψη και βρομόξυλο έχει να πέσει στις πλάτες μας από βδομάδα.
Σύντροφε Ντίνο, εγώ μέχρις εκεί που μπορούσα το πήγα. Δεν είμαι και κάνας γλωσσολόγος. Και από γλώσσες, πλην κάτι κουτσοαγγλικά, δε σκαμπάζω γρυ, μόνο οι αρνίσιες μ΄ αρέσουνε. Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιο, που ξεκινάει την περιπέτεια της λέξης από τις στέπες της Ανατολής, μακάρι να μπούνε και άλλοι τουρκολόγοι και τουρκομαθείς να σχολιάσουνε.
Καλημέρα σε όλη την παρέα.
Θα σας πω μια διασκεδαστική ιστορία που τη σκέφτηκα το βράδυ, για να χαλαρώσουμε και λίγο. Αρχίζω.
Α) Είμαι φτωχός. Είναι αλήθεια αυτό.
Β) Έχω να γαμήσω τρία χρόνια. Και αυτό είναι αλήθεια.
Τώρα βέβαια η αλήθεια είναι ότι η αγαμία μου καθόλου δεν οφείλεται στη φτώχεια μου. Ένα άλλο μικρό μυστικό είναι ότι έχω την κακή συνήθεια να κάνω μπάνιο κάθε 3 βδομάδες (και τις εθνικές εορτές). Είμαι και λίγο κομπλεξικός, ανέραστος και μπετόβλακας. Δεν έχω ξεπεράσει ακόμα τη μάνα μου. Δεν ξέρω τι θα πει φέισμπουκ και ίντερνετ. Επίσης είμαι χοντρός, άσκημος, τρέχουνε οι μύξες μου και βρωμάει ο στόμας μου.
Όμως συμβαίνει το εξής :
Η μαμά μου, ο μπαμπάς μου, ο αδερφός μου, οι αδερφές μου, τα ξαδέρφια μου, οι θείοι και οι θείες μου, όλοι οι συγγενείς μου, οι συνάδελφοι στη δουλειά, όλοι μα όλοι, μου λένε κάθε μέρα το ίδιο τροπάρι :
Α, ρε μπετατζή, όλες τα ίδια είναι, όλες το πορτοφόλι κοιτάνε, όλες πουτάνες είναι, όλες καριόλες, μόνο οι πλούσιοι γαμάνε τη σήμερον ημέρα, τι τα θες, άμα δε βγάλεις λεφτά κοκό γιοκ, όλες για το συφέρο τους, μόνο στους κονομοιμένους κάθονται, τα φτωχαδάκια σαν και σένα δεν έχουνε στον ήλιο μοίρα, ούτε πουτάνα δεν τους κάθεται, τι τα ψάχνεις, α στο να πα στο διάολο ……
Ε, δε θέλω και πολύ. Πείθομαι. Αρχίζω και γω τα ίδια : Όλες πουτάνες, όλες για το συφέρο τους, καριόλες, σιγά σιγά μη γαμήσω εγώ χωρίς λεφτά και λοιπά και λοιπά εις το άπειρον.
Άμα δεν ξεστραβωθώ, άμα δεν αρχίσω να σκέφτομαι ότι μπορεί να φταίει και τίποτα άλλο, άμα δεν κάνω τουλάχιστον μπάνιο, η σκληρή αλήθεια θα είναι πάντοτε μία :
Δε θα γαμήσω ποτέ.
Η «πεμπτουσία» της ως άνω συζήτησης : Αν το Α είναι αλήθεια, δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι το Β οφείλεται στο Α. Τόσο απλό.
Όπου Α, βάλτε, ας πούμε, πελατειακό σύστημα.
Όπου Β, βάλτε, ας πούμε, τα βάσανα που τραβάμε σήμερα οι πιο πολλοί από μας.
Αν το Α είναι αλήθεια, δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι το Β οφείλεται στο Α. Και το πιο πιασάρικο και πετυχημένο ψέμα είναι αυτό που βασίζεται εν μέρει σε αλήθειες.
Επίσης οι κακοί παλιοκερδοσκόποι που παίξανε με τα σπρεντς έχουνε ακριβώς την ίδια ερμηνευτική αξία με τους κακούς ψεκαστές γερμανούς.
