Definitions by Khan (2353)
Showing 2211-2220 from 2353

Ο οίκος ανοχής (οίκος ενοχής ή οίκος αντοχής) κατά συνεκδοχή γένος αντί είδους, η οποία χρησιμοποιείται πολύ στην σλανγκ ως ήπιος ευφημισμός. Έχω την εντύπωση χωρίς να ξέρω από αυτά ότι σπίτι είναι ο κλασικός οίκος ανοχής και διαφέρει από το στούντιο και άλλα ευαγή ιδρύματα. Επομένως είναι αποδομητέες οι εκφράσεις: κορίτσι για σπίτι και παίρνω δουλειά για το σπίτι.

Το σπίτι συναγωνίζεται ούτως σε θαλπωρή την οικογενειακή εστία, σύμφωνα με την σημασία που έχει το σπίτι για τη νεοελληνική ψυχή, καθώς επισημαίνει ο Οπτός Ανήρ εδώ. Ο Δόκτωρ Οικογενειάρχης και ο Κύριος μπουρδελιάρης μοιράζουν την ζωή τους μεταξύ δύο σπιτιών με όρια που αενάως ολισθαίνουν.

Η μαντάμ, η τσατσά σε μπουρδέλο με σλανγκική αύξηση. Αν προαχθεί με το σπαθί της, λέγεται και μαντάμα σπαθί, κατά Γκάτσμαν.

Η τσατσά σε μπουρδέλο, σύμφωνα με κλασικότατη γαλλιά.

Ceci n'est pas καλιαρντά, αλλά ένα από τα πολλά ονόματα του μπαργαλάτσου, δηλ. του πέους, ιδίως σε σχέση με την πρακτική του στοματικού σεξ. Λέγεται και η φλογέρα χωρίς τρύπες ή, αντιστρόφως, η φλογέρα με τις οκτώ τρύπες, όπου η όγδοη είναι το αιδοίο της ερωμένης ή ο κώλος του/της ερωμένου/ης. Η φλογέρα παραπέμπει περισσότερο σε βουκωλικό πηδύλλιο βγαλμένο απ' την αγνή ελληνική ύπαιθρο. Ποιητικός υπερθετικός: Η φλογέρα του βασιλιά. Γι΄ αυτό, αν δείτε ούφο με σκούφο, καλύτερα να είστε προσεκτικοί...

Το μικροσκοπικό πέος. Πολλά (εισ-)πνευστά όργανα έχουν κατά καιρούς δηλώσει τον πέοντα (ειδικά στην πράξη του στοματικού σεξ), όπως το κλαρίνο, το σαξόφωνο, η φλογέρα, η φυσαρμόνικα κ.τ.ό. Η σφυρίχτρα είναι ο βενιαμίν αυτής της εύμουσης παρέας, καθώς φημίζεται για το εύχαρι λιλιπούτσειο μέγεθος που την καθιστά πρόσφορη για γουτσιστικά παιχνίδια. Μιλάμε για πέοντα γαριδάκι εν ολίγοις.

Εξάλλου η σύγχρονη επιστήμη βεβαιώνει ότι ο ήχος που παράγεται από την ανθρώπινη γενετήσια πράξη ομοιάζει εντυπωσιακά με σφύριγμα, όπως άλλωστε και το πολιτικό πρόγραμμα του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον από την έννοια της σφυρίχτρας ως πέοντος (έστω μικρού) και της γενετησίας πράξης ως σφυρίγματος είναι που προκύπτει και ο χαρακτηρισμός του γκέι ως σφυρίχτρα (βλ. ορισμό της Ιρονίκ), κωλοσφυρίχτρα, τσαπερδονοκωλοσφυρίχτρα κ.ο.κ. με προσθήκη νι συνθετικών. Για την γυναίκα που το απονιβώνει το ερομιδαλιό βλ. τσαπερδονοκωλοσφυρίχτρα.

Σύμφωνα μάλιστα με ενδιαφέρουσα πληροφορία του 'Ιωνος, που αναμένει την επιβεβαίωσή της από τους καλιαρντολόγους του σάιτ, η σημασία της σφυρίχτρας ως μικρού πεουλακίου, έγινε αιτία για τον χαρακτηρισμό του τοιούτου τσουτσουνακίου ως φίφης (ήτοι το φιφάκι που λέμε και (χ)λι(χ)λί) σύμφωνα με τον συλλογισμό- σοφιστεία:

Το μικρό τσουτσουνάκι είναι σφυρίχτρα, H FIFA (Federation Internationale de Football Association) χρησιμοποιεί σφυρίχτρες, άρα το μικρό τσουτσουνάκι λέγεται φίφα.

