Definitions by iron (1265)
Showing 711-720 from 1265

Είναι άλλο από το κόβω μαργαρίτες του συσσλανγκιστή μας Τάκαρου. Σημαίνει είμαι καψούρης, τίγκα στην ανασφάλα, δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανένα ένστικτό μου ή πληροφορία ή ένδειξη, και το ρίχνω στην μαργαριτομαντεία, «μ' αγαπά - δε μ' αγαπά», μαδώντας ένα ένα όλα τα πέταλα μιας καψερής μαργαριτούλας, κι αν τελειώσουνε στο Μ' αγαπά λέω «Μπα, αποκλείεται» και μαδάω την επόμενη, μέχρι να αποδειχθεί ο (μελο)δραματικός ρόλος μου στην πλάση αυτή. Κάπως έτσι.

Κατά το Βικιλεξικό, είναι:

1. η κατάσταση κατά την οποία χαλαρώνεις και δεν ασχολείσαι με τίποτα, καθισιό
2. η τεμπελιά
3. η κατάσταση άνετης διαβίωσης

Έχω να προσθέσω το εξής:

Η κατάληξη -λίκι, προσδίδει μια χαριτωμενιά στη λέξη (καθότι το αραλίκι είναι μια σαφώς λάιτ πράξη), αλλά κυρίως μια μαγκιά -αλλιώς θα λέγαμε νέτα σκέτα «άραγμα».

Πρόκειται λοιπόν για το άραγμα που εμπεριέχει την απαξιωτική ή την θριαμβευτική στάση αυτού που έχει τη δυνατότητα να το κάνει, απέναντι σε αυτόν που δεν την έχει.

Συγγενή λήμματα:
καναπές, αρντάν, καλό το καθισιό, αλλά σαν την ξάπλα....

Λέξη που συναντάται μόνο στην έκφραση: «στην καθισιά (κάποιου)».

Δεν είναι το καθισιό ή το αραλίκι. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι το τελείως αντίθετο.

Είναι μια επιρρηματική φράση που δηλώνει χρόνο, κάτι σαν μονάδα μέτρησης του χρόνου, το χρονικό διάστημα κατά το οποίο κάποιος υπήρξε χαλαρός (όχι ντε και καλά καθιστός). Επειδή λοιπόν, υπό Κ.Σ., σπανίως είθισται να είμαστε για μεγάλο χρονικό διάστημα καθιστοί ή αραχτοί (λέμε τώρα), η έκφραση «στην καθισιά του» σημαίνει ένα μικρό και όχι μεγάλο χρονικό διάστημα και χρησιμοποιείται για να υποδείξει ότι σε αυτό το μικρό διάστημα έγιναν εξωφρενικά πράγματα. Συνήθως δε, αναφερόμαστε σε κατανάλωση τροφής ή αλκοόλ.

Υποτιμητική έκφραση για το φωτομοντέλο, το μανεκέν. Πάνω του κρεμάς τα προς επίδειξη ρούχα. Είναι υποχρεωμένο να ντυθεί όπως θέλει ο μόδιστρος, να βαφτεί όπως θέλει ο φωτογράφος. Όπως έχει πει μια διάσημη κρεμάστρα, είτε είσαι αρχάρια είτε είσαι η Σίντυ Κρώφορντ, δεν σε παίρνει να έχεις αντιρρήσεις αισθητικής φύσεως. Μόνη σου υποχρέωση να επιδεικνύεις τα ρούχα και την έμπνευση του δημιουργού.

Αντίστοιχη υποτιμητική λέξη για άλλο γυναικείο ρόλο: γλάστρα.