Άσχετο, εντελώς άσχετο, απλώς προς προβληματισμό : Η λέξη νοικοκύρεμα είναι τόσο μα τόσο ακατανίκητη. Πώς μπορείς να πει κανείς κάτι που να φαίνεται ότι είναι αντίθετο με το νοικοκύρεμα ;;;
Πώς μπορεί κανείς να μη θέλει το νοικοκύρεμα ;;;
Πετάς μια λέξη (όχι εσύ βράσταμαν, σχήμα λόγου είναι, ο οποιοσδήποτε), και έχεις αμέσως όλο το δίκιο με το μέρος σου.
Ε, λοιπόν, εμένα δεν μ΄ ενδιαφέρει το νοικοκύρεμα, στ΄ αρχίδια μου το νοικοκύρεμα, μια ωραία λεξη είναι, που χρησιμοποιείται στρεβλά, για να ξεγελάσει, όπως και τόσες άλλες. Πίσω από το εύηχο νοικοκύρεμα, κρύβονται σχέσεις και συμφέροντα, σχέσεις οικονομικές, σχέσεις εξουσίας, σχέσεις ισχύος, σχέσεις τάξεων. Προσέχετε λοιπόν όλοι τις λέξεις, ειδικά τις ωραίες και τις εύηχες. Το λήγω από την πλευρά μου, αρκετά. Το παρόν σχόλιο είναι μια μικρή συγγνώμη σε όσους κούρασα.
Επίσης εγώ δεν είπα ότι δεν πρέπει να νοικυρευτούμε, για να αποκτήσουμε ανταγωνιστικότητα κλπ. κλπ., μιλώντας με όρους ανταγωνιστικότητας. Εϊπα ότι είναι ψέμμα ότι η οικονομική κρίση οφείλεται στο μη νοικοκύρεμα κλπ. κλπ.
Είμαι ικανοποιημένος επειδή απλώς μπορέσαμε να ανταλλάξουμε δυο συγκροτημένα σχόλια. Θα ήμουν ακόμα πιο ευχαριστημένος, αν εξέφραζες μια άποψη, θετική, αρνητική ή ντεμί, για την καταληκτική διαπίστωση του Μ., μια άποψη που δεν είδα να διατυπώνεις.
«Αδίκως όμως συμβολίζει την κρίση (η ελλάδα), η οποία (κρίση) είναι ευρύτερη από την πρόσληψη των αγροφυλάκων που έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή».
Σημαίνει κάτι για σένα αυτό το «η κρίση είναι ευρύτερη» ;; και αν ναι, τι ακριβώς ;;;
ΥΓ Στο σεντόνι σου παραπάνω αυτό ακριβώς έκανες. Διατύπωσες γνώμη για τα αίτια της κρίσης. Ευχαριστώ για τα μετάλλια.
επίσης, άμα θες, λες και δυο κουβέντες για τυχόν ευθύνες αυτών που μέχρι και ο πάσχος αναγκάστηκε να υποδείξει : χρηματοπιστωτικός τομέας. Δεν είναι αόριστοι εξωγενείς παράγοντες, είναι συγκεκριμένοι και δαχτυλοδειχτούμενοι. Απαραίτητη διευκρίνηση : Δεν θεωρώ πλήρες ούτε καν ικανοποιητικό το άρθρο του πάσχου. Εξήγησα τους λόγους για τους οποίους το παράθεσα. Σόρρυ για τη δευτερολογία.
Δεν προσδιορίζω ποιές είναι ψευδείς και ποιές όχι, (ακριβέστερα, το βαθμό αληθείας κάθε μίας), επειδή όπως λέω δεν έχει σημασία για την παρούσα συζήτηση. Όντως δεν έχει σημασία.
Δεν αναφέρομαι στο άρθρο οιουδήποτε τρίτου, αλλά κάποιου με συγκεκριμένο στίγμα το οποίο στίγμα πρέπει να λάβεις υπ΄ όψη σου. Βέβαια όπως λέω, δικαιούσαι να διαφωνείς ακόμα και με τον Πάσχο. Τεκμηριωμένα όμως. Επίσης το «ενέτειναν» το λες εσύ.
