πουτάνα5 more definitions

Πάρε μερικές και από μια δική μου λίστα που δεν την συνέχισα.

& πάνδημος (αρχ.)

Ο Διογένης είχε πει την κορυφαία ατάκα ότι «μακάρι να μπορούσαμε να χορτάσουμε χαϊδεύοντας την κοιλιά μας» εννοώντας όπως αντίστοιχα εκτονωνόμαστε χαϊδεύοντας το πουλί μας. Σήμερα, βέβαια, σε πλήρη αντίθεση με την αρχαιότητα είναι πιο εύκολο να φας παρά να γαμήσεις.

Μόλις τέλειωσα τον τόμο από την Ιστορία της Σεξουαλικότητας του Μισέλ Φουκώ που αναφέρεται στην αρχαία Ελλάδα και τις διαφορές της από τον χριστιανισμό και την νεωτερικότητα στο θέμα του σεχ. Μόλις βρω χρόνο, θα γράψω ένα σεντόνι για την έννοια της μαλακίας στην αρχαία Ελλάδα, γιατί υπάρχουν μερικά πολύ ενδιαφέροντα σημεία και συνέχειας και ασυνέχειας με το σήμερα.

ΥΓ. Θα πω εδώ μόνο αυτό που άπτεται του θέματος. Το κλασικό τσιτάτο ανήκει στον ψ. Δημοσθένη που κάνει μια τριπλή διάκριση: εταίρα- παλλακή - σύζυγος.
Η εταίρα είναι για καλό σεξ, η παλλακή για να περνάς καλά μαζί της καθημερινά με λίγο από σεχ, η σύζυγος για νοικοκυριό και τεκνοποιία.

Η σύζυγος ήταν αρκετά καταπιεσμένη και έγκλειστη, εξ ου και το ιδανικό της λευκότητος (=κλεισμένη στο σπίτι), ωστόσο δεν της φέρονταν απάνθρωπα γιατί είχε στάτους ικέτου. Αυτό βέβαια πιθανόν να σήμαινε πως το γαμήσι μαζί της θα ήταν κάτι σαν γαμήσι του ελέους. Ήταν δε βασίλισσα στον μικρόκοσμο του νοικοκυριού Ορισμένες από τις εταίρες ή τις παλλακές ήταν πιο μορφωμένες από τις συζύγους, λόγω συναναστροφής με φιλοσόφους, πολιτικούς κτλ και κάναν καλύτερη παρέα.

Το σημαντικότερο όμως ήταν τα παιδικά, όχι μόνο ουδέτερο, όπως το Λίλιαν, αλλά και στον πληθυντικό (πληθυντικός γουτσοσύνης), που ήταν ο έφηβος που διαπαιδαγωγείτο μέσω σεχ, που όμως θα έπρεπε να ήταν εγκρατές και στον κατάλληλο καιρό. Δηλ. να τον παιδαγωγήσεις, αλλά όχι να τον κάνεις κοπέλα τελειωμένη, γιατί αυτός μεθαύριο θα γινόταν ο μελλοντικός ηγέτης, και έπρεπε να τον φάει τόσο, ώστε να ξυπνήσει μέσα του ο αντέρως, αλλά όχι τόσο ώστε να χασει κάθε ανδρισμό. Μια επικίνδυνη ασταθής ισορροπία, που όσοι την πέτυχαν έγιναν σοφοί. Ο πρώην ερωμένος που περνούσε στο στάδιο του αντέρωτος γινόταν φίλος για μια ζωή κανονικά χωρίς σεχ, αλλά δεν τους ρώτησα κι όλους.

Συν οι σκλάβοι και σκλάβες για έναν κρύο.

Αυτό σήμαινε ότι ένας μέσος Έλληνας τριαντάρης ή σαραντάρης είχε (μπορούσε να έχει) ταυτόχρονα 6 (!) διαφορετικούς τύπους ερωμένου/ης (σύζυγος, εταίρα, παλλακή, παιδικά, φίλος, δούλος-η) και ασφαλώς πολύ περισσότερα πρόσωπα ως ερωμένους/ες.

Ακούγεται μια ειδυλλιακή ζωή, αλλά όχι και ό,τι καλύτερο από πλευράς δικαιωμάτων, αξιοπρέπειας, συναίνεσης και τα ρέστα παγωτά.

Ακόμα:
μασατζού/ μασέζ (ευφημισμός- όχι πάντα βέβαια)
κορασίς/ κορασίδα (το τζενέρικ τερμ που περιλαμβάνει και πόρνες και στριπτιτζούδες, χωρίς να είναι ούτε μειωτικό, ούτε ευφημιστικά παραπλανητικό, ούτε ουδέτερο τ. κορίτσι).

& putz Frau

Ευχαριστώ θερμά τους Khanny και steffanosssmanoss για τα συμπληρώματα!!!!

Σπέκια Khan για το ιστορικό ιππόβαθρο!

Το πουτάνα δεν το γράφεις!

...το λήμμα είναι πουτάνα γιατρέ μου...

Επίσης,

η πόρνη πολυτελείας

και δύο συνώνυμα στον κόσμο του Ηλία Πετρόπουλου (Βλ. Ο Κουραδοκόφτης): μεγαλοκυρά, ακριβοπουτάνα.

