Comments by ΣτοΔγιαλοΧτηνος (323)
Showing 61-90 from 323
Είπαμε, θερία ανίμερα.
Απολύτως απαραίτητος σε στρατόκαβλους.
- Σάμπως να μου φαίνεται πως έπεσα όξω που πάντρεψα την Περλ με το Λοβ, είπε ο Τζήτερ. Η Περλ δεν τόχει στο σκαρίτης να γίνει γυναίκα του Λοβ, αυτό 'ναι. Δεν την κόφτει στάλα τι γουστέρνει ο Λοβ και δεν της καίγεται καρφί τι θα λέει ο κόσμος για τα καμόματάτης. Μυστήριο τραίνο η Περλ. Σάμπως να μου φαίνεται πως την τρώει κιαυτήνα ο καημός να κατέβει στην Ογκάστα σαν που κάνανε κ' οι άλες κοπέλες.
Έρσκιν Κάλντγουελ Καπνοτόπια, εκδ. Γκοβόστη. Μτφρ Άρης Αλεξάνδρου.
Ω τον αγαπητό! Περάστε να σας κεράσουμε ένα φοντάν. Τα παίγνια όμως απαγορεύονται. Μπορεί να έχουμε λίγο ασκούπιστα αλλά έχουμε και αρχές, τάξις και ηθική ουμπεράλλες.
Ούτε καν αραιά και που?
Εμ έπρεπε να 'ρθει ο Μπένεθ για να εκσυγχρονιστείτε, να φκιάξετε και σεις ένα φουντοχώλι σαν άνθρωποι. Αλήθεια, μόνο φαΐ έχουνε εκεί ή και τπτ για φούμες?
Ωχ! Αυτό το ατεκμηρίωτο "περνάω γιατρό" ποιός το κότσαρε στο λήμμα?
«Εγώ δεν ήρθα εδώ για να με ‘λιβανίσετε’. Έμαθα να είμαι ‘υπό κατατρεγμό’. Αλλά και ένα ‘ευχαριστώ’ μέσα-μέσα δεν βλάπτει καθόλου», δήλωσε ο Πρόεδρος Χριστόφιας ο οποίος ευχαρίστησε τον Νίκο Σιακόλα, διότι όπως είπε, «έβαλε τα πράγματα στην θέση τους νωρίτερα στο πλαίσιο της ομιλίας του».
- Δεν τον πιάνουν το Μίσια, μού 'πε, έλεγε μέσα-μέσα και γαλλικά, κατάλαβα πως φοβόταν πολύ για το Μίσια, μην τον πιάσουν και τον κρεμάσουν κι αυτόν [...]
Ήταν μαζί τους ένας γέροντας με μακριά μουστάκια, γιατρός από τον καύκασο. Θυμάται από κανένα ποντιακό μέσα-μέσα. Ήρθε κοντά μας.
ΣΤΑΛΑΓΚ VI C. Ημερολόγιο της ομηρίας. Όμηρος Πέλλας, εκδ. Μνήμη. Καταυλακιώτης ο συγγραφέας, έζησε και στη Μακεδονία.
Καλό. Υπάρχει κάνα παράδειγμα στο ιντερνέτι?
Εδώ τουρκικός σχολιασμός του λεξικού του Σκαρλάτου Βυζάντιου, με αναφορά στο παρόν λήμμα στις υποσημειώσεις της σελ. 157.
Προσκυνητής. Ευλάβεια. Σεβασμός.
Από εδώ βγαίνει, ντράι. Λεξιπλασία συγκεκριμένης παρέας για συγκεκριμένο άτομο...
Πάτερ μου το ρήμα υπάρχει και στο λύνξ που έδωσες. Τι με βάζεις και κοπυπαστώνω πρωί-πρωί γμτ... Θα 'χω εφιάλτες τη νύχτα και θα φταις σύ, καθαρά πράματα.
Ο Ψαλμικός στίχος « Αινείτε Αυτόν εν τυμπάνω και χορώ, εν ψαλτηρίω και κιθάρα », φανερώνει τα προλεγόμενα, ότι η ανθρωπότητα δηλαδή, ήταν σαν άψυχη κιθάρα και χρειάζονταν άλλον να την κινήσει. Τώρα όμως, αφού έχει τον Αναστάντα Χριστό, « την όντως ζωήν », δεν χρειάζεται πλέον άψυχα όργανα, αλλά σαν ζώσα και με ζωντανή φωνή, « Τερερίζει » εκείνο το μέλος, που οι παλαιοί « Τερέριζαν » με τις κιθάρες και τα τύμπανά τους.
Καλώστονε!!! Years and zamans...
σημαίνει και ότι έχω φάει τόσο πολύ που δεν μπορώ να σηκωθώ από το τραπέζι ούτε καν για τσιγάρο.
Δια του παρόντος καταθέτω την πατέντα για το συνώνυμο καρχαρώνω. Όποιος απλώσει το ξερό του θα του το μασουλήσω.
Λογικό, τλχστ οι Αμερικάνοι rubber λένε το προφυλακτικό, αλλά βαργέμαι να λινκάρω στο ούρμπαν.
Για να μην τρομάξουν τα πλήθη λαού του σάητος να πω ότι ο παπάς μας έτσι είναι, του δίνεις μια σπρωξιά ή τεσπα ένα γκντουπ κάποιου είδους (καμιά φορά αρκεί κ λίγο τσίπουρο) κ μετά παίρνει φόρα ακράτητος και φκιάνει αριστουργήματα :-)
Αν δεν κάνω λάθος η ρουνιά είναι η υδρορροή, το λούκι παροχέτευσης ομβρίων, όχι η ροή του νερού.