Το παιχνίδι ποδοσφαιράκι, η κατ' εξοχήν διασκέδαση παλαιάς κοπής, επειδή οι παίκτες κατά πολύ Γκραν Γκινιόλ τρόπο είναι σουβλισμένοι, σαν τον Αθανάσιο Διάκο. Παρεμπίπταμπλυ, ένας αστειάτορας Τούρκος πολιτικός δήλωσε εύστοχα: «Διαψεύδω τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ότι ο Ελληνισμός της Πόλης είναι σταυρωμένος. Ουδέποτε σταυρώσαμε κανέναν Έλληνα. Μόνο τους κρεμάγαμε και τους σουβλίζαμε».

Επίσης, λόγω ρίμας, χρησιμοποιείται μαζί με το έτσι, σε φάσεις έτσι-γιουβέτσι. Για τη ναρκοσλάνγκ σημασία του μας τα 'πε η συναγωνίστρια. Για ετυμολογία δες την Βικούλα. Για παρετυμολογία την Φρικούλα.

Αναφέρεται στο Παλλάς όταν ήταν κινηματογράφος και έκανε ατελείωτα φεστιβάλια. Τότε ο παλλαδόβιος ήταν ο πάσχων από οξεία υπερκουλτουρίαση, καθώς κυριολεκτικά ζούσε μέσα στο Παλλάς, βλέποντας πέντε ταινίες την ημέρα, κατά προτίμηση ιρανικού κινηματογράφου, τρώγοντας μέσα στο Παλλάς, ψάχνοντας για χεσοκαβάντζα κ.ο.κ.

Σήμερα το Παλλάς ως χώρος για θεατρικές/ χορευτικές παραστάσεις και συναυλίες έχει πάει κύριο κύμα, καθώς τα εισιτήρια φτάνουν μέχρι και τα 150 γιούρια την βραδιά, και όποτε πας σκοντάφτεις πάνω σε Προέδρους Δημοκρατίας, πολιτικούς, δημοσιοκάφρους και ταλιμπάν. Το παλλαδόβιος μάλλον θα χαρακτήριζε κάποιον που επιδεικνύεται σε κοσμικές συναθροίσεις. Χώρος υπερκουλτουρίασης είναι μάλλον ο Ιανός, που φιλοδοξεί να αναστήσει τα λογοτεχνικά καφενεία, καθώς και άλλοι πολυχώροι κατσιμηχέσω, αλλά δεν έχω ακούσει αντίστοιχη έκφραση. Αν είχαμε ακόμα τον athensasitreallyis...

Το μπουρδέλο με σλανγκική αποκοπή (σ.ς.: ένα φαινόμενο που αξίζει να απασχολήσει την γαμοσλανγκοτέτοια) και ηχηροποίηση.

Πολλοί το εκλαμβάνουν ως ένα χαριτωμένο έως γουτσιστικό επιφώνημα, όπως το τσα!, το γιούπι κι έτσι. Όμως οι παροικούντες την Σλανγκουσαλήμ γνωρίζουν ότι προέρχεται από την τσίκα (δες το λήμμα του Βίκαρ για ετυμολογίες), δηλαδή το «επεξεργασμένο, «ψημένο» μαύρο». Οπότε τσικαμπούμ < τσίκα + μπουμ, = το σκάσιμο του μπάφου, χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει.

Έχει γίνει διάσημο από το άσμα του Γ. Κούτρα σε μουσική Γ. Γιοκαρίνη, στίχους Σ. Μπουλά με τον τιραμισουρεαλιστικότατο στίχο «στο παράλογο το ρίχνεις του Ιονέσκο, χτες αγόραζες καρτούλες της Ουνέσκο».

Πηγή: Τζόνι Μπλακ.

Πανουσισμός, υπάρχει και ομώνυμη βιβλιοκασέτα του Τζίμη Πανούση. Αναφέρεται, υποθέτω, σε «γιάφκες» αριστεριστών που εξελίσσονται σε μπαφόσπιτα, καθώς ο ανθός της νεολαίας, το άλας της γης επιδίδεται στην ευγενή αθλοπαιδιά του μπάφκετ. Φαντάζομαι ότι ήταν ιδιαίτερα επίκαιρο στις αριστερές γενιές των σίξτηζ και σέβεντηζ. Επίσης, μπορεί να σημαίνει κάποιον που του ζαλίζεται ο έρωτας όταν ο καθοδηγητής του ξηγάει το διαλεκτικό προτσές.

Ασίστ: Χαλικούτης.