Σε αντίθεση με τον Ελβετό ή τον Γερμανό ή τον Αυστριακό που δεν αφήνουν ίχνος φαγητού στο πιάτο τους επειδή δεν είναι σωστό να πετιούνται οι τροφές (σεβαστή άποψη αν και λίγο ψυχαναγκαστικό το όλο πράμα), αλλά σε πλήρη συμφωνία με το σαβούρα-βιβρ που επιτάσσει να αφήνουμε πάντα λίγο από το φαγητό μας στο πιάτο μας ώστε να μη μας πουν ψωμόλυσσες και λιμασμένους (άλλος ψυχαναγκασμός από κει), ο Έλλην έχει την εκδοχή της λεβεντιάς και του φιλότιμου στο θέμα αυτό: θα αφήσει πάντα μια μπουκιά απείραχτη, όχι ντε και καλά στο πιάτο του αλλά στην πιατέλα, από την οποία σερβίρονται όλοι. Είναι το περίφημο υπόλοιπο «της ντροπής», η μπουκιά δηλαδή την οποία αν φας, αυτομάτως θα χαρακτηριστείς ως ξεδιάντροπος, ότι δηλαδή την έφαγες για την πάρτη σου και δεν άφησες κανέναν άλλον να την φάει -που μπορεί, στην τελική, να την χρειαζόταν περισσότερο από σένα...

Αυτά τα αδιέξοδα ευγενείας του τύπου «περάστε...» «παρακαλώ!», «όχι εσείς περάστε...», «παρακαλώ, εσείς περάστε πρώτα», «μα παρακαλώ» κλπκλπκλπ, εγκλωβίζουν την συμπεριφορά μας χωρίς να σημαίνουν τίποτα γι' αυτήν και, επί πλέον, δημιουργούν μικροταμπού τα οποία δε σπάνε με τίποτα.

Η μόνη λύση: σηκώνεται ένας από τους συνδαιτημόνες και μοιράζει τα της ντροπής σε όλους τους υπόλοιπους. Ή τα παίρνει για την γάτα του. Ή τα παίρνει για τον σκύλο του. Αρκεί να μην είναι χορτοπιτάκια, ας πούμε.

Νονός λημμάτου: Κνάσος

Ξεχειλώνω και χαλαρώνω σε βαθμό παραμόρφωσης.

Το λέμε για σώμα, φαγητό, εικόνα, αντικείμενο, κλπ.

Ο ήχος (ξ-πλ-τσ) της λέξης αφήνει να εννοηθεί ότι νιώθουμε βαθιά απογοήτευση και -τελικά- απέχθεια για το αντικείμενο που ξεπλατσάρωσε.

Φίλτατοι χρήστες και συσσλανγκιστές,

Η Σ.Ο. (=το μοντουλέικο) του σαϊτός θεωρεί ότι πρέπει να εμπλουτίσουμε το σλανγκρ με γραμματική βεβαίως βεβαίως, γιατί αλλιώς στις επόμενες πανελλήνιες που θα γίνουν –αν η οικονομική κρίση και η γουρουνογρίππη δεν έχουν αφανίσει την ελληνική επικράτεια– θα αποτύχουμε παταγωδώς στις εξετάσεις μας.

Τώρα λοιπόν που θα έρθουν οι διακοπές των Χριστουγέννων, είναι ευκαιρία να μελετήσετε. Να μην πάνε χαμένες οι πολύτιμες αυτές μέρες. Άρα, επομένως, συνεπώς, εν άλλοις λόγοις, ήτοι, σας καταθέτουμε με αλφαβητική σειρά τις σλανγκοκαταλήξεις και τα σλανγκοπροθήματα που μαζέψαμε, ώστε:

α. να μας πείτε τι λείπει και να το προσθέσουμε στον κατάλογο

β. άπαξ και ολοκληρωθεί ο κατάλογος, να πει ποιος θέλει να αναλάβει τι (όπως καλή ώρα ο Κχαν στο σχόλιο του λήμματος φελλο- δήλωσε ότι θα ετοιμάσει τα μουνο- και σκατο-).

Έχουμε ήδη κάποιες καταλήξεις και προθήματα που έχουν δημοσιευτεί, επεξεργασμένα, στο σάιτ. Σκοπός μας είναι να δουλευτούν όσα περισσότερα γίνεται.

Αατα και σας ευχαριστούμε πάααρα πολύ, Οι μόδιστροι και οι μοδίστρες (ορισμός 3) του σλανγκρ.

Ανημέρωτος (sic), απληροφόρητος -ενώ θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο. Μεταφορική χρήση της κλασικής μαθητικής έννοιας.

Αντίθετο: εσύ που ξέρεις.