Σκοπός μου δεν είναι να δώσω μασημένη τροφή, ούτε να διατυπώσω αιώνιες αλήθειες και μανιφέστα (δεν υπάρχουν), αλλά να διαψεύσω κλισαδόρικες και ελλιπείς επικρατούσες ερμηνείες.
Αν το «ψεύδομαι» σου πέφτει βαρύ (είναι), το αλλάζω σε «κάνεις λάθος»
Κατά τα άλλα καλά το πας.
Δεν κατάλαβες τίποτα, για την ακρίβεια κατάλαβες τα ακριβώς αντίθετα. Μπορεί να φταίω εγώ και να μην χειρίζομαι καλά το λόγο. Οπότε τα σπάω και τα ξαναρίχνω, μπας και συνεννοηθούμε (λίγες ελπίδες).
Στο πιο πάνω σεντόνι σου, 28/8/2012, παραθέτεις μια σειρά ελληνικών παθογενειών. Ο βαθμός αληθείας της κάθε μίας διαφέρει, δεν πειράζει προσωρινά. Τις λέω περιληπτικά. Υπερτροφία του κράτους, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, έλλειψη ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε σχέση με τον πόθο διορισμού στο δημόσιο, ζημιογόνες ΔΕΚΟ, 80 % σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, έλλειψη υποστήριξης του νέου επιχειρηματία, πολλές μικρές επιχειρήσεις – τα δύο τελευταία αντιφάσκουν, πάλι δεν πειράζει. Ξέχασες τη φοροδιαφυγή, τη συμπληρώνω εγώ.
Μετά προχωρείς και αιτιολογείς βάσει αυτών την ελληνική οικονομική κρίση, όπως και αλλού πολύ συχνά εδώ μέσα έχεις κάνει, ότι δηλαδή η ελληνική κρίση οφείλεται στις ανωτέρω παθογένειας (ανεξαρτήτως του βαθμού αληθείας εκάστης παθογένειας). Είναι η ερμηνεία της ελληνικής κρίσης με την επίκληση των ελληνικών ιδιαιτεροτήτων. Είναι η αλά αρίστος δοξιάδης και τάκης μίχας ερμηνεία της κρίσης, πηγές που με ειλικρίνεια επικαλείσαι.
Μετά εγώ σου βάζω άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλλη. Τον συγκεκριμένο δεν μπορείς να τον πεις αναρχοκομμουνιστή. Είναι ο πλέον φανατικός νεοφιλελεύθερος. Αυτός λοιπόν, μεταξύ άλλων, λέει τα εξής, σου βάζω τα ίδια του τα λόγια :
«Η Ελλάδα όμως, αδίκως πλέον, παραμένει σύμβολο της κρίσης. Ο στιγματισμός της βολεύει όλους εκείνους που έχουν ως βασική θεωρία τους ασπρόμαυρους πόλους «κακό κράτος, καλές αγορές». Ρίχνοντας τη λέξη «Greece» στη συζήτηση επισκιάζονται οι ευθύνες του χρηματοπιστωτικού τομέα στην κρίση. Διότι ναι μεν το κράτος κάνει πολλά άσχημα πράγματα, αλλά οι «αγορές» μπορούν να τα κάνουν χειρότερα• η λέξη «αγορές» μπαίνει σε εισαγωγικά για να ξεχωρίσουν από τις εκείνες των προϊόντων και υπηρεσιών. Το αεροπλανάκι που έφτιαξε με άυλες «αξίες» ο χρηματοπιστωτικός τομέας οδηγεί τον κόσμο σε τρομακτική αβεβαιότητα. Κι αν η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση διότι τα έκανε όλα στραβά, γιατί είναι και η Ιρλανδία που πήγε «by the book»
και στο τελείωμα :
«Ολα τα παραπάνω δεν υπονοούν ότι τώρα τα έχουμε όλα κακώς καμωμένα, ότι το κράτος δεν πρέπει να περιοριστεί, ότι η επίπονη αναδιάρθρωση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας δεν πρέπει να γίνει. Η Ελλάδα τα προσπαθεί όλα αυτά και πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές της. Αδίκως όμως συμβολίζει την κρίση, η οποία είναι ευρύτερη από την πρόσληψη των αγροφυλάκων που έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή. Τα ίδια funds που χρηματοδοτούσαν τις κρατικές σπατάλες της Ελλάδος, χρηματοδοτούσαν τη φούσκα των ιρλανδικών τραπεζών, όπως και τα εξωφρενικά μπόνους των τραπεζιτών».