Inter alia βλ. και επίσημες ερωμένες της Αυλής π.χ. κουρτεζάνα (< βενετ. cortigiana), μαιτρέσσα/μετρέσα (< γαλ. maîtresse) και παλιά έκφραση μαντινούδα/μαντενούδα/μαντετούτα/μαντιτούτα (< ιταλ. mantenuta) = η γυναίκα που συντηρεί ένας άνδρας σε εξώγαμη σχέση (αγγλ. kept woman και τουρκ. kapatma = κλειστή στο σπίτι αστεφάνωτη γυναίκα βλ. «Η δε γυνή» κλπ), δηλ. η μη εργαζόμενη-εξαρτώμενη απο τις προσφορές (ενός ή περισσοτέρων) ανδρών για την διαβίωσή της, ανύπαντρη γυναίκα, ήτοι λίγο-πολύ συνώνυμα της πουτάννας.

Οι εκφράσεις αυτές πέρασαν και στη νεοελληνική π.χ. στην «Κερένια Κούκλα» (εφημερ. Πατρίς 1908) του Κ. Χρηστομάνου, η παραμελημένη σύζυγος γρούζει του άντρα της στην αυλή, να πάει στην μαντιτούτα του...

Αλλά απο τις βασιλικές αυλές της βόρειας Ευρώπης, αν περάσουμε στις δικές μας αυλές της παλιάς (να χέσω τη νοσταλγία) γειτονιάς, το σκηνικό αλλάζει...

Στην καθ’ ημάς ηθική τάξη (δηλ. στην σκατοκολυμπήθρα της Μεσογείου), η ωφέλεια της διόδου προς το μουνί απετέλει ανέκαθεν αποκλειστικά προσωπική (μόνο για τον σύζυγο) και όχι πραγματική (ο εκάστοτε γαμιάς) δουλεία (servitus utilis esse debet)...

Τα επιμέρους στοιχεία που συνέθεταν την ιδιότητα της πόρνης, ώστε να χαρακτηρισθεί έτσι απο τις φαρμακόγλωσσες της γειτονιάς, ήταν:

1) Ασαφής (π.χ. «ντιζέζ») / περιστασιακή (ή και καθόλου) εργασία.
2) Αγνώστου προελεύσεως και καταγωγής (π.χ. απο χωριό/άλλη γειτονιά/πρόσφυξ κλπ, οπότε δεν μπορεί να διασταυρωθεί πούθε βαστάει η σκούφια της = οι φήμες οργιάζουν).
3) Έλλειψη υποστατού και βιώσιμου γάμου (ή λύση αυτού συνεπεία διαζυγίου = ζωντοχηρεία ή βεριτάμπλ χηρεία ή αφάνεια συζύγου π.χ. πόλεμος/ναυάγιο/προσφυγιά ή απλά έγινε Λούης).
4) Φυσική καλλονή (καίτοι για τους καλλιτέχνες αποτελεί απόλυτο μέγεθος, εντούτοις σε κάθε γειτονιά η ομορφιά ήταν διαβαθμίσιμη και σχετική έννοια, οπότε κατά την αρχή της πλειονότιμης λογικής π.χ. δεν απαιτείται να είναι μουνάρα, αρκεί και να ψιλοτρώγεται αν οι υπόλοιπες κυρίες της αυλής έχουν σαφρακιάσει απ’ τη σκάφη και τη λάτρα).
5) Σούρτα-φέρτα (ενός ή περισσοτέρων) ανδρών στην κάμαρή της.
6) Πολλά-πολλά τηλεφωνήματα (στο παρεπιδημούν παντοπωλείο ή περίπτερο «εδώ τηλεφωνείτε» – «τηλέφωνον διά το κοινόν»).
7) Πολλά μπάνια-λουσίματα-καλλωπισμοί (βλ. παστρικιά).
8) Άγνωστες/παράξενες συνήθειες (π.χ. δεν έχει πολλές επαφές με τους γειτόνους, δεν πολυπατάει στην εκκλησία, δεν πολυβγαίνει έξω τα πρωινά, μαγειρεύει περίεργες συνταγές, ξοδεύει πολλά χρήματα απο άδηλους πόρους, πολύ κομψή για τα μέτρα της γειτονιάς κλπ)

Πάντως, ο χαρακτηρισμός «πουτάννα» με τα παραπάνω (όχι απαραίτητα σωρευτικά) κριτήρια ήταν σίγουρα μια πρόοδος, αφού σε ακόμα παλιότερες και σκοτεινότερες εποχές, ένα απ’ αυτά αρκούσε για να χαρακτηρισθεί μια γυναίκα «μάγισσα», οπότε οι συνέπειες ήσαν πολύ βαρύτερες (την εκάνανε φλαμπέ).

Σήμερα δεν γίνεται ούτε το’να ούτε τ’ άλλο (και πάλι καλά)...

πουττανα αποκαλείται και ο ζιγκολο,
παλιά λεγόταν αρσενικη πόρνη ή πουττάνα, τα τελευταία χρόνια έμεινε το πουττάνα.

& μιαμόρ + επαγγελματίας.

Έγινε update 70 λημμάτωνε, τα περισσότερα από το Μπουρδέλο του Ηλία Πετρόπουλου. Ορμάτε κάβουρες!

Μια παλιά σχετική παροιμία ισχυρίζεται ότι:
''Πουτάνας κώλος δεν γερνά!''

έλα και το οπτικοακουστικό...!
... Τριτοτέταρτη