Ό,τι χειρότερο μπορεί να σου πει κάποιος που σε θεωρεί ειδήμονα στο Χ (σπάνιο) θέμα... Με την Εισαγωγική αυτή έκφραση παγώνουν τα πάντα μέσα σου, το μυαλό σου σταματά, η απόγνωση του αδιεξόδου σε κυριεύει (κι αν δεν ξέρω;;;), η πλήξη εφορμά και σε καταλαμβάνει, η απροθυμία είναι γεγονός: είναι η στιγμή κατά την οποία, εκτός του ότι πρέπει να υποστείς μια μπανάλ κουβέντα (που θυμίζει θεία ή σαχλές παιδικές μνήμες του τύπου «πες μας ένα τραγουδάκι», «παίξε μας κάτι στο πιάνο» κλπκλπ), πρέπει και να αποδειχθείς χρήσιμος (=ρουσφέτι / διαμεσολάβηση κλπ) ή διαφωτιστικός (δηλ. να εξηγήσεις τα ανεξήγητα σε κάποιον ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν θα καταλάβει μία), επιβεβαιώνοντας επί πλέον τη φήμη (ψευδή ή όχι) γύρω από το άτομό σου, σε σχέση με την εμπειρία ή το επάγγελμά σου.

Μεγάλη γείωση δηλαδή. Μπορεί όμως και να αποτελέσει απογείωση, αν η ματαιοδοξία μας είναι διαγαλαξιακή.

Εννοείται ότι όλοι μας το έχουμε πει χιλιάδες φορές και όλοι μας το έχουμε ακούσει.

Συνήθεις διατυπώσεις:

Και... δεμελές, εσύ που ξέρεις, ...
Να σε ρωτήσω κάτι, εσύ που ξέρεις, ...
Σου πω, εσύ που ξέρεις...

Σε όλ' αυτά, μπορεί να προστεθούν στο τέλος τα: δηλαδή, ναούμ', από τέτοια, κλπ

Ανταπάντηση: αδιάβαστος.

Σε συμπλήρωση των ορισμών για τη λέξη «τούφα», προσθέτω χωριστά την σημασία «μουνί», καθότι έχει αναφερθεί μόνο σε σχόλια άλλων ορισμών για τη λέξη.

Χρησιμοποιώ τον ορισμό του Αίαντα:

Τὸ «μουνὶ» σχετίζεται ἀπόλυτα καὶ διαχρονικὰ μὲ τὴν ἔννοια «τοῦφα», ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴν προσφάτως ἀνακαλυφθεῖσα ἐτυμολογία του (μουνί (σγχρ.) < μνίον (μεσ.) < μνοῦς (ἀττ.) < χνοῦς (ἀττ.) < ....), ὑπὸ τὴν προϋπόθεσι νὰ εἶναι natutel, μὲ τὴ φοῦντα του. Σὲ τριχοφοβικὲς μουνοκαταστάσεις εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ βροῦμε ἄλλες λέξεις, πχ βερύκοκο (Ἐμπειρῖκος). Σὲ ἐνδιάμεσες καταστάσεις ὅμως, πχ Brasilian κλπ, θὰ δοκιμασθῇ πράγματι ἡ λεξιπλαστική μας ἱκανότης. Ἐμπρός, σλάγκαρχοι! Ἰδοῦ πεδίον δόξης λαμπρόν.

Επιπροσθέτως έχω να δηλώσω ότι, προφ, λέγεται «τούφα» καθότι είναι τούφα, είναι δηλαδή μια πυκνή συστάδα από τρίχες, η οποία ξεπροβάλλει στα καλά καθούμενα μες τη μέση ενός άτριχου μέρους του σώματος. Γι' αυτό και το λέμε για την γυναικεία και όχι για την αντρική αντίστοιχη περιοχή: ο άντρας έχει παντού εκεί τριγύρω τρίχα, άρα η έντονη τριχοφυΐα της περιοχής εμφανίζεται με fade in και όχι απότομα, δεν είναι τούφα δηλαδή.

Παραδόξως δεν το λέμε για τις τρίχες της μασχάλης.

Κάτι αντίστοιχο είναι το γαλλικό gazon. Το οποίο για όλα φταίει, παλιά ιστορία.