Κοινότατο όντως, το ξέρω με την έννοια "με το τίποτα", "για πλάκα", χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, με πενιχρά διαθέσιμα μέσα. Πρέπει να το 'χω δει και σε κείμενο, πλην όμως έμμενταλ...
Ε ναι, το πιθανότερο.
Ο νόμος και η ποινή του «εν χρω» κουρέματος επέστρεψε κατά τη διάρκεια της επταετίας, εποχή του κινήματος των μπίτνικς και των χίπις. Με διαταγή του υπουργού Παιδείας Θεοφύλακτου Παπακωνσταντίνου όσοι νεαροί «μπίτνικς» ήταν μακρυμάλληδες και συλλαμβάνονταν από την αστυνομία, θα υφίσταντο κούρεμα εν χρω.[3] Ο μετέπειτα διοικητής της ΕΣΑ, συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς, αποκαλούσε τους νεαρούς Αριστερούς και τους τεντιμπόηδες, «άπλυτους μακρυμάλληδες», «διακονιάρηδες και αποδιοπομπαίους» και όπως έλεγε, ο σκοπός δεν ήταν να τους κόψει τα μαλλιά αλλά «να τους κόψω την νοοτροπίαν, ήτις είναι καταστρεπτική δι’ αυτούς και διά την Ελλάδαν»
εδώ για την προέλευση και την ιστορική συνέχεια. Άμα τιμάς τους προγόνους σου...
Εδώ η επιβεβαίωση, στη σελ. 15 του λεξικού:
αγιζότη, η: μικρά ποσότης πυρίτιδος, χρησιμοποιουμένης άλλοτε ως έναυσμα των διά πυρολίθων εκπυρσοκροτούντων όπλων (Λεξ. της Ακαδημίας Αθηνών), (ağız otu).
< παλαιοτουρκικό yorι που σχετίζεται με το ρήμα yürümek (=βαδίζω, προχωρώ) και δίνει το ρήμα yorgalamak / ουσ. yorga = πλαγιοτροχασμός, δλδ τρόπος καλπασμού κατά τον οποίο το άλογο σηκώνει ταυτόχρονα τα 2 πόδια της ίδιας πλευράς, πράγμα που σημαίνει λιγότερο ταρακούνημα για τον αναβάτη. Το γιοργαλίδικο άλογο λέγεται και αραβάνι < περσ. αρχής τουρκ. rahvan = καλπασμός. Έχει κάτι βίντεα στο συσωλήνα αλλά βαργέμαι.
Βάζω αυτό που έλεγα παραπάνω στα σχόλια.
Θύμα σε μιά κατάρευση, κατά τη μάχη στο Φλερύ, έμεινε γιά ώρες θαμμένος μ' ένα συνάδελφο. Ο τελευταίος ξεσχίστηκε απ' το γοφό ως την κοιλιά΄ στο κεφάλι του Γκιέζεκε έπεσε ένα δοκάρι, ύστερα χτύπησε ακριβώς στο γοφό του άλλου. Το κεφάλι του πληγωμένου ήταν ελεύθερο' εκείνος φώναζε και, σε κάθε του κλάμα, το πρόσωπο του Γκιέζεκε πλημμύριζε αίμα. Σιγά σιγά, τα άντερα του συνάδελφου ξεπετάγονταν κι απειλούσανε να τον πνίξουν. Αναγκασμένος να τα χώσει πάλι μέσα, για ν' αναπνέει, ο Γκιέζεκε άκουγε, κάθε φορά, το ουρλιαχτό του άλλου που τον ξεκούφαινε. Μας τα εξιστορεί με πολλή καθαρότητα και λογική: - Κάθε νύχτα, λέει τελειώνοντας, μου ξανάρχονται στο μυαλό. Πνίγομαι και το δωμάτιο γεμίζει γλιστερά άσπρα φίδια και αίμα...
- Ω, κάνει ο Άλμπερτ, αφού το ξέρεις, δεν μπορείς ν' αντιδράσεις? Ο άλλος κουνάει το κεφάλι: - Θάναι άχρηστο, ακόμα κι αν μένω ξύπνιος. Έρχονται μόλις βραδιάσει...
Ε.Μ. Ρεμάρκ Επιστροφή, εκδ. Δωρικός.
Γειά σου Πάτσμαν :-)
Έτσι. Την ταινία την είχα δει αν θυμάμαι καλά το '85, την είχα ψάξει και στο γιουτούμπι αλλά γιόκ, και αναρτήθηκε προσφάτως στου Σαραντάκου. Ατμόσφαιρα αρχαίας τραγωδίας, εντελώς.
Upon the command "prime", the soldier then pulled the hammer back to half-cock, and poured a small amount of powder from the cartridge into the priming pan. He then closed the frizzen so that the priming powder was trapped. Upon the command "about", the butt of the musket was then lowered and moved to a position against the soldier's left calf, and held so that the soldier could then access the muzzle of the musket barrel. The soldier then poured the rest of the powder from the cartridge down the muzzle. The cartridge was then reversed, and the end of the cartridge holding the musket ball was inserted into the muzzle, with the remaining paper shoved into the muzzle above the musket ball. This paper acted as wadding to stop the ball and powder from falling out if the muzzle was lowered.
Tag him and bag him. Στο 7:07
https://www.youtube.com/watch?v=AfXDehzrJeY