Φυσικά ο συγκεκριμένος μπορεί να τα λέει αυτά από καιροσκοπισμό και αύριο μπορεί να λέει άλλα. Συνηθισμένοι είμαστε.
Το δικό μου όμως ερώτημα προς εσένα ήταν το εξής :
Γιατί επιμένεις να διαδίδεις μια ανάγνωση της κρίσης που ακόμα και ακραιφνείς νεοφιλελέδες σαν τον ΠΜ αδυνατούν πια να υποστηρίξουν με αξιώσεις σοβαρότητας ;;;; Δεν υποστήριξα δηλαδή ότι μιμείσαι ή λαμβάνεις εντολές από τον Μ., υποστήριξα το ακριβώς αντίθετο, ότι πρέπει να βάλεις και συ νερό στο κρασί σου, όπως ο ΠΜ και ότι η αιτιολόγηση της κρίσης ότι δήθεν οφείλεται στις ελληνικές παθογένειες είναι μια μπούρδα και μισή.
Δεν μπορώ να το κάνω πιο κατανοητό. Έλεος. Να πώ μόνο ότι δεν υποχρεούσαι να συμφωνείς συνεχώς με τον Πάσχο, έχεις και τη δική σου άποψη, που μπορεί να είναι και διαφορετική. Χρησιμοποίησα το άρθρο του ως ένα άρθρο του πιο φανατικού νεοφιλελέ, τις αρχές του οποίου και εσύ πολύ συχνά ασπάζεσαι (η παλαβή αριστερά, οι κακοί συνδικαλιστές, τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων, ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας κλπ).
Ποιόν ωφελούν όλα αυτά και γιατί παιδεύομαι σαν το μαλάκα ;;; Θα σου πώ. Ωφελούν στην αποκάλυψη των ψεμμάτων και στην ανάδειξη της αλήθειας. Ο κάθε πικραμένος που τυχόν μας διαβάζει πρέπει να καταλάβει ότι δεν υποφέρουμε (όσοι υποφέρουμε) επειδή ο κυρ Μήτσος διόρισε το γιό του, επειδή ο Σάκης ο υδραυλικός δεν δίνει απόδειξη, επειδή το λαμόγιο δίπλα έπαιρνε μαϊμού συντάξεις (οπότε θα τις κόψουμε όλες να μαστε εντάξει), επειδή οι κακοί συνδικαλιστές κάνουν απεργίες και πληρώνονται κιόλας. Ούτε βέβαια επειδή ήρθαν οι κακοί γερμανοί και μας ψεκάζουν.
Γιατί λοιπόν υποφέρουμε, όσοι υποφέρουμε ;;; Ε, ας μην το πω εγώ, γιατί θα με πεις ινστρούχτορα. Ας ψάξει ο κάθε ένας να βρει γιατί υποφέρουμε. Το πρώτο βήμα όμως για την ανάδειξη της αλήθειας είναι η αποκάλυψη των ψεμμάτων.
Επίσης δεν υποστηρίζω απαραίτητα ότι συνειδητά ψεύδεσαι. Μπορεί να χεις φάει και συ την πεπονόφλουδα, όπως οι περισσότεροι. Από σένα όμως έχω αξιώσεις για παραπάνω από το μέσο όρο. Λάθος μου ;;;
Αυτά λοιπόν είπα και όχι αυτά που υποστήριξες ότι είπα. Δεν υποχρεούσαι να απαντήσεις. Το μόνο που ελπίζω είναι να γίνει κατανοητό το σημείο διαφωνίας μας, επειδή οι συνεχείς διαστρεβλώσεις και οι ελιγμοί οδηγούν σε χάσιμο της μπάλας για όποιον έχει την ατυχία και το βίτσιο να μας διαβάζει. Eπίσης αντικατάστησε τη λέξη επίδικο, αφού και αυτή σε ενοχλεί, με τη λέξη σημαντικό.
Γεια σου ξωτικοπούλα, δεν τον ενθυμούμην καθόλου τον γουότερς.